Ný vikutíðindi - 18.05.1962, Blaðsíða 7

Ní VIKUTlÐINDI
7
AKURE YRA RBREF:
Það er oft sagt um Akur- \— og handa núverandi org-
eyringa, að þeir séu þumb-
100 ára afmælis Aikureyrar- [ BLÖÐIN
kaupstaðar. Nefnd hefur ver
ið ikosin, sem á að sjá um
aralegir og montnir fram úr
kófi, og að á Akureyri sé
klíkuskapur á ölliun sviðum.
Hvað sem satt er í þvi, er
ekki að neita, að margt er
skrítið í kýrhausnum. — Til
Akureyrar flyzt fólk úr öll-
anista.
Samt var fljótlega farið
að aura saman í nýtt orgel,
og nú er það komið, og kost-
ar á aðra milljón. Páll Is-
ólfsson var svo fegnginn
norður, til að prófa iþetta
nýja imstrúment, og gefa því
talinn einn bezti kórinn á
landinu; síðan hefur hann
verið á niðurieið, tekið að
vísu ismáf jörkippi, sem alltaf
'fækkar. Á íkonsertum hjá
kórum koma f jölskyldur kór
rnanna og gamlir velunnarar.
Sömu 'lögin eru sungin ár eft
ir ár. Þó eru þetta færir
allan undirbúning, og auðvit
að er Henmanm Stefánsson í
nefndinni. Margt skrítið hef-
ur Iheyrzt um þann undirbún-
ing, t. d. að Hermann væri
'búimn að fá fimnskan kór til
að syngja ihér, en að hann sé
ekkert farinn að tala við
kórana á Aikureyri um söng
frá þeim.
Eitt er ennþá ótalið, sem
gæti verið lyftistöng ahra
þeinra mála er rætt hefur
verið um, og það eru blöðin.
Pá þau áhugamenn til að
skrifa hvatningarorð til
skíðamanna, að æfa nú vel
og drengilega? Fá þau söng-
menntaða menn til að isikrifa
um söngstarfið, músíkmenn
um ihljómlistina, leiklistar-
11,11 áttum, Þingeyingar,
Skagfirðingar, Húnvetningar
°g fleiri, og þegar allir þess-
lr emigrantar slá saman í
pukkið, er eklti að undra,
Þútt útkoman verði kúnstug.
SKÍÐAÁHUGI
^Vfir 15 árum voru á Ak-
Ureyri til afbragðs góðir
skíðamenn, þeir Baddi Jún,
Maggi Binna og fleiri. En
hvernig er útkoman í dag?
Pl«tt skíðafólk, en engir
skíðamenn, utan einn dreng-
Ur er varð fyrstur í einni
grein mótsins, öllum að ó-
vörum. Hafði verið ólíikt rétt
ara fyrir Akureyringa að
Slgra í öllum greinum.
Hvað ium það, frammi-
staða sltíðamanna af Akur-
eyri) varð bænum til skamm
ar- Það er ekki nóg að
kyggja skíðahótel og bjóða
t11 sldðalandsmóts, en 'hafa
Svo eingöngu skussa til að
eppa, -— engu betri en hala
r°funa er elti bæjarstjórann
1 landsigöngunni í vetur.
Það má mikið vera, ef
Pessi veitingastaður í HMð-
arfjaJli er ökki byggður til
græða peninga, en ekki
11 a® glæða áhuga á skiða-
^róttinni.
Þegar Siglfirðingar li
ebn, eftir iglæsilega fra
® eðu 4 skíðalandsmó
ærðl bærinn þeim að
þaJkklætisvott, 10
•> lúðrasveit og kór
eg sungu á bryggjunni
Þaajarstjóri bauð þá
__°nina. Þetta allt áttu
lyililega skilið.
En Akureyrarskíðair
i/rilr máttu rölta rassíi
æirn og lúpulegir.
á má ekki gleyma
jn^ast á veginn upp ac
^nu. Strax á fyrsta
pusms var ihann gerði
i er stórir rútubílar
nir spóla hann upp.
essi vegur er bara r
Jpbln^r- °g eftir því
gt er mun Mtið orðið
ar uonum.
HíIC.TTJORGELIÐ
b e^ar -Akureyrarkirkja v;
^yggð, gáfu. þau Vilhjáilmi
or °g frú; kirkjimni orgc
að allra dómi — nema oi
Wa?ls ~~ hefir Þótt alvc
br °ðlegt handa þeim fé
æ um, sem sækja kirk;
Frammistaða bænum til skammar -
Pípuorgel tii æfinga - Gaulverjabær
í grini - Leiklist og snobberí -
Margt er skrítið i kýrhausnum
menn um leilkstarfið?
Nei, það er eitthvað 'ann-
að. Ef eitthvað er skrifað
um þessi mál, sem kallað er
Mst, er það svo fyrir neðan
allar hellur, að það er til
skammar. Ritstjórarnir setja
allt í sömu skálina, sönglist
og veggjalús, leiklist og
holdanaut, o. s. frv.
SKOP
Þegar skíöalandsgangan
hófst í vetur, var mikið um
dýrðir. Bæjarstjórinn tróð
fyrstur ibrautina, og eftir
komu ,,heldrimenn“ bæjarins.
Eðvarð ljósmyndari kvik-
myndaði, og er sagt að þetta
verði bezta skopmynd ársins.
meðmæli, því ekki var vog-
andi annað, ef heimamenn
færu að efast um gæði þess,
og gott var fyrir sóknar-
nefnd að hampa bevísinu frá
Páli.
Sem sagt — þetta er bezta
orgel í Evrópu og getur orð-
ið 200 ára. Það er sagt að
organistinn Ihafi hótað að
segja af sér, nema hann
fengi nýtt pípuorgel að æfa
sig á, en — hefði það ekki
orðið miiklu ódýrara?
TÓNLISTARÁHUGI
1 haust fékk tónlistarfél-
menn, sem stjórna þeim, en
það þarf meira. Það vantar
þann eldmóð og dugnað, sem
þarf til að halda söngnum
uppi, og það vantar líka söng
menn með eld í hjarta. Það
vantar menn eins og Ingi-
mund Árnason, sem var eins
og gjósandi eldfjall, — sem
gat látið raddlausan mann
symgja eins og engil.
Heyrzt hefur að ,,Geysir“
ætli í ferðalag í vor, í tilefni
af 40 ára afmælinu, og síð-
asta iagið á söngskránni sé
„Allt eins og blómstrið
eina“.
Svo eiga fjögur góðskáld
að vera að semja Jeikrit, sem
standa yfir í 15 min., og sem
bæði á að vera farsi og sögu-
leg sýning. Mágkona Her-
manns ku eiga að sviðsetja
þetta. Bíða margir að von-
um spenntir, að hlusta á þá
finnsku, og sjá og heyra hið
fjölbreytta ,,farsa-drama“
skáldanna fjögurra.
Svo er það ein spurning,
sem bæjarmenn veltu mikið
fyrir isér. Hvar drekka þeir
morgunkaffið sitt á næsta
ári, Jakob Frímannsson,
Haukur á frystihúsinu og
Guðmundur fyrrverandi vöru
bílstjóri, þegar Brynjólfur
vert tekur við Hótel Kea?
1, 2.
Chopin notaður til árúðurs
agið nýjan flygil, sem var
sannarlega ekki vanþörf á,
og ber að þakka. Gamli flyg
iHinn í Nýja bíó var eiganda
og bænum til skammar.
Var hann bæði falskur, og
margar nótur sem þögðu.
Þeir ágætu listamenn, Björn
Ólafsson og Árni Kristjáns-
son, voru fengnir til að vígja
hann. Nú var tækifæri fyrir
hina Mstelskandi bæjarbúa að
fjölmenna.
Einhverra hluta vegna fór
það isamt framhjá þeim. HaM
björg Bjarnadóttir, var vænt
anleg og þeir kusu 'heldur að
njóta hennar Mstar; hafa
sjálfsagt skilið hana betur.
KARLAKÓRARNIR
Einu sinni köMuðu gárung
amir Akureyri Gaulverjabæ,
vegna hins glæsilega söng-
Mfs, er þá var hér. Þá voru
kórarnir fátækir af aurum,
en auðugir af sönggleði. Nú
á hvor um sig sitt eigið hús,
en enga sönggleði.
Milli 1930—40 var Geysir
LEIKIASITN
Hér er leikfélag, sem starf
að hefur í tæp 50 ár, oft með
miklum myndarbrag, sérstak
lega á fyrstu 10—20 árum
ævinnar. Núna er kvartað
yfir því, að fólk fáist ekki
til að leika og því síður að
sækja sýningar.
Gömlu leikaramir vilja
aðeins aðalhlutverkin eða
standa utangarðs og níða allt
niður. Nýliðar em fengnir 1
aðalhlutvenk, og þeir em
margir ekki færir að standa
undir þeim vanda, að halda
uppi sínu ihlutverki.
Góðir leikir em illa sóttir,
en hæfilega vitlausir gaman
leikir slá í gegn.
Þó fá Akureyringar sér
flugvél og fára til Reykja-
víkur á sýningu -þar, og
borga á annað þúsund krón-
ur fyrir smá snobbtúr. Nei,
það em engin „móðuharð-
indi“, í leiklistaráhuga hjá
því fólki!
I isumar verður minnst
Kvikmyndir frá kommún-
istaríkjunum hafa, að örfá-
um undanskildum, lilotið held
ur litlar vinsældir hér á landi
og kvikmyndaliúsin veigrað
sér við að taka þær til sýn-
inga, nema út úr neyð. Ó-
spart hefur þó verið reynt
að koma þeim á markað hér
og ekkert sparað í þeim efn-
um. En augljós og bamaleg-
ur áróður hefur jafnan ver-
ið sterkasta svipmót þessara
mynda og allt aimað, efni,
leikur og gerð, faUið í skugg
ann af hamaganginum við
að upphefja „dýrð“ komm-
únismans og undirrót hans,
byltinguna.
Fynr nokkm barst einu
kviikmyndahúsi borgarinnar
pólsk mynd um ævi tón-
skáldsins Ohopin. Var því ó-
spart haldið á lofti, að þetta
væri fyrsta myndin gerð um
hann í heimalandi hans.
En þegar myndinni var
rennt í gegnum sýningarvél-
amar, brá forráðamönnum
hússins heldur en ekld í
brún. Burtséð frá slæmri
myndatöku og lélegum
hljómi, féll ihin unaðslega tón
Mst Chopin gjörsamlega ‘í
skuggami af byltingarbmggi
og uppivöðslu alþýðu gegn
handlöngurum keisaravalds-
ins. Gekk svo langt, að feg-
urstu verkin voru leikin við
orrustugný og manndráp.
Lokaatriðið isýndi Chopin
syngjandi byltingarsöngva í
hópi víghreifra byltingar-
manna.
Var myndinni tfljótlega
pakkað niður að nýju og hún
send úr landi. Kemur hún
því naumast fyrir augu ís-
lenzkra kvikmyn d ahú sa-
gesta en væntanlega myndi
hún gera lufcku í sýringar-
jsal MÍR við Þingholtsst^æti,
þar sem sMkar myndir em á
boðstólum — ómengaður á-
róður undir yfirskyni fagurr
ar listar.