Ný vikutíðindi - 25.05.1962, Blaðsíða 5

NY VIKUTlÐINDI
5
Stríðssöngur Háleistanna
Lag: Örlög guðanna, (sbr. Söngbók Templaira.)
Hugrakkir bjóðum nú Bakkusi slag,
því bölvuðu ófétistetri,
með óskuim um gengi og unaðaríhag
frá Ástvaldi og brennivínspétri.
Bakkus þó reyni að veita þér vörn
og verjast nú áhlaupi þessu,
samt skulu Astvaldar blessuðu börn
berja hann flatan í klessu.
Sjoppurnar skulum vér jafna við jörð
og iafnframt in sterkari virki,
á útsölur Ríkisins áhlaupin hörð
öruggir Templarar styrki.
H-I(e)ista raðirnar, vígreifar vel,
víikja að Bakkusar stöðli,
Klúbbnum og Borginni hótandi hei
og Helgu svo flæma af Röðli.
Bændahöllina brjótum í grunn,
isvo Bakkus þar tróni ekki lengi,
Naustinu gervöllu ýtum á Unn
með áfengi, hrútspunga og rengi.
Bjarklind má ráðast á Framsóknarfjós
og Freymóður áhlaupið styðja,
Ingþór og Lára sem 'leitandi ijos,
leita upp Bakkusamiðja.
En rammaukið virki er Ríkið, og Jón
með ráðdeild mun árásum verjast,
svo H-l(e)istar vinna þær tæplega tjón
þó traustur isé Gitler að berjast.
Nú skal fúlt blávatn í veizlunum veitt,
vínlaust mun háborðið standa,
til hagsbóta verður þá úrræði eitt:
að una við Koges og Landa.
H4 (e) istatyrðlar og Templaralið
trúlega er reikult í gerðurn,
er það nú gengur á orrustusvið.
með Ástvaldi bænimar herðum.
cx.
breytingum á öllum swðum,
með amerískum hraða, eins
og búast mátti við.
fangarnir
TAKA VÖI.DIN
Fangamir vissu um, að lög
reglan væri á leiðinni og
vildu sumir ekki hleypa
henni inn í fangelsið, en aðr
ir vildu að hún kæmi inn og
að henni yrði veitt mót-
spyma iþar. Flestir voru þó
4 móti því að berjast og
vildu enga mótspyrnu veita,
heldur að allir færu möglun-
arlaust inn í klefa sína.
Var þetta atriði rætt fram
og aftur og töldu hiniir eldri
og reyndari fangar, að þeir
væru búnir að gera nóg, þar
sem nú myndu augu allrar
þjóðarinnar beinast að fang-
elsinu og að nú myndi koma
í ljós, við rannsókn og yfir-
'heyrslur, aðbúnaður fanga
og sadista-aðferðir fanga-
varða.
Fangarnir vissu að einhver
vopn voru geymd í skrif-
borðsskúffu í varðstofimni,
°g kom einhver sjálfkjörinn
liðsforingi með þá tillögu, að
fjarlægja þau þaðan og þar
með koma í veg fyrir að þau
yrðu notuð gegn föngunum
síðar, ef til átaka kæmi.
Þetta verk framkvæmdu Jó-
hann og Þórður, en fangarn-
ir höfðu nú sagað af honum
handjámin.
Þeir báðu nú fangavörð-
inn, sem með lyklana var,
að afhenda sér þá, svo að
ALMENNINGUR —
(Framh. af bls. 1)
vinstri flokkunum lent hjá
Sjálfstæðisflokknum í bæjar
stjómarkosninginn, einmitt
af óttanum um simdurþykkj-
una, sem óneitanlega hefur
einkennt starfsaðferðir og
málefnaleysi smáflokkanna.
Sinnuleysi almennings í
þessum kosningum, sem 1
hönd fara, gæti orðið dýr-
keypt og valdið óbætanlegu
tjóni fyrir íbúa Reykjavíkur.
Þess vegna hefur almenning-
ur kosið að gef a atkvæði sitt
floikki, sem hefur ekki þurft
að standa í braski við aðra
flokka tdl þess að fara með
stjóm borgarinnar. Slikt
væri líka ótækt, að eyða tíma
og erfiði í þvílíka fásinnu,
enda má sjá afleiðingar af
slikum vinnubrögðum í öðr-
um ikaupstöðum.
Reykjavík ber af á öllum
sviðum. Fjárhagurhm er
mjög góður og lífsskilyrði
fara síbatnandi. Innan tíu
ára verða allar götur malbik
aðar og steyptar. Hitaveita
verður og komin í öll hverfi
borgarinnar. Nýtt og betra
skipulag verður á öllu og svo
mætti lengi telja.
þeir gætu opnað skúffuna.
Neitaði hann í fyrstu, en er
hann sá, að fangarnir voru
staðráðnir í að koma sínu
frani, þá lét hann þá af
hendi mótþróalaust.
Var nú skúffan opnuð, og
tóku fangarnir þaðan nokkr-
ar kyilfur og eina táragas-
byssu, sem þeir afhentu síð-
ar einum fangaverði (frá
Eyrarbákka, sem kom rétt
eftir að lætin byrjuðu, og
sem fangarnir treystu) gegn
loforði urn, að tækin yrðu
ekki notuð á þá, þótt til or-
ustu kæmi.
Það er vert að vekja at-
hygli á því, að fangar beittu
engum ofbeldisaðferðum við
fangaverði eða ógnuðu þeim
á neinn hátt, enda bera rann
sóknarskjöl með framburði
|fangavarða vitni um það.
iBtÍIZT TIL VARNAR
Fagnarnir voru komnir í
óvelkomna aðstöðu, sem eng
inn einstakur þeirra hafði
skapað, og voru eins og
mörg reköld í ’hraðri hring-
rás viðburðanna, sem hrund-
ið hafði verið af stað vegna
heimsku, vankunnnáttu og
illmennsku gæzlumannanna.
Þeir fangar, sem vildu
veita lögreglunni mótspymu,
en 'þeir voru ekki margiir,
byrjuðu nú að vígbúast eft-
ir því sem tök voru á, og
fengu tveir þeirra þá hug-
mynd að ieiða rafmagns-
straum í útidyragrindur
fangeisisins, en það eru jám
grindur framan við útidyr.
Þeir náðu í talsvert af raf-
þræði, og tók Gunnar að sér
framfcvæmd verksins, en Jó-
hanni tókst að finna pem-
stæði til að tengja þráðinn
í. Guamar skrúfaði peruna
lausa úr ljósastæðinu, sem
var í kjalilaraganginum, og
var það meining hans, að
tengja þráðinn þaðan 1 jám-
grindumar, eða jám í jám,
og ihleypa rafstraum á.
Eftir allt þetta vafstur og
Komniar —
(Framh. af bls. 8)
únista hefur kastað trúnni
og margir em á framiboðslist
nm aimarra flokka. Það var
líka isannarlega kominn tími
til að gefa þessum múg-
morðadýrkendum ráðningu
og því fólki, isem snýr frá
kommúnisman-um, á að taka
með velvilja. Þvi er vorkunn
að hafa fylgt Rússadindlun-
nm að máli, en það kemur
til baka reynslunni ríkari og
þótt hún hafi verið dýrkeypt,
verður ef til vill hægt að
nota hana gegn kommum í
framtíðinni.
undirbúning reyndist þráð-
urinn vera of stuttur og ekki
mögulegt að finna viðbót. —
Neyddust þeir félagar þess
vegna til að hætta við hug-
myndina. Gunnar tók það til
bragðs að vefja þráðunum
um grindumar og batt þær
allrækilega saman, í því
skjmi að tef ja fyrir innrásar-
'liðinu.
Jóhann fór inn í einn klef-
ann og náði þangað í rúm-
stæði, sem hann notaði til að
afgirða með stigaskörina, en 7
þar sem meirihluti fanganna .
var frá upphafi á rnóti því, /
að vígbúnaður færi fram í J
nokkurri mynd, var öllum til /
raunum í þá átt hætt. /
LÖGREGLAN TEKUR
VlGH)
Milli M. 04.00 og 05.00 um
nóttina komu að fangelsinu
tveir bílar með tíu lögreglu-
þjóna frá Reykjavík, og fóm
þeir inn án þess að mæta
nofckurri mótspyrnu. Og eft-
ir stuttar samræður við fang
ana, fóru hinir síðarnefndu J
til Mefa sinna. Þar með var /
lokið stærstu uppreisn refsi- /
fanga í ríkisfangelsinu að /
Litla-Hrauni, sem gerð var
til að koma kvöldum sam-
fanga tii hjálpar.
Við yfirheyrslur reyndu
fangamir að skýra frá at-
burðunum eins og iþeir skeðu
og sögðu frá hegðun gæzlu-
manna, barsmiðum, spörkum
og öðrum misþyrmingum, En
það hefur verið lilkt og að
stökkva vatni á gæs, því
hvergi kemur fram neitt um
það atriði í yfiiheyrsluskjöl- J
um. Þar er hins vegar gert -
hið mesta úr hegðuin og fram '
ferði fanga, og yfirleitt vitn-
að í skýrslur fangavaxða.
DÓMAR OG TÁR
Nokkrir menn fengu dóm
fyrir þessa sjálfsögðu upp-
reisn, sem ekkert var, og
sýna þeir dómar iwersfconar
sMlning SaJkadomaraembætt-
ið og Dómsmálaráðuneytið
hefur á vandamálum afbrota
manna.
Pilturinn, sem bað um með
ul til að stilla magaverk,
fókk þyngsta dóminn — 2
ár og 6 mánuði.
Sá sem reyndi að koma
honum til hjálpar, en fékk
fcylfuhögg gæzlumanna að
launum, fékk viðbótarlaun er
námu 2 árum og 8 mánuðum.
Ungi maðurinn, sem drasl-
aði einu rúmstæði fyrir stiga
sikörina, fékk dóm er var 8
mánuðir í fangelsi.
í dagblöðum landsins las
alþýða manna uppspunninn
þvætting og öfugsnúinn sann
leikann og lét sér nægja.
Er vel hægt að hugsa sér,
að einhvers staðar í skúma-
skotum hins opinbera 'hafi
vissir aðilar teMzt í hendur
og óskað hver öðrum til ham
ingju með vel heppnaða
blekkingarheirferð.
Brást nú alveg sú von, er
var í hjörtum þessara oln-
bogabama þjóðfókgsins, að
aðbúnaður þeirra yrði rann-
sakaður og bættur, og grétu
iþá maxgir þeirra á sínum
hörðu jámfletum.
„URBÆTUR“
Haustið 1956 var fangels-
inu lokað vegna viðgerða,
sem fram átti að fara, og
voru fangamir fluttir til R-
víkur í hegningarhúsið þar
til dvalar.
Var búizt við algjörum
og töldu fangamir, að þrátt
fyrir allt þá hefði þeim tek-
izt að vek ja athygli á ástand
inu, svo að nú yrði vistin þol
anlegri en áður hafði verið.
En iþeir urðu fyrir vonbrigð-
um eins og svo oft áður.
Nefnd sú, er sMpuð var til
að rannsaka fangelsismál
okkar, reyndist hafa minna
vit á sliibum m'álum en tík-
arhvolpar, og urðu úrbætur
hennar þvi líkar. Hún gerði
lítið annað en að draga kaup
sitt upp úr vasa skattgreið-
enda, og þess vegna ekki
þess virði að fleiri orðum sé
í hana eytt.
(Framh. í næsta blaði)
1 næsta blaði verður sagt frekar frá óhugnan-
legum afleiðingum uppreisnanna og pyntingum á
föngum ...
I