Ný vikutíðindi - 15.06.1962, Blaðsíða 4

4
Ní VIKUTÍÐINDI
Kiljan -
(Framih. af bls. 1)
kjaftæði, og æpir framan í
heilbrigt fólk : Kapitalistar!
HKL var að vísu ekki orð-
inn nóbelsverðlauuahafi þeg-
ar hann skrifaði eina af sín-
um frægu áróðursgreimim
árið 1953. Þá var hann sleg-
inn slíkri blindu, að hann gat
brigzlað öðrum þjóðum um
múgmorð og segir svo orð-
rétt: „Ég skil vel að fólki
sem ann bömum einsog ráð-
stjómarfóik gerir, igángi erf-
iðlega að skilja ríkisleiðtoga
og aðra „ábyrga“ aðilja er-
lendis, sem aldrei þreytast
á að leifca sér í augsýn heims
ins að hugmyndinni um fjöl-
morð á saklausu fólki....“
Á öðm ársþingi MÍR 1952,
sem er sýfcingarherdeild
Rússa hér á landi, segir
HKL í Ihjartnæmri ræðu:
„Félag einsog vort hefur
miklu Ihlutverki að isinna hér
á Islandi. Hatursfullur á-
róður er daglega boðaður ís-
lenzkum blaðalesendum í
garð þjóða sem aungvan ís-
lending hefur nokfcru sinni
dreymt um að hann ætti sök-
ótt við, — rógur sem af út-
lendum upplhafsmönnum er
til þess ger að réttiæta fyrir
ofcfcur fólfcmorð á hendur
Ráðstjórnarrífcjunum." Skáld
ið var efcki stirðmælt á þess-
um árum né uppástöndugt
og þaut milli landa til þess
að boða hina austrænu ást
á manninum og friði á jörðu.
En ihann hefur sjálfsagt
ekki grunað hvað hann hjó
nærri hinum djöfulóðu fólk-
morðingjum í Sovétríkjunum
þegar hann á norrænu friðar
ráðstefmumi í Stobkhólmi
30. nóv. 1951 segir: „Við
verð-um að finna ráð og leið-
ir til þess að einángra þá vald
hafa sem í stað lausnar
vandamála vilja grípa til
múgslátrunar á mönnum.“
Þessi orð eru hér rifjuð
upp í þeim tilgangi að vekja
almenning til umhugsunar á
þeinri forhertu baráttu, sem
Ikumpámar eins og HKL hafa
iböðlazt í eins og naut í flagi,
og kryddað ræðumar með
friðargelti og Rússadindli.
Það er ebki furða þótt hann
segi í lok sömu ræðu: „Ofck-
ur hér á Norðurlöndum isikift
ir það öllu máli að láta eklki
stríðsæsingamenn breyta okk
ur í bofsandi smárafcka, sem
elti viljalausir hina þjótandi
úlfa: þó að aðrir æpi, hvers
vegna ættum við að þurfa
að æpa? Að láta aldrei leið-
ast til þess að viðurkenna
stríð en játa í orði og verfci
þá siðgæðisreglu sem ihafnar
morði og margfeldi af morði
til úrlausnar á nokkrum
sköpuðum hlut...“
Það væri hollt hverjum ís-
lendingi að gleyma samt efcki
þessari setningu úr ræðu
skáldsins, sem hann flutti á
ÞingvöIIum 25. júní árið
1952: „Á morðöld þegar
stjórnmálamenn sem þjást af
ofheimsfeu eða brjálsemi, ná
að fcjósa iheiminum örlög,
sú manntegund sem þekkir
aðeins eina dygð, morðið, —
á slífcri öld 'horfum vér að
vísu þöglir á atburðina, með
samskonar hryllingi og á
önnur storslys." Auðvitað
átti ekki HKL við ihöfuðpaur
ana í Sovét þegar þessi orð
bergmáluðu í Almannagjá,
en mikið vesalmenni má
/
hann vera ef hann þorir efcfci
í dag að játa frammi fyrir
íslenzku þjóðinni, að Ihann
hafi í hugsunarleysi „breytzt
í bofsandi smárakka, sem
elti viljalaus hina þjótandi
úlfa“; viðurkenna í ræðu
eða á prenti að „hann geti
efcki lengur horft þögull á
atburðina (í austri) nema
með samsfconar hryllingi og
á önnur stórslys".
Til þess að örva hugrefcki
Þingvellir -
(Framh. af bls. 1)
fæfckaði talsvert við brottför
Hestra einfcabílanna. Kvöldið
eftir var ástandið strax
betra. Þá ihafði tjöldum fækk
að mjög á tjaldsvæðinu.
Á sunnudagskvöldið voru
þrír menn handteknir fyrir
spellvirfci á sumarbústað og
munu þeir vera þeir einu,
sem lögreglan hafði nofckur
afs'kipti af, aufc nokkurra
umferðalagabrjóta.
Þessi stutta og laggóða
frásaga lögreglunnar gefur
ekki fyllilega rétta mynd af
ástandinu, enda þótt sízt sé
ástæða til að kvarta yfir
samvinnu við lögregluna um
upplýsingar í málinu. Tveir
hjálpfúsir og góðviljaðir lög
reglumenn voru þarna á
staðnum og reyndu eftir
beztu getu að forða vandræð-
um, en saga þjóðgarðsvarðar
og sjónarvotta, er síðan hafa
komið að máli við blaðið, er
öllu óhugnanlegri. Þjóðgarðs
vörður segir, að „í fyrra hafi
ástandið verið lafcara en
skyldi, en stórum verra nú.
Þarna ihafi verið þröng og
þvarg mifcið og komið til
ryskinga, en bæði lögreglu-
menn og sjálfboðaliðar úr
hópi skáta hafi orðið að hafa
sig alla við til að forða slys-
um og meiðslum á fólfci. Allt
hans, sfcal gjarnan minna
hann á, að koliega ihans í
sjálfum Sovétríikjimum, Ijóð-
sfcáLdið Evgeny Evtushenfco,
hefur bæði heima og edendis
gert sér far um að viður-
fcenma þá staðreynd, að Stal-
in hafi verið múgmorðingi,
en ofsatrú fó'Iksins á sósíal-
ismann hafi blindað það og
meira að segja þeir, tsem
höfðu efasemdir um ágæti
foringjans, reyndu að sann-
færa sjálfa sig um að þetta
væri nauðsynleg ráðstöfum.
Svo lengi gat vont versnað.
Halldór Kiljan Laxness
skammast sín efalaust, þvi
ekki hefur hann borið hönd
fyrir höfuð múgmorðingj-
anna um nokkurt skeið. En
ósköp er ihann lítill karl, ef
hann, eftir allt það brjálæðis
lega brölt, sem fór hjá hon-
um í lofgjörðarromsur um
Ráðstjórnarríkin og ráða-
menn þeirra, þorir ekki að
ganga fram og gefa yfir-
lýsingu um hug sinn til
þeirra í dag. Þeir, sem dá
skáldverk hans, bíða í eftir-
væntingu og þeir, sem hafa
á þeim ýmigust, bíða í of-
væni.
voru þetta unglingar að heita
mátti.“
Þessir ábyrgu menn vilja
þó efcki gera meira úr þessu
en skyldi, en sjónarvottar
hafa igefið blaðinu all-dökka
mynd af ófremdarástandinu,
sem ebki er ástæða til að
rekja ýtarlega. Drykfcjuskap
ur, slagsmál og ryskimgar í
algleymingi, við drufefcnun lá
í vatninu, gáleysislegur afcst-
ur, ósiðsamlegt athæfi á mis-
jafnlega afvifcnum stöðum,
að ógleymdu sóðalegu orð-
bragði og umgengni. Mátti
líkja hlaðinu á Valhöll við
stað eftir loftárás.
Hérna átti engan veginn
allur hópurinnn, sem þarna
dvaldi, ihlut að máli, en nógu
margir isamt.
Blaðið viil fcoma á fram-
færi þeirri tiHögu, að þeir,
sem annast flutninga stór-
hópa út úr bænum, verði að
eimhverju eða öHu leyti gerð-
ir ábyrgir fyrir þeim far-
þegum sínum, sem undir lög
aldri eru, og beinir því til
þeirra, að þeir ráði til sín
hæfa menn til að hafa stjóm
á unglingunum og hafa ofan
af fyrir þeim með einhverju
móti.
Það má ekfci koma fyrir
ár eftir ár, að unglingum sé
smalað saman í reiðileysi á
helgum og fögrum stöðum
landisins, hafandi í frammi
sl'fct athæfi og að framan
gremir.
Vítaverö -
(Framh. af bls. 1)
að var af slífeum heiðurs-
mönnum, að til fyrirmyndar
er.
Tvær stórar vörufilutninga-
bifreiðir úr Skagafirði, K-249
og K-75, vi'fcu strax og við
keyrðum fram á þær. Bíl-
stjórarnir ihægðu ferðina og
gáfu merki með stefnuljósum
að okkur væri óhætt að aka
fram úr. Það þurfti efcki
einu isinni að vefcja atihygli'
þeirra með hljóðmerkjum.
'Sama er að segja um bifreið-
irnar R-11604, R2463,
R-2141, R-3717, R-12507 og
Y-551. Allir þeir, sem stjórn-
uðu þessum bílum, viku
strax og hægðu ferðina til
þess að forða vandræðum og
jafnvel slysi. En það skal
heldur ekki liggja í þagnar-
gildi, að bílstjórar á D-200,
R-6157 og R-8927 eru efcki
aðeins hreinir dónar heldur
ernnig stórhættulegir í um-
ferðinni. Sérstablega á þetta
við þverhausinn, sem stjórn-
aði D-200, sem er stór fólfcs-
flutningabifreið. Hann sýndi
vítaverða framkomu og það
ætti að gefa þeim pilti ræki-
lega áminningu. 1 fyrsta lagi
hélt fcann Ofckur fyrir aftan
sig rnarga fcílómetra, í öðru
lagi vék ihann illa þegar
hann loksins gerði það og í
þriðja Iagi minnfcaði hann
ekkert ihraðann. ÖH þessi
atriði eru freblegt brot á um
ferðareglum.
Eina ráðið til þess að
koma 1 veg fyrir slíika fram-
komu er að birta nöfn þeirra
dóna, sem þannig haga sér,
og láta jafnvel fcæru fylgja
til lögreglunnar.
Italskir nælonregnfrakkar
Verð aðeins kr. 575.-—
Verzl.
MIKLATORGI
kaupmenn - Kaupfélög
Höfum nú mikið úrval af hreinlætisvörum fyrfr-
liggjandi. Meðal annars:
„Ilma“ þvottalög,
„Dma“ blævatn,
Vítisódi,
Plastbón,
Sjálfgljái í Yi Itr. & 4. ltr. pakn.,
Hreinsibón í 14 ltr. & 4 ltr. pakn.,
Silicone bón „Teals“,
Bflabón,
Bflahreinsibón,
Gólfklúta,
Afþurrkunarklúta,
Plastklenimur, o. m. fl.
Heildsölubirgðir,
Skipkolt Vf
Sími 2-3737.
"I"|: I' I I I I I I I'
111111 riii! 11 ii 1 11
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii