Ný vikutíðindi - 22.06.1962, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTlÐINDI
7
i-a
Þeir halda réff á spilunum
sem velja
BRIDGESTONE
Einkaumboö:
U M B O Ð S tx HEILDVERZlUö
HVERFISGOTU 5 C SÍMI 1011!
Laugavegi 178
Söluumboö í Reykjavík:
GÚMMÍBARÐINN,
Brautarholti 8.
Sími 17984.
\
bak við rimlaima
Á LITLA-HRAUIMI -
(Framh. af bls. 5)
og kænsku, sem skap
2t hefur vegua þess að ní
„ur hann takmark fyrii
au?um ,sér.
r ráðamenn fangamáh
in ^fWngsleffa snúið rass
Urn í bá, sem eitthvað hafí
*er?ð að blanda sér í með
r . fang'a. bá hafa beir und
uiðri skammazt sín ogr ver
baftSein 4 ttáhmi af ótta vic
ea a^ ehi'hver, einhverntimí
, rðl _ ahnenningri kunnugi
vb61?11^ 'heim málum er raur
ekkar^9, háttað 1 h.ióðfélag
1 Shloir ótti kom aðeins
snb’ tie2'ar hér var í heim
6n n erlendur sálfræðing:ur
a, ,nana var væntanleg'ui
i* nr th að skoða fangrels-
rekstur bess.
be ar® UPPÍ fótur ogr fit ti'
, . s að koma öliu í sem á-
iosanlegrast ástand, klefai
iás+ffanSrar shóraðir hátt og
kn'c.+’ J32' '^aosfar rakaðir s
j..j nað skattgreiðenda. Er
fe *. að srera blekkingrarher-
, uia ennbá fullkomnari
í Va,r auðvitað kveikt lióí
be£^krajktefunum. Það, serr
Va 1 aumingria maður sá
hin' neJ®..veS'na vfirborðið og
jn 1 piörtu litir, sem engr-
knmSer. nema 'beir, sem ó-
be„,1Usir ern- osr fram a?
nessu hefur alltaf verið ti:
ls- Það atriði, að um al-
grera myrkvun væri að ræða
í pessum klefum, var auðvit-
að vandlegra haldið leyndu.
Það virðist vera sem ein-
hver hafi kunnað að skairan-
ast sín.
örþrifarAð
Það skeði ekki fyrir löngru,
að ungrur fangri, sem auðvitað
var bilaður á taugrum eftir
hinar sálrænu pyntingrar,
kveikti í rúmdýnu sinni, ogr
hafði með beim aðgrerðum
næstum orðið sér ogr sam-
fangra í næsta klefa að bana.
Þessi atburður skeði ein-
mitt á behn tíma, begrar aðr-
ir fangrar höfðu útivist, ogr
urðu beir fyrst varir við
reykinn sem streymdi út um
loftræstingrargrat, sem kemur
út úr húshliðinni, bar sem
Mefamir eru.
Gerðu beir græzlumönnum
strax viðvart, og: var begrar
ihafizt handa við slökkvistarf
ið og' að ná föngrunum út.
Tókst beim að brióta sér leið
inn í vtri gangr. sem liggrur
fyrir framan klefana. en
revkur var bá orðinn svo
miikili og magnaður að varla
var iíft bar inni án reyk-
arímu.
Þrátt fvrir reyk og hita.
gátu beir ikomist í gegn og
að iklefahurðinni. bar sem eld
urinn átti upptök sín. Drógu
beir fangann út, en hann var
bá hálfkafnaður úr reyk og
föt hans farin að loga.
Hlupu gæzlumenn með
hann út á stétt, og byr.iuðu
að ræða um bað, 'hver ætti
að fara inn aftur og ná hin-
um fanganum, sem eftir var
innilokaður.
Töldu rnargir að hann væri
dauður, bar sem engin hl.ióð
höfðu heyrzt frá honum all-
an tímann.
AÐ DAUÐA KOMINN
Fór svo að einn gæzlumað
urinn brauzt inn 1 reykhafið
og gat sprengt opna hurðina
á Mefanum. Lá bá fanginn á
steinfleti sínu og var sem
dauður væri. Bar gæzlumað-
urinn hann út í ferskt loft,
og var begar hafizt handa
með lífgTinartilraunir, og
komst hann til meðvitimdar
stuttu síðar.
Þessi fangi hafði heyrt
hrópin og köllin og varð var
við að reykur var að fylla
Mefa hans. Hann ákvað að
taka bessu rólega, enda sann
færður um að honum yrði
bráðlega hleypt út. Gat hann
heyrt til gæzlumanna, begar
beir komu inn ínganginn fyr-
ir framan. og að beir opn-
uðu næsta fclefa og drógu
fangann bar út. Einnig
heyrði hann að einhver var
að revna að opna klefa hans,
en bað gekk illa, bví gæzlu-
maðurinn virtist ekki geta
fundið réttan lykil. Brá hon-
um illa begar hann heyrði
gæzliunanninn hrópa: ,,Eg
get betta ekki,“ og bekkti
hann bar rödd manns, sem
áður hafði hótað honum líf-
láti. Hann heyrði begar lykl-
unum var kastað á gólfið og
að 'gæzlumaðurinn hl.ióp út.
Taldi hann nú víst, að sín
síðasta stund væri upprunn-
in, og fann að honum var
farið að verða bungt um and
ardrátt. Hann lagðist bess-
vegna fyrir á steinfletið og
missti bar meðvitund.
VERRA EN VÍTI
1 bessu tilfelli hafði einn
hugs.iúkur fangi, sem glæp-
samlegar pyntingaraðferðir
höfðu hrakið fram á yztu
brún mannlegrar örvænting-
ar, næstum orðið s.iálfum sér
og öðmm að bana.
Það er erfitt að hugsa sér,
hvernig bað er að vera inni-
lokaður í algiöru myrkri í
lengri tíma, og bótt höfund-
ur bekkti marga, sem hafa
hinar svokölluðu sterku taug
ar, bá er bað efamál að nokk
ur beirra mvndi koma heil-
brigður frá slíkum sálrænum
pyntingum. Það er hugsan-
legt að veniulegur maður
geti bolað siika meðferð í
nokkra daga án bess að bila,
en miög ótrúlegt að hann
bvldi siö viikur 1 einu án bess
að verða kolbriálaður.
Lesandinn gæti gert smá-
tilraun á siálfum sér, ef
hann yi!IJ, til bess að finna út
hvernig bað er að vera inni-
lokaður. Haftn gæti farið inn
á hótel og tekið 'herbergi á
leigu og látið lofca sig bar
inni.
Hann má nanta hverskon-
ar mat sem hann hefur löng
un til. en enp-ín vínföng. eng
an síma. engin dagblöð. eng-
ar bækur og ekkert að
reyk.ia. Hversu lengi mynd-
uð bér halda út?
VIÐ HVERJU ER
AÐ BÚAST?
Pyntingar hins opinbera á
unglingum hefur náð há-
marM, begar iblásið er heitu
og köldu Iofti inn í Mefana
á víxl, svo fangarnir eru ann
að hvort í svitabaði, eða
skiálfa svo tennur glamra af
kulda.
Getur nokkur ímyndað sér
hvers fconar áhrif svona með
ferð hefur á 17 ára gamlan
ungling ?
Hvað er bað sem kemur í
veg fyrir að hann brotnar,
verður biálaður og biður um
boðsmenn F.iandans um
vægð?
Við fengum svarið í sam-
talinu við einn beirra.
Svarið er: HATUR.
Hatur. sem er svo ofsa-
fengið í eðli sínu, að bað
gerir unglingi fcleyft að taka
út hinar verstu biáningar,
sálrænar og lífcamlegar.
Hatur, sem breytir óhörðn-
uðum unglingi í stálharðan
stein, sem allir meitlar
brotna á.
Hatur, sem er lævíslega
falið undir vfirborði eftir-
siár og góðhegðunar.
Hatur, sem bióðfélagið
hefur skapað vegna misnotk
unar á beirri hefnd, sem bað
telur sig hafa rétt á.
_ Ofan á allt, bá ætlazt bióð
félagið til að bessir menn,
sem út úr ríMsfangelsmu
koma, fari til fcirkiu á snnnu
dögum, ihneigi sig fvrir bióð-
fánanum og svngi bióð=öng-
inn grátklöfckri röddu! (frh.)