Ný vikutíðindi - 29.06.1962, Blaðsíða 4

4
NÝ VIKUTÍÐINDI
Þvermóöska bifreiðastjóra
á vegunum er ósæmiieg
Birta verður nöfn þverhausanna
Fyrir hálfum mánuði birt-
um við númer á bifreiðum,
sem ekið var af bílstjórum,
er virtu ekki lög og reglur
um almenna hegðun slíkra
manna .á .vegum. Mæltist
þetta ákaflega vel fyrir og
hafa blaðinu borizt mörg
þakkarbréf fyrir tiltækið og
einnig upplýsingar um nokkr
ar bifreiðir, sem hefur verið
stjórnað af dónum.
Því miður hafa ekki öll
bréfin verið undirrituð og
þess vegna ekki liægt að
birta númerin. Þó hefur okk-
ur borizt eitt bréf, sem full
ástæða er til að birta. Þessi
bréfritari segir m. a.:
„Eg fagnaði því hjartan-
lega, þegar ég sá að Ný Viku
tíðindi tóku upp á því snjall
ræði að birta númer þeirra
bifreiða sem ekið er af dón-
uim er aldrei virða almennar
umferðareglur. Eg ek oft út
úr bænum og hef þrásinnis
orðið fyrir barðinu á þeim.
Þess vegna styð ég það ein-
dregið, að bjrt séu nöfn
þeirra og þeir jafnvel kærð-
ir fyrir ósvífið framferði.
Fór ég t. d. upp í Borgar-
fjörð og varð fyrir því á
leiðinni í bæinn, að stór vöru
flutningabifreið númer D-24,
er ekið var lúshægt, hleypti
mér ekki fram úr þrátt fyrir
hljóðmerki og ljósmerki, sem
ég gaf í sífellu. Það var ekki
fyrr en eftir um 8 kílómetra
akstur, að mér tókst að fara
fram úr henni á mjög breið-
um vegi, og var það ekki fyr
ir tilhliðrunarsemi bifreiðar-
Btjórans að það tókst. Eg
veitti því athygli, að þær bif
re’ðir, sem á eftir komu,
urðu fyrir sömu óþægindum
og ég.
Yfirleitt má þó isegja að
bifreiðastjórar víki vel og
skjótlega, en það eru ein-
staka þursar, sem þrjósfcazt
við og eru mér einna minn-
isstæðastir úr þessari ferð
bílarnir J02982 og M-710,
aulk D-24. Bifreiðin R-9397
hefði mátt víkja betur og
fyrr, en ef til vill ihefur bif-
reiðarstjóranum fundizt veg-
urinn full mjór og þess
vegna beðið með að víkja.
Aðeins þrjár bifreiðir
sýndu ljósmerki með stefnu-
ljósi strax og ég nálgaðist.
Það voru F-148, K-445 • og
R-8200. Þeir hægðu einnig
ferðina og „gáfu veginn“
mjög vel.“
Bréfritari segir ýmislegt
fleira og vill láta taka hart
á þessum ruddum á vegun-
uim, en við iátum þetta
nægja að sinni, en viljum
gjaman bæta við, að þegar
Mður á sumarið og sjáanlegt
er að bifreiðastjórar láta sér
ekki segjast, förum við að
birta nöfn þeirra.
Var -
(Fiamh. af bls. 1)
með sér spjaldskrá Þjóð-
varnarflokksins í ein-
hverri mynd, og fært sér
í nyt á liinn furðulegasta
og óhugnanlegasta liátt.
Myndu ræningjarnir eða
yfirboðarar þeirra hafa
rétt fyrir kosningarnar
liringt til flokksmanna og
innt þá liöstuglega eftir
greiðslum flokksgjalda, og
sagzt ekki vilja liafa svo
óskilvísan lýð innan sinna
vébanda!
Má nærri geta, hver áhrif
slífcur fruntaháttur hefur
haft á viðkvæma hugi, svona
rétt fyrir örlagastundina,
enda kunnugra manna mál,
að hópurinn hafi tvístrazt
rækilega og atkvæði lent á
hinum óheppilegustu stöðum,
— ekki hvað sízt hjá Fram-
sókn.
(Framh. af bls. 1)
Þegar orðum lians var eigi
sinnt eins fljótt og lvann
vildi, gaf hann skipun imi að
ryðja götuna fyrir utan hús-
ið með kylfum. ,Ef lögregl-
an segir eitthvað, þá eigið
þið ekki að segja neitt,“
sagði yfirlögregluþjónnmn,
hóf kylfuna á loft og lét
hana ríða á nef næsta pilts,
sem varð þegar óvígur. |
Ungur sölumaður var
þama með konu sinni og
vinafólki, án þess að hafast
nokkuð að. Réðist lögreglu-
þjónn nr. 102 að þeirn, hrinti
konu hans á gangstéttinni,
þar sem þau stóðu, svo
hranalega, að hún gat með
naumindum varizt falli með
því að grípa í grindverkið,
sem er umliverfis lóðina.
Sölumanninum sárnaði
þessi meðferð á konu sinni,
c£gI&g/iSu/i fausGMaðu/i:
PISTILL DAGSINS

HVALFJARÐARGANGAN
Nú vita allir, sem vilja, að Hvalfjarðar-
gangan var stórum fámennari og útifund-
urinn miklu fámennari en við Keflavíkur-
gönguna í fyrra. Klofningur í röðum her-
námsandstæðinga hefur enn einu siimi
sagt til sín. Vinstrisinnar, sem annars
eru ekki kommúnistar, en hafa hjálpað
þeim í varnarmálunum, vildu ekki vera
með eins margir og áður. Eftir klofninginn
hjá samtökum hernámsandstæðinga höfðu
kommúnistar töglin og hagldirnar.
Það vakti því nokkra athygli, að einn
Framsóknarmaður skyldi gefa sig í það
að flytja ræðu á útifundinum eftir göng-
una, með íslenzk-rússneska skáldinu Jó-
hannesi úr Kötlum. En þessi Framsóknar-
maður er nú ekki lengur mikils gildandi
í röðum ungra Framsóknarmanna og tal-
ar ekki lengur fyrir meirihlutann þar.

TVlSKINNUNGUR
Hægri simiaðir Framsóknarmenn hafa
verið í mikilli sókn innan Framsóknar-
flokksins, og liafa þar nú orðið mikil á-
hrif. Það má glöggt sjá eftir stofnun Varð
bergs, að hinni tækifærissinnuðu forystu
Framsóknar hefur þótt nóg um þá félags-
stofnun með svo mikilli aðild Framsókn-
armanna.
Tíminn er í mestu vandræðum. Hann
verður alltaf að segja ýtarlega bæði frá
Varðbergsfundum og fundum Samtaka
hernámsandstæðinga — fundum tveggja
höfuðandstæðinga. Og lætur Tíminn þá í
veðri vaka, að liann og Framsókn styðji
báða. Þetta heitir að bera kápuna á báð-
um öxlum. En Tímann munar ekki um
það.
ÖSÆMILEG RÆÐA
Ráðstefna Varðbergs var fyrir margra
hluta sakir vel heppnuð. Það varpaði þó
nokkrum skugga á samkomuna og til-
gang hennar, að einn fulltrúi Iýðræðis-
flokkanna gat ekki á sér setið og bland-
aði innanlandspólitík inn í málin á þann
hátt, að við borð lá að upp úr syði.
Ef fulltrúar stjómarflokkanna hefðu
ekki setið á sér og komið sér saman urn
að láta frumhlaup Helga Bergs, ritara
Framsóknarflokksins, liggja í þagnargildi,
hefðu dagar Varðbergs kannske allir ver-
ið taldir. Og það vora reyndar eiiuug
flokksbræður Helga, sem gagnrýndu
komu hans, einkum þeir Framsóknar
menn, sem áttu stóran þátt í stofnuH
Varðbergs.
I ræðu sinni á ráðstefnunni í Bifröst
ræddi Helgi um Efnahagsbandalagið °S
ísland, og kom þá inn á ýms stjómmála-
leg dægurmál, íslenzk. Hann gaf þarna
yfirlýsingu, sem verður að teljast gerð
í nafni Framsóknarflokksins, og líta b®r
á hana sem stefnu FramsóknarflokksinS
í afstöðunni til Efnaliagsbandalagsins.
Það er annars furðulegt, að Framsókn-
armaður skuli leyfa sér að gefa slíka
irlýsingu, þegar ennþá er lítið vitað nm>
hvað Islendingar geta fengið með samn-
ingum við bandalagið. Jafn afdráttalau^
og yfirlýsing Helga var, þá veldur hUB
töluverðri undrun, þegar tæplega viku síð-
ar má lesa í einum leiðara Tímans, nð
raunverulega sé ekkert hægt að segj®
ákveðið um Efnahagsbandalagsmálið’
vegna þess að það liggi engan veginn ljóst
fyrir.
hringlaní>ahAttur
Þessi hringlandaháttur Framsóknar 1
málinu er að vísu ekld ný bóla. ForingJ'
ar og málgögn Framsóknar liafa sleglð
úr og í síðan Efnahagsbandalagið tók
fyrst að bera á góma með tilliti til úiU'
göngu Islands. I staðinn fyrir að segja
sem mhmst, hefur Framsókn tekið upp
þann hátt, að vera sí og æ að gefa S**'
lýsingar um málið, líkt og konmiúnistar
gera. Hinir flokkarnir hafa lítið viljað
segja um málið, enda lítið hægt að segja
að svo stöddu.
Auðvitað er þessi afstaða Framsóknar
ekki ábyrgðarrík. Þessi flokkur getuf
komið til með að hafa úrslitaáhrrf un1
afstöðu Islands.
Enda þótt núverandi stjómarflokkaf
hafi meirihluta þjóðarinnar á bak við s«g
er hann ekki nægilega mikill til þess
þeir geti einir teldð svo stóra ákvörðun>
sem það verður, að binda Island við Efna-
hagsbandalagið. Þá getur oltið á afstöðu
Framsóknar. Um það leyti verður Fram'
sókn að liafa gert það upp við sig> ^
haga sér ekki eins og lauslætisdrós í em'
liverju erfiðasta vandamáli, sem Island
hefur þurft að taka ákvarðanir tun.
sem vonlegt var, en mótmæl-
um hans var svarað með því,
að nr. 102 tók (hanm allþjösna
íega dró hann inm í lögreglu-
bíl og fór rnieð hann á lög-
reglustöðina. Þar var hann
í hálf-tíma í hliðarherbergi
imnan um hóp 12—15 ára
stráklinga unz hann, rnáði
tali af varðstjóramum og var
sleppt.
Fleiri ikomu við sögu í þess
uim átökum m. a. þekktur
íþrótta- og kaupsýsJumaður
og alkunnur veitingamaður.
Var það í isambandi við það,
þegar 'lögreglan ætlaði að
itaka kröfuspjöld af hægri
sinnuðum stúlkum, isem
þarna voru staddar og Jang-
aði til að istríða komma"
greyjumum.
Himir 48 hugsjónamenn,
sem talið er að hafi gen&j
ið alia leið frá Hvítanesi 1
tveim áföngum, fóru þreytt-
ir 1 háttimm, um miðnætti,
svo og þeir sem tekið höfðu
á nióti þeim, þegar til
I -r-x