Ný vikutíðindi - 27.07.1962, Blaðsíða 2

2
NY VIKUTIÐINDI
NY VIKUTIÐINDI
koma út fyrir hverja helgi og kosta 4 kr. í lausas.
Framkvæmdastjóri: Geir Gunnarsson, sími 19150.
Ritstjóri Baldur Hólmgeirsson, viðtalst. kl. 10—12,
Auglýsingastjóri: Emilía V. Húnfjörð, Sími 17333 —
Ritstjómarskrifst.: Höfðatúni 2, sími 14856 og 19150.
Prentun og útgáfa: Stórholtsprent h.f., Höfðatúni 2,
sími 19150. — Áskriftargjald er 150 kr. árgangurinn
og gr. fyrirfram.

Björt framtíð
Það er ánægjulegt að heyra, að tvö hollenzk stór-
fyrirtæki skuli vilja leggja fram fjármagn í lásilgúr-
verksmiðju hér á landi, án þess að nokkuð sé ákveðið
um aðild okkar að Efnahagsbandalagi Evrópu. Er hér
um að ræða 110—120 millj. kr. fjárfestingu, sem veit-
ir 70—80 manns vinnu og skapar 40—50 millj. kr. út-
flutningsverðmæti.
Þetta lýsir bjartsýni erlendra auðmanna á framtíð
landsins. Það sýnir að óttinn við hin tíðu og löngu
verkföll hér á landi er í rénun og að efnahagsmál okk-
ar muui vonandi standast þann skæruhernað, sem AI-
þýðusambandið hefur haldið uppi að tilstuðlan komm-
únista.
Aðalatriðið er samt það, að við séum sjálf bjart-
sýn og þegnamir séu ánægðir. Þegar sífellt er alið á
innbyrðisóánægju, eins og Þjóðviljinn gerir dag eftir
dag, verða þegnamir ósjálfrátt ófarsælir og gæfusnauð
ir, þótt allir dugandi Islendingar lifi eins og auðkýfing-
ar og vilji hvergi fremur búa en hér.
Og einmitt þetta boð erlendra auðfyrirtækja, um
að leggja fé í fyrirtæki hér á landi, sannar okkur bet-
ur en margt annað, að við eigum land með framtíð
fyrir sér. Látum sundrungaröflin og óánægjuraddimar
því ekki komast upp með moðreyk. — g.
Hin dauða hönd
Það er sárgrætilegt að geta ekld nýtt tafarlaust síld-
ina, sem nú hefur verið eins og krap í sjónum upp
við landsteinana og bátamir okkar liafa veitt meira
eu nokkm sinni.
En verkföllin, þessi dauða hönd, sem leggst alltaf
öðm hverju yfir atvinnulíf okkar, hefur haft sín álirif
nú eins og oft áður. Bæði komust bátarnir seint á mið-
in af þeim sökum, og sömuleiðis olli járnsmiðadeilan
því, að verksmiðjur, sem vinna áttu síldina í sumar,
urðu ekld tilbúnar.
Þetta er hrein skemmdarstarfsemi, sem kemur bæði
þjóðarbúinu og þeim, sem til verkfallanna stofnuðu, í
koll. Hin löngu verkföll, sem nú eru farin að tíðkast,
era lamandi fyrir allt efnahagslíf okkar. Þau eru vatn
á myllu kommúnista.
Þess vegna er það allra heill, ef okkur tekst að sam-
einast mn einhvers konar kauplagsdómstól, sem ákveð-
ur kaup á hverjum tíma og samræmir það.
Nú hafa t. d. trésmiðir krafizt þess, að fá kaup sitt
leiðrétt til samræmingar við aðra iðnaðarmenn, því þeir
segjast hafa borið skarðan hlut frá borði. Þetta ætti
að vera sjálfsagt mál, án þess að þeir þyrftu að fara
í langt verkfall. Það vantar aðeins einhverja hlutlausa
nefnd til að meta, hvað sanngjarnt getur talizt, þegar
um samræmingu kaups er að ræða.
Hin dauða hönd verkfallanna er livorki atvinnurek-
endum né launþegum til góðs. — g.
HVÍTÁRVALLASKÁLI
HEIMSÓTTUR
Gegnt Ferjukoti við Hvítár-
brú er veitingaskáli, sem rekinn
er nú af Þorgeiri Péturssyni.
Þangað var gaman að koma um
daginn í hópi glaðra félaga, fá
að vitja um laxanetin, skoða
byggðasafnið, sem veitingamað-
urinn hefur viðað að sér og
sýnir í matsalnum, og njóta
góðra veitinga.
Veður var hlýtt og bjart, og
manni veitti sannarlega ekki af
að koma út í sveitina, burt frá
skrölti ritvéla og prentvéla.
Bændurnir voru að rýja féð, og
Hvítáin var eins og stöðuvatn,
þarna fyrir neðan brúna. Það
var gott að leggjast á árbakk-
ann og hlusta á nið árinnar og
kvak fuglanna.
Veitingaskálinn er í miklum
uppgangi og stendur til að
stækka hann von bráðar, enda
var margt manna þar í kvöld-
mat. Þykir viðurgerningur þar
með ágætum, og stúlkan, sem
gekk þar um beina, hafði fallegt
og hýrt bros.
Næst, þegar ég á leið fram-
hjá, ætla ég að koma við hjá
Þorgeiri, því ég veit að það er
enginn svikinn á veitingunum
hans.
SVAVAR
GESTS
mun hyggja á breytingar í
hljómsveit sinni í haust, en þar
sem hijómsveitin er á ferðalagi
úti á landi við miklar vinsæld-
ir hefur blaðinu ekki verið
unnt að fá staðfestingu á breyt-
ingunum. Hitt fullyrða áreiðan-
legar heimildir, að harmóniku-
og saxófónleikarinn Reynir Jón
asson muni taka sitt gamla sæti,
og þaú hjónin Finnur og Hel-
ena liyerfa á brott, og er ekki
enn vimð til hvaða hljómsveitar,
en ættu ekki að verða í neinum
vandræðum. Svo kvakaði lítill
fugl í eyra okkar, að Svavar
myndi ekki verða i Lido í vet-
ur og minntist eitthvað á Sjálf-
stæðishúsið, en það er nú svo
mörgu logið .. .
KLÚBBURINN
virðist hafa fleytt rjómann af
utanbæjarfólkinu, sem hingað
kemur til að skemmta sér. Það
er ekki að undra, þar er hvort
eð er aöaltraffíkin í borginni,
þegar kvöldar, að rúntinum und
anskildum, og mikið um að vera
á „hallærisplaninu' ...
ÞJÓNA-
VERKFALLH)
hefur að sjálfsögðu þær afleið
ingar, að vínveitingastaðirnir
hérna í borginni eru lokaðir, en
aðsókn að vínlausu stöðunum
þess meiri; nú eru það Þórs-
café, Vetrargarðurinn, Breið-
LOS VALDEMOSA, hinir áf/ætu, spönsku skeinnilikraftarr
sem rá'ðnir voru liingaö á vegum Leikhússkjallarans og Lid°r
hafa undanfariö komiö fram á skemmtunuin úti á lándi, oíl
vakit) mikla hrifningu jmr ekki síöur en hér í borginni.
firðingabúð og svo Ingólfscafé,1
en síðasttaldi staðurinn heyrist •
afar sjaldan nefndur í sambandi
við skemmtanalífið. Og þeir,
sem ekki hirða um þess staði
og hafa takmarkaðan áhuga fyr-
ir sveitaböllum, skella sér bara
upp um fjöll og firnindi og
teyga ferska loftið og stæla
sig þangað tij barsetan hefst að
nýju.
ÓSKAR
GUÐMUNDSSON
hefur um nokkurt skeið verið
með ágæta liljómsveit, sem leik-
ið hefur á sveitaböllunum fyrir
austan, og gafst okkur kostur á
að heyra til hans um helgina og
var það hin ánægjulegasta
skemmtun. Söngvarinn, Jakob
að nafni, er frjálslegur piltur,
og fjörugur og sómir sér vel
með þessu létta og samstillta
,,bandi“. Það liefur ekki lítið
að segja á fjölmennum mótum
að hafa dansmúsíkina í lagi, og
þessir ungu menn hafa sýnt
það, að það sé síður en svo
óhjákvæmilegt að ieita til Rvík-
ur eftir ])eztu músíkinni.
BLAÐAMANNA-
KLÚBBUR
hefur tekið til starfa í turn-
herbergi Hótel Borgar, og er op-
inn eitt kvöld í viku til að byrja
með. Karlmanriaklúbbar að ensk
um sið, þar sem maður getur
komið til að rabba við kunn-
ingjana, yfir góðu glasi, slá í
spil, snæða og slappa af, eru
smám saman að ná fótfestu hér.
Tveir starfa hér í borginni nú
þegar, og enda þótt kvenmenn
séu all-margir í blaðamanna-
' stéttinni, henni til mesta sói»a>'
| er ekki að efa, að þær setj*
sinn ánægjulega svip á þennan
verustað.
HILDIÞÓR
kaupmaður á Selfossi, hefur
komið upp söluskála undir Ing
ólfsfjallí, við afleggjarann niður
að Selfossi, og er óþreytandi við
að gera viðskiptavinunum al1^
tij geðs. Við viljum benda
ferðafólki á austurleið á súr
metið hans, sviðakjammana 0n
bringukollana. Það er ósvikið
hnossgæti.
BÍÓSKÁLINN
A SELFOSSI
sem rekinn er af Óla veitiuga
manni í Skíðaskálanum, er fýr
irmyndarstaður og sízt verra að
koma þangað en í Skíðaskál
ann, sein annálaður er fyrir
góðar veitingar og gestrisn1-
Það er reglulega ánægjulegt að
vita til þess, að dugandi veit
ingámenn skuli í æ ríkara m®ú
setja upp staði þar sem f>Iir
greiðslan. gengur fyrir öllu, 0r
einvörðungu hugsað um að 8eia
gestunum sem allra bezt til 11
is.
OG SVO
voru það hjónin, sem morgu11
inn eftir voru að reyna að 1 ró1*
upp herlegt kvöld í Glaumb86'
Eftir mikil heilabrot stundi el”
inmaðurinn loks:
— Varst það ekki ábygglleg”
• * J
þú, sem ég var að kela v 11
Hellinum?
Og eftir enn meiri heilab10
anzaði konan loks:
— Klukkan hvað?
ó skemmbisbööunLjm