Ný vikutíðindi - 10.08.1962, Blaðsíða 6

6
Ní VIKUTlÐINDI
Eg fór raér að öllu rólega,1
meðan ég braut heilann um úr-1
ræði, og sendi þjóninn minn
niður eftir feiti.
— Settu mottu á þilfarið. Eg
▼il ekki fá feitina i það.
Eg vonaðist til þess, að bros-
ið á vörunum væri sæmilega
eðlilega borginmannlegt.
— Makaðu svo feitinni á mig,
því að ég vil ekki meiða mig
6 því að stinga mér úr þess-' — þú meiðir þig .
ari hæð. | — Hvað varstu að segja? öskr
Cervantes fylgdist með öllum aði ég á móti, eins og ég hefði
undirbúningnum. Auðvitað ekki lieyrt til hans.
gerði ég mér ekki Ijóst, hvern' Hann grenjaði upp í loftið:
titf/undi UÍ\
sjálfsjevisaga errol flynn
Erroi, þú getur þetta aldrei þessum slóðum, og einn daginn I
fjandann ég var að álpast út
í, en ég dró framkvæmdina á
langinn, rétt eins og töframað-
ur frammi fyrir áhorfendum. j
Konidu með gúmmísandal-
— Hvers vegna ekki sættast
skipti?
Eg kallaði niður:
— Hvað — þá?
liélt ég á veiðar
Eg var kominn eittlivað um
hundrað fet niður, og kom þá
auga á einn, sem heíur verið
um fjörutíu pund. Eg skaut á
hann, en hitti ekki. Hann hrað-
1 aði sér til botns. Eg sá hann
hverfa inn í liolu. Eg liei'ði átt
að líta á mælinn a úlnliðnum
Og eg tok nokkur skref enn. til að ganga úr skugga um dýp-
, I c--O- «« OXY UIII
ana mina, þvi að ég vil ekki Eg var að verða kominn upp.! ið, en það láðist mér. Eg fór
meiða mig á iljunum, þegar ég Eg öskraði niður:
ier upp ... Já, eitt enn, ég — Ertu — að gera
ælla að vera i nærskyrtu. - gamni — þínu — ?
að
niður og kíkti inn í holuna.
Þarna, inni í myrkrinu, sá ég
hann hreyíast.
Á EINNI ferð minni til Ei
lands rakst ég. á gamlan kur
ingja, Clark Gahle. Við dvöldi
á sama hótelinu og eyddi
tveim-þrem dögum saman.
Ef einhver kynni að spyi
um hvað tveir leikarar tölui
saman, þá væri svarið augljós
sjálfa sig.
En Clark ræddi líka um b
skap, kvenfólk, og smáskríti
kunningja okkar. Engin andle
heil, enda þótt ég geri ekki rá
fyrir, að við höfum nokkur
tíma komizt að slíku. Eg sagi
við hann:
— Heyrðu, gamli, ég hef a
veg stórkostlega sögu um tv
bræður. Hvers vegna tökum vi
hana ekki saman?
Clark skeMihló.
— Eg? Leika í kvikmynd mei
Jér? Ertu að gera að gamn
þínu?
I>að tók nokkurn tíma, meðan Eg var að verða kominn að j Mér taldist svo til, að ef ég 11 !!!■! deylllyi- Mað' Svo hló Irann.
aho.r.:" kom þcssu í kring. ránni og hjartað sveiGaðist í gæti troðið rnér gætilega þarna eða báð1" ‘l. . °Mla ™ allIlíln,| E{? hlyt að hafa verlð llJ!
Eg leit við og við upp á rána, brjósti mínu eins og mastrið.! inn. þá myndi ég komast í skot E« mnk T .rnn1 ræm'legUr á SVÍpÍnn-
erns og ég væri að gera mér Hann bar hendurnar upp að1 færi við hann. Eg hreyíði mig um !• aðl ™el ulg°ngun- _ Hvers vegna ekki? Pett
grein fyrir vindinum og hvern- munninum: ! eins hlljóðlega og mér \ r ■ emS °g 'Sna 111 sl<,íðl11' aitur er stórfínt efni. Sjáðu barí
««n-.«s,8ktv, i _ „rers vegn„ _ ekt, _ ak ;i,úrru'Eg ^ «“•
«y«iri„„ÍZ S E„ bT-“pp y rbor“: T'acy 1 Boom To"",!
" hað SOI1g r hausnum á Ilann hló enn hærra.
,s ' ' , " “ V" mér- rt~ oB síálband v„n _ Ee sty,„. le.ka á n,ó,
n og fara „,«ur stromp. ^ spen„, |,„5. M.«„r verSu, hoeum hvenær sem værl _ er
:f.m. Un8“ð‘mie, 85 ha,a HWM ,11 að'þú — hundakroppurinn þi„n —
Já. annars, komið með.sættast — á —helminginn?
honíakssjúss handa mér. Nokkr-! Eg þrumaði niður:
ir fleiri, sem hafa áhuga á koní | __ Samþykkt,
öki eða einhverni hressingu? |
Hvernig í fjandanum flækl- AIdrCÍ hefur nokkllr raaður
ist ég út i þetta? Svo sagði ég VCrÍð fljÓtarÍ niður á þilfar-
Þakka guði enn 1 dag fyrir að
kæruievsiílega.
I akið feitina af. Eg ætla
hara að vera í bolnum.
hann skyldi bjóðast til að fall-! korast nœr honum.
. .......~***m*u iii uu pu — nunuaKronp
nðm voru rett aðeins mátuleg, fara tvo-þriðju af þessu dýpi, þú ert of ungur!
i mig og geymana. Eg og ég hafði enga. Eg hafði æft
| mig reglulega með vodkaflösku
1 ÞRJU ár eða svo færðis
l, , . i ---- i í-’rsj i ar eoa svo íæiuo-
i ast á helmingi.nn áður en ég . S‘ e* y*r rett 1 þann ve^ j a <la«, en það stoðaði ekkert í1 aldurinn yfir mig í höfnun
11 U 1 glkkmn’ tÓk hann Þessu tilfellh UPP fór ég, eins j Suður-Evrópu, aðallega hélt él
Eg stundaði köfun úti fyrir1 * ' sandlnura á botninura, . --- ........ a ■ orca. ^ Ior noKKrar iero.. •
á;,,n,„JrrL.!i:a:J<0m:nn neyðargeymlnum’ °g ég flýtti Ja,naica til að athuga, hverni
nokkru sinni fyrr. Cervantes
stóð hjá og horfði á Ec var Spanarströnd, skammt frá Bal- . . . _
„ nunox a. xig vai a hundrað og fimmtíu feta dvni
að vona, að dýrið bryti heilann eareyjum- Þar var e8 asamt eln- hað Hvn.in _ • , . ,^P ’
og píla upp á yfirborðið. Eg J til á Zaca við Palma de Maj
vissi ekki, liversu mikið var á , orca. Eg fór nokkrar ferðir ti
um þetia aftur og aftur. Petta hverjutn snjallasta kafara, sem
það dýpsta sem ég hef nokkru
mer' mál mín stæðu þar. Foreldra
____ sinni farið Þ , ■ Höndin á mér seildist upp mínir liéldu uppteknum hætt
var allt saman magnaðasta tauga eg hef kynnzt> Paul Buttlcs. ... , 1,31 santluiinn fyrfl hinninguna og ég kastaði að dveljast þar langdvölum. Að
stríð. Hann er einfættur náungi, geysi . ‘ a ur> om eg au8a a eitt mnfyrir hlutunum, sem ég hafði alverkefni mitt var að halda
Cervantes sagði: mikill íþróttamaður. Við vissum ve,,,( ]1V01.k■ , 1,1111,1 , nað J- ' eignir mínar. Gildi jxeirra óx
Ætlarðu virkilega að gera af •sol<1<nl, skipi á þessum slóð- ._ _ . ' 31 °e SJaVal I E® var dreginn UPP í hátinn Landið, sem ég hafði keypt 1
8r0ð“r' ** raé" —I* örmagna. , áratugn„,„
þetta?
um. Buttles fór djúpt niður og
— Að sjálfsögðu. Fáið mér sa orla 1 geysimikið og fornfá-
og sótti þessa hluti.
hviir. holinn. legt akker. Hann dró þá álykt-í .. ..*
* ...» ulnliðnum. Fjorutxu- og-fimm
- Ætlarðu að stinga þér á un' að 'skipið gæti el<1<1 vevið! metrar. Eg fann súrefnið
— 1 iI hvers ætlastu af mér?
Að ég komi niður á lappirnar?
Hlutirnir voru brot úr forn- í verði, jafnvel fjórfaldaðist
Mór* t i• jr , , . i 11 1U1 II_ i veroi, jainvei ijorniiQcioiM* ^
.ið Var 1 a mælÍrÍnn á raunum> málningin hafði ekki ég átti í mestu erfiðleikum me
Hvað ertu eiginlega að hugsa,
Tnaður? gugna á veðmálinu?
— Nei, nei, Flynn!
—• Láttu þá hara eins og þér
komi þetta ekki við!
Eg sneri mér að áhöfninni:
— Jæja, strákar, við skulum
ljúka þessu af.
Lg færði mig úr skónum og
fór að öllu rólega. Eg sagði:
— Jæja, þá leggjum við af
stað, strákar!
Og svo hóf ég það rólegasta
kliiur upp í reiða, sem um get-
ur í allri sögu sjóferðanna.
Eg komst eitthvað fjörutíu
langt undan. Hann kom upp og ■ ' SUrelnu
saúði mér frá. Sldan fórum vf« “ Strt,aSI «
niður saman.
1 athugunum sem þessum not-
ast maður við tæki, sem er kall-
að neðansjávarsleði. Pað er far-
artæki, sem fer vítt með mann.
Maður fer í það af borði. Síðan
arkrananum. Unaðslegur straum
ur fersks súrefnis. Eg átti þrjái
í mesta lagi fjórar mínútur til
að komast upp á yfirborðið.
En ég var orðinn dasaður eða
sljór. Eg gerði mér ekki grein
fyrir því, að ég var öfugur í
sleðinn í gríðarmikla hringi, sjónum. Eg fann blóð . munn_
sem minnka óðum, og gera
manni auðveldara fyrir með at-
huganir undir yfirborðinu. Af
þessu hringsóli kann maður að
koma auga á eitthvað. Þá er
skotizt upp á yfirborðið og stað
urinn merktur. Síðan er hægt
inum á mér. Eg hafði farið of
djúpt of hratt í göngunum. Eg
var eins og kenndur. Fiskur
synti framlijá mér. Mig Iangaöi
til að gefa honum vindil, en
ég var ekki með neinn á mér.
Svo langaði mig til að taka
■K r oc » , _ ° lil dU ItiKcI
að fara að snua.ser að nanari Tm,nnCKrM,;* , .
.munnstykkið af mer og gefa Iion-
athugunum. „
jum. Hugrenningarnar höfðu tek
Dögum saman leituðum við ið á sig undarlega mynd. Eg
fet, og Emanúel var niðri á þil að UPPlÍfa Rapsódíu Djúp'
farinu, og góndi upp, og alHr’l T , Maa ~ stórh*ttulegt ^ir-1 Spáni, af því að þar í Lndi hef
°g um að rannsoknum urðum við brigði, því að hún getur orðið'ur maður
máðst af þrátt fyrir aldirnar.
Við komumst í uppnám. Við
ákváðum að fara aftur niður og
leita betur. Ekki samt ég. Butt-
les og franskur piltur, sem var
með okkur, fóru niður rótuðu
í sandinum og komu pp með
nokkra furðulega smáhluti, sem
ég á enn á Jamaica. Meðal
þeirra var örlítið höfuð frá
Fönikíu, skorið úr einhverju
hörðu efni, sem ekkert hafði lát
ið á sjá allan þennan tíma. Á
spánska listasafninu voru hlut-
ir þessir álitnir vera frá því
tveim-þrem öldum fyrir Krist.
Ástæðan til þess, að þeir skyldu
ekki hafa velkzt í hafrótinu, var
sú, að þeir höfðu lent inn í
gjótunni, sem ég hafði rekizt á.
Mér var ekkert um það gefið
að taka þá með mér í burtu frá
að halda í eignirnar.
Eg koin ekki nærri Bandaríkj
unum. Látum þá berjast un
peningana þar. Eg átti enga
Lili liremmdi mitt ástkxera Mul
holland — seinustu eign mína
sem máli skipti.
kerrtu hnakkann til að fvlaiast • , * .
. ljlgjasti uppiskroppa með nýtt kjöt og
möguleika til að
með mér, fet fyrir fet, hægt og treystu.m á fiskinn>
rólcga o'-ar og ofar.
sem við
seinasta tónverkið, sem maðurjsleppa við dauðarefsingu
fyrir
SEAN, sonur minn, sein orð
inn var fimmtán eða sextán ára
var hjá okkur Pat og Arnelh
um borð í snekkjunni í sunaar-
fríi sínu.
Við buðum nokkrum kunningJ
um í kveðjuveizlu. Við voruni a
leiðinni til Cap Verde-eyja, en
þangað fara heldur fáir nú á
dögum. Þær eru ekki beinlínis
i alfaraleið. Ég hafði í hyggjU
að halda heint i suður til Gíbr-
altar, og líta kannske við í ein-
hverjum af spánsku hæ.iunum*
sem ég hafði ekki séð síðan 1
borgarastyrjöldinni.
Veizlan um borð var einstak-
| veiddum. Það var mikið um fisk reTningamaT’allTr Í^uppnámt1 meðð’t "" r^1- ^ ‘aka |lega skemmtileg og ánæg.iuleJ
Nú grenjaði Cervantes upp til tegund sem nefnist meru liúf ! 1 ’ et ber forngr,pi baðan, 0g Henni lauk um þrjú-leytið, 0
>»,n' I t/„8Um Z á ” lru „vl, 77 , ’ 0T' e™ ",CStar ,ltl"' Ort, t’rt.'vorn , b„z,„ Sk„p,.
1 '•"SVer5U dyP‘ a'Slen‘U,r *. l,a“s •«> •»!• M verðir „ko.inn, | (Fram|, , „J, 1,1,5.)