Ný vikutíðindi - 10.08.1962, Blaðsíða 7

Ní VIKUTlÐÍNDI
7
SMÆLKI
Maður nokkur tekinn til augn
anna og skjálfhentur í meira
lagi, tyllti sér við nýja barinn
a Borginni, rekinn þangað af
omótstæðilegum þorsta, sem var
í engu hlutfalli við greiðslugetu
hans. Er hann var setztur við
harinn, stóð samt á því, að
hann léti upp óskir sinar við
Þjóninn. Hann skimaði í kring-
um sig ií salnum og kom þá
auga á gest, sem var kominn
a það sælunnar stig, að hann
lá fram á borðið steindauður.
Þá hailaði sá þorstláti sér á-
hegjulega að þjóninum og
spurði:
i.Hvað fékk hann þessi?“
☆
Þau voru nýgift, og bjuggu
hamingjusöm í litlu íbúðinni
sinni. Eitt kvöldið voru þau að
fletta Mogganum og lesa aug-
lýsingarnar. Allt í einu sagði
hún:
■— Nei, sérðu hérna. Hérna,
segir að þetta haframjöl geri
hörnin hraust og dugmikil. Ætli C *
Þuð sé nokkuð að marka^j^p
Þetta?
■— Hvers vegna ekki? spurði
hann.
Hún þagnaði og áhyggjusvip- _
ur kom á andlit hennar. Loks w*
spurði hún:
—• En — hérna — hvort okk- _______,
ur skyldi eiga að borða hafra-
mjölið?
BÓK BRÚNA FRÁ HANDA- PAT DRftM DAIIÐ tfli SLÍM KORNIÐ VÆL FYNCmr EIN TAKA HÓNDIIM SAM- STÆÐIR FÉLAfi fsri
1 F € O
DKAUöA- L3ÓSIN GALLI TÍNIA- BtLS HA STISIÐ
KEISI ROTWIN UTAN FÆOA
ANfiRAR LÉLF6AR FAT
FERSK- ARA FÉL TALA SLAM MANN- LÍNA HAFNAR- STRÆTFP
BORfiA. ANÍUR MÁLM- U R ÆFA RYK DÝRI
'jmm CERAST ’ARTAL
KUSK TALA 48 DJÖRF-’ UNCT SÓLAR TITILL
AULI FER
HUÓÐ1 STAFUR •AKVEfc VEIKI TVEIR HÆPIP
AKOR- INN BYMiÐA SAFNIÐ
SUÐ SNEIÐA ÞtLJAÐ KL.3 NEFNI- LEöA 1
RENN VONAR ss - - MJ6A
FRETTA STOFA
HEST' SAMHU. ^15= ~r- FEL SMAORB SAMHLJ.
“ — rfMAJILS SMAOW
hRÓ
MISSIR HAF RÖ& FÆDU LÍTA TÖLU- RÖÐ l
MOJIO SAMHLl
bí'OÐA- BANDA- LAÚ ÍÞRÓTT LAUST VíÐ EFNI EINK ST
&RAS SAU
EINK.ST BÝROU TIL SNÖKI/R TO M
SJALDGíF HÆTTAJV
6(>di?rrar ÞRAUT SPRENAI EPNI HYLJA HRli&A RVÍK KRlKl
SIQl/RMERKI FAR JEHÓVA
TÆ.P- LE&A SAMHL3. ILÁT HRofiN
TALA NÆRRt fiLAOS
SETTUR TALA cuÁbaro 1
ÓKYRRÐAR LEVSA osamst.
VlSTAÖI TALA DROPI FLVTIR u TALA *■ EINS
STEFNA HLTÖÐ
ÚTBÚN- ABUR ANDAB STEFNA aska
SAMHLl Bo&i
ELD FÆRI SRINN MAfil/RT T/MA* NAKK
SERHIJ- TALA VEIN
TOR MERKi VE&& IR L ELD- FÆRI
°KUR I ALSKONAR MYND.
Ef hægt væri að tala um. einhvern drykk, sexn öðr-
11111 fr&mur væri þjóðardrykkur ekkar Islendinga, er ég
91121 hræddur um, að Coca-cola yrði þar ofarlega á
blaöi, að öllum öðrum ólöstuðum. Þessi dökki, glitrandi
vo'kvi rennur í svo stríðum straumum niður kverkar
bjóðarinnar, að afkastamikil venksmiðja ihefur naumast
Vlð- °g vanti kókinn á einhvem viðskiptastað til lang-
frama, er hætt við, að 'hann eigi ekki upp á pallborðið
bjá viðskvptavinunum.
^si rnikla eftirsókn í drykkinn hefur valdið því,
að hið nkaplega verð, sem á honum er á flestum stöð-
llrn- hefur rokið upp á ýmsum stöðum svo óheyrilega,
nð ek.v; verð~r orða bundizt, og hafa nokkur dæmi þeg-
ar Ver 'ð nefnd hér í biaðinu.
Nýjasta dæmið er hvorki meira né rninna en frá
eyðisfirði. Þar mun vera starfandi sjoppa, sem al-
';<5 r'-.'atað' krckinh yfir síldveiðitímann. Þar var
^kur;"n nefn'iega seldur á 9 — níu — krónur, jafnt.
, a“a sem kvöid. Þegar svo eigandinn var inntur eftir
^stæðunni, gaf hann greið svör: vildi bara vera svo-
ltið öðruvísi en aðrir!
Nú, það má svo sem vel vera, að maðurinn ihafi
haft leyfi til að selja sinn kók svona dýrt, og sé
ekkert einsdæmi. Engu að síður erum við hneyksluð,
ég og síldarsöltunarstúlkumar, sem ekki áttu í annan
stað að venda á kvöldin tii þess að fá sér hressingu í
strangri vinnu.
MATURINN SUMSSTAÐAR
— OG ANNARSSTAÐAR.
Eg hefði gaman af að bjóða ýmsum þeim, sem við
matsölu fást úti á landi og telja sér ekki unnt að taka
minna en 50—60 krónur fyrir allskonar matarglund-
ur, að líta inn í Hafnarbúðimar héma í Reykjavík. Eg
hef víða snætt um allt iand, áhugamaður um góðan
mat, og þykist hafa áunnið mér nokkrurn smekk á
þessu sviði. En óg hef -hvergi snætt annan eins prýðis-
mat og þama niðri við höfnina, og ekki borgað nema
28 krónur fyrir indæiis steik, sem eftir mælikvarða
„matreiðsiusnillinganna“ á þessum okurstöðum ætti þá
ekki að vera undir hundrað krónum.
Og það þýðir ekkert að bera það fyrir sig, að mað-
rr megi þaikka fyrir að fá yfirleitt nofckum mat á
be-cum stöðum á hvaða verði sem er. Á meðan okur
or hyskni við matseld fær að viðgangast, lætur aHit
talið um að gera Island að ferðamannalandi eins og
fáránlegt gaspur í eyrum.
'fnfm-it er ánægjulegt til þess að vita, að til
'->,• u vera menn, sem tafca sitt hlutverk alvarlega, eins
cg forctöðnmaður Hafnarbúa. Þaðan fer enginn svang-
ur eða fúll, og væri hægt að bjóða erlendu ferðafólki
upp á fleiri slíka staði, er ekki að efa, hvern dóm Is-
landsferðin fær meðal vina
og kunningja, þegar heim
kemur.
VH) VERÐIJM AÐ
TAKA OKUR Á.
Þessi ömurlegi hugsunar*
háttur, að veita sem a’Ira
minnst og lélegast fyrir sem
aRra mestan pening, var aH-
sterkur til skamms tíma. Svo
er þó fyrir þafckandi, að ria-
ið hafa upp veitingamenn, er
boðið hafa bonum byrginn
og hlotið maklegt þakHæti
og viðurkenninigu fyrir. Hér
í blaðinu hefur ýmissa verið
getið og væntanlega verður
því haldið áfram.
En það á iíka, og ekki síð-
ur, að geta hinna — skamma
þá duglega. Hlutur þeirra er
ekki aðeins þeim sjálfum og
hyg'gðarlagi til skammar.
Gagnvart erlendu ferðafólki
eru þeir blettur á fögru og
gimilegu ferðamannalandi.
Þá ætti að stöðva í starf-
semi sinni, áður en varanlegt
tjón verður af athæfi þeirra.
Grímkell.