Ný vikutíðindi - 14.09.1962, Qupperneq 6

Ní VIKUTlBINDI
s
EINN k FLOTTA
1.
BG HABÐI verið í felum í istrandhúsiinu í tólf
klukkustundir, þegar eiganditm kom aftur, sivo að
ég gat miig fcvergi hreyft.
I eitt skiptið, iþegar ég hnipraði mig saman á gólfinu,
hafði lögreglubifreið numið staðar á mölimni útifyrir
og látið ljóskastarann leika um aillt húsið. Bersýnilega
íhafði þeim efcki fundizt neitt athugavert, því að þeir
óku á brott. En það var aldrei að vita, hvenær þeir
kæmu aftur.
Það skiptist á fyrir mér smáblundur á sófanum og
skyndileg vaka, baðaður isvita og sannfærður um, að
einhver hefði gætur á mér inn um gluggann.
Einu sinni ikveikti ég á útvarpinu og hiustaði á frétt-
irnar. Þeir voru að kemha horgina í leit að msr, að
því þuiurinn sagði. Það vissi ég fyrir.
Undir hádegið féll ég í væran svefn. Eg vaknaði
við það, að bifreiðarhurð var skellt aftur. Eg leit
á úrið mitt, og sá, að ildukkan var orðin þrjú.
Vora löggumar komnar aftur? Eg ispratt upp af
sófanum og iaumaðist að glugganum á framhliðinni.
Eg dró gluggatjaldið örliítið til hliðar, gægðist út og
fann hörundið herpast á imiili iherðablaðanna á már.
Þetta var ekiki iögreglan. Þetta var miklu verra. Þarna
Btóð blár Oldsmobile fyrir framan bílskúrinn 'hjá hús-
inu.
Eg gat hvergi falið mig, og ég gat iheldur ekki tekið
til fótanna. Þiað var elckert, sem ég gat gert annað
en stcðið þama aðgerðarlaus og gónt. Bifreiðin var
mannlras, en ég heyrði skröita í lásum, þegar eigand-
inn opnaði skúrinn. Og skyndilega birtist hún, há-
vaxin kona í svartri kápu, með plastregnikápu yfir
höfðinu og herðunum. 'Hún steig upp í bifreiðina og
ók inn í skúrinn.
Eg ihijóp fraim í eldhúsið, en þaðan iágu dyr út
í bílskúrinn. Þegar hún Ikæmi inn í húsið, yrði ég að
grípa hana áður en hún kæmist aftur út og hiypi á
brott Eg heyrði, að vél bifreiðarinnar var enn í gangi,
og svo heyrðust háir hælar iskella á steinsteypu. Bíl-
skúrshurðiin skafll aftur í akyndilegmn gusti, sem hristi
húsið. Eg heið ispenntur innan við hurðina. Ekkert
gerðist. Eannske ihafði hún farið út og ætaði sér að
koma inn um aðaidymar. Eg ihljóp aftur inn og laum-
aðist að glugganum. Úti á isvalaganginum var enginn,
nema hún stæði þar í sömu sporurn. Eg aðskildi glugga
tjöldin örlítið til þess að sjá út. Hún var hvergi sjá-
anleg Regnið hamaðist á rúðunni
2.
Eg flýtti mér aftur inn i eldhúsið og stóð grafkyrr
með eyrað upp við hurðina og beið eftir að 'heyra fóta-
taJkið. Hún hlaut að vera að ná einhverju út úr bif-
reiðinni. Eg heyrði, að hifreiðin var enn í gangi, en
ganghljóðið var ógreinilegt í rigningunni. Eg beið,
og varð æ meir undrandi með (hverri mínútunni, sem
leið. Það var eitthvað grunsamlegt við þetta. Hvers
vegna drap hún ekki að minnsta ikosti á bílnum? Eg
fann á iyktinni, hvemig ikolsýringurinn jókst frammi
í skúrnum. Var hún að reyna að fremja sjálfsmorð?
Eg opnaði hurðina fram í skúrinn. Kolsýringurinn var
næstum óþolandi. Eg kom hvergi auga á hana. Það
var næstum aldimmt iþama dnni, þar sem hurðin var
lökuð, en bílhurðin vair opin, og fljós inni, svo að ég
sá, að ihún var ekki inni í bíflnum. Eg sikimaði aftur
með bílnum, og þá sá ég ihana, eða öliu heldur, ég sá
handlegg og hönd aftan við afturhjól hílsins. Hún hafði
hnigið niður á milli afturenda bilsins og skúrhurðar-
innar, og lá rétt hjá útblástursrörinu.
Eg stökk niður þrepin og drap á bílnum. Eg var
þegar að iköfnun kominn af eitunguíunni, en ég kraup
samt niður, náði imdir Ihandlegg ihennar og dró hana
undan bílnum. Hún var noikkuð stór og þung, og ekki
létti það hana, að ihún skyldi vera meðvitundarlaus.
Eg var móður og másandi, þegar ég loksins gat lyft
henni upp á herðamar á mér. Eg flýtti mér inn í eld-
húsið, sparkaði ihurðinni aftur, og bar hana sáðan
inn í svefnlherbergið. Eg velti Ihenni af mér niður á
rúmið, rétt neðan við gluggann, svo að ihún lá á bak-
inu, og lagði ihöndina á brjóst hennar. Hún dró and-
ann ennþá. Eg opnaði smávegis, isvo að gusturinn næði
inn, og með því að halda við gardínuna, gat ég beint
gustinum framan í bana. Með íhonum ikomu nokkrir
regndropar, og hún bæði ofurlítið á sér. Hún myndi
jafna sig, það leyndi sér ekki, en ef ég hefði beðið
fimm mínútur áður en ég fór þangað inn, þá hefði
hún ekki haldið lífi.
Hurðin hafði bersýniiega lent á henni, þegar hún
skelltist aftur. Og allt í einu minntist ég þess, að hún
hafði islagað, þegar Ihún fór aftur að bílnum, svo að
ég laut niður að henni. Jú, það leyndi sér ekki, hún
var blind þreifandi fufll. Eg er ekki svo ófróður, að
ég viti, hvernig kolsýringur og aflikóhól blandast manns
líkananum, en ég var ekki frá iþvi, að innan örfárra
mánútna yrði þetta fárveikur kvenmaður. Eg smeygði
henni úr hælaiháu skónum og sparkaði baðherbergis-
hurðinni upp. Hún tóik að Ikúgast. Bg studdi hana og
bar fram og bélt henni uppi á meðan. Þegar hún hafði
lokið sér af, vætti ég ihandiklæði í handiauginni og
iþvoði augun. Hún opnaði iþau ekki fyrr en hún var
komin aftur í rúmið. Hún leit sem snöggvast á mig
og sagði: — Ó, drottinn iminn dýr og góður! — og
lokaði þeim aftur. Hún gerði vesældarlega tiiraun til
að draga pilsið niður. Eg lagaði það fyrir hana, og
hún lá grafkyrr.
Eg stóð í dyragættinni og horfði á hana. Þetta var
stór stúlka, stórfalleg, ljóst ihárið isvo Ijóst, að það
var nánast hvitt eims og baðmnll- Mér datt í hug, að
hún myndi vera einn og sextíu. Að líkindum þrjátíu
tdl iþrjátíu og þriggja ára. Hárið var stuttldippt á þann
hátt, sem nefndur er ítalskur. Hún var í dökku pilsi,
dökkri peysu og ryðditum stuttjakka. Hún var með
eyrnalokka, íburðanmikið armbandsúr, en enga hringa
af neinni gerð. Andlit hennar var gerðariegt, og þrátt
fyrir vanlíðan hennar þessa stundina var tallsvert Iífs-
fjör í því.
Eg fór fram og hitaði kaffisopa. Þegar ég kom inn
aftur með kaffi í bola, sat ihún á rúmstokknum og
hélt báðum höndum um höfuðið.
— Hresstu þig á þessu, isagði ég.
Hún andvarpaði.
— Ert þú ennþá hérna? Eg hélt ég væri dauð og
komim til iheljar.
(Eramh. í næsta blaði)
BJÖE6ÚLFUB
SIGTJRÐSSON
Hann selur bílana.
☆
BIFREIÐA-
8ALAN
Borgartúni 1
Simi 18085 —19615
ÆVEVTÍRAFERÐ
MEÐ ÚTSÝN TIL
AUSTURANDA
Brotlför 6. október,
1962.
Áhyggjulaust og með ótru-
lega litlum kostnaði get*
þér séð með eigin augum
staðina, þar sem mann-
kynssagan hefur gerzt.
VlNARBORG — ISTAN'
BUL — AÞENA —
DELFI — BEIKIT —
DAMASKUS — JERU-
SALEM — KAIKO —
RÓMABORG - LONDON
Ferðast verður með Vis
count flugvél Flugféln^
Islands alla leið, Islenz
áhöfn og tveir íslenzki’
fararstjórar. Fáein sseti
laus.
ferðafélagið
ÚTSÝN
Nýja Bíói ■— Simi 23510
AMOR
SEPTEMBER -HEFTIÐ
ER KOMIÐ
HÉE HEFST S T U T T, HÖRKUSPENNANDI FRAMHALDSSAGA