Ný vikutíðindi - 28.09.1962, Blaðsíða 4

4
NY VIKUTlÐINDI
Vörnin
(Framfa. af bls. 3)
af að hafa látið viðgangast,
að hún væri sett á þá og lát-
in vera þar um árabil. SMkt
væri fráleitt.
í þessu samlbandi má Mka
geta þess, að slöbkviliðsstj.
hefur sjáifur lýst yfir því,
að vatn til slökkviMðsstarfa
á flugvelMnum sé mjög af
sfeomum skammti, þar sem
allar leiðslur til vallarins
séu of grannar. Hverjum ber
að sjá um, að þessu sé ekki
ábótavant?”
Þá tekur verjandinn fyrir
þau atriði, er vita að slökkvi
liðsstjóranum persónulega,
og bendir á, að slökkviliðs-
stjórinn hafi ekki svarað
þeim atriðum, er snerti störf
hans, sem vegna eðlis síns
sé þannig vaxið, að ef mið-
ur fer geti af þeim mistök-
um stafað mikil hætta fyrir
líf manna og eignir. Skrif
blaðsins hafi því verið mið-
uð við það, sem almannaheill
krefðist, og á engan hátt
ætluð til að meiða æru við-
komandi manns.
Síðan segir orðrétt; og
skal lesendum bent á, að um-
ræddir III liðir birtast allir
í ákæruskjali því, er birtist
með dómsorðum:
,,Eg mun nú ræða einstök
ummæli, sem tiltekin eru í
ákæruskjali, eftir því sem
tilefni er til:
Um lið I.
1. töluliður: Um þennan
Iið er það að segja, að stað-
reynd er, að alöfckviMði vall-
arins tókst efeki að slöfckva
eldinn, áður en hann breidd-
ist út. Jafnframt er það stað
reynd, að siöfekviliðið kom
efeki aðaldælúbifreið sinni í
gang og átti móg með að
bjarga slöfekviMðsbifreiðum
út úr Slöfckviliðssfeálanum, í
stað þess að fást við eldinn
á byrjunarstigi hans, sem
hefði átt að vera auðvelt, þar
sem fram hefur feomið af
framburði vitna, er unnu við
logsuðu í umrætt skipti, að
gólfið hafi verið þurrt og
hreint, og eldurinn staðbund
inn í byrjun.
Slöbkviliðsstjórinin heldur
því fram I blaðagrein sinni
í Vísi 10. febrúar s-1., að all-
ir skálamir hafi orðið alelda
á nokfcrum sefcúndum. Þetta
fær ekki staðizt, því þá hefði
efeki tekizt að bjarga flest-
öllum innanstofeksmunum,
m. a. teppum af gólfum í
matsal Loftleiða. Þeirri stað-
reynd verður heldur ekki
neitað, að eldurinn kviknaði
við bæjardyr slökkviliðsins.
Eg mótmæli því eindregið,
að í þessum lið sé farið út
fyrir takmörk leyfilegrar
gagnrýni, og vísa til þess,
sem að framan er rakið.
2. töluliður: Þennan lið tel
ég ekki ástæðu til að ræða.
Hér er þess aðeins fcrafizt,
að almenningur fái að vita
allan sannleikann í málinu-
Eg mótmæli því, að þessi lið
ur geti verið meiðandi fyrir
slöbkviliðsstjórann sem slík-
an, og vísa að öðru leyti til
þess sem að framan er rakið.
3. töluliður: Eg vísa til
þess, sem að framan er rak-
ið um þennan lið, og leyfi
mér að benda á, að byrjunar
aðgerðir liðsins voru fálm-
kenndar, auk þess sem ekki
tófest að feoma dælubifreið-
inni í gang, þannig að litlu
munaði jaánvel, að hún
brynini inni, enda þótt með
naumindum tækist að ýta
henni út úr slökkviMðssfeál-
anum.
Ummæli þessi eiga því fuM
an rétt á sér og eru ekki á
nokkurn hátt meiðandi fyrir
SlökkviMðsstjórann sem slík
an.
4. töluliður: Eg mótmæli
því, að ummæli ,þessi eigi við
slökkviliðsstjórann sem sMk-
an eða geti verið meiðandi
fyrir hann, og vísa að öðru
leyti til þess sem að fram-
an er ralkið.
5. töluliður: Hér á við
sama og um lið nr. 4, en ég
vil bæta því við, að það voru
sannarlega furðuleg vinnu-
brögð hjá slökkviliðinu að
sprauta vatni inn um dym-
ar á slökkviliðsskálanum í
stað þess að reyna að kæfa
eldinn í þeim skála, sem
hann var í.
6. töluliður: Eg mótmæli
þvi, að þessi töluliður geti
verið meiðandi fyrir slökkvi-
liðsstjórann, þar sem 'hér er
eingöngu almennt rætt um
það, að almenningur eigi
kröfu á því, að slökkvilið vall
arins sé fært um að gegna
hlutverki sínu, hvað ég tel
mig hér að framan hafa sýnt
fram á, að ekki er.
8. töluliður: Þennan tölu-
lið tel ég ekki meiðandi fyrir
slökkviliðsstjórann, sbr. það
sem að framan er rakið um
tjöruna.
Um lið H.
1. töluliður: Eg mótmæli
því, að þessi Mður sé meið-
| andi fyrir slökkviliðsstjór-
HÖFUM FYBIKLIGG JANDI
FORDUMBOÐIÐ
SVEINN EGILSSON
HF
ann, með vísan til þess, sem
að framan er rakið, og leyfi
níér að leggja áherzlu á, að
slökkviMðsstjóri hefur ekki
enn sagt sannleikann um
raunvemlegt ástand bruna-
vaxna á flugvellinum, enda
þótt hann hafi í blaðaskrif-
um sínum að vissu marki við
urkennt, að iþeim sé ábóta-
vant, enda tel ég mig hér
að framan hafa sýnt fram á,
að þeim hafi verið ábóta-
vant, og um það atriði er
engum frekar um að kenna
en slökkviliðsstjóranum sjálf
um. Ummæli iþessi standa því
óhögguð.
2- töluMður: Eg mótmæM
því, að þessi Mður sé meið-
andi og vísa til þess, sem að
framan er rakið um tjöruna.
3. töluUður: Hvað þessum
Mð viðkemur, tel ég mig hafa
sýnt fram á hér að framan,
að þau ummæM blaðsins, að
slökkviMðsstjórinn sé óhæf-
ur til að gegna starfi sínu,
eigi fullan rétt á sér.
Hvað síðara atriði þessa
töluMðs viðkemur, um að
slökkviMðsstjórinn hafi söls-
að undir sig starfið af fyrr-
verandi slökkviMðsstjóra fyr
ir póMtískar sakir, þá tel ég,
að sýkna beri umibj.m. af
þessum ummælum, þaf sem
108. gr. alm. hgl. (brotið
var 1 ákæruskjaU aðeins
heimfært undir þá grein)
eigi hér ekki við, þar sem
ummælin varða efeki beinlín-
is starf slökkviMðsstjórans
eða framkvæmd þess, en ég
tel, að 108- gr. eigi aðeins
að vernda opinberan starfs-
mann í sambandi við fram-
kværnd starfa hans, ef um-
mæMn eru iborin fram, þegar
starfsmaðurinn er ekki að
gegna starfinu, sbr. greinar-
gerð varðandi 108. gr. með
frumvarpi að alm. hegl.
Öðru. máM væri að gegna,
ef meint ummæli hefðu ver-
ið höfð uppi við slökkviMðs-
stjórann, er hann var að
gegna starfi sónu. Þá hefðu
ummæMn ekki þurft að
varða framkvæmd stárfsins
sjálfs.
Ummæli þessi beinast
miklu íremur gegn þeim
manni, er veitti slökkviUðs-
stjóranum starfið og má öld-
ungis jafna þeim við það, ef
sagt hefði verið í greininni,
að rangindum hefði verið
beitt og óiéttlæti haft í
frammi, er honum var veitt
starfið.
Fyrir sMk ummæU tel ég,
að ekki sé fcostur að refsa
skv. 108- gr., því að fram-
angreindan skilning beri að
leggja í ofangreind ummæM
í blaði umbj.m.
4—5. töIuUður: Eg mót-
mæili þessum töluMðum og
læt nægja að visa til þess,
sem að framan er rakið um
starfaferil slökkviMðsstjór*
ans.
Um Iið HI.
1—2. töluliður: Eg nxót-
mæli þessum liðum og
nægja að vísa til þess, sem
að framan er rakið.
3. töluliður: Eg mótmæl1
þessum Mð með vísan til
þess, sem að framan er rak-
ið, og leyfi mér að bæta
við, að 1 grein sinni í Vís1
10- febrúar s.l. minnist
slökkviliðsstjórinn ekki a
það, að tjaran var á vatns-
geymunum með hans vitun
og a. m. k. þegjandi sam-
þykki í a. m. k. 3—4 ár.
4. töluliður: Eg mótmæl1
þessum lið með visan til þe63
sem að framan er rakið, og
vil í þessu sambandi legSI*
hef
áherzlu á það, sem eg
reyndar minnzt á hér a
framan, að þessi urnmæk
svo og flest önnur, sem tn
eru tekin í ákæruskjaliná
við
eru sMtin úr samhengi
efni greinanna í heild^ °S
gefa þvi ein sér ekki nétta
hugmynd um það, sem veri
er að ræða um. Bið ég dóm'
arann að hafa þetta í huga>
er hann á að kveða upp óón1
í máli þessu, þar sem oxo
mæli, sem eMa kynnu að vera
talin meiðandi, þurfa
að vera það, ef þau eru efck1
sMtin úr samhengi við ^111
viðkomandi greinar í heilú^
5—6—7— og 8. töluUður:
Eg mótmæli þessum liðum 1
heild með vísan til þess, sein
að framan er rakið, og
tel
Mði þessa eiga fuUan rétt 3
ser.
I íslenzkum lögum er ekfc1
til ákvæði, er samsvari 26
gr. 1. tölulið hegningarlag
anna dönsku.
Efni þeirrar greinar er a
þá leið, að aðdróttun sé refSJ
laus, þegar sá, sem í góór’
trú ber hana fram, hefur
gert það til réttlætanlegrar
gæzlu opinberra almanna
hagsmuna.
Prófessor Ármann SnæV
arr hefur við kennslu í
deild Háskóla íslands látlð
í ljós það áht, að sarna reg a
yrði tajin gilda hér á lan<M;
enda þótt bein lagaákv*®1
um iþetta vanti. . .
Eg vil um þetta atrl
leyfa mér að benda dómar.
anum á bls. 346—347 í nt!
prof. Stephen Hurwitz, Krfm1
nalret, Special Del.
(Þar kemur það skýrt fraiU'
að tblöð njóta ákvæðis þessa
ar greinar í dönsku 1ögnh
um ium refsileysi, þegar ein3
er ástatt og í þessu máh, a®
skrifin eru eingöngu s®1
fram til gæzlu almannahag®'
muna.
Eg tel mig hér að íraxo&Þ
(Framh. á næstu rfðUi