Ný vikutíðindi - 12.10.1962, Blaðsíða 3

Ní VIKUTIÐINDI
3
Oánœgja
póstþjóna
Annesð bréf frá »Bréfbera«
Nýlega birtu Ný Vikutíð-
^di bréf frá „Bréfbera“ þar
kvartað var yfir ýmsu
v9íðandi liagsmunamál póst-
Uuiínia. Nú hefur b'aðinu bor
annað bréf frá sama
•hanni Gg segir þar, að skrif-
hafi vakið feikna athygli
starfsmanna póstþúss
'lUls> ekki sízt þeirra liæst-
iWtu,-.. / "... .
•; -MFö^tu dagmn • eftir. að hr.éf
birtist,“,- segþ: bréfritaíi,
póstmeistari upp sjón
.Annaðist" liann Leik-
ina. sjálfur; , senniiega
stuðnjngi upprennandi
eikstjóra, sem starfar í skrif
rJ- -v c
•;*.,;.-U hans, og. er mjög vel,
•l^hbrihiá brófberum, . enda^
.prir há.nn sér fár um áð •
fiysá ur vandamálum'þeirrar
•begar þeir leita til hans, Áð-
?®Íkendur.voru, auk p.meist
ara, þrír bréfberar. Þessiim
•?%ileik var vgl fagnað, því,
^ketnmtaualífíð meðal 'bréf-
: 2ra er lítt fjölbreytt.
^fhi sjónleiksins. var um-
^ður um bréf, sem birtist í.
v fjTÍr skömmu. Heliti,
ía3tméi>3tari sér. yfir bréf-
j’erana
^áan
og sagði m. a:, að
um fcréfberana væru
^tenn, sem væru ekki skrif-
andi. Mótmælti einn bréfber-
anna þessum ummælum og
benti á, að það sæti sízt á
póstmeistara að tala um
galla þeirra manna, er hann
réði til sín.
Eg vit taka það fram. að
ég hef ekki orðið var við ó-
skrifandi inenn hjá póstin-
ujn, -. v« ‘ . .-.
. Hins vegar er það stað-
reynd, að póstmálin í Rvík
eru í. naesta ólestri, því færri
r.menn eru starfandi við bréfa
útþurð nu en fyrir 6—7 ár-
umi Afi þesáari öfugþróun>
.rkáþazt það, að ;hy£rfij: þau,;
seui bréfberar hafa,, gru nús
stærri en áður.. ■
En.eins - og ég þef áður
£3.gty þá V7I 'erig:nr|-, 1s4nna:
þessu starfi orðið,, vegná -lé-:
l,egs kaups.“ ' r. i'
Bréfritari lýkúf’ bréfi smu!
á: þessa }eið,: . .ri > ;
„Ivfyrra bréfi mínu mjnnt-i
• igt' ég á,. að ppsturinn .væri;
il'la borinn ut, eu.ég tel rétt
að minna á, að margir bréf-
beranna ganga vel.um hverfi;
sín og spyrjast fyrir um
bréfin, sé. eitthvert vafa-
atriði. En ég treysti mér
ék'ki tii að geta mér til um,
hvenær þeir eru búnir, þeg-
ar mik'ilt póstur er.“
kvjkmyndir
®ftlr að Tommy Steele steig
^at1 af veldisstóli sínum hafa
ri“tar verið í vandræðum með
finna eftirmann hans. Það
Var ekki nóg með það, að strák
*lrinn kynni að syngja og væri
talslegur, heldur kom hann
a prýðilega fram og reyndist
a8aetur leikari, þegar á reyndi.
;n fiægðarglórían er fijót að
na> með nýrri táninga-kyn-
slóg
Ruð
Verður að finna nýjan hjá-
■ og það virðist ekki vera
0Lkur minnsti vafi á því, að
ann sé fundinn.
CLlpp RichARDS heitir pilt
r'nn> og það er ekki nóg með
g hann hafi slegið í gegn í
^ etlandi, vinsælustu plöturnar
,ans ern ofarlega á vinsælda-
1&tanu
vei
l'ann
•l>n um aílan lieim, jafn-
1 Bandaríkjunum ógnar
veldi Presleys.
Cg þetta er svo sem ekki að
yrir&Vnju. Söngur lians er af-
burða viðfelldinn, og strax í
fyrstu kvikmyndinni sinn, sem
nú er verið að sýna í Tónabíói,
sannaði liann það, að hann
aði hann áþreifanlega, að hann
er góðum hæfileikum gæddur
og kann ágætlega að koma fram
Einnig kemur þarna fram
hljómsveit, sem vakið hefur
mikla hrifningu, THE SHA-
DOWS, velþekktir af ýmsum
plötum. Stúlkan, sem leikur að-
alhlutverkið á móti Cliff, heit-
ir Carole Graij, stjarnan úr
West Side Story í London og
loks er þarna leikarinn skemmti
legi Robcrt Morleij, að ógleymd
um heilum hóp af dansandi
syngjandi, kátum og fjörugum
krökikum. Þessi mynd hefur hlot
ið gífurlega aðsókn ungra sem
| aldinna annars staðar. Það verð
ur áreiðanlega ekki nándar
nærri hætt að sýna hana, þegar
þessar línur koma á prenti.
Það var kímni og hið
margvíslega eðli hennar,
sem ég fór að brjóta heil-
ann nm um kvöldið, er ég
hafði horft á ÐBror Maur-
itz Hanscn á Böðli og
velzt um af lilátri, eins og
allir hinir gestirnir, sem
samankomnir voru á Böðli
þetta kvöld. Og eins og
allir hinir, gat ég ekki
stillt mig um að gjóa út
undan mér augunum til
þess að vita, hvort
væri óhætt að hlæja,
komst þá að því mér
mestu furðu, að þarna var
fólk inni, sem var ekki að
eihs með fýliisvip á and-
litinu, lieldur virtist béin-
’líriis ; stórhneyksíað
þessu háttalagi mannsihs.
Ög vissuiéga sþal þáð
viðufkénnt, að þáttalag
hans var, saiíriariegiæyfer-
briigðið |)\a, sérii hiaðné a
að venjriát.; Það var ekk-
ert um íinytiilcgár laumU-
seiwngar eða grín um
sköllótta náungarin við
riæsta. þoyð, Þarria hafði
afburða túikari haslað sér
• *» v. . **. ,r .. . *T.f
ýöll :a sviði llstar, sem
okkur var kupn í eðlilegri
mynd, en hann teygði
snndnr og saman í þrótt-
mikilli afskræmingar-
gíettni, svo að hvarvetna
mátti þó finna undirtón-
inn í gegn, í þeim tilgangi
einum að vekja kátínu ög
giens.
Af ósvikinni snilld og
kæti ryðst sprellikarl þessi
inn á þau svið, sem sið-
menntunin hefnr reynt að
skapa okkur smekk, sem
okkur hættir til að kalla
þroskaðan og er það óum-
deilanlega, og er vissulega
kímilegt að sjá þau í nýju
ljósi. Þessi tegund skemmt
unar er nýtt fyrirbrigði,
en hefur verið að vinna á
jafnt og örugglega, og
nægir að nefna öll afkára-
blöðin, sem nú njóta svo
mikilla vinsælda, með
bandaríska blaðið Mad í
fararbroddi.
Þetta er hið svokallaða
„crazy“-grín, nútíma fyr-
irbrigði af vinsælu paró-
díunum með tilheyrandi
skarkala og skellum vorra
tíma. Það skal fúslega v?ð
urkennt, að ég hefði ekki

Bror Mauritz-Hansen skemmtir
á Röðli
trúað því að óreyndu, að
hægt væri að „paródera“
t- d. Elvis, en það gerir
þessi norski skemrntikraft
ur af hreinni sniUd.
Bror Mauritz-Hansen er
utan sviðsins ekkert líkur
þessu kraftmikla þeyti-
spjaldi, sem kitlar svo eft-
irminnilega hláturtaugar
manns. Þetta ér einstak-
lega viðfelldinn, hýrlegur
nngur maður, sem ræddi
af alúð rnn starfssvið sitt,
og þekkti það bersýnilega
til hlýtar, svo sem skemmt
un hans ber með sér.
Hann er 31 árs að aldri,
og hefur um tólf ára skeið
lagt stund á að skemmta
fólki með skopleik sínum.
Byrjaði 19 ára í skólarev-
íu, og hefur síðan komið
fram í ótal revíum, sjón-
varpsþáttum og kvikmynd
um. Hann hefur um. nckk-
urra ára skeið verið einn
vinsælasti skemmtikraft-
ur Noregs, og upp á síð-
kastið aflað sér frægðar á
öðrum Norðurlöndum, nú
seinast hér uppi. Héðan
fer hann til Hamborgar,
þar sem hann skemmtir á
nafnkenndum stöðimi.
Og þegar hann stendur
í geisla ljóskastarans og
heilsar áhorfendum dylst
engum, að hér er á ferð-
inni snjall skemmtikraft-
ur, sem veit hvað hann er
að gera, og veit livað
hann má gera. Bezt er að
láta hvem og einn dæma
um skemmtun hans- Kimni
gáfa lians er ósvikin. Sá,
sem ekki getur kætzt með
lionum, ætti að athuga
sinn gang betur. Sprell á
sinn fulla rétt í skemmt-
analífinu, og snobbháttur
gagnvsrt Idir.ni í hennar
margvíslegu mynd er að-
eins afkáralegur.