Ný vikutíðindi - 19.10.1962, Blaðsíða 5

NY VIKUTlÐINDl
5
Njósnir —
(Framh. af bls. 1)
hafsbandalagið til dæmis.
Það væri ekki ónýtt viss-
um stórveldum að fá
glöggar upplýsingar þar
að lútandi með lítilli fyr-
irhöfn.
• Það virðist heldur engum
Ðnnast neitt athugavert við
það, að dularfull rússnesk
skip séu hér uppi í land-
steinum, einungis af þvi, að
þau eru ekki að veiða fiskinn
okkar.
ölluim finnst sjálfsagt, að
Bandarík j amenn kortleggi
kér á landi sem á sjó. Var
hokkuð þar að lútandi teldð
fram í samningnum við þá,
er þeir fengu herstöðvar hér
á landi? Ekki, svo kimnugt
sé.
gjafir
Flalleg mynd er bezta
gjöfin, heimilispirýði og
örugg verðmæti, enn-
fremur styrkur list-
menningar.
Höfum málverk eftir
marga listamenn. Tök-
um í umboðssölu ýms
listaverk.
MÁLVERKASALAN,
Týsgötu 1, sími 17602.
Opið frá kl. 1.
Brezkir löreglunemar "
komu hingað í sumar til að
kynna sér störf lögreglunnar
hér (!) og vinna að korta-
gerð uppi á fjöllum. Þeir
voru boðnir velkomnir, og
yfirlögregluþjónn og varð-
stjóri létu Ijósmynda sig með
hópnrnn undir styttu Jóns
Sigurðssonar á Austurvelli.
1 þeim hrikalega leik stór-
veldanna, sem nú geysar und
ir yfinborðinu, ríður smáríkj
um á að hleypa ekki útsend-
urum þeirra inn að gafli hjá
sér. Þjóðin verður að standa
saman sem einn maður við
að tryggja öryggi sitt og
veita enga þá vitneskju, sem
hættuiegt gæti verið öryggi
landsins á neinn hátt. Og hið
opinbera á að gefa fordæmið.
Uppræta meinsemdina þar
sem hún er fyrir og gera út-
sendarana skaðlausa með öll
um hugsanlegum ráðum.
Njósnamálið, sem uppvíst
varð í sumar hefði átt að
opna augu þjóðarinnar fyrir
voðanum. Það er ekkert eins
dæmi. Það komst upp vegna
þjóðhollustu einstaklings, en
rann út í sandinn vegna
sinnuleysis yfirvaldanna, sem
sváfu á verðinum. Þar hefði
vafalaust mátt grafa miklu
dýpra og fletta ofan af
hættulegri starfsemi.
En annað tækifæri gefst
áreiðanlega. Og þá eigum við
að vera viðbúnir og kveða ó-
sómann niður af þeirri á-
kveðni, sem sæmir lýðræðis-
þjóð, sem ann landi sínu öllu
fremur.
fll|l>l|||||||||Bll||||||g|,|||||||,||„||i||,|,;||,|„|M|l|||,|,!||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||| |fIII irillll' llll'llllll
stí labækur
reikningsbækur
teikniblokkir
rúðustrikaðar blokkir
rissblokkir
skrifblokkir
vasablokkir
b 1 ý an t a r
y d d a r ar
plastbindi
skólatöskur
kúlupennar
s k ó 1 a p e n n a r o. m. fl.
SKIPH0LTI1
SÍMI23737
N O R Ð R I:
Erlendir gestir óvirða
kristna trú - Kirkjunnar
þjónar
„BARA LÝGI!“
Á síðari árum hafa Islendingar tekið
á móti mörgum þjóðhöfðingjum og for-
seti okkar heimsótt margar þjóðir.
Þessar heimsóknir hafa einkennzt af
bræðraþeli og gagnkvæmri virðingu og
aJltaf verið gætt ítrustu varfærni í
blaðaviðtölum um viðkvæman og vand-
meðfarin mál.
Nýlega var þó brugðið út af þessari
venju. Hingað kom framámaður fram-
andi þjóðar, ásamt konu sinni, og skildi
eftir óhrein spor. Bæði voru þau sam-
hent í að óvirða kristna trú okkar Is-
lendinga og náði hámarki sínu þegar
frúin lét hafa eftir sér eftirfarandi orð,
er henni var sýnd mynd af krossfest-
ingu Jesú: „Þetta er nú bara lýgi!“
Sitthvað fleira létu þessi hjón sér
um munn fara og allt á sömu bókina
lært. Hefði þeim farið betur að minn-
ast ekki á margt af þvi, sem slegið var
upp í blöðunum.
LlTILSVIRÐING
Það má segja sem svo, að Islendingar
séu ef til vill ekki sérlega uppnæmir
fyrir háði um kirstna trú, en það sætir
furðu, að forsætisráðherra ísraels og
kona hans, skuli leyfa sér að lítilsvirða
trú heillar þjóðar og láta hafa það eft-
ir sér á prenti.
Það kemur sér vel fyrir þau, að Is-
lendingar eru ekki sérlega trúhneigðir
í dag, en margir eru það nú samt og
kemur illa við þá að erlendir gestir
þeirra séu með glósur um atburði, sem
þeim eru heilagir og þeir trúa af ein-
lægni og gera ráð fyrir í hjarta sínu
að sé satt og rétt.
Að minnsta kosti er þetta ekki „diplo
matisk“ framfcoma og óskiljanleg, þar
sem um fólk er að ræða, sem byggir
sína tilveru að mifclu leyti á trú og
sannleika Bibliunnar, þ. e. a. s. Gamla
Testamentinu.
VIÐKVÆMT MÁL
Ekki mundi það vera talin sérstak-
lega virðuleg framkoma forsætisráð-
þegja!
herra okkar ef hann færi til Israel og
vanvirti opinberlega trú Gyðinga, sem
er Israelsbúum afar heilög og við-
kvæmt mál fyrir alla Gyðinga. Slíkt
mundi ekki vera þagað í hel eins og
glósur þeirra Gurion-hjóna á dögumnn.
En þetta lýsir ved þjónum hinnar ís-
lenzku kirkju. Þegjandi kyngja þeir
háðinu og láta sér vel líka. Ekki mundu
þeir líklegir til þess að verða pís1ar-
vottar á erfiðum tímum. Meira að segja
einn þeirra átti tal við Ben Gurion á
öldum ljósvakans og fcvaddi hann með
virktum.
Hér er ekki endilega verið að ásaka
einn eða neinn fyrir að hafa ekki kross
fest hann og hans frú fyrir blaðrið,
sem er nú líka ekki venja á þessu landi,
sem betur fer, en það er ósæmilegt að
láta þau fara úr landi án þess að svara
þeim.
PlSLARGANGAN
Þessi orð koma seint á prenti, en
nógu snemma samt sem áður. Við skul-
um vona, að konsúll Israéls sendi Ben
Gurion þessar línur í hebreskri þýðingu
og sjá hvort þau koma nokkuð við
hann. Vera má að hann skammist sín
iþegar hann fær að vita að minnsta
kosti ein rödd vakti athygli á þessari
dónalegu framkomu þeirra hjóna, þótt
endalaust megi deila um hvort atburð-
imir séu réttir eða rangir, sem minnzt
var á. AðaJatriðið er það, að hér er um
trúaratriði að ræða, sem kristnir menn
þola ekki að séu svívirt í þeirra eymi
og haldið fram að séu uppspuni og hel-
ber J.ýgi.
Stór orð eru ekki mikils virði ef þau
eru sögð til óvirðingar af tilefnislausu.
Litlir menn verða aldrei stórir af belg-
ingi. Það er ekki kristinna manna sök
þótt Gyðingar skammist sín fyrir ým-
islegt, sem minnzt er á í Nýja Testa-
mentinu. Þeirra píslarganga er ef til
vill hegningin og hver veit nema þeir
verði látnir ganga aðra slíka.
Fólk með slíkan hugsunarhátt verður
alltaf á vergangi.
N o r ð r i.
"■••líiiimiiHiniNi, iniMlii
l.iliili l
M1.111.1 ii| liliiliillllllllll illlllUBIIIIIIlllllllllllllllllllllllltllllllll