Ný vikutíðindi - 16.11.1962, Blaðsíða 5
NÝ VIKUTÍÐINDI
5
Templarar —
(Framh. af bls. 1)
ógleymdu öfundarhatrinu, er
þeir leggja á þá, sem ekki
láta sit,ia við orðin tóm, þeg-
ar þörf er athafna.
Þorvaldur Guðmundsson,
veitingamaður, hefur opnað
saiarkynni Ládo fyrir æsk-
una í Reykjavík. Lido hefur
frá upphafi verið einn fjöl-
sóttasti skemmtistaður borg
(Framh. af bls. 1)
framin, sérlega þó Magnúsar.
Má segja að strax í upphafi
verksins hafi það náð léttum
tökum á hlustendum og sást
breitt bros á flestum þeirra
er skerandi og langt ýlfur-
hljóð endaði með prumpi í
hljómmagnara hússins. Sí-
felldar endurtekningar á þess
um búkhljóðum komu síðar
mörgum til þess að hlæja
dátt, og má segja hljómsveit
armönnunum það til lofs, að
þeirra hlutur hafi verið mik-
ill og merkilegur, að geta
skilað sínu verkefni þrátt fyr
ir niðurbældan hlátur. Á
þetta þó einkum við um blás-
arana.
Ef þetta hljómahrafl á eitt
hvað skylt við stærðfræði,
hljóta þessir ungu höfimdar
að hafa reiknað skakkt.
Samt verður að segjast rnn
hlut Þorkels, að hann hafi
glatt áheyrendur með því að
hafa ekki verkið lengra.
Sennilega hefur það þó ver-
ið ágizkun hjá honum en
ekki útreikningur, en einkar
skemmtileg tilviljim.
Skyldi þeim félögum aldrei
hafa dottið í hug að láta
söngvara flytja ljóð eftir t.
d. Þorstein frá Hamri eða
einhvem álíka? Hann, söngv-
arinn, gæti svo hjálpað til
með aukahljóðum, sem að
visu myndu vera talin ósið-
leg ef þau væm ekki viðhöfð
í hljómleikasal!
„Ef þetta er það, sem
koma skal,“ sagði aldið tón-
skáld, sem hefur glatt mörg
hjörtu með perlum sínrnn,
,,þá er gott að vera orðinn
gamall.“ Öðrum varð að orði,
að þetta mundi kosta nýtt
happdrætti til styrktar fólki
með ákveðinn ólæknandi sjúk
dóm. Enn einn sagði, að
aldrei hefði sér verið, sýnd
jafn mikil lítilsvirðing og að
bjóða sér að hlusta á þessi
hjárænuvæl og vindhögg.
Aldrei hefur hrafninn ver-
ið talinn músíkalskur, en það
er þó skemmtilegri tilbreyt-
ing að heyra hann krunka!
arinnar. Hafði Þorvaldur
gert sér ljósa þörfina fyrir
skemmtistað unga fólksins í
borginni, boðið Æskulýðsráði
staðinn til Ieigu, en tilboðinu
ekki verið sinnt (aumingja
mennirnir ef til vill verið að
bíða þess, að templarar hæf-
ust handa, eins og þeir hafa
TALAÐ svo lengi um!) —
Réðst Þorvaldur í að opna
staðinn upp á eigin spýtur,
bjó hann á hinn fullkomn-
asta hátt við hæfi unga fólks
ins, útilokaði áfengisneyzlu,
og bauð imga fólkið velkom-
ið.
Templarar trylltust. Höfðu
ekki náð að selja Templara-
höllina á 15 milljónir og aðr-
ar eignir á annað eins til að
geta svo mikið sem grafið
grunninn að „höll“ sinni, sem
standa mun á lóðinni, sem
þeir hrifsuðu af Leikfélag-
inu. Meðan þeir væru að
nurla saman í höllina, átti
unga fólkið að vera „undir
eftirliti“ þeirra í hjallinum
við Tjörnina, svo að aurar
þess rynnu í rétta vasa.
Það var líka eftirsjá að
unga fólkinu úr Gúttó frá
öðru sjónarmiði. Með hverj-
um áttu þá hinir „mildu,
föðurlegu leiðbeinendur“
miðaldra framámennimir í
stúkunum, sem aldrei létu
sig vanta til að skemmta sér
með unglingunum, að hafa
sitt „uppbyggilega“ eftirlit?
Svo stóran spón úr aski sín-
um máttu þessir ástúðlegu
herramenn ekki missa.
Ekki klígjaði þeim við
gömlu aðferðinni, persónu-
legu sldtkasti og undirróðri,
og höfðu þeir meira að segja
svo mikið við að blása lífs-
anda í nasir blaðdraugsins
Nútímans til þess af offorsi
að reyna að telja almenningi
trú um að með þessu væri
bara verið að reyna að rétta
við gjaldþrota vínveitinga-
stað, er Þorvaldur hefði gef-
izt upp á rekstrinum!
Það er ekki að spyrja að
góðgirni templara, þegar þeir
taka einhvern á milli tann-
anna.
Þeim stoðar ekki lengur
að reyna að slá ryki í augu
fólks. Með heilbrigðri skyn-
semi verður hvert vandamál
leyst, án tilstuðlunar templ-
ara, æskan hefur fengið
sinn skefnmtistað, án til-
stuðlunar templara. Þeim
nægir kjallaraskot fyrir sína
fámennu klíkufundi.
RÁÐNINGIN Á LEYNI-
LÖGREGLUGÁTU III:
Hefðu atburðirnir gerzt eins
og Danlley sagði, hefði a. ra. k.
önnur kúlan, sú sera fór gegn-
um öxlina brotið rúðuna i
glugganum, sem Fordney fann
lokaðan.
N O R Ð R I:
Efnahagsbandalagið sam-
einar Evrópu gegn
kommúnisma
AUKAAÐILD ?
Loksins er mál Efnahagsblndalags-
ins komið fyrir Alþing. Fylgdi Gylfi
Þ. Gíslason því úr hlaði með greinar-
góðri ræðu eins og hans var von og
vísa, en þar reifaði hann málið frá
ýmsum hliðum og skýrði afstöðu rík-
isstjórnarinnar til þess. Virtist helzt
koma fram, að stjórnin teldi beztu
möguleiikana að sækja um aukaaðild
að bandalaginu.
Ekki er ólíklegt að það væri bezta
láusnin ef sú aðild kostar ekki of mik-
ið. Hætt er við að íslendingar þurfi
eitthvað að koma til móts við banda-
lagsþjóðirnar ef aukaaðild fæst og verð
ur fróðlegt að fylgjast með hver skil-
yrðin verða.
Fram að þessu hefur útflutningur
láiidsins til fyrrgreindra ríkja numið
alls um rúmlega þrjátíu af hundraði og
innflutningur um það bil helmingi meiri
Það er því til mikils að vinna að standa
ekki utan við þetta bandalag, sem hef-
ur haft svo mikil viðskipti við ísland
fram að þessu.
KOMMAR ANDMÆLA
Það var fyrirfram vitað að kommún-
istar myndu andmæla inngöngu í Efna-
hagsbandalagið og yfirleitt öllum sam-
skiptum við það. Þeir fylgja dyggilega
línunni að austan, sem er algjör and-
staða gegn bandalaginu. Það er ekkert
launungamál, að Rússum er meinilla við
sameiningu Evrópu hvort sem það er
nú heldur viðskiptalega eða stjónrmála-
lega. Kommúnistar kjósa ringulreiðina
og ósamkomulag í þessum löndum til
að auðvelda áhangendinn sínum leið til
valda þar.
Og það er svo sem ekki í fyrsta sinn,
sem kommúnistar á íslandi lúta múg-
morðaseggjum þar eystra og ganga
stundum svo langt að verða á undan
þeim að taka afstöðu til ýmissa mála
í trausti þess að hún falli i góðan jarð-
veg.
Þess er skemmst að minnast að þeir
héldu æsingafund í Háskólabíói út af
Kúbu og sögðu Bandaríkjamenn ljúga
upp á Sovétríkin að þau hefðu eld-
flaugastöðvar í byggingu á kúbu Og
meðan fundurinn stóð yfir viðurkenndi
Krústsjoff samt áburðinn og hét að
láta rífa þær og flytja eldflaugamar
á brott.
FRAMSÓKN A MÓTI
Framsóknarmenn hafa einnig látið til
sín heyra út af Efnahagsbandalaginu
og leggjast eindregið gegn hverskonar
aðild að því. Hér er þó aðeins mn að
ræða pólitískt brall, því mjög auðvelt
verður að nota áróður gegn bandalag-
inu í kosningunum í vor. Þar verðúr
síknt og heilagt hamrað á afsali sjálf-
stæðis og landréttindum og innflutn-
ingi á ítölum og allskonar fólki, sem
íslendingar eiga að vera hræddir við.
Þetta mun hafa töluverð áhrif á
sauðsvartan almúgann, sem lítið skilur
í utanríkismálum og lætur alltaf blind-
ast af áróðri. Það verður því þungur
róður fyrir fylgjendur Efnahagsbanda-
lagsins í kosningunum í vor og hætt'við
að það mál hafi mikil áhrif á kjósend-
ur.
Sannleikurinn er samt sá, að það get-
ur fylgt því töluverð hætta að standa
utan við Efnahagsbandalagið og Islend
ingum ber skilyrðislaust að fylgjast vel
með hvað hér er að gerast og reyna af
fremsta megni að ná hagstæðum samn-
ingum við bandalagsþjóðirnar.
ÞRIÐJA AFLIÐ
Evrópuríkin eru loksins að samein-
ast á líkan hátt og t. d. Bandarikin og
Sovétríkin. Þau mundu mynda mjög
sterka efnahagslega, og síðar, stjórn-
málalega heild, sem verður að öllum
líkindum þriðja aflið í heiminum, sem
kemur til með að ráða örlögum hans.
Það er af þeim ástæðum sem Sovét-
ríkin og kommúnistar um allan heim
eru hræddir við viðgang þess og vöxt
og gera allt til þess að hræða menn frá
fylgi við bandalagið.
Við stofnun bandalagsins verða að
engu vonir kommúnista um að eitt-
hvert Evrópurikjanna ánetjist Sovét-
skipulaginu og komi á fót múgmorð-
ingjastjórn. Þess vegna ber öllu sið-
menntuðu fólki að fagna bandalaginu,
en vera þó á verði fyrir öllu því, sem
skerðir fullveldi landsins og menningu.
Allt, sem útilokar kommúnista, er
betra en hættan á yfirráðum þeirra.
Norðri.