Ný vikutíðindi - 30.11.1962, Blaðsíða 6

Ní VIKUTlÐINDI
6
t-----------------
M E T S Ö L U-
PLÖTURNAR
I DBMGEY
RETURN TO SENDER
Elvis Prestley
LIMBO ROCK
Chubby Checker
TWISTIN’ PATRICIA
The Clifters
BECHAME MUCHO
Jet Harris
VERTU SÆL MEY
Ragnar Bjarnason -
THE YOUNG ONES
Cliff Richard , -
MONSTER MASH
Bobby Picket
SPEEDY GONZALES
Pat Boone
ROSES ARE RED
Bob Vinton
TA ET SNALLTOG TIL
HIMLEN
Anita Lindblom ,
PÓSTSENUM UM
ALLT LAND
BRANGEY
Laugaveg 58
- ■*
Lykillinn að auknum
viðskiptum er góð
auglýsing í blaði,
sem allir lesa ...
Ellefti hluti hinnar börkuspennandi
framhaldssögu eftir
CHARLES WILLIAMS:

*
— Er sími hérna í húsinu? spurði ég.
Hann svaraði ekki.
Eg þreif í handlegginn á honum og reisti hann upp.
— Heyrðu mig nú, karlinn, sagði ég. Eg var að tala
við þig.
Hann leit hneykslaður á mig.
— Hvað gengur eiginlega að yður? Sjáið þér ekki,
að ég er önnum kafinn? Eg er að rannsaka stjömu-
afstöðurnar.
Eg hristi hann.
— Komdu andartak niður á jörðina! Eg þarf að
tala við þig um plánetuna okkar. Ertu búinn að gleyma
henni? Það býr fólk héma, og einstaka hefur brýna
þörf fyrir svoleiðis hagræði. Er símaklefi hérna ? hús-
inu?
— Nei.
— Er sími í íbúðinni þinni?
— Nei, svaraði hann gremjulega. Viljið þér gjöra
svo vel og fara núna?
— Ekki strax. Komdu þér úr frakkanum — og taktu
af þér húfuna.
Nú loksins sýndi hann merki taugaóstyrks.
— Vomð þér að hugsa um að ræna mig?
— Nei, en ég ætla að hafa fataskipti við þig. Og
þar sem það er kúlugat á jakkanum, skal ég gefa
þér tuttugu dollara á milli.
— Eg hef nú aldrei heyrt ...
— Ur frakkanum, annars sparka ég í kíkinn þinn.
Hann komst að þeirri niðurstöðu, að ég væri ekki
með öllum mjalla, svo að hann gerði eins og ég sagði.
Áður en ég fékk honum jakkann, tók ég úr honum
miðann með stúlkuheitinu og símanúmerinu, enda þótt
ég reiknaði ekki með því að hafa nokkurt gagn af
því. Hann smeygði sér í jakkann og tautaði:
— Eftir tólf nátta rigningu og alskýjaðan himin
kemur loksins heiðríkja, og þá . .
Húfan var alltof stór á mig, en hún tolldi að minnsta
kosti. Þegar ég var kominn í frakkann, var vinurinn
kominn með augað að kíkinum og ábyggilega búinn að
gleyma því, að ég væri yfirleitt til. Mér datt í hug,
hvort hann væri kvæntur, en það skipti svosem engu
máli. Venjulegur kvenmaður myndi eiga erfitt með
að skilja, hvernig maður færi að því að skipta á frakka
uppi á þaki á fjölbýlishúsi klukkan tvö að nóttu, en
konan hans var þá áreiðanlega vön furðulegum út-
skýringum.
— Eg var ekkert að hugsa um þetta, góða. Eg sat
þarna bara í rólegheitum uppi á þaki og var að virða
fyrir mér stjömuafstöðuna, þegar allt í einu kemur
þessi maður, og ...
Eg fann hurðina að þakstiganum og yfirgaf mann-
inn. I ganginum á efstu hæð var spegill og ég leit í
hann. Eg var alveg óþekkjanlegur í þessum nýja bún-
ingi, en það var skráma á kinninni á mér, og ég varð
að bleyta fingur í munnvatni til að ná blóðinu í burtu.
Síðan bretti ég kragann upp, hallaði húfunni og labb-
aði út, enda þótt ískaldur hrollurinn læsti sig um
hrygginn á mér af hræðslunni.
Þarna var naumast nokkur manneskja á stjái, og
gerði það mér erfiðara fyrir, því að ég átti það á
hættu að vera stöðvaður, hvénær sem var. En þéssa
stundina var enginn lögreglubíll sjáanlegur.
Eg beygði fyrir næsta horn og sá Ijósin frá hús-
unum í miðhlutanum spölkom framundan. Ef ég kæm-
ist þangað, yrði ég ekki í neinum vandræðum með að
komast í síma.
Eg fór yfir gatnamót, þegar lögreglubíll kom á móti
mér. Eg kipptist við, en hélt áfram jafn rólega og
áður. Með nýja sígarettu á milli varanna, sneri ég
mér að lögregluþjónunum og horfði á þá, og bifreiðin
hélt áfram eins og ekkert væri. Mér létti svo, að ég
átti erfitt með að standa á fótunum.
Eg komst drjúgan spöl, áður en þetta endurtók sig.
I þetta skipti dró bifreiðin grunsamlega úr ferðinni.
og ég var orðinn dauðhræddur um, að hún væri að
stanza hjá mér, En þá hækkaði sírenuvælið skammt
frá og ég heyrði æsta rödd segja eitthvað í móttöku-
tækinu; bifreiðin jók þegar í stað hraðann og hvarf
fyrir næsta horn.
Eg var kominn niður í miðhlutann, og rútubílastöð
framundan. Héma voru símaklefar. Eg var úr allri
hættu.
Eg gekk inn í næsta símaklefa og hringdi í Suzy,
en enginn anzaði. Það vakti ótta minn. Hún hafði gert
allt hugsanlegt til að hjálpa mér, og nú var það mér
að kenna, ef hún var myrt.
Eða máske var ég bara að mála fjandann á vegg.
Kannske var hún orðin hundleið á þessu, og hafði
skellt sér í vodkað, þegar ég kom ekki aftur. Eg beið
í nokkrar mínútur, áður en ég reyndi aftur.
Þá datt mér allt í einu í hug stúlkunafnið og síma-
númerið. Eg tók miðann upp og hringdi i GL-4378
Einhver karlmaður svaraði.
— Er Marilyn þama? spurði ég.
— Já, svaraði hann.
Eg skalf af taugaæsing. Ef til vill var eitthvað á
þessu að græða.
— Get ég fengið að tala við hana?
-/■ Á þetta að vera brandari, bannsett fíflið! hreytti
hann út úr sér og skellti á.
Eg starði á símtólið áður en ég lagði það á. Ætli
það sé ekki svona, þegar menn ganga af göflunum —
þegar engin heil brú virðist vera í neinu lengur. Eða
kannske . .
Eg stirðnaði upp. Hvernig í dauðanum gat ég verið
svona heimskur? Þetta hefði ég átt að gera mér ljóst
fyrir löngu. Eg tók símaskrána. og sló upp í henni
GL 2-4378 var síminn á fimmtu hafnarbryggju.
Marilyn var bátur.
Dragnótabátur eða línubátur, hugsaði ég, og liggur
við fimmtu hafnarbryggju Þama var ég loksins kom-
inn á spor.
En áður en ég fór, hringdi ég aftur til Suzy. En
áður en ég hafði valið númerið, kom ég auga á mann.
sem hafði stanzað spölkorn frá simaklefanum. Hann
stóð og góndi á mig, og ég sá, að það var eitthvað
kunnuglegt við andlitið. Eg braut heilann, svo að
brakaði í kvörnunum, og skyndilega fraus blóðið í æð-
um mínum. Nú þekkti ég hann aftur.