Ný vikutíðindi - 14.12.1962, Blaðsíða 1

Föstiidaginn 14. des. 1962 — 50 tbl. 2. árg. — Verð kr. 5.oo.
TVÖFALT BLAD
16 SÍÐUR ALLS
I
Hætt við kæru
á Dungal?
Gífurlegt fjaðrafok hefur orðið út af skrifum pró-
fessors Dungal um vafasama miðla, og lækningar.
Hefur prófessornum jafnvel verið hótað málssókn af
hálfu löglærðra og aðstandenda, og í því sambandi
verið bent á þung viðurlög og refsingar.
Eitthvað virðist þetta miðils-fólk hafa hlaupið á
sig og teldð full mikið upp í sig, því eftir því sem
næst verður komizt er hætt við þetta áform og pró-
fessorinn fær enn um sinn að hrósa sigri. Það kom
nefnilega í ljós, að Dungal hefði ekki verið dæmdur
til sektar eða refsingar og sloppið I bezta lagi með
ámhmingu.
Dekrað við ósómann
Sögur af verkamönnum sem
eru stétt sinni til skammar
Daglaunamenn virðast nú
vera famir að gera sér leik
að því að taka hálfsdagskaup
fyrir enga vinnu, og höfum
við heyrt sögur því til sönn-
unar. Mun stjórn Dagsbrún-
ar einnig hafa fengið ýmsar
kvartanir um þetta, án þess
að hafa afskipti af málinu.
Nýlega þurfti maður að
láta gera við þak á bílskúr
sínum og fékk til þess tvo
Það er gamall og þjóðlegur íslenzkur siður að skera út og steikja laufabrauð fyrir
jólhi. Héma sjást norðlenzkar dömur vera í óða önn við laufaskurðinn.
iNaiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiAiiiciiiiiiiiaiiiiniiiiiiiBiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiBiiiiiiiiaiiiniiiiiiiininininiiiiianiMnniiinmgMgnniiMiiiBiiiiiimi
Gífurleg bókakaup
Heppnustu bókuútgefendur selju
6000 eintök uf einni bók
Eins og oft áður verður
mjög mikil bókasala fyrir
þessi jól, og nemur upphæð-
in sjálfsagt tugmilljónum
króna, sem keypt verður fyr
ir. ttlit er fyrir að heppn-
ustu útgefendumir selji um
6000 eintök af einni bók og
em surnir þeirra með fleiri
en eina, sem em söluhæstar.
Einn útgefandi selur t. d.
tvær bækur fyrir næstum 3
miiljónir króna, og eitt
stærsta forlagið selur fyrir
ekki minna en 8 milljónir
króna fyrir þessi jól, og ér
ástæða til að samgleðjast
yfir velgengninni.
Enda þótt bókaútgáfa sé
sízt meiri nú en undanfarin
ár, er það áberandi, hvað inn
lendar bækur, frásagnir, ævi-
minningar og skáldsögur, eru
margar á markaðnum, og
munu sjaldan hafa verið til-
tölulega fleiri. Þýddu bæk-
umar eru óðrum að hverfa
í skuggann af þeim, og eng-
in meðal þeirra, sem bezt
seljast.
Annars eru margir í út-
gáfustarfseminni og vegnar
auðvitað ekki öllum jafn vel,
og má i því sambandi benda
á, að margir selja ekki fyr-
ir kostnaði. Auðvitað er á-
stæða til að samhryggjas+
þeina hrakfallabálkiun.
daglauhamenn, sem sátu
niður í Hafnarbúðum.
Þegar þeir komu á staðinn
töldu þeir skúrinn svo háan,
að þeir þyrftu að fá áhættu-
peninga. Höfðu þeir allt á'
hornum sér, svo að maður-
inn hætti við að láta þá
vinna verkið. En hann varð
að borga þeim hálfsdagsverk
hvorum, samkvæmt Dags-
brúnartaxta.
Annar maður fékk tvo
verkamenn til þess að grafa
skurð suður i Kópavogi, þar
sem hann var að byggja.
Mennimir bentu honum á,
að steinn væri í grunninum,
þar sem skurðurinn ætti að,
vera, og kröfðust þess að
krani yrði fenginn til að f jar
lægja steininn. Manninum of-
(Framh. á bls. 3)
GLATAÐUR
VfXILL
í Lögbirtingarblaðinu
3. þ. m. er fróðleg aug-
lýsing, þar sem Heildv.
Péturs Péturssonar,
Hafnarstræti 7, auglýs-
ir eftir glötuðum víxli
að f járhæð kr. 26.306.05
(nákvæmt er nú reikn-
að). Segist Pétur hafa
sent starfsmann sinn
með víxilinn til sam-
þykkjandans til þess að
rukka hann inn, en víx-
illinn hafi glatazt áður
en hann yrði greiddur.
Þetta dularfulla víxil-
hvarf hefur valdið
nokkru umtali, einkum
þar sem samþykkjandi
er kjötverzlun. en Pét-
ur hefur mest snyrti-
vörur til sölu.
«iililliilir«iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii||iiiiiii|l||ii||||ii|ii|l||ii|ii|ii|iiiii|ii|ii|ii|ii|iiiiiiii|ii||l|ii|ii|ii|ii|||||||i|||l|||||||lt|
Morðtikaun
í Njurivíkum
Júgóslavnesk flóttnstúlka ræðst með
hnífi ú íslenzknn skólapilt
Meðal austræna flóttafólks
ins, sem hér hefur fengið
landvistarleyfi hafa reynzt
ýmsir gallagripir, er sýnt
hafa slíka yfirgangssemi, að
engú tali tekur, og ætti að
vinda bráðan bug að því að
endursenda þá, er sýna sig í
slíku.
Nokkur dæmi hafa okkur
borizt til eyrna, en út yfir
tekur þó hátterni stúlku
nokkurrar í Njarðvíkum
syðra, sem mun vera af júgó
slavnesku kyni. Samkvæmt
ábyggilegum heimildum mun
hún hafa ruðzt inn í skóla-
vagn staðarins, er hún var á
Ieið til frakvinnu sinnar ógn-
að piltum með breddu sinni,
og lagt henni að lokum til
eins þeirra. Risti hnífurinn
í sundur peysu hans, og
hefði ver farið, ef fullorð-
inn maður í vagninum hefði
ekki gripið um handlegg
hennar, svo að lagið geigaði
Vakti atferli hennar hina
mestu skelfingu yngri skóla-
barna í vagninum.
Það er vissulega göfugr
mannlegt að skjóta skjóls-
húsi yfir landflótta fólk, en
til þess verður líka að gera
þær kröfur, að það temji sig
að háttum siðmenntaðs fólks,
en hagi sér ekki eins og ribb
aldalýóur. Að öðrum kosti
verður það-aó fara, „