Skátablaðið - 01.04.1998, Blaðsíða 11

höfðu líka vaxið þannig að það var gífur-
leg sprenging í skátastarfi á þessum tíma.
Við vorum nú með flesta krakka úr
Vogahverfinu sem var mjög fjölmennt á
þessum ámm, Vogaskóli var einn stærsti
skóli landsins. Skólastjórinn þar var á
sinum tíma einn af félagsforingjum skáta-
félagsins Faxa í Vestmannaeyjum, Helgi
Þorláksson. Og sonur hans var í skáta-
flokki í minni gömlu sveit. Helgi hafði
mikinn áhuga á því að bæta félagslífið í
hverfinu svo hann bauð okkur húsnæði í
skólanum. Það höfðum við reyndar próf-
að áður, ylfingastarfið hafði verið inni í
Vogaskóla í nokkuð mörg ár og okkur
yar boðin aðstaða í skólanum með sam-
þykki fræðslustjórans í Reykjavík, sem
Var nú skátahöfðinginn.
Við stofnuðum svo Skjöldunga haustið
1969 og tók ég tók auðvitað þátt í því og
yarð aðstoðarfélagsforingi. Starfið var
mjog öflugt en síðan vorum við óheppin,
við töpuðum húsnæðinu, Helgi veiktist
°8 hvarf af vettvangi um tíma og
eftirmenn hans höfðu ekki
áhuga á því að hafa okkur í hús-
næði sínu svo okkur var í raun
hent út og vomm á götunni í 2 -
3 ár og héldum fundi í heima-
húsum. Það varð til þess að
áhugi sumra minnkaði og hálf
dróttskátasveitin fór í annað
skátafélag, sem var nú bara eðli-
iegt- Þeim var boðin þar betri
aðstaða. Skátafélagið tórði, ég
held að þeim hafi tekist að ræna
kennslustofu sem var á leiðinni
PP að Jaðri og koma henni sfáfafáfójngi vjý vjgSlu skátaheimilis Skátafélagsins Eina.
K ui í Sæviðarsund þai sem sóknir til skátafélaga er snar þáttur í starfi skátahöfðingja.
skátafélagið bjó í nokkuð mörg
og úti á landi, þar sem er mikill kjarni af
göntlum skátum í bænum. En það hafði
verið mjög blómlegt skátafélag á Akra-
nesi í langan tíma. Ætli ég hafi ekki látið
þar af embætti 1984. Þá var líka ljóst að
ég myndi hverfa úr bænum og til starfa í
Reykjavík svo að ég vildi hætta störfum
tímanlega og hafði náð í góðan eftir-
mann. Maður þarf líka að gæta þess að
framhaldið sé rétt. Sagði ekki Baden-
Powell einhvers staðar að fyrsta verkefni
foringjans sé að finna sér eftirmann.
Þú áttirþátt íþví að endurvekja Skáta-
skólann að Úlfljótsvatni 1970?
Jú, mikið rétt við Grímur Valdimarsson
urðum skólastjórar Skátaskólans.
Við fengum fimm hópa um sumarið,
en fæstir þátttakenda þekktust fyrirfram.
Á nokkrum dögum hafði þessi sundur-
leiti hópur náð saman og flokkakerfið
skilaði sínu. Heim sneri samheldinn
hópur sem hafði lært margt.
ar, líklega fimm ár.
Reykjavíkurborg sinnti ekki miklum
stuðningi við skátafélögin á þeim árum,
því miður. Hins vegar varð það til þess
að fyrsta skátaheimilið sem Skátasam-
hand Reykjavíkur reisti, var fyrir skátafé-
ia8ið Skjöldunga og var tekið í notkun
um 1979. Ég aðstoðaði svolítið við
hySSingu skátaheimilisins, þó ég tæki
ekki þátt í skátastörfum frá 1973-82.
Svo fluttirþú á Akranes?
Já, ég hóf aftur afskipti af skátastarfi. Á
pessum árum var ég að koma mér fyrir
°g hefja ný störf og ég fluttist til Akraness
1977. Skömmu síðar talaði Páll Gíslason
skátahöfðingi við mig, og nokkrir gamlir
forystumenn skátafélagsins þar og á
endanum gafst ég náttúrulega upp fyrir
þeim og tók að mér að vera félagsforingi
Skátafélags Akraness. Það var mjög gam-
an. Það var allt annar heimur og gaman
að kynnast hversu mikill munur er á
skátafélögunum á Reykjavíkursvæðinu
Þessi reynsla af uppeldisgildi skáta-
starfsins varð til þess að ég fékk nýja sýn
á skátahreyfinguna. Þessa merkilegu
hreyfingu sem gefur öllum færi á sjálfs-
uppeldi. Skátastarfið er svo margþætt. Fé-
lagarnir í skátaflokknum, sem oft á tíðum
knýta langvarandi vináttubönd, hin per-
sónulega þjálfun og síðast en ekki síst
reynslan af stjórnunarstörfum margs-
konar. Allt þetta sem hluti af skemmti-
legum leik oftar en ekki úti í náttúmnni.
Reynslan sumarið 1970 varð til þess að
ég fór að horfa á skátahreyfinguna sem
miklu nauðsynlegri hlut fyrir ungt fólk og
almennt annars konar starf en unnt var
að fá í annarri tómstundastarfsemi. Það
getur vel verið að það hafi einhverju
skipt, að ég lærði svolítið í félagsvísind-
um og að reynsla mín úr skátastarfinu
varð til þess að ég notaði margar aðferðir
úr skátastarfinu í skólanum og sá að þetta
raktist allt saman. Fyrst og fremst var
gaman að sjá árangur á starfinu sem aðrir
vinna, maður þarf ekki á því að halda
sjálfur að taka þátt í öllu. Og það þýðir
náttúrulega að maður er farinn að sinna
stjórnunarstörfum. Ég hafði reyndar fyrst
og fremst verið í praktískum verkefnum
þar til ég lenti í stjórn Skátasambands
Reykjavíkur, og oft hjálpað til við nám-
skeiðahald og svoleiðis en maður þarf
ekki að fá útrás við að fara á skátamót og
þ.h., með sama hætti og sem unglingur.
Þú vat'stþá ekki búinn að segja skilið
við félagsforingjastarftð?
Ég varð félagsforingi Skjöldunga vorið
1985 fyrir orð vinar míns Óla Kristins-
sonar. Hann hafði tekið að sér að vera fé-
lagsforingi en síðan varð hann að láta af
því starfi vegna starfa sinna úti á landi og
ég tók að mér að sinna því með
ákveðnum forsendum sem gengu allar
upp. Það var svo tilviljun að ég lenti í
stjóm Skátasambandsins og þá lá það
fyrir að skátafélögin vom orðin dálítið á
eftir í þróun félagsmála í Reykjavíkur-
borg, þar sem þau voru meira og
minna húsnæðislaus eða um það
bil að missa húsnæði sitt. Verkefni
Skátasambandsins, þegar ég kom,
voru húsnæðismál fyrst og fremst.
Þar fyrir utan var nýbúið að gera þá
breytingu á lögum Bandalagsins að
skátasamböndum var komið á um
allt land og þeim falin fjöldamörg
verkefni sem við reyndum þá að
koma á, bæði að taka að sér
foringjaþjálfun og ýmislegt annað.
Kannski var Skátasamband Reykja-
víkur það eina sem hafði festu og
hefðir, sem réði við þessa laga-
breytingu á þeim tíma. Við
þurftum í fyrsta lagi að stappa
stálinu í skátafélögin sem vom húsnæðis-
laus og þau bjuggu öll við þröngan kost.
Hins vegar gekk það ágætlega. Þegar litið
er til baka þá gekk það í rauninni ágæt-
lega að snúa þessari vörn í sókn og á svo
sem áratug hefur tekist að koma skátafé-
lögunum sæmilega undir þak, bæði á
meðan ég sat í stjóminni og ekki síður
eftir það, svo að þetta hefur verið
nokkuð farsælt og vel tekist til um
arftakana í stjórn SSR.
Og síðan ferð þú til starfa í stjóm BÍS?
Ég var fyrst fulltrúi Skátasambandsins í
aðalstjórn BÍS. Það þurfti að tilkynna
hver væri fulltrúi skátasambandanna í að-
alstjóm, og síðan, vegna lagabreytinga á
aðalfundi varð ég meðstjórnandi í stjórn
BÍS. Ég var síðan aðstoðarskátahöfðingi
næsta ár. Ég sat því tvö ár í stjórninni
áður en ég varð skátahöfðingi 1995. Ég
var reyndar búinn að vera lengur í aðal-
stjórninni, alveg frá 1988.
framhald á ncestu stðu
Heim-
Skátablaðið — þitt blað