Skátablaðið - 01.04.1998, Blaðsíða 22

Kutumata
Saga um hraustan indverskan dreng
^^egar Kulumala varð ellefu ára, gaffaðir bans, Kulu, honum lítið spjót. Spjótið var
MMekki neitt leikfang. Enda þóttþað vœri helmingi minna en spjótföður hans, var á
1 því beittur oddur, liðlegt og sterkt skaft. Kulumala gaf spjótinu nafnið „ Tígrabani“,
afþví að hann sagði, að einhvern tíma mundiþað drepa Shen, tígrisdýrið, sem allir
þorpsbúar óttuðust. En hermennirnir hlógu bara að Kulumala, erþeir heyrðu hann
segja þetta, og töldu það hina mestu fjarstœðu, að drengurinn gœti frekar drepið dýrið
en þeir.
Dag nokkurn var Kulumala að æfa
sig í að kasta spjótinu í mark, rétt utan
við þorpið. Hann var nýbúinn að hæfa
markið mjög vel, þegar hann allt i einu
heyrði lágt þrusk bak við sig. Á sama
augnabliki og hann heyrði hljóðið,
sneri hann sér við, og þarna stóð þá
Shen - ekki í tíu skrefa fjarlægð frá
honum. Kulumala stóð sem þrumu
lostinn. Hann sá, að hann gat ekki náð
til spjótsins, áður en Shen næði honum.
Hið eina, sem hann gat gert, var að
forða sér upp í tré. Og það gerði hann.
Á sama augnabliki stökk Shen, - en
of seint - , Kulumala var þegar kominn
upp í topp trésins. Shen reyndi að klifra
upp tréð, en það var of hátt og bral
Allar tilraunir misheppnuðust og
loks gafst Shen upp og drattaðist af
stað í áttina til þorpsins.
Varla var tígrisdýrið komið inn
í myrkviðinn, þegar Kulumala
skaust eins og kólfi væri skotið
niður úr trénu, sótti spjót sitt og
hrópaði af öllum lífs og sálar-
kröftum hættuópið, svo að
konurnar í þorpinu gætu forðað
sér og börnum sínum inn í kofana
Enginn eldri karlmannanna v:
heima þeim til varnar. Allir voru á
veiðum.
Pegar Kulumala hafði fullvissað sig
um, að spjótið væri í lagi, læddist hann
varlega á eftir tígrisdýrinu. Nú var hið
gullna tækifæri komið. Hann skyldi
drepa Shen og vinna sjálfur hið mikla
þarfa- og frægðarverk. Kulumala
hugsaði með sér, að best væri að klifra
upp í eitt tréð við þorpsveginn og
varpa síðan spjótinu að Shen og drepa
dýrið, þegar það kæmi til baka aftur.
Það stóð heima. Eins og Kulumala
hafði gert ráð fyrir, fór Shen nákvæm-
lega sömu leið til baka. Og það var
ekki um að villast, Shen var með
einhverja byrði í kjaftinum. Og þegar
Shen kom nær, sá Kulumala sér til
mikillar skelfingar, að þetta var litli
bróðir hans.
Utan við sig af reiði ætlaði Kulumala
að kasta spjótinu í dýrið, en á síðasta
augnabliki hætti hann við það. Hann
hefði alveg eins getað hitt bróður sinn,
þar sem dýrið var með hann í kjaft-
inum. Og í stað þess að kasta, stökk
Kulumala í
einu
vettvangi niður úr trénu og hrópaði:
„Snúðu við og reyndu að berjast, hug-
leysinginn þinn!“ Shen staldraði ögn
við og horfði í áttina til Kulumala, en
hélt að því búnu áfram hlaupunum.
Shen hafði þegar náð sér í allálitlega
máltíð. Það var því minni ástæða til
þess að berjast að sinni. Þegar Kulum-
ala sá, að þetta hafði engan árangur
borið, greip hann stein og kastaði
honum á eftir dýrinu. Steinninn hæfði.
Shen sleppti barninu, sneri við og
öskraði af sársauka og reiði. En þetta
var einmitt það, sem Kulumala ætlaðist
til. Ef hann bara gæti fengið Shen til
þess að elta sig, myndi sá litli áreiðan-
lega fela sig í skóginum á meðan.
Sjálfur gat Kulumala alltaf komist upp í
tré. En dýrið var frárra á fæti nú svo að
Kulumala gæfist tækifæri til þess að
flýja. Shen kom með ofsahraða í áttina
til hans, og hnipraði sig saman til
stökks. Það var ekki um annað að
ræða. Kulumala varð að kasta spjótinu
hæfa dýrið.
sama augnabliki og Shen stökk,
aði Kulumala spjótinu af öllu afli,
beygði sig niður um leið til þess
að verjast betur högginu. Og hann
fékk þungt og mikið högg, sem
varpaði honum til jarðar. Um
stund lá hann á grúfu og hreyfði
hvorki legg eða lið. En hann
varð mjög hissa, er dýrið réðist
ekki á hann, engar klær rifu
hann og enginn skoltur læsti sig
um háls hans.
Hann leit upp. Um það bil meter
frá honum lá tígrisdýrið - steindautt
-. Spjótið hafði hæft það í hjarta-
stað. Kulumala stökk á fætur og
rak upp siguróp. Svo hljóp hann
til bróður síns og tók hann upp. Hann
var ómeiddur. Með bróður sinn í
fanginu hélt Kulumala sigurglaður
heim á leið, en „Tígrabana" varð hann
að skilja eftir. Spjótið sat fast í skrokk
dýrsins. Kulumala tókst ekki að ná því.
Um kvöldið var Kulumala tekinn í
tölu hermannanna.
Ingþór Haraldsson
þýddi lauslega úr dönsku.
Skátastarf — sjálfstæður lífsstíll!