Ný vikutíðindi - 01.10.1965, Blaðsíða 1
tfWDDSOJJ
NorSri
skammar
’érnina
á bls. 5
Föstudagur 1. október — 1965 — 37. tbl. 6. árg. Verð lO.oo krónur.
Huldumaðurinn í
Berir menn og „Píping Touis“ í Reykjavík
Dularfullur maður leikur
um þessar mundir lausum
hala í Hafnarfirði. Er sá
svartklæddur, fölur og í alla
staði hinn skuggalegasti, en
hefur það sér til dundurs að
brjótast hljóðlega inn í hús
að næturþeli og lirella þá,
sem inni sofa, án þess þó að
stela nokkru né gera önnur
spjöll.
Það mun hafa verið um
síðustu helgi að manns
þessa varð fyrst vart í húsi
einu í Hafnarfirði. Vaknaði
húsfreyja við vondan draum
o g stóð þá svartklæddur
maður yfir rúmi hennar.
Eins og vænta má brá kon
unni ónotalega og gerði sig
ekki líklega til stórræða, en
þegar huldumaðurinn varð
þess var að konan var vökn
uð, hvarf hann hið skjótasta
á braut, jafn hljóðlega og
hann hafði komið inn.
Þegar konan hafði jafnað
eig að mestu eftir þessa ó-
væntu heimsókn, gerði hún
lögreglunni í Hafnarfirði að-
vart, en lögreglan mun ekki
hafa tekið máhð mjög alvar-
lega.
Það er alltaf öðru hverju,
að vart verður við menn,
sem haldnir eru einhverri ó-
náttúru sem öðru fremur er
til þess fallin að hrella fólk.
Eru þetta þá stundum menn,
sem haldnir eru þeirri áráttu
að hafa unun af því að
liggja á gægjum við glugga
og gáttir, en þeir róttækustu
vaða gjarnan um alsberir að
næturþeli og veita síðbúnum
konum þann vafasama unað
að líta í þeirri múnderingu.
Frægastur allra „ber-u
mannanna“ hér í bænum
jmun hafa orðið sá, er Vagn
Jóhannsson, þáverandi
! glímukappi, felldi á klof-
bragði í húsagarði vestur í
bæ, en frægð sína hlaut sá
beri ekki sakir eigin mann-
kosta, heldur af snilli glímu-
kappans, sem svo sannarlega
hafði ekki teljandi handfes-tu
á hinum berrassaða.
Þá var prestur einn grun-
aður um að vera á glugga-
gægjum hjá ungum stúlkum
í Þingholtunum. Var hann
umsvifalaust settur í svart-
holið grunaður um að vera
það, sem enskir kalla „peep-
ing Tom“, en ekkert sannað-
ist á klerk, svo honum var
Framhald á bls. 4
Dularfullur innflutningur
„Allir vita fiaS, en enginn sér þa8.“
Smygl, skattsvik og mút-
ur tröllríða hinu íslenzka
þjóðfélagi í sívaxandi mæli
og hið stórfellda vörusmygl
og kaup íslendinga á alls
konar erlendum vamingi án
þess tollar séu greiddir af
innflutningnum torveldar
mjög rekstur heiðarlegra
viðskipta jafnt hjá kaup-
mönnum og kaupfélögum.
Áfengissmyglmálin hin
stórfelldustu, sem upp hafa
komist, komu í bili nokkru
róti á hugi manna og urð-u
tilefni til blaðaskrifa en allt
'virðist þetta vera að þagna
og hverfa á bak við járntjald
og þagnarmúr leyndar.
Alskonar sögur ganga
manna á milli um nýjustu af
rek þeirra ríkismanna, sem
taldir eru standa að baki
smyglinu og skattsvikunum,
en yfirleitt eru 1 hópi þeirra
sem skattskrárnar eru fá-
orðar um, þótt menn þessir
slái um sig utan lands og
innan og þó sérstaklega er-
lendis og séu þar þátttakend
ur í rekstri fyrirtækja.
Þeir, þessir manna, sem
fremstir eru að völdum inn-
Framhald á bls. 4
l,2n’*1-*'H'*'H>*+»*»*****»*?**'***’***'***‘***'**+*+****’***’***’*»***»**4?*****?**?**’*»»**0*»»******’***’**»***’*»*’**»*»»\»2<-*Z***'*t'i*K*t'************%**Z*
t
r
r
,<>. .»■, .♦, .♦. .♦. .♦,. .♦. .♦. t»t .♦. ■■ .♦. .♦.
♦♦^♦^♦^♦~*~<>*VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV^VVVVVV
Verður Lídó lokað?
Skilningsleysi valdhafanna afgert
Mikið hefur verið skrifað
og skrafað um skrflslætí ung
linga hér í bæ, og þau vanda-
mál, sem eru því samfara að
sjá unglingum og táningum
fyrir heUbrigðum skemmtun-
om, þar sem vín er ekki haft
um hönd.
Vart hafa önnur mál verið
1 meira í tízku, en vandamál-
in út af uppvaxandi æsku
og hafa stjórnarvöldin stofn-
að til þó nokkurra bitlinga i
þessu sambandi.
Sannleikurinn mun þó sá
að hvorki hefur gengið né
rekið í þessum málum, enda
munu þessi mál vera ofur-
12 bækur frá Leiftri
Gunnar Einarsson í Leiftri
er nú þegar búinn að senda
frá sér tólf bækur á jóla-
markaðinn, fyrir utan bók á
þýzku eftir dr. Alexander
Jóhannesson, sem kom út
fyrr á árinu á forlagi hans.
Atta þessara bóka eru fyr
m unglinga, en fjórar fyrir
fullorðna.
Tími hefur að sjálfsögðu
ekki gefist til að lesa. allar
bækumar, en þær líta mjög
snoturlega út og virðast
mjög seljanlegar, enda er
Gunnar þrautreyndur og hag
sýnn bókaútgefandi.
Við munum geta nánar um
einstakar bækur, bæði þessa
forlags o g annarra, sem
senda okkur útgáfubækur
sínar til umsagnar.
Tseld algeru skilningsleysi
hins opinbera.
Veitingahúsið Lídó hefoir
undanfarin ár verið rekið
eingöngu sem skemmtistað-
ur fyrir unglinga, og að sjálf
sögðu hafa það ekki verið
neinar vínveitingar. Hefur
þetta gengið að vonum og
hefur ekki í eitt einasta
skipti borist kvörtun um vín-
neyzlu á þessum stað, en það
mun öðru fremur vaka fyrir
veitingamönnunum, þeim
Hilmari Helgasyni og Róbert
A. Kristjánssyni að veita
foreldrum sæmilegt öryggi
fyrir því, að ekki sé haft
vín um hönd á staðnum.
Nú mun rekstur þessarar
ágætu stofnunar hins veg-
ar vera að syngja sinn svana
söng, og er ekki að efa að
um er að kenna skilnings-
leysi hins opinbera.
Þannig er málum háttað
að lögreglusamþykktin mæl-
ir svo fyrir að unglingar frá
Framhald á bls. 5
Olympíufararnir gleymdest
UM þessar mundir sýnir Laugarásbíó „stórfeng-
lega heimildarkvikmynd í glæsilegum litum og Cine-
mascope, af mestu íþróttahátíð, sem sögur fara af“ —
„Ólympíuleikumim í Tokio 1964 “
Að sjálfsögðu þótti forráðamönnum kvikmynda-
hússins ástæða til að bjóða einvalaliði að sjá frum-
sýningu þessarar merku kvikmyndar og voru því send
út boðskort tíl allra þeirra, sem hugsanlega gætu haft
einhvem áhuga á þessum merkis viðburði, allt upp
í ráðherra.
Mun kvikmyndahúsið hafa verið þéttsetið æsku-
lýðsieiðtogum, íþróttaleiðtogum, hvers kyns nefndar-
mönnum íþróttamála, forsetum og frumherjum. Ó-
nefndir eru þá stjórnmálamenn og aðrir pótindátar,
sem unna líkamsrækt og byrja ræðu ósjaldan á hin-
um fleygu orðum gullaldarbókmenntanna „mens sana
in corpore sane“.
Sem sagt, þama vom saman komnir allir þeir, sem
hugsanlega gátu haft andlegan eða líkamlegan áhuga
á Olympíuleikunum í Tokio 1964 nema — ja, hverjir
haldið þið — OLYMPIUFARARNIR SJÁLFIR.
Ekki rennur okkur grun í, hvers vegna gleymdist
að bjóða þessum litla hóp manna, sem stóð í ströngu
á þessum leikjum, hvað sem nú má um árangurinn
segja, enda er það algert einkamál kvikmyndahúss-
ins, sem myndina sýnir.
Trúlegast em þetta bara mistök — og þau svo
smávægileg að því fer fjarri að þau felli nokkra rýrð
á hið ágæta Laugarásbíó ,en svona smáatvik minna
ónotalega á opinberar veizlur og hátíðteg tækifæri,
þar sem óverðugur orðulýður veður uppi eins og
eitthvert afreksfólk, á meðan þeirra, sem bera hjita
og þunga dagsins, er hvergi minnst.
i
i
1
I
I
1