Ný vikutíðindi - 07.01.1972, Blaðsíða 2

2
NÝ VIKUTÍÐINDI
NÝ VIKUTIÐINDI
Útgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson
Ritstjórn og auglýsingar
Skipholti 46 (vesturgafl)
Sími 26833 Pósthóif 5094
Prentun: Prentsm. Þjóöviljans
Setning: Félagsprentsmiöjan
Okkur
minnir
Okkur minnir að ýmsir
hafi verið fegnir því að fá
vinnu, þótt þeir þyrftu að
gera eitthvað á vinnustað,
alveg sama hvort það voru
40, 50 eða 60 stundir á viku.
Okkur minnir að það væri
alsæla fyrir mann, ef hann
gat fengið kr. 81.60 á viku
fyrir fulla vinnuviku — þ.e.
1.36 á klukkutímann fyrir
stríð.
Þetta var náðarbrauð. Og
það var sko ekki verið í sím-
anum hálfan daginn i per-
sónulegum erindum. Það
var unnið fyrir sínu ltaupi
í vinnutímanum.
Okkur minnir, að áður en
hin svokallaða Bretavinna
kom til sögunnar, liafi verið
krafist þess af hverjum og
einum starfsmanni, að hann
stæði ekki malandi eða liálf-
sofandi yfir skóflunni.
Raunar mætti leggja dæm-
ið einfaldlega fyrir þannig:
Menn, sem fá kaup í —
ja, við skulum segja í 40
klukkutíma á viku — þeir
éiga að vinna, og það rösk-
lega, þessar fáu tíma, en
sinna sínum persónulegu á-
hugamálum utan þessara
fáu stunda.
Það er ekki að ástæðu-
lausu að þetta er gert að um-
talsefni.
Hver veit nema atvinnu-
rekenidur liafi ástæðu til að
láta letingja og kæruleys-
ingja sigla sinn sjó fyrr en
varir, þegar breytt vinnu-
skilyi’ði koma til greina.
Okkur minnir að innan-
stokksmunir hafi ekki verið
par finni hjá fólki yfirleitt
fyrir stríð en i fátæklegustu
kaffiskúrum eða sveitabað-
stofum fátækra bænda.
Nú er öldin önnur — sem
betur fer.
En það er elcki nóg að eiga
íbúð og bil, ef vinnugleði og
samvizkusemi við starf sitt
fylgir ekki í kjölfarið.
Það er þetta, hvort ein-
staklingurinn á að vera á-
byrgur gagnvart sjálfum sér
og þjóðfélaginu, eða vera
einhver gufa eða anarkisti,
sem krefst alls af öðrum en
einskis af sér sjálfum, sem
dæmið snýst um.
En okkur minnir, að lit-
ur kjósenda hafi þarna hönd
í bagga — illu heilli.
Það er áreiðanlega farið
að koma letingjunum upp á
oaaa
PL
rtjne uar
'effjtJta kcna forti típia
: Gleðikonan fagra stóð
i 11
niðurlút frammi fyrir
dómurunum . . . Afbrot
,,
hennar var stórt. Ekkert
(i
gat bjargað lífi henn-
n
ar . . .
•••••••• • •■•
HVER VAR FEGURSTA
KONA FYRRI TÍMA? Spurn-
ingu þessari verður sjálfsagt
aldrei svarað með öðru en lík-
um, en þær eru þó talsverðar
fyrir hendi.
Ýmsum dettur Kleópatra
strax í hug, og með því mælir
margt. Þessi drottning Egypta-
lands flækti bæði Cæsar og An-
tóníus í net sín, — og það meira
að segja svo eftirminnilega, að
Cæsar gat barn við henni, en
Antóníus missti austur-róm-
verska keisaradæmið sitt henn-
ar vegna, — og lífið að auki.
Vafalaust hefur þó fegursta
kona fornaldarinnar verið sú,
sem sat fyrir mesta myndhöggv
ara þeirra tíma, Praxiteles, er
hann skóp þá fegurstu styttu
af Afrodite, sem heimurinn hef-
ur nokkru sinni séð. Þeir, sem
komið hafa til Louvres og sjálf-
ir séð styttuna Afródíte frá
Knídos, taka áreiðanlega undir
þessi orð.
Nafn fyrirsætunnar var
Phryne, og vegna samtíma-
skrifa um hana, þekkjum við i
dag nokkuð til hennar. Hún
fór nefnilega með aðalhlutverk-
ið í einkennilegustu réttarhöld-
um allra alda; og heimildirnar
segja jafnframt frá einkennileg-
ustu rökfærslu, sem nokkur
kviðdómur hefur orðið fyrir.
PHRYNE var gleðikona; hún
seldi blíðu sína. En hún var ekki
föl hverjum^ sem var. Hún seldi
sig dýrt og valdi elskhuga sína
af vandfýsi. Hún taldist því til
yfirstéttar hellenzkra vændis-
kvenna.
Hneykslunarpostular vorra
tíma myndu að vísu ekki viður-
kenna hana, en í Hellas á þeim
tímum var hugsunarhátturinn
annar. Þar var litið á gleðikon-
ur sem stétt, sem ekki var ein-
ungis umborin, heldur naut á-
lits. Stærsti stjórnmálamaður
Hellena, Perikles, missti ekki
mannorðið vegna samskipta
sinna við gleðikonuna Aspasíu,
sem var þekkt fyrir fegurð sína
en auk þess fyrir gáfur sínar
og hugmyndaflug. Um gleðikon-
una Thais hefur skáldið Ana-
tole France skrifað skáldsögu,
og óperan um hana er víðkunn.
Hún var fylgdarkona Alexand-
ers mikla, giftist síðar prinsi af
ætt Ptólemea og varð Egypta-
landsdrottning.
Auk fegurðar sinnar og ynd-
isþokka hlýtur Phryne að hafa
verið gædd andlegum eiginleik-
um í ríkum mæli, sem hafa haf-
ið hana upp yfir venjulegar
gleðikonur. Já, og raunar aðrar
konur yfirleitt.
ÞEGAR Alexander mikli
hafði á herferð sinni um Grikk-
land brennt fæðingarbæ henn-
ar, Theben, bauðst Phryne, sem
þá var orðin stórefnuð af ástar-
lífi sínu, til þess að byggja bæ-
inn úr rústum, — gegn því að
nöfn hennar og Alexanders
yrðu grafin ofan við borgarhlið-
ið.
Gamlir annálar segja frá því,
að hún hafi fengið veður af því,
að til væri fátækur myndhöggv-
ari, Praxikles að nafni, sem
væri snillingur í að móta línur
konulíkamans í stein, snjallari
en nokkur annar myndhöggvari
þeirra tíma. Hún fór þegar á
fund hans. Ekki til þess að
græða á honum, heldur til þess
að lifa með honum sem ástmey
hans og fyrirsæta. Sömu orsak-
ir sendu hana einnig á fund
málarans mikla, Appelesar.
Phryne gerði sér fyllilega
ljóst, að líkami hennar var full-
kominn að vaxtarlagi, og hún
þráði ekkert fremur en að hin
fullkomna fegurð yrði gerð ó-
dauðleg í höndum snillings.
, . Tfi jru
ÞAÐ er auðskilið, að fegurð
Phryne vekti öfund annarra
kvenna, enda fór svo. Gleðikon-
urnar í Aþenu tóku höndum
saman um að Ieika svívirðilegt
bragð við hana. Til þess að
ryðja úr vegi keppinaut, sem
bar svo mjög af þeim um feg-
urð og yndisþokka, að ríkustu
og voldugustu menn landsins
sóttust eftir blíðu hennar, sneru
þær sér til yfirvaldanna með
alvarlega ákæru.
Hér verður að rifja upp, hví-
líkur stórglæpur það var í aug-
um Hellena hinna fornu að
segja eða gera eitthvað það,
sem álíta mátti last, hæðni eða
kæruleysi gagnvart guðunum.
Fyrir það greiddi Sókrates með
lífi sínu. Fyrir sömu yfirsjón
missti sömuleiðis heimspeking-
urinn mikli Anaxageras, lífið.
Ákærur hinna gleðikvenn-
anna voru þær, að í samkvæmi
hefði Phryne verið svo óvarkár
að láta sér um munn fara þau
orð, að hún stæði fyllilega jafn-
fætis Afródíte að fegurð, já, og
með því að snúa örlítið út úr,
mátti láta líta svo út sem hún
væri holdi klædd Afródíte. Hin-
ar gleðikonurnar þóttust vissar
um, að slíkt guðlast myndi
verða Phryne afdrifaríkt.
GLEÐIKONAN Aspasía, sem
lenti í svipuðum vandræðum,
hefði ekki sloppið lifandi frá
dómnum, ef Perikles hefði ekki.
verið elskhugi hennar um þær
mundir.
En hvað gat komið Phryne
til bjargar? Hinar gleðikonurn-
ar neru höndunum saman af
Cnn eiu loflleiðii
, • \<t \\y s*\ j •
vid /omo.

cm ciou /inni
icekko fotgjöldin
in«ð DC-8
LOFTLEIDIR
frá og me5 '1. Janúar bjócfum viS helmíngs-
Iækkun á grunnfargjöldum f lT-fer3um,
fyrir min.nst 10 manna hópa, ti! fjölda
staða í Evrópu.
Á grundvelli þessara nýju IT-fargjalda
munu íslenzkar ferdaskrifstofur geta boS-
i3- y3ur orlofsferöir og dvöl á mörgum
stöBum seni flesta hefur fýst a3 sækja
heim, fyrir stórlækkaB heildarverö. ■ Ög
þessa eigi3 þér kost a3 njóta í reglu-
bundnu áætlunarflugl án þess a3 þurfa a5
aðhæfa y3ur leiguflugsskilyrSum.
Munið aðeins að taka þáð skýrt fram a3
þér óskið að fljúga heiman og heim með
Loftieiðum.
Pér fáið allar upplýsingar um skilyrði hinna
lágu iT-fargjalda h]á ferðaskrifstofunum og
umboðsmönnum Loftleiða um land allt.