Ný vikutíðindi - 28.01.1972, Síða 1
Frjálst blað
gefið út
an opinberra
styrkja
Hræðilegur harmagrátur
Módelkjólar í massavís —* Gróft
svindl tízkuverzlana
„Eg er farin heim! Eg er
farin heim. Ég þoli þetta
ekl<i,“ hrópaði ein af nýrík-
ari frúum borgarinnar ú ng-
ársdag síðastliðinn húgrút-
andi.
Og hvers vegna ásótti mí
nú konu þessa slíkt hugar-
víl?
Ástæðan var sú, að maður
hennar, þekktur bggginga-
meistari hér í borg, hafði
gefið henni 18 þúsund króna
„módelkjól“, sem frúin
hafði keypt daginn fyrir
gamlúrsdag í einni af tízku-
verzlunum borgarinnar. En
svo, þegar komið var ú Sögu,
kom í Ijós að hvorki meira
né minna en tvær konur aðr-
ar voru í núkvæmlega sams
konar módelkjólum.
Og hvernig í ósköpunum
má slíkt ske? Ef upp kæmist
um slíkt athæfi i tízkuverzl-
un erlendis.yrði henni að
sjálfsögðu umsvifalaust lok-
að. Og ekki nóg með það, eig
andinn yrði að sjálfsögðu
settur í fangelsi sem svika-
hrappur af verslu tegund.
Hér liefur það hiiis vegar
verið stundað í talsvert rik-
um mæli um árahil að ó-
prúllið verzlunarfólk hefur
stundað að fara á áramóla-
útsölurnar í stórmagasínun-
um í London og kaupa þar
einn og einn kjól úr dúsín-
pakkningum og selja hér
heima sem módelkjóla við
okurverði.
Þannig þarf enginn að
kippa sér upp við það, þótl
kjóll, sem kostar tvö slerl-
ingspund í C &A kosti úr
húð liér milli fimm og tíu
jjúsund krónur.
Þó að karlmönnum þyki
tildur kvenna ef til vill bros-
legt, þá er það nú einu sinni
svo, að menn vilja ekki láta
snuða sig alveg upp úr skón-
um, og það eru gróf svik að
selja flík, sem framleidd er
í massavís sem módelflík.
Sannleikurinn er auðvitað
sá, að varla kemur nokkurn
tíman módelflík hingað til
lands. Módelkjóll frá tizku-
húsunum í París kostar elcki
einungis tugi hedur oftar
hundruð þúsunda króna, svo
konur ættu að hugsa sig
tvisvar um áður en þær
greiða milli tíu og tuttugu
þúsund fyrir eitthvað, sem
þeim er sagt að sé módel-
kjóll.
Satt að segja er ódýrara
að fara bara í útsölurnar i
Oxford Street og spara for-
stöðumönnum og konum ís-
lenzkra tizkuverzlana ómak-
ið.
•V: "JW
Ungar óhemjur.
DJ ÖFLADANS
Hutj ttíiöÍMtej
í NESKIRKJU
• •
Orlög verri
en danðinn!
FHANK OG JOX I IIEILOGV SKITKASTI
Þegar togararnir koma
með kynþyrsta sjóara að
landi, flykkjast æskurjóðar
yngismeyjar niður kæjann
með tilhlökkun í svip og
krop])i.
Þetta er öðru nafni kallað
„örlög, verri en dauðinn".
Þegar blómarósirnar leggj-
ast undir langsoltna og
drukkna hippa yndið hans
pabba síns og ágætið vænt-
anlegs manns.
Sá sem þetta skrifar tók
upj) i bil sinn tvær unglings-
stúlkur suður á nesjum frá
fulium sjómönnum og flutti
þær suður i Kópavog „út-
jaskaðar". Þær kvörtuðu yf-
ir að togarapillarnir hcl'ðu
verið „alltof fullir”! Þetta
voru 16—17 ára telpur.
Þeim var skilað heim til
síns heima. En hvað segir
maminan, pabbinn, unnust-
inn? Eða væntaniegur eigin-
niaður?
Er þetla hægt? Hvað er að
gerast?
Mellur liafa alltaf verið
til. En það er skilsmunur á
milli liauss og hala. Maður
verður að geta stólað á fólk-
ið sitt, ungt sem gamalt. Ann
ars er lífið lílils virði. Þá
er allt byggt á sandi.
Og hvað eru stúlkur að
tala um örlög verri en dauð-
inn, ef þær eru að sækjast
eftir þeiin?
Hinn 1. mai gengur í gildi
sumaráætlun Loftleiða fyrir
árið 1972. Flugkostur verður
cingöngu þotur eins og i vet-
ur. Þota félagsins af gerð-
DC-8-55 verður notuð til
Norðurlanda- og Bretlands-
ferða, en tvær þotur af
stærri gerðinni, DC-8 Super
Það er víst ekki orðum
aukið, að íslenzka þjóðin sé
löngu orðin hundleið.ú þeim
félögum, föður, syni og heil-
ögum anda. Þá er þessi
gamla og vinsæla þrenning
hrein hútíð lijá þjónum lienn
ar, þ.e.a.s. prestum íslenzku
þjóðkirk junnar.
Hvað eftir annað hefur
þessi undarlega stétt manna
orðið sér svo hressilega iil
skammar vegna síngirni,
hræsni og yfirdrepsskapar
—og er nú víst svo komið,
að menn eru hættir að taka
eftir þessum þarflausu
08, verða í förum til Banda-
rikjanna og Luxemborgar.
Samtals verða farnar 38
ferðir i viku milli íslands
og annarra landa — þ.e. 19
til Bandaríkjanna, 12 til
Luxemborgar, sex til Norð-
urlanda og ein til Eretlands.
snikjudýrum ú almenningi.
I engum kosningum í land
inu er jafn miklum skít aus-
ið eins og í prestkosningum
(og er þú mikið sagt).
En það nægir ekki. Eftir
að þessir leppalúðar eru bún
ir að komast í fastan sess og
á góð laun fyrir að gera and
skotann ekki neitt, þá byrj-
ar nú ballið fyrir alvöru.
Þetla liefur nú áþreyfan-
lega sannast í einni af sókn-
um höfuðstaðarins, Nes-
sókn.
1 nær þrjá áratugi hefur
Jón nokkur Thorarensen
þjónað þessu prestakalli, og
er hann nú orðinn nær sjö-
tugur og á því ekki nema
eilt ár eftir af þjónustu
sinni.
Jón . er al’ flestum talinn
ágætis kall, ekki alveg eins
og fólk er flest, en hvað um
það, — slíkt er varla nokkr-
um til lasts.
Síðan gerðisl það fyrir
nokkrum árum að sýnt þótti,
að Nessókn væri oívaxin ein
um kíerki (hvernig sem nú
á því stendur) og var þá
kosinn annar prestur í sókn-
ina. Varð Frank nokkur Hall
dórsson fyrir valinu.
Ekki þekkjum við Frank
þennan nema af afspurn, en
sagt er að margar kerlingar
á „Nesinu“ pissi á sig í einu,
við það eitt að heyra nafnið,
—livað þá ef maðurinn birt-
ist i allri sinni dýrð. Kennt
hefur hann biblíusögur í
Hagaskóla og virðast börnin
á einu máli urn að kenni-
maður þessi sé hrútleiðinleg-
ur, en það er nú eins og allir
vita ekkert að marka
krakka.
Ilvað um það. Ekki var
Frank búinn að þjóna Nes-
prestakalli nema nokkrar
vikur, þegar andskotinn var
laus og það í orðsins fyllstu
merkingu.
Og nú hófst sannkallaður
djöfladans í guðshúsinu Nes
kirkj u.
Rógvélin var sett i gang,
hatrið magnað upp og fjand-
anum dillað eftir öllum
kúnstarinnar reglum.
Ekki mátti milli sjá hvor-
Framh. á bls. 5
Kjoftleiðir í ror otj stttnar