Ný vikutíðindi - 18.02.1972, Síða 8

8
NÝ vikutíðindi
*- ^ *> # *- *> MJr /##*#>/íb b u n /■ u n ## m u- # u- u- * *■
fl óÍ!4Ín verðinæíi í |örðu
Hér er hrafl úr bréfi, sem
Öm Ásmundsson hefur sent
blaðinu um grafin verðmæti3 er
hann telur að séu hér á landi.
Uppi í Hvalfirði eru grafin
hergögn frá því á stríðsárunum,
a.m.k. skriðdrekar; það veit ég
eftir áreiðanlegum heimildwm.
Þetta væri ákjósanlegt brota-
járn, ef finndist.
Einnig voru keyrð mörg hlöss
af alls konar góssi á tíu hjóla
trukkum inn í Seyðisfjörð og
haldin á því kostuleg greftrun.
Var hún svo vel undirbúin og
með slíkri hernaðarleynd, að
enn þann dag í dag veit enginn
hvar það var jarðsungið. (Ég
bið velvirðingar á því, ef ég
fer rangt með fjarðarheitið).
Og gaman væri að vita, hvort
stóra vatnskælda fallbyssan
muni vera grafin þar, því þeg-
ar herinn þurfti á henni að
halda, sem var í fá skipti, þá
nötruðu ai’lir Austfirðir.
Þegar rætt er um her, þá
mætti geta þess, að á hernáms-
á'i’unum voru herskálar við
Sand-skeiðið, og úr þeim var
stolið all-miklu af, að mig minn-
ir, viskýi og alvöru öli, sem
hermenoirnir sjálfir voru tald-
ir hafa verið sekir um. Þetta
glopraðist upp úr einum her-
mannanna eftir stríð og taldi
hann þýfið grafið einhvers stað-
ar við Sandskeiðið.
Ekki væri dónalegt að rekast
þar á viský og alvöruöl, ef það
er þá ekki ónýtt.
Mig minnir að það hafi ver-
ið árið 1950. að belgískur togari
strandaði undan Fossi á Síðu,
sem einn ágætur kunningi
minn keypti, en hann er nú lát
inn. í þeim togara áttu að vera
ýmis verðmæti, þar á meðal all-
miklar vínbirgðir, líklega einir
70 kassar af gin og þó nokkuð
af bjór og viskýi.
Ég fór tvisvar með honum
austur til þess eins að reyna að
dæla upp úr skipinu sandi, en
það reyndist í hvorugt skiptið
hægt. — Ég held að það hafi
allt runnið út í sandinn, enda
hef ég ekki frétt að neinu hafi
verið bjargað úr flakinu.
• *;• H .. y 4''j' ‘ ■ '
á glasbotninum
Klámkvikmyndir
Elámalda gengu nú yfir
Iheiminn eins og allir vila,
en mun nú vera lækkandi
rneðal þeirra þjóða, sem
minnst hafa streitzt á móti
henni, svo sem Dana.
Hér ríkir hálfgerður mið
aldarbragur í þessum mál-
um opinberlega — eins og
i áfengismálunum — og þvi
er alls kyns laumuspil tíðk-
að. Klámmyndir eru sýnd-
ar i heimahúsum og verk-
stæðum o. s. frv.
Nýlega skýrði td. Alþýðu
blaðið (sem fer stór-batn-
andi) frá því, að ein slík
kvikmynd liafi verið sýnd í
heimahúsi í Kópavogi, þar
sem fjórir alþingismenn
voru viðstaddir og einn
sýslumaður að auki“!
*
Gefins matur
Bandaríkjaþing hcfur
vcitt fjárveitingu til að gefa
öldruðu fólki vítamínríka
máltíð daglega, en þar
munu vera um 20 milljónir
ödurmenni, sem þjást af
næringarskorti.
1 þessu sambandi dettur
okkur í hug, að fyrst
Reykjavíkurborg hefur
með Lido að gera og gam-
alt fólk hefur þar einhvern
aðgang að, þá væri ekki úr
vegi að gefa því heita kvöld
máltíð, þótt ekki væri nema
á miðvikudögum til að
byrja með.
Þarna er eldhús og allar
græjur og ekki ætti Bæjar-
útgerðina að muna um að
gefa fisk i soðið.
-K
Maðurinn sagði . . .
—Ríki er eins og smá-
barn — það vill eignast allt
sem það kenrur auga á.
— I öllum samkvæirium
finnst tvenns konar fólk —
það sem vill fara héim og
það sem vill vera lengur;
en það versla er að það er
gift bvað öðru.
— Sagt er að hárgreiðslu
konur verði sjaldan sjó-
veikar — þær eru svo van-
ar bylgj um.
— Margir apar hegða
sér oft eins og manneskj-
ur — en það finnast lieið-
arlegar undantekningar.
— Ég vissi nú naumast
hvað synd var, fyrr en ég
hlustaði á prestinn á sunnu
daginn.
*
Vel vopnum búinn
Nokkru eftir að Harald-
ur Guðmundsson varð
bankaútibússtjóri á Seyðis-
firði, fór hann í framboð
fyrir Alþýðuflokkinn.
Þeir Vilmundur land-
læknir og Vilhjálmur S.
Vilhjálmsson blaðamaður
ræddn sem feiri um vænt-
anleg úrslit kosninganna
þar eystra og var Vilmund-
ur svartsýnn. Sagði hann
að Seyðisfjörður væri gam-
alt íhaldsbæli og taldi alla
vankanla á að nýliði i
vinstri flokki næði þar
kosningu. VSV var hins
vegar bjartsýnn.
„Þú veizt ekkert um
þetta,“ sagði Vilmundur
liryssingslega.
„Nei,“ svaraði VSV, „en
ég reikna eftir líkum og
held, að Haraldur sigri.
Hann hefur bankann > ann-
arri liendinni og kjaftinn i
hinni!“
Haraldur vann stórsigur
við kosningarnar.
Einn langur
Ljóshærða fyrirsætan
hafði haft lítið að gera að
undanförnu, svo að hún
var í leiðu skapi, því hún
hafði ættað sér að græða
gnótt fjár í fljótheitum og
flytja svo aftur til heima-
borgar sinnar.
Þegar hún kom frá um-
boðsmanni sírum var þvi
skapið ekki upp á marga
fiska, en h jartað fór að slá
örara, þegar hún sá þykkt
seðlaveski gangstéttinni.
Hiin tók það upp og varð
heldur betur hressari í
liuga, þegar hún sá að i því
voru tíu spánnýir þúsund-
dollaraseðlar.
„Nú lxef ég víst loksins
dottið í lukkupottinn,“ hugs
aði hún. „Ég lield ég verði
að reyna að dobla þetta í
einum grænum hvelli."
Svo fór hún heim í íbúð-
ina sína, fór í fallegasta
kvölddressið sitt og tók
leigubíl að þekkasta spila-
klúbb New York-borgar.
Þar barði hún að dyrum á
þann leynilega hátt, sem
klúbbfélagar einir þekktu,
og smókingklæddur maður
kom til dyra og tilkynnti
henni að klúbburinn yrði
ckki opnaður fyrr en klukk
an tíu um kvöldið.
„Já, ég veit það,“ sagði
unga I jóshærða stúlkan,
„en hluturinn er sá, að ég
er með tíu þúsund dollara,
sem mig langar til að leggja
undir í einu teningakasti!"
„Þetla er alveg óvenjuleg
uppástunga," sagði maður-
inn. „En, allt í lagi, komið
inn.“
Stúlkan og smóking-
klæddi maðurinn gengu að
spilaborði, þar sem umsjón
armaður með grænt augn-
skyggni sat og raðaði spila
peningum. Blondínan kast-
aði tíu þúsund dollurum á
borðið og greip teningana,
sem hún hristi eins og at-
vinnumaður < leningaleik.
En þegar hún var í þann
„Ég hef haft reynslu af
1000 ungum myndarlegum
mönnum í rúminu,“ sagði ný
lega lagleg sænsk stúlka. Og
sú, sem þetta mælti var
Yvonne Engström í Stokk-
hólmi, aðeins 21 árs gömul.
Hún skammaðist sín ekk-
ert fyrir þetta, og sænska
blaðið „Lektyr“, sem birtir
þessa játningu hennar, lætur
mynd af henni fylgja viðtal-
inu, sem ber vott um, að hún
hefur á engan hátt beðið lík-
amlegt tjón af þessari stór-
kostlegu notkun. Þarna er
um að ræða næsta sakleysis-
Iega blómarós, granna og
girnilega, og þessir 1000
herramenn hafa sjálfsagt
ekki þurft yfir neinu að
kvarta.
En Yvonne er samt ekki
ánægð. Hún heldur því fram,
að hún hafi ekki ennþá fund-
ið þann eina rétta; og það er
óhætt að slá því föstu, að
ef hann loksins kemur í leit-
irnar, þá fær hann heldur
betur brúkaða brúður.
Blaðamaður við stærsta
dagblað Svíþjóðar „Express-
en“ hringdi til Yvonne, eftir
að hafa lesið frásögn hennar.
Hann var furðu lostinn og
næstum miður sín, þegar
hann spurði Yvonne í sím-
anum, hvort þetta væri satt.
„Já, já,“ svaraði hún.
„Þetta er hreinn og klár
sannlcikur. Ég er’ frjáls nú-
tímakona, og þegar ég var
með þessum 1000 strákum,
var það ég sem stjórnaði
verkinu.“
Yvonne kveðst ekki ætla
að binda sig, fyrr en hún
kynnist þeim, sem getur tek-
ið við stjórninni og ráðið yf-
ir HENNI.
„f hjónabandinu verður ■
liann að geta stjórnað mér
algerlega,“ sagði hún að lok-
um.
veginn að kasta þeim, hætli
hún við það með höndina
á lofli.
„Heyrið þið, strákar,“
sagði hún. „Ég er dálítið
hjátrúarfull, og ég vil helst
ekki kasta teningum, þegar
ég er í buxum! Er ykkur
ekki sama þó að ég fari úr
þeim?“
„Jú, jú,“ svöruðu þeir.
Stúlkan lyfti upp kjóln-
um, og meðan tvenn augu
stóðu á stilkum, fór hún
hægt og rólega úr buxun-
um, — og Icastaði svo ten-
ingunum á borðið. Áður en
mennirnir náðu andanum,
tók hún tuttugu þús. doll-
ara af borðinu og var farin.
Karlmennirnir stóðu gap
andi og gláptu hvor á ann-
an. Loks sagði annar
þeirra:
„Hvað kom upp hjá
henni?"
„Það veit ég fjandann
ekki,“ svaraði hinn. „Ég
hélt að ÞtJ hefðir horft á
teningana!“
-K
Brandari vikunnar
Nektardansmær nokkur
keypti stóran skozkan fjár
liund af góðum ættum, en
kom strax daginn eftir með
hann til seljandans og vildi
skipta á honum og minni
hundi.
„Trýnið á þessum er svo
hræðilega kalt,“ sagði hún.
„Nú, en það eru allir
hundar með kalt trýni,“
sagði seljandinn. „Annars
eru þeir ekki heilbrigðir.
Það er ekkert athugavert
við það.“
„Ekkert athugavert? Þér
ættuð að reyna livernig yð-
ur fyndist það, að hann
læddist að yður aftan frá,
þegar þér væruð að hleypa
úr baðkerinu eflir baðið!“
Og svo er það þessi
Oft er skrafað um aö pró
fessorar séu viðutan, en
enginn hefur þó verið eins
utan við sig og sá, sem
hneppti frá sér vestinu, dró
fram hálsbindið og pissaði
í buxurnar.
SPUPULL
SPYRILS
Hvað segir stjórnarskráin
um frelsi manna til að
horfa á hvaða sjónvarp
sem er?