Ný vikutíðindi - 25.02.1972, Blaðsíða 4

4
NÝ VIKUTÍÐINDI
)■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
* Nýtt fangelsi
Framhald af bls. 1
arinnar.
Hér ía siðferöisglæpa-
menn, sem haldnir eru ó-
eðli gagnvart börnum, að
leika lausum hala, þótt á
þá sannist einhver ljótasti
glæpur, sem þekkist í heim-
inum.
Hér fá þjófar að vafra
um göturnar og laumast inn
í mannlausar íbúðir, búðir
að næturlagi eða skrifstof-
ur og önnur liúsakynni, ræn
andi og ruplandi, þótt þeir
hafi verið margdæmdir.
Það er hvergi hægt að
hýsa þessa menn á örugg-
um stað!
Innst við Elliðavog í nijja
iðnaðarhverfinu, skila þjóf-
ar all-góðu dags- eða öllu
heldur, næturverki, sem
hver og einn mælti vera
hreykinn af, segir í bréfi
til blaðsins.
Og bréfritarinn bælir við:
Enda furðar það engan,
því hverfið er illa upplijst,
svo til háborinnar skammar
er.
Og enn segir hann:
Nú er sú spurning ofar-
lega á baugi, hvort lögregl-
an hafi meiri áhuga á að
ryðja að ástæðulitlu þau
fáu danshús, sem eru hér í
borg, sem þeir gera ef til
vill í þeim tilgangi að láta
drylckjuskap sýnast hér
meiri en hann er i raun og
veru — eins og tölur um
áifengisneyzlu annarra
þjóða sýna og sanna. — Að
vernda eignir manna er
sniðgengið á dyggilegan
hátt.
En að berja og jafnvel
limlesta danshúsgesti —
það er annað mál.
Annar bréfritari er engu
síður reiður út i þann ó-
þjóðalýð, sem veður um göt
urnar rænandi og meiðandi
fólk, sem á sér einskis ills
von í siðuðu þjóðfélagi.
Hann telur réttilega, að
þessi lýður eigi að vera læst
ur inni bak við rimla og
lás.
Hann álítur einnig, að
timi sé til kominn að lög-
reglan beri skotvopn, þegar
bún sé að eltast við þessa
glæpahunda. Heldur liann
því fram, að mesti glansinn
rynni af þessum aumingj-
um ef þeir sæu alvöruna
og að jafnvel líf þeirra væri
í hættu.
Hann segir, að liér í borg
séu orðin það gróf afbrot,
að tími sé kominn til slíkra
liluta.
„Eða eiga Reykvíkingar
almennt að fara að bera
skammbyssu á sér til varn-
ar óvænlum árásarmönn-
um?“ spyr sami bréfritari.
Og hann bætir við:
„Þá ætti löggjarfarþingið
að breyta lögunum, svo að
bver og einn geti varið
liendur sínar fyrir alls kyns
misindispakki.“
Hér liefur verið rakið
meginefni tveggja bréfa um
þetta efni, sem blaðinu hef-
ur borist frá mætum borg-
urum. En af nógu er að
taka. Bæði bréflegar og
munnlegar kvartanir eru
bornar fram við blaðið, svo
að segja daglega, varðandi
það ófremdarástand, sem
hér ríkir og stafar mikið
af þvi, að dæmda glæpa-
menn er ekki liægt að loka
inni, svo að þeir séu ekki
liættulegir umhverfi sinu.
I einu bréfinu er þvi einn
ig lialdið fram, að smá-
glæpamenn séu dæmdir fyr-
ir auvirðileg afhrot, á
sama tíma sem stórglæpa-
mönnum i hærri stöðum sé
sýnd linkind.
Þetta er að visu ekki ný
kenning, en út i þá sálma
skal ekki farið að sinni.
Það er á hinn bóginn á-
berandi staðreynd, að ávallt
ganga lausir margir dæmd-
ir afbrotamenn, sem ekki
er hægt að láta taka út
refsingu sína fyrr en eftir
dúk og disk, vegna skorts
á fangahúsum.
Og skeytingaleysi hins op-
inbera, hvað þetta snertir,
er nánast sagt furðulegt,
þvi hér er um stórmál að
ræða. Öryggi fólks gagnvart
þjófum og alls kyns mis-
indismönnum er skilyrði
fyrir því, að unnt sé að lifa
liér á landi hamingjusömu
lífi.
Blaðið veit með vissu, að
fólk almennt skorar á taf-
arlausa fjárveitingu til
fangahúss, er hýst getur þá
þrjóta, er ógna eigum og
heilsu þcirra.
* Búðarþjófar
Framhald af bls. I
fyrst biður IRMA þó búða-
þjófinn að tala við maka
sinn, — ef um hann er að
ræða, — um vandamálið,
en þori liann það ekki, er
engin önnur leið en fara til
prests eða læknis, og verður
viðkomandi að framvísa
voltorði um, að slíkt trún-
aðarsamtal hafi átt sér stað.
Börge Olscn hefur sagt í
úlvarpsviðtali, að hugmynd
þessi sé amerísk, og að það
hafi aldrei verið meiningin,
að almenningur fengá að
vita um þessa stórmerkilegu
aðfcrð við þá, sem falla i
freistni fyrir auðteknum
vörum kjörbúða og vöru-
liúsa og gerast fingralangir.
Djöfladýrkendur
(Framhald af bls. 1).
að ákalla djöfulinn, snúa
faðirvorinu upp á andskot-
ann og frcmja alls kyns
helgispjöll, djöflinum til
dýrðar.
Það er síður en svo, að
djöfadýrkun sé nýtt fyrir-
brigði. Menn muna eftir
mörgum dæmuin til slíks úr
þjóðsögum og ævintýrum,
en þó er ekki vafi á því, að
þetta fyrirbrigði er að áger-
ast talsvert á síðari árum.
Djöfladýrkun er mjög í
lizku í Bandaríkjunum um
þessar mundir, og eru
„svartar messur“ tíðkaðar
þar af miklum móði. Ekki
er vafi á því, að þessi tízka
befur átt siiin þátt í því, að
stofnaður var söfnuður sat-
anista hér í borginni.
Ekki er beinlínis ástæða
að ætla, að djöfullinn sé
að verða mun vinsælli um
þessar mundir en liann hef-
ur áður verið, en hitt er
vist, að það á eklci hvað
minnstan þátt í vinsældum
fyrirbrigðisins, að samfara
messunum er venjulega við-
liaft svæsið kynsvall, og
eins og nærri má geta er
það vel til þess fallið að
laða að bæði ltarla og kon-
ur, sem gaman hafa af slík-
um leikjum.
Söfnuður satanista hefur
aðsetur í gömlu timburhúsi
í Þingholtunum. Er venju-
lega messað einu sinni til
tvisvar í viku, og jafnan um
miðnætti.
Ekki er blaðinu fyllilega
ljóst, hvort það athæfi, að
tilbiðja kölska, er ólöglegt,
en þó virðist sumum að
þessum glötuðu sálum sé
það ekkert of gott að velt-
ast um berrössuðum og á-
kalla djöfulinn — svona til
hátiðarbrigða(!!).
* Þeir æf&u
Framh. af bls. 1
ið fyrir þá, þann mánuð,
sem æfingar hafa staðið yf-
ir.
Sviðsmyndina hafa nem-
endur sjálfir unnið. Leik-
stjóri er Hilde Helgason,
sem lagt hefur stund á leik-
list i Austurríki og hefur
áður leiðbeint skólafólki,
bæði þar og hér, við upp-
setningu á leikritum. Þýð-
andi er dr. Þorvarður Helga
son, eiginmaður bennar.
Frumsýningin fór fram i
Austurbæj arbíó og þótti tak
ast vel. — Aðgöngumiða-
sala er hjá Eymundsson.
* Gleðisaga
Framh. af bls. 3.
Ljós roði breiddist fyrst yfir
hálsinn og síðan upp á andlitið
á Debbie, og hún fitlaði við
holdmikla neðri vörina á með-
an hún virtist hugsa málið.
Hún horfði fast og hugsandi
á Steve; síðan tók hún þegj-
andi teningana úr hendi hans,
og bar þá upp að ljósinu, at-
hugaði þá vandlega og lét þá
skoppa nokkrum sinnum eftir
borðinu. Hún mælti enn ekki
orð af vörum, heldur gekk þegj
andi yfir gólfið og, þangað, sem
teppið huldi það ekki. Roðinn
hélt áfram að breiðast niður
eftir handleggjunum, þegar
hún losaði um svart beltið,
sem hún hafði um sig miðja,
kastaði því á gólfið og sagði:
— Leggið á móti herra
minn.
Steve tók þúsund dollara
seðil upp úr veski sínu, lagði
hann hjá beltinu og sagði:
— Það hefi ég gert.
Hún kastaði þrisvar. blés á
teningana, hristi þá og skók í
bauknum, og pilsið dróst upp
eftir lærum hennar. þegar hún
beygði sig áfram til að kasta
þeim. Þa j lágu orðið átta græn
Odýrustu gólfteppin og
líklega þau beztu frá
ÚLTÍMA KJÖRGARÐI
,4?
FE RÐAS KRIFSTOFA
RtKJSINS
Mailorka
beint flug eða um Kaupmannahöfn.
Kanaríeyjar
tveggja, fjögurra og sex vikna ferðir.
ALLIR FLUGFARSEÐLAR — IT-FERÐIR _ HÓPFERÐIR —
FJÖLSKYLDUFARGJÖLD.
LÆKJARGÖTU 3, REYKMVIK, SIMI 11540