Ný vikutíðindi - 17.03.1972, Blaðsíða 5

NÝ VIKUTÍÐINDI
5
Heflarfkui'.ójcnúarjttö
SUNNUDAGUR 19. marz
12.30 Sacred Heart
12.45 The Christophers
1.00 This Is The Life
1.30 Least Of My Brother
1.55 Big Picture
2.25 Jobs For Veterans
2.40 Chaplain’s Approach to
Drug Abuse
3.10 NBA Basketball
N.Y. vs. Philadelphia
4.50 Billiards
5.45 You are There
6.00 Gentle Ben
6.30 Governor and JJ
7.00 World Report
7.15 Greatest Fights
7.30 All In The Family
8.00 Mod Squad
9.00 Barbara Streisand
10.00 12 O’Clock High
11.00 Final Edition
11.05 Miss America Pageant
MÁNUDAGUR 20. marz
4.00 Open House
4.25 Music: Pop to Concert
4.40 Barbara McNair
5.20 Beverly Hillbillies
5.50 Theater 8 —
Passport to Treason
A private investigator re-
ceives a call from his friend
only to discover that his friend
has been murered. The case
suddenly develops internation-
al intrigue. Stars: Rod Camer-
on, Lois Maxwell, Clifford Ev-
ans, and John Colicos. Myst-
ery, 1955.
7.00 World Report
7.30 Bill Cosby
8.00 High Chaparral
9.00 Hawaii 5-0
10.00 Make Your Own Kind
Of Music
11.00 Tonight Show
ÞRIÐJUDAGUR 20. marz
4.00 Open House
4.20 Sesame Street
5.15 Dupont Cavalcade
5.45 On Campus
6.15 Age Of Aquarius
7.00 World Report
7.30 Nanny & Professor
8.00 Tuesday Night At The
Movies —
Young Dillinger
A biographical drama de-
picting the life of John Dill-
inger who dreams of crime as
an easy access to wealth and
pleasure. Stars: Nick Adams,
Mary Ann Mobley, Robert Con-
rad, John Ashley, Victor Bu-
ono and John Hoyt. Drama,
1965.
9.45 First Tuesday
10.00 Kraft Music Hall
11.00 Final Edition
11.05 Pro Boxing
MIÐVIKUDAGUR 22. marz
3.45 Open House
4.15 Animal World
4.45 Dobie Gillis
5.10 Theater 8 —
Heaven Can Wait
A delightful comedy-fantasy
about a gay blade of the nine-
ties, who is knocking on the
gate to Hades as he relives
the naughty gas-light era.
Stars: Gene Tierny, Don Am-
eche, and Charles Coburn.
Comedy, 1943.
7.00 World Report
7.30 Daniel Boone
8.30 Here’s Lucy
9.00 Braken’s World
10.00. The Fugitive
11.00 Dick Cavett
dumbrauðum himni, og á nótt-
unni steig hitinn upp frá jörð-
inni eins og kynnt væri bál
undir klettunum. Hinar harð-
gerðustu jurtir visnuðu, og lauf
ið varð svart á trjánum. Upp-
sprettan, sem var lífgjafi Fri-
edós, hætti að vella og varð að
örlítilli sprænu.
Undarlegur vindur blés yfir
eyjuna, eins og fyrir blævæng
ósýnilegs elds. Allur gróður dó
af hans völdum. Bananatrén
féllu eins og strá fyrir honum,
og honum linnti ekki í marga
daga og nætur. Eftir það varð
hitinn enn óbærilegri en áður.
Við mældum 50 gráður í skugg
anum.
Þyrstar skepnurnar vissu, að
vatnið var þornað upp. Þær
virtust sameinast jörðinni og
himninum í uggvænlegri þögn.
Eyjan var þakin hræjum
þeirra, sem dáið höfðu úr
þorsta, svo að af henni lagði
þef rotnunar og dauða.“
— ★ —
í ÞESSU óhugnanlega and-
rúmslofti, þegar Flóreana var
bókstaflega að rotna í sundur,
gerði ormurinn uppreisn. Orm-
urinn var Lorenz. Hann var
rétt að ná sér eftir veikindi
sín. Dag nokkurn, sat hann í
skugganum og gleypti í sig
brennheitt loftið, þegar allt í
einu var ýtt harkalega við
stólnum hans aftan frá. Hann
féll á grúfu.
Lorenz reis upp á beinaber-
an olnbogann, rýndi upp á
móti sólinni og sá barónsfrúna
og Philippson. Þau voru bæði
drukkin að vanda. Barónsfrúin
hélt á svipu og sveiflaði henni
reiðilega til og frá.
,,Þú ert orðinn meiri bölvaði
letinginn,“ tautaði hún. „Þú
ert ekkert veikur lengur, svo
þér er bezt að fara að gera
eitthvað til að vinna fyrir mat
þínum. Farðu að grafa fyrir
öðrum brunni.“
„Öðrum brunni? Það er
hlægilegt.“
„Ekkert, sem ég skipa þér
að gera er hlægilegt. Þú byrj-
ar strax í dag.“
Lorenz reis hægt á fætur.
„í morgun læstirðu niður all-
ar eigur mínar, barónsfrú,“
sagði hann óðamála. „Ég hef
setið hér og verið að hugsa
um, hvað ég ætti að gera. Ég
vil fá dótið mitt. Ég vil fá
eitthvað af peningum. Bara
nóg til að komast aftur til Ev-
rópu. Ég þoli þetta ekki leng-
ur. Ég fer héðan. Ég fer frá
þér!“
„Sólin hefur gert þig eitt-
hvað ruglaðan í höfðinu,“ sagði
barónsfrúin með fyrirlitningu
og sneri sér við til að ganga
burt.
Lorenz þreif í hana í ör-
væntingu.
„Þú verður að láta mig hafa
peninga!“ æptí hann. „Ég á
þá sjálfur!“
Með snöggu viðbragði sló
hún hann á handlegginn með
svipunni. Lorenz hopaði nokk-
ur skref, nuggaði handlegginn
og starði á hana.
„Snertu mig ekki framar. Ég
þoli ekki, að þú snertir mig,“
hvæsti hún. Og hvað pening-
um viðvíkur, þá er varla nokk-
uð eftir af þeim. Arends kost-
aði mig drjúgan skilding. Ég
varð að kaupa hann af mér —
annars hefði hann farið til lög-
reglunnar."
Er hún bjóst til að ganga
burt, rétti Lorenz út höndina,
mundi rétt í tæka tíð, að hann
mátti ekki snerta hana og dró
höndina aftur að sér.
„Jæja, þá,“ sagði hann lág-
um, titrandi rómi. „Það skiptir
engu í raun og veru. Næst
þegar skip kemur hingað, bið
ég skipstjórann að flytja mig
til meginlandsins. Mér er nóg,
ef ég kemst héðan burt. Fáðu
mér bara fötin mín baróns-
frú.“
„Þú færð þau ekki, og þú
ferð ekki héðan,“ sagði hún
þurrlega. „Heldurðu að ég vilji
láta þig fara að breiða út alls
konar lygar um mig? Þú verð-
ur kyrr á Flóreana. Og þegiðu
nú, eða ég læt Philippson
lumbra ærlega á þér.“
Ógurleg reiði svall í brjósti
Lorenz og fyllti hann hug-
rekki, sem hann hafði aldrei
sýnt áður í samskiptum við
barónsfrúna. í blindu æði lyfti
hann stólnum og ætlaði að slá
hana til jarðar með honum. En
þá fékk hann bylmingshögg á
gagnaugað. Stóllinn féll til jarð
ar með honum.
ÞEGAR hann rankaði við
sér, var komin nótt. Hann
komst á fætur með erfiðismun-
um, og reikandi í spori eða
skríðandi á fjórum fótum
komst hann að lokum til Fri-
edó.
Næstu tvo daga var Lorenz
með óráði. Þá kom hatur hans
upp á yfirborðið, og meðan dr.
Ritter hlustaði, sagði hann all-
an sannleikann um baróns-
frúna.
Hún hafði verið knæpudans-
mær, þegar hún kynntist Lor-
enz í París, tældi hann til að
gefa sér hlut í blómstrandi list-
munaverzlun, er hann átti, og
kom honum brátt á kaldan
klaka fjárhagslega. Þá taldi
hún hann á að setja allar eig-
ur sínar, sem eftir voru, í Flór-
eana-ævintýrið. Philippson, sem
var atvinnulaus leikari, kom
til sögunnar nokkrum mánuð-
um áður en þau lögðu af stað.
Hin sjálfglaða barónsfrú, sem
alltaf hafði verið haldin stór-
mennskubrjálæði, hafði búið
til skáldsögu um það, að hún
hefði gifzt austurrískum aðals-
manni, þegar hún var innan
við tvítugt, til að réttlæta titil
sinn.
Þegar Lorenz var orðinn
nógu hress til að fara frá Fri-
edó, lagði hann af stað til Para
dísarheimtar — maður með
ákveðið takmark í huga.
-★-
ÞESSA nótt vöknuðu þau
Dóra og Ritter við langt, hvellt
og tryllingslegt vein. Það hætti
snögglega. Síðan var þögn.
Um dögun fór Dóra á fætur
og klæddi sig.
„Við verðum að vita, hvað
hefur komið fyrir, Fredrich.
Það getur einhver verið slas-
aður.“
Dr. Ritter greip í handlegg
hennar.
„Nei, Dóra, ég banna það!
Vegna öryggis okkar sjálfra
getum við ekkert framar haft
FIMMTUDAGUR 23. marz
4.00 Open House
4.25 Colonel March
4.50 The Kid Next Door
Smokes Pot
5.15 Dean Martin
6.10 Cancer
7.00 World Report
7.30 Family Affair
8.00 Northern Currents
8.30 Charlie Chaplin
9.00 CBS Newcomers
10.00 LBJ Talks Politics
11.00 Northern Lights Play-
house —
Four Desperate Men
FÖSTUDAGUR 24. marz
4.00 Open House
4.25 Bewitched
4.50 Bill Anderson
5.15 Northern Lights Play-
house —
Young Dillinger.
(See Tuesday)
7.00 World Report
7.30 My Three Sons
8.00 Wild Wild West
9.00 Laugh-In
10.00 Perry Mason
11.00 Northern Light Play-
house —
saman við þetta fólk að sælda.
Héðan í frá verðum við hér
kyrr á okkar hluta eyjarinn-
ar.“
En hann gat ekki lokað um-
heiminn úti. Daginn eftir kom
Lorenz aftur. Allur annar Lor-
enz — öruggur, glaðlegur, rogg
inn.
„Bíðið þið þarna, þangað til
þið heyrið fréttirnar!" kallaði
hann. „Þau eru farin — bar-
ónsfrúin og Philippson. Þau
eru fárin frá eyjunni. Það
komu nokkrir gamlir vinir
hennar á skemmtisnekkju.
„Viljið þið köma 'i sjóferð?“
spurðu þeir. Jæja, þið þekkið
nú barónsfrúna — ekki lengi
að taka ákvarðanir. „Það væri
gaman,“ sagði hún. Það var
allt og sumt. Klukkustundu
síðar voru þau Philippson far-
in. Þið getið ekki trúað, hvað
ég er feginn — að vera loks-
ins laus við þau bæði!“
Þegar Lorenz var farinn,
sagði Dóra hugsandi:
„Það var skrítið. Hérna ofan
af hæðinni sjáum við öll skip,
sem nálgast eyjuna. Ég sá enga
skemmtisnekkju.“
„Auðvitað ekki,“ muldraði
dr. Ritter. „Það kom engin
snekkja. Þetta er bara tilbún-
ingur.“
„En ef barónsfrúin og Phil-
ippson eru farin, hvernig kom-
ust þau þá burt?“
„Hann drap þau. Myrti og
gróf svo líkin einhvers staðar.
Jæja, ég býst við, að mannræf-
illinn hafi haft fulla ástæðu til
þess. Að minnsta kosti varðar
okkur ekki um það.“
— ★ —
NÚ, ÞEGAR hann hafði losn-
að við barónsfrúna, komst að-
eins ein hugsun að hjá Lorenz
— að komast burt frá eyjunni.
Það virtist vera orðin alger þrá
hyggja. Þótt hann hefði engar
sérstakar ráðagerðir í huga,
aðrar en að komast yfir til
Ekvador og síðan til Evrópu
með einhverju móti, var hann
alltaf að masa með tilhlökkun
um skipið, sem myndi flytja
sig burt. Oft ráfaði hann eirð-
arlaus um eyjuna í árangurs-
lausri tilraun til að flýja sekt
Four in a Jeep
12.30 Northern Lights Theater
Passport to Treason
(See Monday)
LAUGARDAGUR 25. marz
9.00 Cartoon Carnival
9.45 Captain Kangaroo
10.40 Sesame Street
11.40 Golden West Theater
Wanted Dead or Alive
12.00 Biography
12.30 Wrestling
1.00 Roller Games
1.50 American Sportsmen
2.30 World og Skiing
2.55 Pinpoint Bowling
3.20 Track & Field
3.45 Voyage To The Bottom
Of The Sea
4.40 Honey West
5.10 Love On A Rooftop
5.30 Camera Three
6.00 Wide World of Sport
7.15 World Report
7.30 Mayberry RFD
8.00 Gunsmoke
9.00 Flip Wilson
10.00 The Untouchables
11.00 Northern Lights Play
house —
Heaven Can Wait
(See Wednesday)
sína.
En svo kaldhæðnislega vildi
til, að nú kom ekkert skip.
Póstskipinu hafði seinkað, og
engar skemmtisnekkjur komu
við á eyjunni. Jafnvel vélbát-
arnir, sem stundum voru í för-
um milli eyjanna, sáust ekki
vegna þurrkanna. Við bryggj-
una á Flóreana lá aðeins einn
lítill seglbátur, sem fiskimaður
að nafni Nuggerud átti.
Enda þótt Lorenz vissi, að
stórhættulegt var að leggja af
stað í seglbáti í því logni, sem
nú var á hafinu, lét hann sig
það engu skipta. Hann varð að
komast burt frá Flóreana.
Hann nauðaði í Nuggerud um
að flytja sig til einhverrar af
stærri eyjunum, þar sem hann
gæti fengið far til meginlands
ins. Loks lét Nuggerud til-
leiðast, af því að Lorenz bauð
honum mikil laun.
Dr. Ritter og Dóra stóðu á
ströndinni einn brennheitan
dag í maí, 1934, og horfðu á
rennilegan seglbátinn fjarlægj-
ast hægt og hægt. Lorenz reis
upp í skutnum og veifaði.
„Ég skal senda ykkur póst-
kort frá Evrópu!“ kallaði hann.
En báturinn lenti i hinum
hættulega Humboldt-staumi og
rak upp á hina vatnslausu
Marchena-eyju. Þar fundust
beinagrindur þeirra Lorenz og
Nuggeruds nokkrum mánuðum
síðar — hvít og skinin bein.
— ★ —
NÚ VORU þau dr. Ritter og
Dóra ein eftir á eyjunni. Þeg-
ar hér var komið, var enginn
vottur ástar eftir þeirra á
milli. Dr. Ritter helgaði heim-
spekiritinu allan tíma sinn og
skipti sér ekkert af Dóru. Hún
gerðist æ eirðarlausari og ó-
hamingjusamari. Sumarið 1934,
skömmu eftir að bein Lorenz
fundust á Marchena-eyju, át
dr. Ritter „sjúkan kjúkling",
eins og Dóra orðaði það síðar.
Hann fékk krampa og dó.
Dóra jarðaði hann og yfirgaf
Flóreana. Hún sneri heim til
Þýzkalands, og þar fara engar
sögur af henni. Þannig varð
Edensgarðurinn aftur að eyði-
eyju.