Ný vikutíðindi - 14.04.1972, Blaðsíða 2

2
NÝ VIKUTÍÐINDi
nV vikutíðindi
Útgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson
Ritstjórn og auglýsingar
Skipholtj 46 (vesturgafl)
Simar 26833 og 11640
(prentsmiðjan) Pósth. 5094.
Prentun: Prentsm. Þjóðviljans
Setning: Félagsprentsmiðjan
Myndamót: Nýja prentmynda-
gerðin
Ógiftusamlegur
málflutningur
1 sjónvarpsumræðum fyr-
ir skömmu leyfðu tveir ráð-
hcrrar sér að vefengja orð
dr. Gylfa Þ. Gíslasonar um,
að eltki hefði verið haft sam-
ráð við aðila, er hann tiltók,
um skattalögin nýju.
Að sjálfsögðu gat Gylfi
ekki fært sönnur á mál sitt
þax-na á stundinni, og var
slimplaður ósannindamaður.
Á liinn bóginn birti málgagn
hans, Alþýðublaðið, greinar-
gerð skömmu síðar, þar sem
staðfesting íekkst á oi-ðum
hans.
Annar þessara ráðherra
var Lúðvík Jósepsson frá
Norðfirði, sem kommúnistar
hafa löngum auglýst sem
gií'turíkan sjávarútvegs-
málaráðherra, og sem marg-
ir hafa talið ágætan mann,
en hefur áður gerst sekur
unx álíka málflutning í sjón-
varpsumræðum og varð m.
a. frægur að endemum fyrir
að hafa átt mikinn þátt í
sköpun dýrtíðai’innar á fyrri
í-áðlierraárum sínum, með
því að leyfa atvinnurekend-
um að hækka vörur og þjón-
ustu í samræmi við lcaup-
Iiækkun, svo að verðbólgu-
skrúfan komst í algleyming.
En það er svona málflutn-
ingur — fullyrðingar, sér til
augnablikshagsléóta, án stoð-
ar í veruleikanum, — sem
hefnir sín fyrr eða síðar, og
er ekki líklegur til að vekja
traust á þeim, er hann iðkax-,
lieklur þvert á móti, og kem-
ur málflytjandanum í koll
fyrr cða síðar í menntuðu
þjóðfélagi.
Kapp er bezt
með forsjá
Þegar Morgunblaðshúsið
var reist fyrir enda Austur-
sti’ætis, heyrðust margar
raddir um, að slíkt væri hin
mesta goðgá. Auk þess að
vestri húsalinan við Aðal-
sti’æti yrði þar með mörkuð
alltof neðai’lega í Grjóta-
þorpinu, lokaði húsið einnig
framhaidi Austursti’ætis
vestur á bóginn.
Þegar borgarstjóm
Ilcykjavíkur, í samvinnu við
skipulagsyfirvöld í’íkisins og
nágrannasveitarfélög, fól
teiknistofu Peters Breds-
dorffs í Kaupmannahöfn að
hafa yfirumsjón með aðal-
skipulagi Reykjavíkur árið
1962, hafði Bredsdorff sjálf-
ur starfað að skipulagsmál-
FRÖNSK CLETTNISSAGA
i
Skipi um Silutverli
Það fór ýmislegt úr skorSum, þegar þjónninn
settist í sæti greifans, og greifinn tók við
störfum þjónsins. Miklu fleira en nokkurn gat
órað fyrir . . .
— ÞETTA lagast áreiðan-
lega, hugsaði unga greifafrúin
Madaleine de Laforge, þar sem
hún hvíldi í dýrindis marmara
baðkarinu sínu, og naut þess
að finna heitt vatnið leika um
líkama sinn. Þetta lagast áreið-
anlega. Armand hefur lent í
fjárhagsvandræðum fyrr —
hlutabréfin hækka áreiðanlega
í verði, eða þá einhver af hest-
unum hans vinnur Grand Prix.
De Laforge greifi hafði ver-
ið kvæntur Madaleine hinni
fögru í tvör ár. Nokkru fyrir
brúðkaupið hafði hann verið
eigandi tíu milljóna franka.
Dýrindis bústaðurinn í bæn-
um Cognac í Vestur-Fralck-
landi var frábær að þægindum
og útbúnaði, veðhlaupahest-
arnir hans voru víðfrægir, fatn
aðurinn hans var fyrirmynd
annarra franskra spjátrunga,
og skartgripir greifafrúarinn-
ar höfðu kostað gífurlegan pen-
ing. Allt þetta hafði hann lagt
að fótum hennar. Hún var
duttlungafullt eftirlætisbarn,
og sízt höfðu kröfur hennar,
um borgarinnar um finxm
ára skeið og innt af hönd-
um afar mikilvægt stai’f.
Lét liann liafa eftir sér, að
bygging Morgunblaðshúss-
ins á þessum stað hefði ver-
ið einhver mesta skyssa, sem
gerð hefði verið í byggingar-
og skipulagsmálum borgar-
innar.
Það voru slílc axarsköft,
sem vakað hefur fyrir Geiri
Hallgrímssyni og samstarfs-
mönnurn hans að koma í veg
fyrir eins og kostur yrði á,
við skipulag borgai’innar,
sem sífellt er í vexti. Var
ekkert til sparað við fram-
tiðarskipulag borgai’innar á
árunum 1962-66, „enda
mættu fjárútlátin heita full-
goldin með því einu, að
skipulagsvinnan kæmi í veg
fyrir, að eitt fjölbýlishús
yrði rifið niður að óþörfu“,
eins og segir í greinargerð
Geirs borgarstjóra.
En Geir bætir við: „Það
er annað og meira, sem fyrir
okkur vakir. 1 borg verður
umfram allt að vera gott að
lifa og starfa . . . Það er
unnt að sameina sjónarmið
þjóðfélags og einstaklinga
unx góða borg, ef skipulagið
er vel úr gai’ði gert og borg-
arbúar þekkja það og skilja
tilgang þess“.
Með slíku hugarfari ætti
ríkisstjórnin einnig að
starfa. Allt fálm og fyrii’-
hyggjulaus ílumbrugangur í
framkvæmdum og lagasetn-
ingum getur orðið framtíð
þjóðarinnar til hins mesta
tjóns. Einn lagakastali við
Aðalsti’æti þjóðfélagsins get-
ur komið í veg fyi’ir eðlilega
þróun þess Austursti’ætis,
sem samtíð og framtíð lands
og lýðs verður að súpa seyð-
ið af.
hvað snerti íburð, minnkað við
hjónabandið, svo að Armand
greifi hafði snúið sér að kaup-
hallarbraski.
Og þá hafði farið fyrir hon-
um eins og svo fjölmörgum
öðrum: hann hafði tapað aleig
unni; eftir voru aðeins nokkur
ríkisskuldabréf frá Perú og
þykkur stafli af hlutabréfum
í tveim gullnámum í Mexicó.
Hann hafði veðsett allt —
heimilið, listaverkasafnið, skart
gripi eiginkonunnar. Ójá, sein-
asta mánuðinn var þjónustu-
fólkið, sem ekkert var nema
húsbóndahollustan, — háttvísi
þjónninn Oscar, snotra þjón-
ustustúlkan Lolotte, svo og feit
lagna og fyrirferðamikla elda-
buskan maddama Tissaut.
Með sjálfum sér kallaði Ar-
mand eiginkonu sína allt
af „versta óvin sparseminnar“,
en hann hafði bara gleymt því,
að sjálfur var hann ekki spar-
semin uppmáluð. Flottir bíl-
ar, dýrustu vindlategundir,
ballettstelpur vafðar inn í þús-
undkalla, ekkert af þessu gat
talist til brýnustu nauðþurfta.
Spilaklúbburinn í Cognac, þar
sem greifinn var formaður,
hafði sömuleiðis tekið sinn
skerf. Auk þess hafði hann
yndi af góðum mat, og í mad-
dömu Tissaut hafði hann fund-
ið hreina perlu í þeim efnum.
Það var barið á baðherberg-
isdyrnar. Oscar, hinn háttvísi
þjónn, lét sig hafa það að gera
undantekningu í þetta skiptið
og strunzaði beint inn að bað-
kari greifafrúarinnar, sem varð
svo undrandi yfir ósvífni hans,
að hún mátti ekki mæla. Oscar
ræksti sig og renndi aðdáunar-
augum um fagurskapaðan lík-
ama húsmóður sinnar. Þeim
dvaldist við vissa staði, þau
gleymdu sér í unaðsheitum
hins fullkomna kvenlíkama.
— Eruð þér ekki með öllum
mjalla, Oscar?
Greifafrúin reyndi að bera
hendurnar fyrir helstu staðina,
en það misheppnaðist með
öllu.
— Nei, en ég held, að ég
verði það, frú. Flutningsmenn-
irnir eru komnir — þeir ryðj-
ast inn og eru að líma verð-
miða á húsgögnin í gulu stof-
unni. Greifinn er úti á hest-
baki. Hvað á ég að gera?
—Þvílíkir þorparar! Að þeir
skuli ekki skammast sín. Ég
er alveg að koma, Oscar. Við
skulum aldeilis henda þeim út!
Maddama Tissaut hafði þeg
ar gefið þeim lengsta þeirra
glóðarauga, að því er Oscar
upplýsti. Og Lolotte hafði
ógnað þeim með verndardýr-
lingi sínum, heilögum Kristó-
fer, en það stoðaði ekkert. Að
tveim dögum yrðu þau öll að
vera á brott úr húsinu; greif-
inn hefði ekki greitt skuld
sína....
— Ég hef aldrei heyrt annað
eins, sagði greifafrúin ösku-
vond.
Hún stökk upp úr baðkerinu,
svo að vatnið gusaðist upp á
hinn trúa og dygga þjón. Osc-
ar greip stórt baðhandklæði og
vafði því um hana. Hörund
hennar var rósrautt.
»vorlð góða
grænt og hlýtt...«
er þegar komiö
suöur í álfu.
LOFTIEIDIR Vorlækkun Loftleiða
ICELANDIC gildir frá I.apríl-I5.maí j