Ný vikutíðindi - 14.04.1972, Blaðsíða 4

4
NÝ VIKUTÍÐINDI
Bréfabunkinn
Framh. aí bis. 8.
unartímabilið forðum, og hélt
maður þó, að sá tími væri
löngu liðinn.
Örn Ásm.“
Já, það mun vera almenn
ánægja með vegalagningu til
Bláfjalla, en að sama skapi
óánægja með lokun bensín'
sölu um hátíðir, og er þá 17
júní meðtalinn. Það ætti
a.m.k. ekki að vera til of mik'
ils mælst, að olíusöluhringur
inn auglýsti í blöðum fyrir
fram, þegar loka á bensínsölu-
afgreiðslum.
Slysagildra við fjöruna
„Ægileg slysagildra er við
svokalaða Sólarlagsbraut, en
hún er út af gömlu öskuhaug-
unum (vesturströnd vestur-
bæjarins). Á þetta einkum við
um þegar stórstraumsfjara er,
og þarf ekki jafnvel stór-
streymi til. Þar sem mikið
fjarar út, myndast oft rif, sem
eru iðulega væð lengst út í
sker, og hafa krakkar gaman
af að fá sér göngutúr út í
þau. Þannig er þetta einmittt
út af gömlu öskuhaugunum og
Grandanum.
Iðulega hef ég séð börn
vaða út í þessi rif, og nær sú
leið góðan spotta út frá landi.
Geta þau hæglega hreint og
beint flætt upp þarna, og þá
vita allir hvað skeður.
Ég myndi segja að þarna
væri verðugt verkefni fyrir
Slysavarnafélag íslands til að
leysa af hendi, áður en ein-
hver pottormurinn fer sér að
v.oða.
Vesturbæingur.“
Þetta er vissulega mál, sem,
vért er að gefa gaum.
En ef okkur misminnir ekki,
þá er víðar flóðhætta en þárna,
a.m.k. lásum við í dagblöðun-
um að reykvískum börnum
hefði verið bjargað frá
drukknun á slíku flæðiskeri
alveg á síðustu stundu, hvar
sem það nú var í fjöru borg-
Vmmenning og vínþamb
„Vínmenning þjóðarinnar
þarf skilyrðislaust að komast í
betra horf en nú er.
Ég hef aldrei skilið, hvað
þetta vínþamb hefur sér til
ágætis — öðru nær — því það
drepur hvern og einn niður,
þegar hófs er ekki gætt. Vín-
bann á sér enga stoð í raun-
veruleikanum — það myndi
gera illt verra. Nóg er orðið
um landa hér samt.
Það er mín skoðun — og
hefur ávallt verið — að sá,
sem neytir víns í hófi og hef-
ur ávallt nóg af því í kring-
um sig, hann langar yfirleitt
ekkert í það.
Þess vegna segi ég, að gott
öl og vín eigi að fást í hverri
búð, en að strangar reglur eigi
þó að vera um sölu á því.
Reykvíkingur.“
Bréf þetta er eitt af mörg-
um, sem borizt hafa um áfeng-
islöggjöfina — og eru þau öll
í þessum dúr. Öllum finnst
ófrelsið og öl-leysið forkastan-
legt í menningarríki. Sumir
telja jafnvel að allt pukrið
og hysterían í sambandi við
áfengi séu aðalástæðan fyrir
því, að Islendingar læra ekki
að drekka eins og rótgrónar
menningarþjóðir.
Brennivín eða bjór
„Ég átti nýlega samtal við
lækni nokkurn, mjög frægan,
og sannfærði hann mig um
það, að neyzla sterkra drykkja
væri mjög hættu'lég fýrír' lifr-
ina, en að eftir því, sem
áfengir drykkir væru veikari
væri minni hætta á lifrar-
skemmdum.
Þess vegna furðaði hann sig
á því, að bjór væri ekki
fyrir hendi hér á landi, því
að hann þynnir að minnsta

HUSGAGNAVIKA
kosti áfengismagnið, sem
margir láta inn fyrir sínar
varir.
Bindindismaður.“
Þetta er kafli úr bréfi, einu
af mörgum, sem sífellt berast
út af bjórleysinu.
Er nú ekki kominn tími til
að endurskoða áfengislöggjöf-
ina og leyfa bruggun og sölu
áfengs bjórs?
Auðu kirkjubáknin
„Alltaf er gaman að koma
í Landakotskirkju, því bæði
er, að söfnuðurinn virðist
mjög svo trúaður og svo opn-
ast mapni þar dýrðarheimur,
a.m.k. þeim, sem á slíku
kunna skil.
En það var annars um
kirkjubyggingarnar sem ég
ætlaði að tala — hin miklu
bákn, sem standa auð allan
ársins hring. Vel mætti nota
þessar lítils nýttu kirkjubygg-
ingar til hljómleikahalda, sem
fundarstaði eða jafnvel dans-
staði, auk þess sem þær ættu
að vera tilvaldar til ferming-
arveizla.
Fjölmörgum hér finnst það
hreint brjálæði að byggja
hverja kirkjuna á fætur ann-
arri, sem fæstir sækja nema
við jarðarfarir stöku sinnum.
Ég hef ekið á milli þessara
guðshúsa á sunnudögum og
séð með eigin augum, hversu
örfáar hræður koma út úr
þeim.
Össi.“
Þetta er hið mesta við-
kvæmnismál, þótt flestir muni
taka undir orð þín.
Tæplega er ástæða til að
messa, nerna kannske einu
sinnni í mánuði yfir hverjum
söfnuði, og síðan bílarnir urðu
almenningseign ætti öllum að
vera unnt að sækja kirkju ut-
an sóknar, þegar messað er.
Það er aðeins á stórhátíðum
og við fermingar, sem sóknar-
kirkjurnar koma að veruleg-
um notum; en það er dýrt að
byggja og reka slíkar hallir
fyrir örfáa hátíðisdaga á ári.
Á hinn bóginn eru kirkju-
byggingar mikið hjartans mál
margra sóknarbarna, sem
leysa ákaflega fómfúst starf
af hendi við að koma þeim
upp. Auk þess virðist mikil
trúarvakning nú vera vöknuð,
svo hver veit nema kirkjurn-
ar fyllist aftur fyrr en nokk-
urn grunar.
Og hví að vera að amast við
kirkjubyggingum, sem þar að
auki setja svip á borgir og
sveitir með tumum sínum og
virðuleikablæ.
8.-.17. APRIL
í ÍÞRÓTTAHÖLLINNI í LAUGARDAL
OPIN VIRKA DAGA KL. 16 - 22
LAUGARDAGA
OG SUNNUDAGA KL. 14-22
SÝNING Á HUSGOGNUM
ÖG INNRÉTTINGUM.
EFNI TÍL HÚSGAGNA.
ÁKLÆÐUM, GLUGGATJÖLDUM
OG TEPPUM
um munar.
Innréttuð hafa verið her-
bergi til hvílubragða, áfengi
er þar selt, og ekkert þykir
athugavert við það, þótt fólk
fái sér hass i pípu og — sem
sagt — þarna er svallað eftir
líkamans lystisenidum.
Síðastliðinn fimmtudag
hyx-jaði samkoman á því, að
fólk fór að tínast saman upp
úr níu, og settust flestir að
drykkju. Nokki’ir fengu sér
lxass í pípu, og fólk kom sér
vel fyrir (þai’na eru engir
stólar eða boi’ð, heldur púð-
ar, pullur og dýnur, svo að
auðvelt er að láta fara vel
urn sig).
Um ellefu-leytið liófst svo
kvikmyndasýning, og er víst
óliætt að segja, að þar liafi
ekki verið á ferðinni neinar
pempíuaðfarir, en þar að
auki var myndin hin fyndn-
asta. Hún greindi frá tveim
ungum nunnum, sem eru að
skrifta; og síðan er sýnt það,
sem þær eiga að hafa að-
liafst syndsamlegt — og það
er sannaiTega ekki neitt sér-
lega siðsamlegt. Allt er það
með þeim liætti, að ekki
verður eftir haft á pi’enti,
en þó má geta þess til gam-
ans, að ski’iftafaðirinn beitir
„huggaranum“ sannarlega
óspart, auðvitað mcð þeirn
afleiðingum, að nunnurnar
öðlast bæði andlega og lik-
amlega yfii’hót, eftir hrika-
legar fjöldasamfarir eftir
kúnstarinnar í’eglum.
Um miðnætti komu svo
fram karl og kona, sem feng-
in liöfðu verið frá Dan-
rnöi’ku, og sýndu lioldlcg
mök við mikinn fögnuð i
„Standpunktinum“.
Síðan hófst almenn svall-
veizla, þar sem menn og
konur voru ekki of hátíðleg
viðvíkjandi því, liver var
með lxverjum.
Gleðinni lauk síðan, þeg-
ar komið var fram undir
morgun, og sagði fori’áða-
maður klúbbsins tíðinda-
manni blaðsins, að aldrei
hefði tekist eins vel til og
þessa nótt. Taldi hann full-
víst, að klúbburinn myndi
færa út kvíai’nar á næstunni.
En það, sem stendur starf-
seminni mest fyrir þrifum,
er að sjálfsögðu sá grunur,
sem leikur á, um að fram-
ferðið þarna sé ekki með öllu
lögum samkvæmt!
voru þar sýnd teppi, glugga-
tjöld og annað, er talist getur
til híbýlaprýði.
Sýning sú, sem nú stendur
yíir, er meiri að vöxtum en
Húsgagnavikan 1969. Um 30
húsgagna- og innréttingafram-
leiðendur taka þátt í sýning-
unni. Þá eru einnig sýndar
ýmisskonar efnisvörur til hús-
gagnagerðar og tæki, hús-
gagnaáklæði, gluggatjöld,
teppi og ljósabúnaður.
Tilgangurinn með húsgagna-
sýningum sem þessum, er að
skapa grundvöll fyrir reglu-
bundnar sýningar, þar sem
húsgaganaframleiðendur geta
á einum stað kynnt fram-
leiðslu sína fyrir húsgagna-
kauppmönnum og almenningi.
Sá samanburður, sem slíkar
sýningar gefa, hefur sýnt sig
að hafa mjög hvetjandi áhrif
á allar nýjungar í framleiðslu.
Sýningin, sem er á 1600
fermetra svæði í forsölum
íþróttahallarinnar, verður op-
in almenningi til og með 17.
apríl. Er hér kjörið tækifæri
fyrir alla að kynnast því nýj-
asta og bezta í íslenzkri hús-
gagna- og innréttingafram-
leiðslu.
SvaiEkvöld
Framh. aí bls. 1
markmið hans, en þó er rétt
að geta þess, að meðal með-
lima, sem eru um 200, eru
all-nxargar konur.
Klúbburinn hefur nú að-
setur í gömlu skrifstofuhús-
næði í Holtunum, og koma
meðlimirnir saman einu
sinni í viku — á fimmtu-
dagskvöldum. — Þá liefur
klúbbstjórnin séð fyrir því
að leigja út a. m. k. eina
svæsna samfaramynd, cn nú
upp á síðkastið hefur klúhb-
ui’inn fært út kvíarnar svo
Framhald af bls. 1
ur og Meistarafélag húsgagna-
bólstrara gangast fyrir.
Fyrri sýning meistarafélag-
anna var haldin síðla sumars
1969. Á þeirri sýningu voru
sýnd húsgögn og innréttingar,
sem uppfylltu kröfur meist-
arafélaganna og neytendasam-
takanna um gæðmerkingu. Þá
voru þar kynntar efnisvörur til
húsgagnagerðar, s.s. ýmsar
trjávörur, húsgagnaáklæði og
efni til bólstrunar. Einnig
☆
Laxveiðiokur
Framhald af bls. 1
ski’ifstofu, sem heitir „May
Travel“, og er til húsa á
Madison Avenue.
Stöngin í íslenzki’i veiðiá
í dag kostar hvoi’ki meira né
minna en 250 dollara, og
verður það að teljast dágóð-
ur skildingur — eða yfir
20000 kr. stöngin a dag.
Ekki þax’f að orðlengja
það, að angljóst er, að ckki
ér lengur gert ráð íyrir
landsmönnum við laxveiðar
í beztu ánum, og skal hér
ekki lagður neinn dónxur á
það, livort shkt sé vei’jandi
eður ei, en mörgum mun
finnast þetta heldur súrt í
bx’otið.
Jafnvel þótt einhverjum
hugkvæmdist að taka sér
veiðiá á leigu við slíku verði,
er ekki að því hlaupið, þar
sem ái’nar eru ekki leigðar
nema til lieillar viku í senn.
Sterkustu röksemdir
stangaveiðifélaganna í land-
inu fyrir því, að ekkert geri
til, þótt Islendingar komist
ekki í árnar, eru þær, að
landsmenn fari svo illa með
árnar, að þeim sé vart hlcyp-
andi í þæi’, og er óliætt að
fullyrða, að sú röksenxd er
ekki úr lausu lofti gripin.
Þó nxunu ekki allir útlend-
ingar, senx i ái-nar fara, vera
ncin dyggðaljós. Má í því
efni nefna borgarstjórann í
Jacksonville, senx lxingað
kom í fyrrasumar og tók
þi’jár stengur á leigu í lieila
viku og hafði þær aílar í
gangi samtínxis. Mun sá ekki
hafa verið liinn dæmigerði
auðkýfingur, sem nennir
varla að í’enna.
Hvað sem því líður cr
óhætt að fullyrða, að fram-
vegis verða íslenzl-ar ár um-
fi’am allt fyrir auðuga út-
lendinga.