Ný vikutíðindi - 05.05.1972, Blaðsíða 3

NY VIKUTIÐ-INDI
— f nótt, tautaði Gaston og
leit fast á hana.
— Kannske, svaraði hún
lágt. Nú fer ég upp á herbergi
mitt. Eftir hálfa klukkustund
• • • •
— Nei, Yvonne. Það er
miklu betra, að við verðum
samferða. Það getur ekki nokk
ur ímyndað sér, að við séum
svo forhert að verða samferða
upp á herbergið þitt.
Hún kinkaði hlæjandi kolli
Uppi í herbergi hennar byrj-
að hún á því að slökkva öll
ljós. Svo ung var hún því
miður ekki lengur, að skjanna-
birta kæmi henni að góðu.
Farðu varlega, hvíslaði hún.
Það má enginn heyra til okk-
ar...
Hún beygði sig niður, tók
upp skóna af gólfinu og flýtti
sér að smeygja þeim fram fyr-
ir dyrnar. Því að ef þeir væru
ekki á sínum stað þá mundi
herbergisþenrnuna gruna eitt-
hvað.
Myrkrið umvafði þau í
faðmlögum ...
Hún vaknaði snemma um
morguninn. Hvað hann var
fallegur í morgunskímunni.
Henni þótti leiðinlegt að þurfa
að vekja hann. Hann var eins
og smástrákur ...
Og hún sjálf? Það var heppi-
legt að hún skyldi hafa vakn-
að á undan. Smávegis púður
og farði. Og svo varð hún að
greiða sér. Svona. Nú gat hún
vakið hann með innilegum
kossi.
Hann klæddi sig hljóðlega.
En....
— Það er bara einn skór
hérna elskan ...
— Hvað þá?
Jú, þetta var rétt. Hjá rúm-
inu var annar skórinn hans
og annar skórinn hennar. Hún
hljóp að dyrunum. Og fyrir
framan stóð karlmannsskór og
kvenmannsskór hlið við hlið
gljáfægðir — og gáfu til kynna
náið samband.
Yvonne vogaði naumast að
opna augun, þegar hún settist
við morgunverðarborðið niðri
í salnum. Allir gestirnir
kímdu. Meira að segja þjón-
ustustúlkan virtist hafa ánægju
af.
— Sitt af hvoru tagi, sagði
einn karlmannanna og gaut
augunum út undan sér á þau
Gaston og Yvonne — og skóna
þeirra.
En frú Lucy, sem fyrst
hafði komið auga á þetta, sagði
stundarhátt og ilgirnislega:
— Það er víst réttara að
segja að fleiru en einu leyti!

KaupsýislutíðiiBtli
Sími 26833
32 o. —•
þess a« Kynnaj
latnaðar, sem ui
sr5,r os
að sjá «zku-
onaSur, Módel-
BUa löstudaga,
skartgripi og nýjustu
er úr istenzkum u»ar-

KOMPAN
Geðslegur matstaður — Gagnmerk
tillaga! -— Óvísindaleg vinnubrögð
— Gjaldheimtutölvan bregst — Glaum-
bæjargrallarinn
Ef til vill er ekki mikil áxtæða til að
fjölyrða um hið fjölbreytta skemmt-
analíf höfuðborgarinnar. Þó er vert
að geta þess að skemmtistaðirnir eru
æði misjafnir að gæðum, og er það
þá ekki hvað sizt þjónustan, sem
verður að teljast misjöfn.
Einn er sá staður lxér í borg, sem
komist hefur í mikið álit meðal
þeirra, sem gaman hafa af því að
gera sér dagamun og borða úti á
geðslegum veitingastað.
Þetta er veitingastaðurinn Óðal.
Það er almannarómur að Óðal sé nú
langbezti matstaður borgarinnar og
þjónustan sé þar til fyrirmyndar.
Þá hefur staðnum lxugkvæmst að
fá gamalkunna hljómlistarmenn til
að leika gömlu góðu lögin frá því
hérna á árunum — með hæfilegri
sveiflu, eins og það er orðað.
Er þctta tríó Steina Steingríms, og
leika piltarnir eftir því sem næst
verður komist næstu mánudags- og
þriðjudagskvöld fyrir matargesti.
Sem sagt gott.
hafi máls síns að hér væri ekki um
vísindaleg vinnubrögð að ræða né
nægilega víðtæka könnun gáfu svör
viðmælenda til kynna talsvert óvænt
álit á úlvarpi og sjónvarpi.
Nær allir voru á einu máli um það.
að sjónvarpið væri fyrir neðan allar
hellur, en það furðulega var að fólk
virtist vera farið að hlusta mun meira
á útvarp en áður.
Þá var það atliyglisvert að nærn
allir höfðu tök á að horfa á Kana-
sjónvarpið og virtist þessi hópur nota
sér það óspart og það svo að jafn-
vel meirihlutinn horfði meira á Kefla-
víkursjónvarpið en Reykjavíkursjón-
varpið.
Getur þái verið að forráðamenn
sjónvarpsins verði að fara að spjara
sig. ....
Gagnmerk(l) tillaga kom fram á
þingi í haust lögð fram af Þórarni
Þórarinssyni og Bjarna Guðnasyni. 1
tillögunni var gert ráð fyrir að fálka-
orðan yrði lögð niður, eða að minnsta
kosti ekki veitt nema útlendingum!
Þessi tillaga vakti að sjálfsögðu
talsverða alhygli, en þó mun það svo
að Sjálfstæðismenn séu talsvert mót-
fallnir að leggja þetta á hilluna.
Ekki er gott að gera sér grein fyrir
því, hvort þeir telja sig eiga meiri
von í þessum vegsauka en aðrir
menn, en hins vegar væri hvað sem
öðru líður þjóðþrifamál að drífa
frumvarpið í gegn!
Hvað eftir annað mun það hafa
komið fyrir að greiðslur til Gjald-
heimtunnar hafa brenglast og má það
furðu gegna að slíkt skuli geta átt
sér stað.
Höfum vér heyrt kvartað yfir þvi
oftar en einu sinni að fyrir hafi kom-
ið að launamenn séu krafðir oftar en
einu sinni um sömu gjöldin og verður
slíkt að teljast með fádæmum. Auð-
vitað geta slikir hlutir komið fyrir,
en eiginlega ætti það nú að teljast
til undantekninga.
Þáttur Árna Gunnarssonar „Mál til
meðferðar“ síðast liðinn mánudag
vakti að vonum talsverða athygli.
Þótt Árni legði áherzlu á það i upp-
Þá er útséð um örlög frystihússins
við Tjörnina, sem eitt sinn hét Herðu-
breið, en hefur nú síðustu ár verið
kallað Glaumbær og verið aðsetur
dansglaðra ungmenna.
Hefur það orðið úr að ríkið kaupi
húsið fyrir Listasafnið og væri raunar
til lítils fyrir Framsóknarmenn að
vera i ríkisstjórn, ef ekki væri hægt
að koma eigum flokksins i sæmilegt
verð og nota til þess tækifærið á
meðan það gefst.