Ný vikutíðindi - 05.05.1972, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐIND!
7
'Joe segja frá systur sinni af
miklu stolti — hvað henni
gengi vel í skólanum og hvað
hún tæki þar góð próf. Þá
braut Sal oft heilann um, hvað
Joe mundi segja, ef hann vissi,
að hún fengi margar af beztu
stúlkunum sínum frá þessum
sama skóla.
— ★ —
ÁST þeirra Joe og Sal varð
únnilegri með tímanum. Þau
afjttu leikhús saman, fóru á
nijómleika og skoðuðu söfn.
Stundum voru þau heima og
lásu saman góða bók, eða þau
fóru saman á veðreiðar. Loks
var það kvöld eitt í svefnher-
bergi Sal, að ást þeirra náði
hámarki.
Sal sat fyrir framan spegil-
inn, og ungi læknirinn stóð
fyrir aftan hana með hendurn-
ar á herðum hennar. Dauf
hljómlist barst að eyrum þeirra
úr næsta herbergi.
„Sal,“ sagði Joe, „við getum
ekki haldið svona áfram. Það
er hverjum manni um megn.
Við erum af sama toga spunn-
in. Mér er sama hvernig þú
vinnur fyrir þér í dag. Það,
sem skiptir nokkru máli, er,
að ég elska þig og vil að þú
verðir konan mín.“
Það var eins og Sal hrykki
undan snertingu Joe. Svar
hennar heyrðist varla. „Biddu
mig ekki um það, Joe. Ég get
ekki gifzt þér.“
„Hvers vegna ekki?“
Þá gerði Sal nokkuð, sem
hún hafði aldrei áður gert í
nærveru karlmanns. Hún þreif
af sér grímuna og sýndi hon-
um örótt andlit sitt.
„Þetta er ástæðan,“ sagði
hún.-pgj^jinpdi. „Kannske ein-
hvern tíma, þegar ég hef eign-
azt næga peninga til þess að
gete"*öðiazt- aftur fegurð þá,
sem þú sást á myndinni af
mér, en ekki fyrr.“
Ungi læknirinn sneri höfði
hennar og lyfti því, svo að
hún varð að horfast í augu
við hann. Hann strauk ástúð-
lega yfir örin á andliti hennar.
Síðan beygði hann sig niður
og kyssti hana.
„Ég elska þig, Sal,“ sagði
hann. „Ekki aðeins andlit
þitt.“
En Sal var ákveðin og sagð-
ist ekki giftast honum fyrr,
en hún hefði öðlazt fegurð
sína aftur. Þá grátbændi Joe
Sal um að leyfa sér að gera
uppskurð á andliti hennar.
„Ég skal gefa þér aftur þitt
fyrra andlit,“ sagði hann. „Ég
skal endurskapa þína fyrri feg-
urð.“
Loks lét Sal undan, og upp-
skurðurinn fór fram á vinnu-
stofu hins unga læknis.
— ★ —
NÚ LEIÐ einn og hálfur
mánuður. Þá var það dag einn,
að Sal tók á móti elskhuga sín-
um í svefnherbergi sínu. Nú
var hinn stóri dagur upp runn-
inn. Hinn ungi læknir ætlaði
að taka sáraumbúðirnar af
andliti Sal og leyfa henni í
fyrsta sinn að sjá, hvernig
hafði til tekizt.
En eitthvað var öðru vísi en
það átti að vera. Joe virtist í
döpru skapi. Hann opnaði litlu
svörtu töskuna sína, tók upp
tæki sín og bjóst til starfa, en
hann varð að hætta. Hendur
hans skulfu svo mikið.
Framh. í næsta blaði
LÁRÉTT:
1 axarsköft
7 málmlykkju
12 flæking
13 skammt
15 jáyrði
16 rekstur
18 óreiða
19 von
20 hrökk
22 óhljóð
24 biblíunafn
25 smjörlíki
26 slétt
28 dásemd
29 guð
30 félag
31 mjólkurmat
33 forsetning
34 eins
35 vogarstöngina
36 þys
38 leiðsla
39 gróður
40 athuga
42 húsdýr
44 grös
45 líkamshlutinn
48 venji
49 málmur
50 flýtir
52 stefna
54 egg
55 S.Þ.
56 skipið
59 frumefni
60 reikningurinn
63 svívirðu
65 rugla
66 anni
LÓÐRÉTT:
1 slappar
2 varma
3 hvíldist
4 hró
5 ríki
6 réttinn
7 jaki
8 ristir
9 ven
10 ryk
11 undinna
12 bjástra
14 svölun
16 spordrjúg
17 tréverkið
20 líkamshluti
21 fisk
22 áflog
23 mann
26 rói
27 mál
31 fornafn
32 dvöl
35 girnilega
37 kröftug
38 heiður
41 kennd
42 leiðsluna
43 skrifaða
46 51
47 handsama
51 áflog
53 glíma
57 óhreinka
58 aska
61 fæddi
62 frumefni
63 tvinnaði
64 skammst.

KROSSGATAN
KAMPAVIMSKASSira
Sönn saga frá Danmörku um skemmdaverkastarfsemina þar á stríðsárunum
HIÐ óvenjulegasta við Al-
bert Jensen mætti segja að
væri það, hversu venjulegur
maður hann var að sjá. Svip-
ur hans, augu og líkamsvöxtur
hefði getað tilheyrt hverjum
sem var.
En bak við hið hversdags-
lega útlit hans leyndist hug-
ur, sem fór hamförum um
drauma- og ævintýralönd. Á
meðan hann var að hversdags-
legum störfum, var hugur hans
víðs fjarri í ýmsum ævintýra-
heimum. Hann leitaði lengi fyr
ir sér með vinnu, sem hæft
gæti hinni sterku útþrá hans
og ævintýralöngun, án þess
þó að Ieggja lönd undir fót.
Að lokum fór hann að skrifa
Bridge-
|> A T T U R
Eftirfarandi spil var spilað í
írsku landskeppninni 1963.
Norður gefur. — Hvorugur
á hæitu:
Norður:
S: K 8 6 2
H: Á 2
T: Á D G 2
L: K G 5
Vestur: Austur:
S: 7 3 S: A 4
H: D G 10 5 H: K 8 7 4 3
T: 10 9 7 4 T: K 5
L 10 7 4 L: D 9 8 3
Suður:
S: D G 10 9 5
H: 9 6
T: 8 6 3
L: Á 6 2
Norður sagði einn tígul,
Austur eitt hjarta, Suður einn
spaða, Vestur tvö hjörtu, Norð-
ur fjóra spaða, allir pass.
Útspil: hjarta D.
Suður tapaði yfirleitt sögn-
inni. Eðlilegast virtist vera
að taka D með Á og ná út
spaða Á. Austur fær þá slag á
hjarta og spilar lágu trompi.
Næsta skref Suðurs var svo
að reyna að svína tíglinum.
dularfullar leynilögreglusögur.
Sú lausn var að visu ekki full-
nægjandi, en það var þó miklu
betra en sitja í skrifstofu. Og
þetta starf gaf honum líka
brátt betri laun og aukinn frí-
tíma.
ÞEGAR seinni heimsstyrjöld-
in gleypti Danmörku, föður-
land Alberts Jensen, fékk
hann loks tækifæri til að leika
sjálfur eina af sínum eigin
söguhetjum. Hann gerðist brátt
sjáífboðaliði í andstöðuhryfing-
unni gegn Þjóðverjum og með-
limur í skemmdarverkaflokki,
sem stjórnað var af frænda
konungs, Valdemar greifa af
Rosenborg.
Þegar Albert Jensen læddist
Austur fékk á kónginn og spil-
aði tígli aftur. Suður gat nú
hamast við að taka slagi um
hríð, en í flestum tilfellum
tapar hann einum.
Einn spilarinn, Michael O’-
Connor, fann samt ofur ein-
falda leið til að vinna spilið.
í stað þess að svína tígul-D í
fimmta útspili, tók hann með
Á í borði.
O’Connor kom sér inn á
tromp, spilaði aftur tígli, tók
með D í borði, sem Austur
drap með K.
Nú á Austur bágt. Ef hann
lætur út lauf, spilar hann upp
í gaffal blinds; spili hann
hjarta, trompar blindur, en
Suður kastar laufi. Austur get-
ur að sjálfsögðu ekki spilað
lágum tígli, því hann hefur
kastað því í Á.
Það kostar ekkert að taka
tígul ásinn, ef Austur á K
blankan eða annan. Sömuleið-
is, ef Austur á K þriðja í tígli;
en það er sama hvemig spilað
er, hafi hann K-10 eða K-9
ásamt tveimur eða fleiri lág-
tíglum, því þá tapast það allt-
af.
Suður tapar engu með þess-
ari spilamennsku, jafnvel þótt
Vestur eigi tígul K. Hann
kemur sér inn og spilar aftur
tígli til blinds, og fær fyrr eða
síðar þrjá slagi á tígul, sem
nægir til að vinna sögnina.
um dimmar götur að nætur-
lagi og kastaði handsprengjum,
þá var hann í essinu sínu. En
örlögin ætluðu honum annað
hlutverk.--------
Valdemar greifi gerði allt,
sem hugazt gat til að fækka
handtökum í leynisveit sinni,
og eitt sinn hugkvæmdist hon-
um það snjallræði, að ef þeir
af mönnum hans, sem sendir
voru í hættulegustu Ieiðangr-
ana, hefðu fyrirfram samda
fjarvistarsönnun, þá gæti það
ef til vill bjargað mörgum
manninum, þótt hann væri
handtekinn. Og greifinn valdi
Albert Jensen til að semja
þessar fjarvistarsannanir,
vegna þess að hann hafði ein-
mitt fengizt við að semja leyni-
lögreglusögur.
ALBERT Jensen settist að
nýju við ritvélina sína, og
það var honum að þakka, að
hver einasti meðlimur flokks-
ins hafði alltaf á reiðum hönd-
um afsakanlega ástæðu fyrir
því að hafa verið fjæstaddur,
er eitthvert hervirki Þjóðverja
sprakk í loft upp. Og þeir
gátu jafnframt gefið nákvæm-
ar upplýsingar um, hvar þeir
höfðu dvalizt síðasta sólarhring
inn.
Bezta sönnunin fyrir hinu
árangursríka starfi Alberts
Jensen fékkst 22. júní 1944,
þegar danska iðnaðarfélagshús-
ið í Kaupmannahöfn splundr-
aðist í ægilegri sprengingu. Þá
var þar þýzk hergagnaverk-
smiðja.
Nazistarnir handtóku þá
Valdemar greifa og ellefu sam-
starfsmenn hans; en þessir
skemmdarverkamenn voru all-
ir látnir lausir á ný, eftir ræki-
legar yfirheyrzlur. Fjarvistar-
sannanir Alberts Jensens höfðu
staðizt prófraunina.
BRÁTT varð Albert svo mik
ilsverður og ómissandi meðlim-
ur flokksins, að hann fékk
aldrei að fara í neina hættu-
lega leiðangra, og honum fór
að leiðast inniseturnar við rit-
vélarborðið.
f september 1944 hafði hann
setið nærri samfleytt í tíu mán
uði við að semja fjarvistar-
sannanir fyrir félaga sína. Þá
vildi svo til, dag nokkurn, að
hann hitti kunningja sinn úr
öðrum leyniflokki skemmdar-
verkamanna og hlustaði með
öfund á frásagnir vinar sins
um þau ævintýri, sem hann
hafði lent í. Hafði Albert Jen-
sen orð á því, að hann vildi
gefa mikið til að komast í
eitt ævintýri, og lofaði vinur
hans að gera honum aðvart
næst þegar eitthvað spennandi
væri á döfinni.
FJÓRUM dögum síðar kom
kallið. — Þýzkur tundurspillir
var að taka vistir í höfninni
í Kaupmannahöfn. Við borð-
stokkinn stóð þýzkur liðsfor-
ingi, sem hafði eftirlit með
verkamönnunum. Skyndilega
hrópaði hann:
„Hvað eruð þið með þarna?“
Tveir danskir hafnarverka-
menn, með kassa á milli sín,
sem þeir voru að bera um
borð, litu upp og þóttust ekki
skilja spurninguna. Á lok kass-
ans var stimplað orðið:
KAMPAVÍN.
„Komið hingað með kass-
ann,“ skipaði liðsforinginn.
ÞESSIR tveir verkamenn
létu kassann frá sér á bryggj-
una, en annar þeirra tók til
fótanna og hljóp í áttina að
hliðinu ofan við hafnarkvína.
Hinn verkamaðurinn stóð kyrr
við kassann og var hinn róleg-
asti, er þýzkir verðir komu
hlaupandi og handtóku hann.
Aðrir verðir handtóku þann,
sem lagði á flótta, þegar hann
kom að hliðinu.
Þegar kampavínskassinn var
opnaður, kom í ljós ,að hann
var fullur af sprengiefni. Ef
allt hefði farið eftir áætlun,
hefði tundurspillirinn sprungið
í loft upp.
Hafnarverkamaðurinn, sem
reynt hafði að flýja ,var Albert
Jensen.
í næstu viku var hann tek-
inn af lífi ,skotinn.
Eftir að Albert Jensen hafði
eytt nærri heilu ári af ævi
sinni í það að semja fjarvist-
arsannanir fyrir aðra, gleymdi
hann að semja eina handa
sjálfum sér.