Ný vikutíðindi - 12.05.1972, Blaðsíða 8

8 NÝ VIKUTÍÐINDI
— Draugamir magnast
Framh. af bls. 1.
is liús Einars Benediktsson-
ar að Höfða, en sagt var að
þar væri engum manni vært
sökum reimleika.
Borgin festi sem kunnugt
er fyrir nokkru kaup á liús
eign þessari, aðallega til
veizluhalda, og mun klerk-
ur liafa verið fenginn til að
stökkva vígðu vatni yfir
þetta veglega hús, sem kom
ið var að hruni, af því að
enginn þorði að hrófla við
því vegna draugagangs.
Nú hefur borgin flikkað
u pp á húsið, og er það til
hins mesta sóma eins og
vænta má. Blaðið hefur
fregnað, að ekki hafi tekist
að kveða drauginn niður að
fullu og öllu, en þó mun
hann vera rólegur og í ess-
inu sínu, þegar stórveizlur
eru haldnar og mikið af
hefðarfólki er saman kom-
ið. Gefur það e.t.v. vísbend-
ingu um það, hver draugur-
inn sé.
Hins vegar liefur hlaðið
frétt af tveim húsum við
Lindargötu hér í horg, í
hverjum magnaðir draugar
gangi í ljósum logum. Þá
hefur liús eitt í Þinghollun-
um staðið autt um árabil
vegna draugagangs, en
Grjótaþorpið virðist þó vera
Framh. af bls. 1.
félögin í landinu fengu það
sem kallað er á dönsku
„blod pá tanden”. Var eklci
alveg kjörið að skipulcggja
svona hópsamkomu fyrir
unglingana og ná af þeim
einhverjum peningum í
leiðinni?
Auðvitað.
Og allt var sett í gang.
Ekki er blaðinu fyllilega
kunnugt um það hvar
fyrsta mólið af þessu tagi
var haldið, en þau lang-
stærslu — að undanskilinni
Saltvík í fyrra — hafa tví-
mælalaust verið lialdin í
Húsafellsskógi — og það
með undraverðum árangri.
Vert er að geta þess, að
lagt mun hafa verið i gíf-
urlegan tilkostnað, til að
hæta alla aðstöðu að Húsa-
höfuðstöðvar þeirra, sem
hágt eiga með að liahlast
við í gröf sinni.
Þar sem draugagangur er
svo snar þáttur í horgarlif-
inu er blaðið reiðubúið að
birta hvers kyns sannar
draugafréttir, sem eitthvert
púður er i.
felli, og einnig þess, að öll
mót, er þar hafa verið hald-
in, liafa farið svo vel fram
að fróðir menn telja það
ganga kraftaverki næst, þeg
ar hugfast er haft að tug-
þúsundir unglinga eru sam-
ankomnir á einum og sama
stað i útilegu.
En nú kemur að mergn-
urn málsins.
Ilver unglingur horgar
400 krónur til að fá að fara
inn á mótssvæðið, og þá
eru brúttótekjurnar af 10.-
000 stykkjum fljótreiknað-
ar — sem sagt fjórar millj-
ónir. Þá er eftir að reikna
liagnaðinn af veilingum,
sem lilýtur að vera gífur-
legur.
Og nú skeður það, að þau
ungmennafélög, sem ekki
hafa staðið að Húsafells-
mótinu, eru tekin að gerast
öfundsjúk og hafa raunar
stofnað til móta í öðrum
landshlutum. Er nú svo
komið, að fyrir dyrum er
gííurleg samkeppni milli
liinna ýmsu ungmennafé-
lagasambanda, og liefur
blaðið fregnað, að nú sé
það talið eitt aðalráðið tii
að laða unglinga á liina
ýmsu mótsstaði að lofa að
hætta að leita að brennivíni
í farangri þeirra!
Víst er um það, að sá
staður verður vinsæll, sem
leyfir krökkunum að eiga
brennivínið sitt í friði; og
hver veit nema hægt verði
að lialda uppi lögum og
reglu eigi að síður.
„Siíperstjarnan"
Framh. af bls. 1
svo um þverbak í þessum
efnum, að fólk liefur varla
fengist til þess að koma í
jarðarfarir sinna nánuslu,
sakir andúðar á klerkastétt-
inni og því, sem hún hefur
fram að færa, hvað þá að
hiýða á venjulegar messur.
Og þá skeður það, að
klerkastéttin tekur í fjör-
hrotunum þennan líka ofsa-
lega fjörkipp og skipulegg-
ur livorki meira né minna
en jesúbyltingu (að vísu að
amerískri fyrirmynd). Sem
sagt: nú er það í tízku að
vera síðhærður hippi,
reykja svolitið af hassi —
og þá liggur auðvitað bein-
ast við að benda á, að nú
sé kjörið að fara að hlýða
messur, af því að frelsarinn
og fylgifiskar hans hafi ein
mitt verið eins og ungling-
arnir eigi að vera í dag!
Og nú er ekkert annað
en að tromma upp með
poppmessur og sápuóperur
og óperettur, þar sem frels-
arinn er súperstjarnan, en
postularnir sitja væntanlega
í einhverri tízkukommúnu,
hanga i halanum á þessari
halastjörnu sinui og tala
hull (eins og islenzka presta
stéttin!).
Með þessu á svo að koma
kristindóminum í tizku og
plata unglingana til að fara
i kirkju. Hvort það tekst,
skal hér ekki um dæmt, en
þvi ber ekki að neita að
þetta er — eins og ungling-
arnir segja — „OFSA
TRIKK”. ^
— Engin brennivínsleit?
glasbotninum
Eiginmaður óskast
Þegar dóltirin i húsinu
var orðin 29 ára gömul,
án þess að hafa klófest
ektamaka, fékk móðir
liennar lalið hana á að
senda hjónabandsauglýs-
ingu í daghlað. Auglýsing-
in var svohljóðandi:
„Falleg og rik heima
sæta óskar að skrifast á
við ungan hörkukarl, sem
gjarnan vill fara i hnatt-
ierð.“
Nokkrum dögum eftir
hirtingu auglýsingarinnar
spurði móðirin dóllurina,
hvort hún hefði íengið
nokkurt svar
„Bara eitt,“ svaraði dótt
irin.
„Og hver sendi það?“
„Því get ég ekki svarað.“
„En ég átti uppástung-
una,“ hrópaði móðirin,
„og ég krefst þess að fá að
vita það.”
„Allt í lagi,” sagði dóttir
inn. „Fyrst þú endilega
vilt. — Það var frá lionum
pahba!”
Fíll til sýnis
Svo var það strúkurinn,
sem spurði stelpuna, tivort
hún vildi koma heim oq
sjá fílinn, sem hann ætti.
liún var síður en svo mót-
fallin />ví, og þegar þau
komu upp í íhúðina hans,
fleggði liann sér út af í
rúmið, dró fóðrið út úr
buxnavösunum og sagði:
„Hérna eru eqrun —
heldurðu að þú hafir tök
á því að finna ranann ..?“
Farið stöðvavillt
Ilelgi var kvennabósi
skrifstofunnar, og allir
starfsbræður hans góndu
á hann opinmynntir, þeg-
ar hann sagði frá sigur-
vinningum sínum. Dag
nokkurn ræddi einn af
piparsveinum fyrirtækisins
einslega við hann og
spurði:
„Hvernig i fjandanum
ferðu að þessu, Helgi? Þú
ert giftur maður, en samt
erlu engu betri en Don Ju-
an var. Segðu mér Ieynd-
ardóminn”’
Helgi var í góðu skapi
þennan dag og var fús til
lijálpar.
„Ég myndi ekki gera
þetta fyrir hvern sem
væri, Pétur,” sagði hann.
„En þú ert bezti slrákur,
svo ég skal segja þér livað
þú skalt gera.
Þú ferð heim með 5.21-
lestinni og ferð úr lienni
við Stóra-IIáls. Þar eru þá
í tugatali ungar konur,
sem híða eftir að aka eig-
inmanninum heim. Nú er
það næstum alltaf einliver
af mönnunum, sem verður
að vinna eftirvinnu og
veldur konunni sinni von-
brigðum með þvi að koma
ekki í kvöldmat. Allt og
sumt, sem þú skalt gera,
er hara sýna henni hirtu
og yl og láta náttúruna
ganga sinn gang!”
Jú, systemið virtist síður
en svo flókið; en meðan
leslin rann áfram, sofnaði
Pétur um stund og vakn-
aði ekki fyrr en komið
var tveimur slöðvum
lengra en að Stóra-Hálsi.
Hann flýtti sér út úr Iest-
inni og var í þann veginn
að kalla í leigubíl og aka
að Stóra-Hálsi, þegar hann
kom auga á unga konu,
sem stóð einmana á stöðv-
arpallinum, ákaflega von-
svikin á svip.
Hann gekk lil hennar,
hauð henni sígarettu og
spurði hvort það kæmi til
greina að liún þæði eitt
glas með sér.
„Já, hvi ekki það? En
við skulum þá drekka það
saman heima hjá mér. Það
er stutt þangað, og þar er
svo rólegt og næðissamt.”
Allt fór eftir áætlun. Þau
borðuðu saman fábreyttan
kvöldmat heima lijá henni,
fengu sér nokkra sjússa,
á el'tir og lögðu svo leið
sína inn í svefnherbergið.
Þau höfðu samt ekki leik-
ið sér lengi, þegar dyrnar
opnuðust harlcalega og eig-
inmaður dömunnar birtist.
„Hver fjandinn er hér á
seyði, Setta?! Er það
ÞETTA, sem þú hefur fyr-
ir stafni, þegar ég kem
svolítið seint heim? Og
livað ÞÉR viðvíkur, nauts-
hausinn þinn,” sagði hann
og sneri sér að Pétri, „ÞA
SAGÐI ÉG ÞÉR SKÝRT
OG SKORINORT AÐ ÞO
ÆTTIR AÐ FARA AF
VIÐ STÖRA—HALS!”
Erfitt kvöld
Éftir óvenju erfiðar sijn
ingar i næturklúbbnum,
kom falleg neklardans-
mær i New York heim í
ibúðina sína.
Þar var þá fyrir hálf
tylft aðdáenda hennar,
sem beið hennar af ó-
þreyjn og hafði ekki ann-
að i huga en „amour”.
„Það er reglulega sætt
af ykkur að koma mér
svona á óvart, strákar,”
sagði hún kurrandi, „en
þetta hefur verið svo erf-
itt kvöld fyrir mig að cg
er alveg útkeyrð. Svo ég
er hrædd um að einn eða
tveir ykkar verði að fara
heim!”
*
Nokkrir stuttir . . .
Ilún var á grímuballi —
allsnakin. Hvað átti hún
að tákna?
Húsgagnalausa ihúð, til
lcigu fyrir piparsvein ....
★
Og svo önnur af svipaðri
tegund:
Halldór var kominn á
grímuball — líka alstrip-
aður. Hann hafði bara
flösku á eftirtektarverð-
asta líkamshluta4 ’áíhufn.''
„Ég á að tákna bruna-
boða,” sagði hann sinni
elskulegu .1 ósefínu.
„Brjóttu glerið og taktu i
handfangið, þá kem ég!“
★
— Pabhi er atvinnutaus,
og það er svo erfitt að fá
húsnæði að við búum
fimrn manns í einu her-
bergi með eldhúsaðgangi.
— Atvinnulaus? Hvern-
ig klárið þið þá húsaleig-
una?
— Hana borgar leigjand-
inn.
★
— Var það ekki erfitt
fyrir þig að missa konuna
þína?
— Erfitt! Það var næst-
um ómögulegt!
★
— Auðvitað elska ég
l>ig-
— Sýndu það þá.
★
Barn kvikmyndastjörn-
unnar: „Ég á engin syst-
kini. En ég á þrjá pabba
með mömmu og fjórar
mönimur með pabha.”
★
„Gu-uð, Magnús! Ég hef
gleymt að segja þér að ég
hef ekki tekið inn p-pill-
una mina!”
„Gerir ekkert til, Hall-
dóra. Ég hef gleyml að
segja þér, að ég ætla að
flytja til Ástralíu í næslu
viku..