Ný vikutíðindi - 19.05.1972, Blaðsíða 3

NY VIKUTIÐINDI
un skimuðu eftir svalabrún-
kmi fyrir ofan:
— Halló! sagði hún lágri
rödd.
En hún leit ekki á jurtina,
svo að Jim var ekkert að gefa
sig fram.
— Er nokkur þarna? kallaði
hún aftur.
Jim beið, og loks hætti
Kathy að líta upp fyrir sig, en
beindi í þess stað augunum út
yfir borgina, meðan hún tók
að raula lagstúf fyrir munni
sér.
Og rykkornin féllu og ljósi
kollurinn hvarf. Jim þurrkaði
af fingrum sér og gekk inn.
Hljómur dyrabjöllunnar hafði
ekki dáið út, þegar hann var
búinn að opna hurðina. Kathy
brosti glaðlega við honum:
— Varst þú að kalla á mig?
— Gjörðu svo vel og komdu
innfyrir, sagði Jim.
Hún var í blómskreyttum
kjól, sem náði henni niður
á mið læri, og sveiflaðist
skemmtilega til, þegar hún
gekk. Jim elti hana með viskí-
blöndu í tveim glösum.
—Þakka þér fyrir, sagði
hún og lyfti hökunni.
Jim kyssti hana. Þegar hann
saup á glasinu, fannst horum
vökvinn brenna sig í hálsinn.
— Þetta er ákaflega falieg-
ur kjóll, sagði hann.
Augu Kathy ljómuðu.
Jim greip andann á lofti.
— Það var nú ekki beinlínis
það, sem ég átti við, flýtti
hann sér að segja meðan hún
renndi rennilásnum á bakinu
fimlega niður. Ég var nú eigin-
lega bara að hrósa honum.
Kjóllinn þaut yfir höfuð
hennar og til hans. Kathy
hringaði sig niður i sófann.
Það varunaðslegt að virða
hana fyrir sér í brjóstahöldiir-
unum og undirpilsinu.
— Þú ert dásamleg, stundi
Jim.
Hendurnar á Kathy þutu aft-
ur fyrir bak.
— Nei, bíddu, það er alveg
nóg með kjólinn í þetta skipt-
ið.
Kathy gretti sig.
— Ertu viss? spurði hún
glaðhlakkalega.
Jim settist hjá henni, og
hún hallaði sér í fang hans.
— Kathy? spurði hann. Hef-
urðu gert þetta áður?
— Aldrei, svaraði hún glað-
lega.
— Ertu þá alveg viss um að
þú ....
Alveg viss, sagði hún ákveð-
in. Viltu gjöra svo vel að
kyssa mig á öxlina.
Jim laut áfram og kyssti
hana á öxlina. Það fór skjálfti
um Kathy. Þegar Jim rétti úr
sér var hún nakin ofan við
mitti.
— Er ég ekki lipur við það?
spurði hún.
— Hvað?
Allt þetta vesen fyrir aftan
bak, svaraði hún og hrukkaði
nefið.
— Hreinasta galdrakerling,
tautaði Jim, tók hana upp i
faðm sér og lagði af stað með
hana til svefnherbergisins.
Kathy opnaði hurðina méð
tánni. Hann setti hana niður
á rúmið og greip um hendur
hennar til að varna þeim að
komast að teygjusnúrunni á
undirpilsinu.
— Bíddu svolítið, sagði hann.
— Hvers vegna?
— Hirtu ekki um það. Hann
leit á úrið sitt: — Ef þú ert
jafn ákveðin eftir tvær mín-
útur, þá skulum við aldeilis
hafa það huggulegt saman.
Kathy hristi höfuðið í óþol-
inmæði og gretti sig. Jim beið.
Loksins varð hún niðurlút, og
hann fann fingur hennar krepp
ast í hendi sinni. Hún var eld-
rjóð, þegar hún leit upp.
— Ég gerði það aftur? spurði
hún uppburðarlaust.
— Já.
Kathy lokaði augunum
— Höfum við gert nokkuð
ennþá?
— Nei, Kathy, við biðum
þangað til þú áttaðir þig.
— Mér heyrðist ekki betur,
en það hafi fremur verið þín
hugmynd en mín að bíða, sagði
hún þurrlega.
Jim sagði ekki orð. Iíægt
dró hún hendurnar að sér.
— Það virðist ekki sérfega
gáfulegt að leggja neitt ofur-
kapp á það að hylja mig í
hvelli, sagði hún og skimaði
umhverfis sig.
— í setustofunni, svaraði
Jim. 'i
Hann kom á eftir henni og .
horfði á hana klæðast kjóln- ■
um. Hún átti í nokkrum vand- !
ræðum með brjóstahaldarann. !
— Má ég? spurði Jim. !
Hún stóð hreyfingarlaus, !
meðan hann hneppti brjósta- !
höldrunum. Nokkrum sekúnd- !
um síðar renndi hann upp !
rennilásnum. Kathy sneri sér |
að honum:
— Ég get ekki útskýrt þess- J
ar gerðir mínar, sagði hún. \
— Þetta er alls ekki til j
neinna leiðinda, sagði hann. \
Hún brosti og brá hendinni !
fyrir augu sér: !
— En ég vil þakka þér fyrir \
það, hvernig þú hefur komið \
fram, sagði hún. ]
Jim starði sektarlega á hana. \
— Heldurðu — að það sé 1
nokkuð að mér? spurði hún
rólega.
— Nei, flýtti Jim sér að
segja. Hann leit í augu hennar
og tók eftir skjálfta í munn-
vikjum hennar.
— í rauninni, sagði hann, þá
held ég, að þetta komi ekki
fyrir aftur.
Kathy lyfti sér upp á tærn-
ar, kyssti hann og tók til fót-
anna. Jim hneig aftur á bak í
sófaun og stundi.
— Þú ert bannsettur kjáni,
Jim Richards, sagði hann við
sjálfan sig. Þarna komstu
anzi nærri því að eyðíleggja
fullkomlega dásamlega stúlku.
Hann fékk sér annað glas
og gekk að stóra gpeglinum á
veggnum.
— Og svo ertu ástfanginn af
henni i ofanálag, sagði hann
glettnislega. Þú ert búinn að
koma málunurn snilldarlega
fyrir, svo hún getur ekki
annað en orðið vandræðaleg í
návist þinni. Sir Lancelot, pú!
Þú ert ekki einu sinni Svarti
riddarinn. Þú ert bara suðlæg-
ari endinn á hesti hans.
Drekktu!
Daginn eftir harðlæsti Jim
dyrunum út að svölunum og
tók að lesa „Hawaii“. Síðan
tók hann að lesa Kaupsýslutíð-
indi, Klukkan hálf-átta á
þriðjudaginn i annarri viku eft
ir þetta hringdi dyrabjallan.
Jim lokaði seinustu bókinni.
— Ef þetta er Al, þá tapa
Framh. á bls. 4
KOMPAN
Ljót borg
menn
Húsasalat — Ferða-
Leikhússtjóri —
Fitandi
Fróðir menn telja, að Reijkjavík
sé Ijólasta borg í heimi — og mun
Jmð sjálfsagt ekki vera fjarri lagi.
Það er sannarlega með fádæmum,
hvernig arkitektar liafa klúðrað öll-
um hlutum bæði skipulagslega og
byggingarlega í þessum auma bæ.
Smekkleysið er slíkt, að jafnvel út-
lendingar koma hingað til að berja
það augum; og er þessi borg svo sem
eins og eitt af furðuverkum veraldar-
innar fyrir Ijótleilc sakir.
Aðeins einn maður úr stétt arlci-
tekta hefur tekið þessi mál föstum
tökum og gagnrýnt skipulagsmál, eða
réttara sagt skipulagsleysi, það, sem
virðist ráða hér ríkjum; og heitir sá
Jón Haraldsson. Fyrir um það bil
tveim árum flutti hann skellegt erimli
um þessi mál i sjónvarpinu og sýrnli
myndir máli sínu til stuðnings. Talið
er að þá hafi einhverjir vaknað til„
meðvitundar um það, hvers konar af-
styrrni Reykjavíkúrborg er að verða,
en lítið virðast þó grkítektarnir ælla„
að taka sig á.
Borgarnesi á dögunum, og mun þar
margt fróðlégt hafa borið á góma, en
þó fer ekki hjá því að sá grunur
geti læðst að fólki, að ferðamál séu
ekki tekin réttum tökum í landi voru.
Það er áreiðanlega misskilningur,
að útlendingar komi hingað til að búa
á fínum hótelum með sundlaug og
tilbehör.
Það, sem ísland hefur uppá að
bjóða öðru fremur, er ómengað land
og fagurt og þeim stöðum fer sannar-
lega fækkandi í veröldinni, sem geta
boðið uppá slíkt.
Þess vegna á Ferðamálaráð og þeir,
sem um ferðamál fjalla hérlendis, að
hætla að hugleiða, hvort Icamrarnir
á sveitahótelunum séu í nógu góðu
standi, en reyna þess í stað að drífa
í því að vernda blessaða náttúruna.
Það er til lítils að vera sifefít að
rausa um Hallgrímskirkju og Bern-
höftstorfuna og gleyma síðan öllu
hinu klúðrinu. Sú stefna, sem virðist
ráða ríkjum í byggingarmálum, er að
fletja borgina út um allar jarðir.
Verksmiðjur og alls konar iðnaðar-
húsnæði er sett á J)á staði, þar sem
maður gæti hugsað sér að fallegt
væri að sjá út um gluggann lijá sér.
Sum hverfin eru með þeim hætti
skipulögð, að maður gæti helst hugs-
að sér að einhver hefði kastað upp
— og eru raunar ekki fjarri sanni
orð kunns Jnýzks listamanns, sem hér
hefur dvalið langdvölum, en hann
kallar Reykjavík húsasalat.
Á næsta ári mun verða skipaður
nýr þjóðleikhússtjóri. Ýmsar getgát-
ur hafa verið á kreiki um það, hver
verði næsti þjóðleikhússtjóri, en þó
er talið nokkurn veginn fullvíst, að
Sveinn Einarsson, sem verið hefur
leikhússtjóri í Iðnó um árabil, sæki
um stöðuna.
Sérfræðingar telja að vart verði
hægt að ganga framhjá Sveini, þegar
þessi staða verður veitt, hver sem þá
kann að vera i ríkisstjórn, þar sem
hann hefur að baki dágóða reynslu
af leikhúsrckstri sem og menntun i
fræðunum.
Þá cr ferðamannastraumurinn enn
einu sinni að byrja, og er vist óhætt
að segja, að þar sé um talsverða bú-
bót að ræða fyrir ríkissjóð. Talið er
að tekjur af ferðamönnum á næsta
ári muni nema um tveim milljörðum
og er það sannarlega drjúgur skild-
ingur.
Ferðamálaráðstefna var haldin i
Þeim, sem eru að reyna að megra
sig, skal bent á að mikill sykur er i
gosdrykkjum, þ.e.a.s. þeim, sem ekki
eru sykurlausir, en sykur er gríðar-
lega fitandi.
1 einni kókflösku mun vera svip-
að magn af sykri sem svarar til fjór-
um til fimm sykurmolum, en hins
vegar framleiðir sú verksmiðja einnig
svokallað Freska og það er sykur-
laust.
Sem sagt — passa sig á gosdrykkj-
unum.
ASSA.