Ný vikutíðindi - 19.05.1972, Síða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Austantjaldsmenn í vandræðum með íþrótta-
menn sína - Miðframvörðurinn var skotinn
Austantjaldsmenn í
vandræðum með íþrótta-
fólk sitt
Rússneskir valdamenn eiga
engu aS síður erfitt með að
tjónka við íþróttamenn sína
en rithöfunda. Frægust er hin
þrekvaxna Nína, sem varpaði
kúlunni allra kvenna lengst,
en stóðst ekki freistinguna,
þegar hún kom í verzlanir
frjálsra vestrænna þjóða, og
gerðist alltof fingralöng, því
þar var margt girnilegt að fá,
sem hana langaði til að eiga,
þótt ekki ætti hún gjaldeyri
fyrir því.
Þá minnist maður þess, að
heimsfrægur taflmaður í einu
leppríkinu hefur ekki fengið
leyfi til að keppa í vestræn-
um löndum, þar sem hann hef-
ur ekki verið talinn nógu trú-
aður kommúnisti.
En verst hefur verið farið
með tékkneska langhlaupar-
ann Zapot.ek, se'm vann 3 gull-
vérðlaun á olympíuleikjunum í
Helsinki (5.000, 10.000 og mara
þon), en tók svo sem kunnugt
er málstað Dubchecks, þegar
Rússar réðust inn í Tékkósló-
vakíu fyrlr. nokkxum. Úruijj...
Hann var rekinn úr hernum,
þar sem hann var ofursti. Og
síðan hefur hann ekki einu
sinni fengið leyfi til að starfa
sem þjálfari.
í fyrstu dró hann fram lífið
sem sorphreinsunarmaður í
Prag, en yfirvöldin ráku hann
úr því starfi sökum þess, að
hann var svo vinsæll, að allir
hjálpuðu honum við starfið.
Nú starfar hann sem vega-
gerðarmaður og er eftir atvik-
um ánægður með lífið.
„Höggið var strangt, en líf-
ið er langt,“ segir Zapotek ...
„og ég gefst aldrei upp.“
Miðframvörðurinn var
skotinn
Suður-Ameríkanar hafa orð
fyrir að vera blóðheitir — og
oft kemur til uppþota á leikj-
um í ríkjum þeirra, þótt sjald-
an hafi leikmenn þeirra verið
drepnir.
Ekki alls fyrir löngu kom
þetta þó fyrir 22 ára gamlan
miðframvörð, Alberto Arce
Santiago, sem var framúrskar-
andi skytta.
Hann hafði sýnt frábæra
boltameðf erð í mexíkanskri
smáborg og gert úrslitamarkið
í þýðingarlitlum kappleik.
Haldinn var kvöldfagnaður
honum til heiðurs, en þegar
hann fór heim úr veizlunni,
gekk einn keppenda úr liðinu,
sem tapaði, í veg fyrir hann og
skaut hann til bana.
Morðinginn flýði að morð-
inu loknu og hafði ekki fund-
ist, þegar síðast fréttist.
Þýzkir keppendur í lyfja-
rúsi
Það hafa lengi verið uppi
raddir um, að sumir íþrótta-
menn erlendir tækju inn örv-
andi lyf á kappmótum. Hefur
þetta raunar komist upp um
nokkra og verið tekið hart á
því.
Ekki alls fyrir löngu var háð
hið árlega þýzka innanhússmót
í íþróttum, þar sem Heinfried
Birlenbach sigraði í kúluvarpi
og Hermann Latzel varð annar
í langstökki.
Að keppninni lokinn voru
12 keppendanna rannsakaðir
vísindalega, hvort þeir hefðu
neytt örvunarlyfja. Kom þá í
ljós að báðir þessir menn
höfðu gert það.
Latzel hafði neytt amfeta-
míns, en Birlenbach hafði
styrkt sig á „pentamethylan-
tetrazol“. Einnig hafði einn í
viðbót tekið inn örvunarlyf,
en í svo litlum mæli, að hon-
um var ekki refsað. En hinir
tveir urðu að sjá af gulli sínu
og silfri — og höfðu ekki feng-
ið að keppa aftur, síðast þegar
til fréttist.
Svarta stjarnan stefnir
Knattspyrnuundrið Pele hef-
ur höfðað mál gegn mörgum
brasilískum fyrirtækjum, sem
nota nafn hans ólöglega í
auglýsingaskyni.
„Þetta er mér ekki peninga-
mál,“ segir svarta stjarnan.
„Ég er bara þreyttur á að láta
misnota nafnið mitt í það ó-
endanlega.“
Knattspyrnufélag hans, San-
tos, borgar honum um það bil
kvart-milljón króna í kaup á
mánuði, og það ætti honum
að nægja.
Úr heimspressunni:
Keisaradóttirín og hippinn
— Onassis-hjónin sömdu
Keisaradóttirin og
hippinn
Fyrir ári giftist dóttir Persa-
keisara, Shahnaz að nafni,
hippa-listamanni, og þau hafa
nýlega eignast son. Sagt var
að keisarinn væri lítt hrifinn
af ráðahagnum, en talið er að
hann hafi nú viðurkennt
tengdasoninn, því þegar kona
keisarans, Farah, var á ferða-
lagi í Sviss í vetur, heimsótti
hún ungu hjónin og færði þeim
dýrmætan bikar að gjöf frá
keisaranum, með inngreiptu
skjaldarmerki ættarinnar.
Þar með var dóttursonurinn
viðurkenndur sem gjaldgengur
f jölskyldumeðlimur! Og það
fylgir sögunni að von væri á
keisaranum í heimsókn til dótt-
ur sinnar í Sviss.
Onassis-hjónin sömdu
Hjónin Ari og Jackie Onass-
is eru ávallt kærkomið efni í
heimspressunni. Það hljóp því
á snærið hjá þýzkum slúður-
dálkahöfundi, þegar hann rakst
á Ara, sem var að koma út úr
lúxusveitingahúsinu Maxim í
París og ætlaði í kvöldgöngu.
Þegar hann sá blaðamann-
inn, sem hann þekkti lítilshátt-
ar, sagði hann:
„Ég veit, um hvað þér ætlið
að spyrja. Og ég get sagt yð-
ur, að það er ekki rétt sem
þessi maður hefur skrifað.“
(Með þessu átti hann við ný-
útkomna bók eftir fyrrverandi
bryta sinn, Christian Kafarak-
is, þar sem fullyrt er að sam-
búð þeirra Jackie og Ara bygg-
ist á skriflegum samningi í 70
liðum).
„Við Jackie skiljum hvort
annað mjög vel, og við kærum
okkur ekki um að svona fjar-
Framh. á bls. 4
glasbotninum
. . . í eld kastað
MaSur nokkur kvæntist
feiknarlega trúaðri konu,
og hann hélt aS hún væri
algerlega kynköld, þar sem
hún neitaSi honum um öll
kynferSisleg mök viS sig.
Þetta varS manninum of-
raun til lengdar; og kvöld
nokkurt, eftir aS þau voru
háttuS upp í rúm, hvíslaSi
hann í eyra henni:
„Þú veizt víst aS þaS
stendur í Biblíunni, aS sér-
hvert þaS tré, sem ekki
her góSan ávöxt, skal upp-
höggiS verSa og í eld kast-
ast?“
Þessi orS urSu henni ær-
iS umhugsunarefni. Og
þegar aS náttúruleysis-
timabilinu kom um siSir,
voru þau barnflesta fjöl-
skyldan i sveitinni.
Um að trúa
Fallega unga skvísan
var i þann veginn að hátta
hjá stráknum, sem hún
hafði kynnst af tilviljun
sama daginn, en fór allt í
einu að gráta.
„Ég er hrædd um að þú
fáir slæmt álil á mér,“
kjökraði liún. „Eg ER ekki
eins og þú kannske held-
ur.”
„Ekki vera með áhyggj-
ur,” sagði ungi maðurinn.
„Ég TRÚl þér.”
„Þú ert sá fyrsti,” livísl-
aði liún.
„Sá fyrsti, sem hefur sof
ið hjá þér?”
„Nei, sá fyrsti, sem hef-
ur trúað því, sem ég segi.”
Frægur faðir
Ung sveitastúlka réSist i
vist til borgarinnar. Hún
var ákaflega veik fyrir
hermönnum, og þannig fór
aS hún varS ófríslc. Þá
sagSi hún upp vistinni og
fór heim.
FaSir hennar var litt
hrifinn af þessu, en þá
sagSi dóttirin, aS faSir-
barnsins væri einliver fræg
asti maSur heimsins. ViS
þetta blíSkaSist karl faSir
liennar og fór aS gizka á
hver þaS gæti veriS, en
gafst aS lokum upp — svo
aS hann spui’Si dóttur sína
hver þaS væri. Hann fékk
svohljóSandi svar:
„Öþekkti hermaðurinn!”
Vantaði konuna illa
Það var í Klondyke, þegar
gullæðið stóð sem hæst.
Maður nokkur stóð við bar
borð og andvarpaði.
„Bara að ég gæti fengið
kotiuna mína aftur.”
„Hvað hefurðu gert af
henni?” spurði einhvcr.
„Ég skipti á henni og
einni flösku af viskýi.”
„Og nú salmarðu henn-
ar?”
„Læt ég það vera —
ekki nema af því að ég er
þyrstur aflur.”
Hörð samkeppni
Lögreglan gerSi rassíu
og fór meS hóp léttúSar-
kvenda á stöSina.
„HvaS starfiS þér?” var
ein stúlkan spurS.
„Ég er listamaSur,” svar
aSi liún.
Næsta svar var sam-
hljóSa.
En aSspurS, svaraSi
þriSja stúlkan: „Ég er
vændiskona.”
„Og hvernig er afkom-
an?” spurSi lögreglufull-
trúinn.
„Slæm,” svaraSi stúlkan.
„ÞaS eru alltof margar
listakonur, sem undir-
bjóSa okkiu’. ...”
*
Hneykslanleg sambúð
Fyrir nokkrum áratug-
um húsvitjaði sveitaprest-
ur nokkur Kára og Láru,
sem lmnn hafði heyrt að
væru farin að búa sa.man í
hneykslanlegri sambúð.
liann svipaðist um heima
hjá þeim og tók þá eftir
þvi, sér til mikils léttis, að
tvö rúm voru í íbúðinni.
„Jæja, svo þið sofið í
sitt livoru rúmi,” sagði
hann.
„Nei, ekki er það nú,”
sagði Kári.
„Nú, en livaö gerið þið
þá við hitt rúmið?”
„Ja,” svaraði Kári, „það
á krakkinn að fá, þegar
sá tími kemur.”
Há húsaleiga
I stofnun nokkurri, sem
annaSist rannsóknir á kyn
ferSismálum, kom i ljós
ósamræmi í svörum á
spurningalista varSandi
samfarafjölda lijóna nokk
urra. Því var liringt til
eiginmannsins.
„1 svari ySar við spurn-
ingu hafiS þér sagst liafa
samfarir tvisvar í viku, en
konan ySar segist liafa
þær 48 sinnum á sama
tíma.”
„Já, þetla er víst alveg
rétt,” svaraSi eiginmaSur-
inn. „Húseigandinn verSur
aS fá greidda liúsaleig-
una!”
Draumurinn
„Það ásækir mig kynd-
ugur draumur, læknír,”
sagði maðurinn og hélt
heljartaki um báða arma
stólsins. „Mig dreymir að
ég sjái hest á beit og að
ég sé ákaflega ástfanginn
af hrossinu.”
„Nú, hm — er það
foli eða hryssa?”
Maðurinn starði með
hálf-opinn munn á lækn-
inn, áður en hann gat ioks
stamað:
„Auðvitað er það hryssa!
IJaldið þér að ég sé kann-
ske eitthvað öfugur?”
Nokkrir stuttir . . .
— Þér kvartiS yfir kyn-
orkuleysi. Hérna er lyfseð-
ill á noklrar örvunartöfl-
ur, sem ættu aS nægja í
sex vikur.
— Kærar þakkir, en svo
lengi lief ég ekki tíma til
aS standa í því.
★
Fyrir utan veitingastofu
í Osló er skilti, sem á er
letrað:
— Skiljið ekki viS kon-
una yðar vegna þess að
hún kann ekki að húa til
mat — borðið hjá okkur
og liafiS Iiana sem kjöltu-
í’akka.