Ný vikutíðindi - 26.05.1972, Side 1

Athygli
skal vakin á því, að
ritstjórn og afgreiðsla
blaðsins er flutt að
Hverfisgötu 101A,
2. hæð.
Föstudagurinn 26. maí 1972. — 21. tbl., 15. árg. — Verð 30 krónur
FATAFELLA VIKIIMAR
Ung stúlka hrirígdi i
hlaðið á dögunum og sagði
farir sínar ekki sléttar.
Hafði hún ráðið sig sem
svo kölluð „Oper“-stúlka til
Kau pmannahafnar. Ekki
þykja slíkar ráðningar í
frásögur færandi, nema
eitlhvað sérstakt heri iil —
og það gerðist svo sannar-
lega i þessu tilviki.
Stúlka þessi hafði varla
verið viku í vistinni, þeg-
ar bera fór á því, að hús-
bóndinn fór að gera scr
talsvert tílt um gripinn.
Ekki liefði þetta þótt
neinum tíðindum sæta und-
ir venjulegum kringumstæð
um, ef ekkert meira liefði
á eftir fylgt; en nú fór skör
in svo sannarlega að færast
uppí bekkinn.
Eiginkonan — húsmóðir-
in á heimilinu — vildi sem
sagt fá að vera með í leikn-
RADDIR LESENDA:
EIJV LÍTIE IIROSENniNG
Nú. þegar loks liefur lek-
izt („eftir japl og jaml og
fuður“) að fá til Islands,
tleimsmeistaraeinvígi aldar-
i.inar i Skák. Leyfi ég mér
.'ð leggja orð í helg við ís-
fcnzk fréttablöð á þann veg,
að þær fáu vikur, sem ein-
vígið varir, livort ekki sé
unnt að leggja til hliðar, að
mestu, „pólitiskar” erjur á
miUi austurs og vcsturs hér,
a.m.k. varðandi alll það,
sem liugsanlega kynni að
vera truflandi fyrir liina
skapríku snillinga. Því háð-
ir ku þeir vera miklir föð-
urlands-dýrkendur, og öngv
ir fremur en slikar lisla-
mannssálir eru viðkvæmar
fyrir óblíðum getsökum,
hvort lieldur sem þær liafa
við rök að styðjast eða ekki.
I þess stað ælli að halda
uppi, svo um munar, livers
konar kynningu og fræðslu
um þetla dásamlega og seið
magnaða undur — Skák —
svo sem hún hefur þróasl
gegnum aldirnar og fram á
þennan dag. Af nógu er að
taka víðs vegar að úr skálc-
bókmennlum heimsins, og
mikilli fjölhreytni.
Fyrir utan hina alþýð-
legu og almennustu hlið
manntaflsins, sem margir
eru fróðir um, er og um að
ræða vísindi, Iist, stærð-
fræði, heimspeki, sögur,
kvæði gátur, ódauðlegar
skákir, minnisstæð einvígi,
skritna karla, skák-konur,
skáhlindu, álrúnað skák-
meistara o. m. fl.
Ég vona að þér gerið yð-
ar hezta í þessu efni.
Virðingarfyllst.
ísafirði, 16. maí 1972.
Gísli líristjánsson.
um.
Kom þá í ljós, eftir því
sem slúlkan tjáði blaðinu,
að lil þess var ætlast að
innifalið væri í kaupinu
all-mikið af því, sem stund-
um hefur ekki verið falt,
nema þegar létlúðugt fólk
á í hlut.
Framh. á hls. 4
STORMESDEIAR EiMDUR
við Sólarlagsbraut
Nýlega kom fram kvörtun í
blöðunum frá golfleikurum á
Seltjarnarnesi vegna skotæf-
inga lögregluþjóna þar úti á
tánni.
Nú hefur fréttaritari okkar í
Vesturbænum þá sögu að'
segja, að haglaskotadrunur
heyrist við Ægissíðu og endur
séu stórmeiddar í varpi upp af
Sólarlagsbrautinni.
Ekki kveðst hann vita, hvort
jhægt sé að setjá særðu endurn-
ar og skothríðina í sambánd
hvort við annað, en bendir á,
, að stutt sé yfir eiðið frá varp-
I inu að Ægissíðu.
i Sennilegt telur hann, að hér
séu krakkar að verki, þvi varla
! leiki ábyrgir menn svo Ijótan
jleik. Hann hefur séð illa út-
leikinn fugl og hafi engu lík-
ara verið en að hann hafi orð-
ið fyrir grjót- eða spýtukasti.
Aðrir, sem séð hafa meidda
fugla þarna, halda jafnvel að
þeir hafi orðið fyrir skotum
úr loftriffli.
Þetta er ljótt að heyra.
SAMLEIKURINX
1 31 UASSIÐ
MEYÐAROP
ungrar stúlku, sem er á glap-
stigum og hringdi til blaðsins
Auglýsingaleikui* lögreglunnar
tveggja ára rannsókn — aö
Dekkjaþjófnaður
Dekkjaþjófnaður af
bílum er orðinn svo al-
gengur, að til vandræða
liorfir. Eina ráðið — ef
ráð skyldi kalla — lil
þess að unnt kunni að
reynast að hafa aftur
uppi á stolnum dekkjum,
er að skrifa hjá sér núm-
er og heiti þeirra.
Islendingar eru farnir
að slá hinurn Norður-
landaþjóðunum við í
þjófnaðarmálum. Liggur
við að maður verði að
binda við sig skóna, ef
ekki á að glata þeim!
Það er talsvert forvilni-
legt, þegar lögrcglunni
finnst ástæða til að aug-
lýsa umsvif sín.
Siðasta stórafrekið á
þessu sviði var það, þegar
kallað var á blaðamenn lil
að tilkynna, að uppvist
hefði orðið um umsvifamik-
ið hasssmygl til landsins ■—
og ekki stóð á því að gel'a
í skyn að liér hefði verið
um eiturlyf j asöluhring að
ræða. Trommað var upp
mcð stórfyrirsagnir í dag-
hlöðunum. Allar slúðurkerl-
ingar i hænum fóru á kreik
lil að reyna að ljúga ein-
liverju upp á einlivern, jafn
vel kunnir heiðursmenn úr
lölu heildsalastéttarinnar
áttu að hafa verið höfuð-
paurarnir í þessu ægilega
máli, þólt þeir hcfðu ekki
annað til saka unnið en að
vera umboðsmenn ei’lendra,
(ónafngreindra störfyrii’-
tækja).
Sú spurning hlýtur að
vakna hjá landslýð, hvoi-t
ekki sé kominn tími til
þess, að lögreglan fai’i að
vinna í kyi’rþey að þvi að
konxa undir lás og slá nxönn
um, senx allt sitt líf hafa lif-
að á því að ljúga, svíkja og
stela, og lialda áfraixx txð
teljast finir xxienix, eftir að
þeir hafa orðið upp.visir —-
ekki aðeins að milljóna-
þjófnaði — - lieldur tug-
milljóna.
Sú skoðxm hefur rult sér
nxjög til rúms á siðari' ár-
um, að hass sé tiltölulega
meinlaus víixiugjafi — og
þai’f ekki annað en að ýitna
til skýi-zlu þeirrar, sem
nefnd skipxið af Nixon gaf
um riiálið, en i henni var
þvi haldið fram — eftir
hass væi’i xnun nxeinlausara
en brennivín — og jafnvel,
að líkanxsheill fólks, sem
sígareltur reykti, væri ver
horgið en þeii’ra, se'm neyttu
hass að ‘ staðaldri.
Það er lang-réttast að sú
staðreynd korni fram, að í
umi’æddu hass-máli var
enginn glæpaliringur, eng-
inn höfuðpaui’, engir eitur-
lyfjaneytendur, er.gin Maf-
ía, ekkert annað en nokkr-
ir velunnarar þess, að fá
sér „smók“ og láta sér líða
Framh. á his. 4