Ný vikutíðindi - 02.06.1972, Blaðsíða 3

NV vikutíðindi
3
4i
þreifaði hann í áttina til hinn-
ar óþekktu og greip brátt í
litla, mjúka hönd.
— Varztu hissa núna, Frið-
rik? heyrði hann hvíslað
mjúkri og heitri röddu.
— Já, svo sannarlega, hvísl-
aði hann og fann til einkenni-
legrar kenndar í þessum ó-
venjulegu kringumstæðum.
Hvers vegna ... hvers vegna
komstu hingað í kvöld?
í dimmunni sá hann móta
fyrir röð af hvítum tönnum, er
hún brosti, og hann gerði sér
í hugarlund, tvær mjúkar og
blóðríkar varir.
— Ég þráði þig, hvíslaði hún
aftur.
Hann dró hana til sín og
kyssti hana. Hún endurgalt
koss hans, fyrst leitandi og
létt, en síðan af stöðugt meiri
hita. Hendur hans fóru leit-
andi og ákafar um líkama
hennar. Hann fann heit brjóst
hennar undir þunnri blússunni.
Og hendurnar héldu áfram, I
leitandi og eggjandi.
Skyndilega reis hún á fætur I
og stóð fyrir framan rúmið. I
Hann heyrði andardrátt henn-
ar, og fann hvernig hin heita |
þrá, sem hún hafði kveikt
innra með honum, hóf sig og
blossaði upp íbrennandi loga.
Þetta var allt dæmalaust,
hugsaði hann. En hugsa sér,
ef hún kveikti nú á lampanum
og uppgötvaði, að hann var
alls ekki Friðrik! Hann varð
einhvern veginn að hindra það.
Hann kærði sig ekkert um að
hætta þessum leik við svo bú-
ið.
— Við skulum ekki kveikja
á lampanum, hvíslaði hann.
Það er miklu unaðslegra í
myrkrinu. Komdu ...
Hann heyrði skrjáfa í fötum,
sem féllu á gólfið, og í óljósri
skímunni sá hann brátt móta
fyrir nöktum líkama hennar,
hvítum og freistandi. Hann
greindi rétt aðeins dökkleitar
geirvörturnar og grunaði —
fremur en sá — hinn dökk-
leita þríhyrning undir ávölum
maganum.
Hægt kom hún nær honum.
Hann varð sem drukkinn af
ilminum frá líkama hennar.
— Friðrik, hvíslaði hún heit-
um rómi og smaug upp í rúm-
ið til hans.
Hann lét sig nú nafnið einu
gilda. Hann hefði svo sem eins
getað heitið Friðrik. Hvaða
þýðingu höfðu nöfn á þessari
stundu? Hann þrýsti henni á-
kaft að sér og kyssti hana
heitt og stjórnlaust. Hún
klemmdi likama sinn mjúklega
upp að honum og kurraði.
-— Þú . . . sagði hann. Hann
vissi ekkert nafn. En það gerði
ekkert til. Það eina, sem máli
skipti nú, var sælutilfinning
sú, sem hún veitti honum.
Að liðnum nokkrum unaðs-
legum klukkustundum, fullum
af taumlausri ástarvímu, yfir-
gaf hún hann. Nú þurfti hún
endilega að fara heim, sagði
hún.
Pétur spurði einskis og mót-
mælti ekki heldur. Hann hugs-
aði nú aðeins til þess með á-
nægju að fá að sofa í einrúmi
það sem eftir var nætur. Hann
gerði málamyndatilraun til
þess að rísa á fætur og klæða
sig og fylgja henni heim, en
hann þorði ekki að hætta á að
afhjúpa brögð sín. Þessu varð
að bjarga á einhvern annan
hátt. Hún varð að fara ein í
bíl.
— Þú, hvíslaði hann hljóð-
lega, þetta hefir verið unaðs-
leg stund. Við skulum ekki
trufla stemninguna með því að
kveikja ljósið núna. Við skul-
um lofa hinni dásamlegu
stemningu að fylla loftið enn
um stund. Á ég að hringja eft-
ir bíl handa þér? bætti hann
við; og hjartað barðist uppi í
hálsi.
— Já, Friðrik, svaraði hún
lágt. Það er satt. Við skulum
skilja í myrkrinu — mjúku,
yndislegu myrkrinu. Kysstu
mig nú, og svo hverf ég á
sama hátt og ég kom.
Pétur fann til mikils léttis.
Hann þurfti ekki að láta kom-
ast upp um sig. Þetta skemmti-
lega ástarævintýri skyldi ekki
verða eyðilagt með björtu ljósi
og óteljandi óþægilegum út-
skýringum. Hin óþekkta hafði
komið utan úr myrkrinu, og
hún ætlaði að hverfa aftur í
myrkrið — og það sló enn
rómantískari blæ á ævintýrið.
Hann fann, að hann mundi
aldrei gleyma þessari dæma-
lausu nótt, sem hann hafði
eytt með óþekktri, blóðheitri
konu. Með bros á vör sofnaði
hann vært og vel, eftir að úti-
dyrnar höfðu lokazt á eftir
hinni dularfullu ástmeyju.
Nokkru eftir hádegið næsta
dag sneri hann aftur heim
Ulla var þá heima og bað
hann umsvifalaust að gefa
skýringu á fjarveru sinni um
nóttina.
— Hvar hefirðu haldið þig?
spurði hún hvasst. Varstu kann
ske hjá einhverri af ástmeyj-
unum?
Hann kingdi munnvatni sínu.
Hafði næturævintýri hans í
íbúð Friðriks skilið spor eftir
sig? Fann hún eitthvað á sér?
Konur eru sífellt á ferðinni
með þetta bölvaða sjötta skiln-
ingarvit, hugsaði hann
— Nei, Ulla litla, svaraði
hann. Mér fannst .aðeins, að
þú værir svo — já, þú varst
ekki sérlega skemmtileg í gær-
kyöldi, og þess vegna vildi ég
géfa þér tækifæri til þess að
hugsa málið í ró og næði. Mér
fannst, satt að segja, að þér
veitti ekkert af dálítilli lexíu.
— En hvar hefurðu verið í
nótt? spurði Ulla ákveðin.
Hann sagði henni eins og
var, að hann hefði af tilviljun
hitt Friðrik, og að hann hefði
fengið að sofa í búðinni hans.
— Svafst þú þar — í íbúð-
inni hans Friðriks? spurði
Ulla, og augu hennar urðu
kringlótt af undrun og munn-
urinn galopnaðist.
Ulla steinþagði um stund.
Svo andvarpaði hún þungt og
sagði:
— Þú hefur rétt fyrir þér,
Pétur. Ég hefi fengið dugiega
lexíu.
Ulla var óvenjulega þógul
og hugsandi allan daginn. Það
var Pétur reyndar líka.
Hann hugsaði með ánægju
um hinar himnesku nautnir
liðinnar nætur og naut minn-
inganna.
Ulla hugsaði með hryllingi
til þess, hvernig farið hefði, ef
hún hefði heimtað að kveikja
Ijósið, er hún var í íbúð Frið-
riks. Henni hraus hugur við
því.
Hún hét því með sjálfri sér,
að hún skyldi aldrei heim-
Framh. á bls. 4
KOMPAN
Prestkosningar — Vonlausir klerkar
Píptir niður — Fáheyrður ruddaskapur
Mash - Kynlífssensasjón
Þá eru enn einar prestkosningar
afstaðnar, að þessu sinni í Breiðholts-
prestakalli, en hér er um að ræða
spánýtt brauð.
Ekki þijkir líklegt að þessar prest-
kosningar hafi verið í nokkru frá-
brugðnar öðrum prestkosningum hér-
lendis, en hafi hins vegar verið
„framdar” í hefðbundnum stíl.
Stuðningsmenn hvors um sig stofn-
seltu skrifstofur líkt og um pólitíska
kosningu væri að ræða, en úr þess-
um höfuðstöðvum guðsmannanna
mun síðan — ef að vanda lætur —
liafa verið ausið lofi, og þái ekki síð-
ur óhróðri, um kandídatana.
Almenningi í landinu er löngu orð-
ið flökurt af öllum þeim skít og ó-
þverra, sem kerkar hafa ausið yfir
hvern annan, þegar þeir hafa verið
að berjast um brauð, sem vænleg
gætu orðið til að gefa eitthvað
í aðra hönd. Og þótt ekki sé vitað
fyrir vist, hvort hinu gamalkunna
vopni, róginum, hafi verið beitt af
fullum krafti, bcr að minnast þess,
að prestkosningar í landinu og fram-
kvæmd þeirra á liðnum árum hafa
átt drýgslan þátt í þeirri fyrirlitn-
ingu, sem þorri landsmanna hefur á
klerkum og kirkjunni í landinu.
tónleikum mætti frá Svíþjóð, (undir
nafninu Jesúfólkið) að segja, að það
var eins og raunar aðrir þeir, sem
þarna mættu i nafni frelsarans, baul-
að niður — og talar það sannarlega
sínu máli um hugarfar unglingana í
landinu gagnvart klerkum, kirkju og
kristindómi, eins og hann hefur ver-
ið rekinn.
Sjaldan mun fólki hafa blöskrað
eins rækilega eins og þegar ungur
íslenzkur sellóleikari var að halda
konsert í Austurbæjarbíói á dögunum
og tjaldið var dregið fyrir, um það
bil í sama mund og listamaðurinn
var að hefja flutning aukalagsins.
Framkoma svipuð þessu er að vísu
engin ný bóla, en þó keyrði hér svo
úr hófi að fólk féll gersamlega i stafi.
Að vísu var klukkan farin að nálg-
ast níu all-ískyggilega, og eitthvert
slangur af fólki beið þess óþreyjufullt
að fá að sjá einhverja danska klám-
mynd um uppáferðir á rúmstokknum
— en vart' hefðu þrjár minútur til
eða frá sakað, þegar svona stóð á.
Grunur hefur lengi legið á um það,
að starfsmenn Austurbæjarbíós væru
ekki vitsmunaverur, og þarna fékkst
hann svo sannarlega slaðfestur svo að
ekki varð um villst.
Til marks um það, hve vonlausir
klerkar eru orðnir um að gela vakið
atlujgli almennings i landinu á fagn-
aðarerindinu, er tilhneyging þeirra til
að færa sér í nyt hvers kyns tíma-
bundna tízku meðal unglinga og jafn-
vel fullorðinna — og reyna síðan að
klína föður, syni og heilögum anda
inn i stælinn, sem ríkjandi er liverju
sinni, í þeirri von að vanþroska börn
og unglingum geti orðið á að rugla
hlutunum saman.
Helstu fyrirbrigðin, sem hér um
ræðir, eru svokallaðar poppmessur,
dansmessur og nú síðast hin svokall-
aða jesúbylting.
Það kom berlega í Ijós i Laugar-
dalshöllinni um hvítasunnuna, að
unglingarnir, sem þangað komu voru
ekki að mæta þar til að hlýða á
guðsorð, heldur góða tónlist.
1 hvert sinn sem geistlegur maður
var innan sjónmáls á umræddri sam-
komu, var hann umsvifalaust baulað-
ur niður af mannskapnum.
Hins vegar léku Nátlúra og Trú-
brot frumsamin tónverk við gífurleg-
an fögnuð áheyrenda og horfcnda, en
það er um fóllc það, sem á þessum
Og úr þvi verið er að ræða um
kvikmyndahús, þá er vert að benda
á mynd, sem hefur nú um langt skeið
verið sýnd í Nýja bíó og er tvimæla-
laust með þeim beztu sem gerðar
hafa verið a.m.k. af Amcríkönum á
síðari árum.
Kvikmynd þessi heitir Mash og
verður að teljast með því bezta, sem
hér hefur sézt á tjaldinu mánuðum
saman.
Og svo að síðustu nýjasta sensa-
sjónin á bókamarkaðnum „Allt sem
þú hefur viljað vita um kynlífið”.
Rúmar 250 blaðsíður af útskýringum
á öllu varðandi það, sem Þórbergur
gaf á sínum tíma samheitið „hitt”.
Bókin er eins og sagt er „útskýrð
af David Ruben”, þýdd er hún af
Páli Heiðari Jónssyni og útgefin af
Erni og Örlygi.
Þessi bók er að sjálfsögðu kjörin
fyrir alla, sem aldrei hafa haft kjark
í sér til að spyrja um hið leyndar-
dómsfulla kynlíf.
ASSA.