Ný vikutíðindi - 30.06.1972, Blaðsíða 7
NÝ VIKUTÍÐIND!
7
ágúst, en þá voru þau stödd í
New Mexico, þar sem þau
heimsóttu frænku Bonnie.
Á leiðinni höfðu þau rænt
lögregluþjóni og tekið hann
með í heils dags bíltúr, en síð-
an slepptu þau honum án þess
að skerða hár á höfði hans.
Þetta áttu þau eftir að end-
urtaka oft næstu mánuðina, og
ekki varð það til að draga úr
því áliti manna, að þau væru
mjög fífldjörf.
Þau nutu langra bílferða,
óku oft stanzlaust í 16 til 18
tíma, og breikkuðu mjög bil-
i® milli þeirra og lögreglunn-
ar, sem vann að seinasta mál-
inu, þar sem þau komu við
sögu. Þau óku nú til Michigan,
svo að Raymond gæti heilsað
upp á föður sinn. Eftir að
hafa rænt nokkra banka með
litlum hagnaði, fóru Bonnie og
Clyde ein af stað í hringferð
um Miðvesturríkin.
Raymond varð eftir hjá föð-
ur sínum, en ein af vinkonum
hans lét lögregluna vita, hvar
hann dvaldist, og hann var
gripinn og dæmdur í 263 ára
nauðungarvinnu. En Bonnie og
Clyde voru ekki lengi að út-
vega sér mann í hans stað.
Bill Jones, 17 ára gamall
bílaþjófur, hafði ekki hinn
minnsta grun um það, sem
hann átti í vændum, þegar
hann fékk að sitja í hjá glæpa-
hjúunum, sem tóku hann upp
1 á þjóðvegi í Texas. Daginn
eftir stálu hann og Clyde bíl
fyrir utan veitingahús eitt, en
eigandinn sá til þeirra, hoppaði
upp á stigbrettið á bílnum og
reyndi að stöðva þá. Clyde
setti byssuna upp að hálsi
mannsins og hleypti af skoti,
sem nærri því skildi höfuðið
frá bolnum. Síðan sagði hann
Bill, að nú væri hann samsek-
ur um morð, og það væri eins
gött ' fyrir hann að fylgjast
með þeim Bonnie hér eftir.
Seinna var Bill tekinn, og í
yfirheyrslu hjá lögreglunni
skýrði hann frá því, að bæði
Bonnie og Clyde hefðu notfært
sér hann kynferðislega.
.— Þau tóku mig til bæna,
ef ég reyndi að mótmæla þeim.
Það kom fyrir að þau bundu
mig upp við tré, svo að ég
gæti ekki strokið frá þeim.
— ★ —
NÆSTA fórnarlamb Barrow
flokksins var Howard Hall,
fyrrverandi kúreki, sem nú
rak litla verzlun í Sherman
í Texas.
' Um ellefuleytið um kvöldið,
hinn 11. október 1932, komu
Bonnie og Clyde inn í búðina
til að kaupa brauð og eina dós
af niðursoðnum laxi. Clyde
rétti afgreiðslumanninum,
Little, fimm dala seðil, en á
sama augnabliki dró Bonnie
upp byssu og miðaði henni á
Hall og Little, meðan Clyde
rændi kassann.
Clýde dró líka upp byssu og
rak hana í magann á Hall, svo
harkalega, að maðurinn datt aft
ur fyrir sig. Síðan skaut Clyde
tveim skotum í magann á hon-
um; og meðan hann lá þarna
deyjandi á gólfinu, tíndu Bonn
ie og Clyde saman ýmsar mat-
vörur, sem þau höfðu á brott
með sér, fyrir utan innihald
peningakassans. Hinn flemtri
slegna Little létu þau í friði.
Mánuðirnir liðu, og þau
frömdu fleiri rán, alltaf smá-
LÁRÉTT:
1 bæjarnafn
7 engi
12 hestar
13 leika
15 nes
16 ósennilegar
18 skammst.
19 flani
20 vínstofa
22 beita
24 spýja
25 þefa
26 árstími
28 vanþóknun
29 titill
30 skammst.
31 hvata
33 vafaorð
34 óskyldir
35 vísindastörf
36 sign.
38 spil
39 roti
40 verkfæri
42 járnsteinn
44 húsdýrinu
45 yrkir
48 grandi
49 rótartaug
50 dugir
52 óhljóð
54 suð
55 fréttastofa
56 mótfallinn
59 tónn
60 p.t.
63 óvalin
65 snautir
66 japlaði
LÓÐRÉTT:
1 herseta
2 eignast
3 þokumökkur
4 bíta
5 þegar
6 auðlindunum
7 bardagi
8 þil
9 tortryggja
10 líkamshluti
11 veiddar
12 aular
14 sakaruppgjöf
16 smekkvísa
17 glæpamaðurinn
20 líkamshluti
21 guð
22 tónn
23 skipstjóra
26 æki
27 gagnar
31 fugl
32 æðibunu-
gangur
35 gleðiláta
37 snuðrara
38 fljótið
41 líffæri
42 hlutdeild
43 lagði
46 fornafn
47 öf. tvíhlj.
51 geyspaði
53 fugli
57 brún
58 fljót
61 nes
62 titill
63 ógna
64 frumefni
KROSSGÁTAN
rán með litlum hagnaði. Á
milli ránanna slöppuðu þau af
og skemmtu sér eins og hverj-
ir aðrir smáborgarar, fóru í
skógarferðir með matarkörfu
og Ijósmyndavél, og oftast
buðu þau móður Bonnie eða
öðrum ættingjum hennar, með
sér.
Clyde var ákafur áhugaljós-
myndari, og hann og Bonnie
skemmtu sér oft við að taka
myndir hvort af öðru. Hann
stillti sér upp fyrir framan
stolna bíla með vopn í hönd,
og hún lét hann taka myndir
af sér með vindil í munninum,
eða þar sem hún beindi byssu-
hlaupi að maganum á honum.
Þau sýndu lögreglunni fyrir-
litningu sína með því að senda
myndirnar til dagblaðanna,
sem stundum tóku sig til og
birtu þær.
Myndinni af Bonnie með vind
ilinn var slegið upp með text-
anum: „Reykjandi glæpa-
mannabrúður“. En þá fauk
hressilega í Bonnie litlu. Hún
vildi ekki hafa að fólk héldi
að hún væri svo gróf í sér, að
hún reykti vindla. Hún, sem
var svo kvenleg. Þegar þetta
var, hafði hún þegar gerzt sek
um margar blóðugar árásir.
Bridge-
Þ Á T T (I R
Norður:
S: G 6 2
H: G 8 4
T: 9 3
L: 7 5 4 3 2
Vestur: Austur:
S: Á D 10 9 7 S: 4 3
H: K D 10 9 H: 7 5 2
T: — T: D 8 6 5
L: K 10 8 6 L: Á D G 9
Suður:
S: K 8 5
H: Á 6 3
T: Á K G 10 7 4 2
L: —
í skák þykja það oft glæsi-
legustu vinningarnir, sem unn-
ir eru með miklum mannfórn-
um. Hliðstæðar fórnir er stund
um hægt að færa í bridge,
enda þótt þeir möguleikar upp
götvist sjaldnast fyrr en eftir
— ★ —
OG AÐ lokum rann upp
páskadagurinn, þegar þau
myrtu lögreglumennina tvo,
sem fyrr er frá sagt, og dag-
inn eftir voru þau í blöðunum
kölluð: „Hættulegustu fjand-
menn Texasríkis“.
Um þetta leyti var John
Dillinger eftirlýstur sem:
„Hættulegasti glæpamaður
Bandaríkj anna“.
Hinn 6. janúar komu Bonn-
ie og Clyde til Dallas í Texas.
Þau voru nú farin að skipu-
leggja það afbrot, sem átti eft-
ir að gera þau að fjendum
þjóðfélagsins nr. 1., en það var
frelsun hins gamla félaga
þeirra, Raymond Hamilton, úr
fangelsinu í Huntsville.
Frú Milli McBride átti að
vera milligöngumaður í þessu
máli, og þau óku beint heim
til hennar í stolnum Ford V
8. En einhver hlýtur að hafa
þekkt þau og gert lögreglunni
aðvart, því þegar þau komu
gengu þau beint í gildruna.
Bonnie sat kyrr í bílnum, en
Clyde fór út og gekk heim að
húsinu. Lögreglumaðurinn Mal
com Davies var falinn í runn-
| unum fyrir utan, og margir
á og fara oftast algerlega fram
hjá mönnum. í meðfylgjandi
spili sýndi Suður þó frábæra
árvekni og skilning á hinni erf-
iðu aðstöðu, sem hann var í.
Allir á hættu. Vestur gefur.
Sagnir gengu þannig:
Vestur sagði einn tígul, Aust-
ur 2 lauf V 2 spaða, A 3
tígla og V 3 grönd. N—S
sögðu alltaf pass, þar til síð-
ast að S doblaði lokasögnina.
N spilar út L 3, sem tekinn er
í borði með 9, S lætur tígul
sjöið í. Sagnhafi spilar nú
hjarta frá blindum og fær
þann slag á drottninguna, fer
aftur inn í borðið á lauf og
nú má S gæta sín, en hann
er vandanum vaxinn og lætur
hjarta ásinn í. Sá sagnhafi nú
þann möguleika einan, að S
hefði spaða kóng þriðja, spaða
var spilað og fékk D þann
slag, var nú enn farið inn í
blindan á lauf. S sá hvert
stefndi og losaði sig við spaða
kóng í þann slag. Varð sagn-
hafi nú að láta í minni pok-
ann og verða einn niður í spil-
inu.
vopnaðir lögreglumenn biðu
inni í húsinu. Frú McBride
var í vörzlu lögreglunnar.
— Upp með hendurnar, hróp
aði Davies um leið og Clyde
gekk fram hjá honum.
— Hvorki fyrir þig né nokk-
urn annan, svaraði Clyde og
þreif til byssunnar. Tvö skot
hittu Davies og drápu hann
samstundis. Clyde hoppaði upp
á stigbretti bílsins, og Bonnie
ók af stað á æðislegum hraða.
— ★ —
ÞAU keyrðu í norðvestur í
átt frá Dallas, og þegar þau
komu til South Joplin, Miss-
ouri, tóku þau sér frí. Seinasta
ránið hafði gefið þeim það
miklar tekjur, að þau gátu lif-
að áhyggjulaus einhvern tíma.
Þau slóust nú í för með
Buck, bróður Clyde, og Blache,
konu bans. Buck hafði nýverið
losnað úr fangelsi. Skötuhjúin
tóku nú til við drykkju, og
gerðust svo hávær, að nágrann-
arnir kvörtuðu. Einn þeirra sá
af tilviljun, að þau geymdu
mikið af bílnúmerum í bíl-
skúrnum, og fólk reiknaði með
að þau væru bílaþjófar.
Lögreglunni var gert aðvart,
og fimm menn voru sendir að
húsinu. Það var komið undir
rökkur, og J. W. Harryman,
lögregluþjónn, fór út úr bíln-
um og gekk að bílskúrnum,
sem sneri að götunni. Glugg-
arnir á íbúðinni voru yfir bíl-
skúrnum. Þegar Harryman átti
eftir þrjá metra að skúrnum,
stakk Clyde tvíhleyptri hagla-
byssu út um gluggann og
hleypti af úr báðum hlaupun-
um. Harryman féll dauður nið-
ur. Þrír af lögreglumönnunum
hlupu i skjól, en hinn fjórði
stökk af stað til að hringja í
eftir liðsauka.
Glæpaflokkurinn var nú
kominn niður í bílskúrinn, og
á meðan Buck startaði vélinni,
skreið Clyde fram og ýtti líki
Harryman til hliðar. Bíllinn
hentist áfram, og Clyde hopp-
aði upp í hann. Um leið kom
Blanche æpandi út úr húsinu,
bílhurðin var opnuð og henni
kippt inn. Bonnie skaut eins
og brjálæðingur úr vélbyss-
unni allan tímann; og þegar
kvartettinn var horfinn sjón-
um, lá einn lögregluþjónninn
enn látinn í göturykinu.
Inni í húsinu fannst meðal
annars ljóð, sem Bonnie hafði
byrjað á, en ekki gefizt tími
til að ljúka. Ljóðið hét „The
Song of Suicide Sal“, eða Söng
ur Sjálfsmorðs-Sallyar. Hún
Hún hafði fyrir löngu gert sér
grein fyrir því, að heppni
þeirra gæti ekki staðið til ei-
lífðar og að athafnir þeirra
voru í rauninni ekkert annað
en sjálfsmorð.
Myndirnar, sem þau höfðu
tekið hvort af öðru, voru nú
birtar um öll Bandaríkin, bæði
í dagblöðum og á auglýsinga-
spjöldum, og eftir stuttan tíma
fyrirfannst varla sá maður, er
ekki vissi hvernig glæpahjúin
litu út. Þau þekktust fyrir ut-
an mótel í Platte City, í Miss-
ouri, eftir að' Bohnife hafði skot'
ið niður lögreglumann, sem
reyndi að stöðva bíl hennar.
Þau voru umkringd, og nú
kom lögreglan á staðinn í bryn
vörðum bíl, en einhvern veg-
inn tókst Clyde að skjóta í
sundur dekkin á lögreglubíln-
um, og þau sluppu í burtu
einu sinni enn. En í skothríð-
inni særðist Buck á höfði, og
Blanche fékk glerbrot í aug-
að, þegar bílrúðan brotnaði.
Fjórum dögum seinna þekkti
bóndi einn glæpaflokkinn, sem
þá hafði lagt tveim bílum í
skógarjaðri við Dexter í Iowa.
Hann kallaði á lögregluna,
sem nú gat komið þeim á ó-
vart. í þetta sinn særðist Buck
7 skotsárum, og meðan hann
lá og blæddi út, heyrði lög-
reglan að Blanche hrópaði í
sífellu:
„Ekki deyja, pabbi, ekki
deyja...“
Clyde fékk skotsár á hand-
legginn, en Bonnie slapp al-
gjörlega ósærð. Bílarnir
skemmdust svo mikið í skot-
hríðinni, að þeir urðu ónothæf-
ir, en glæpahjúunum tókst
samt sem áður að komast und-
an með því að hlaupa í gegn-
um skóginn. Lögreglan varð
að sætta sig við líkið af Buck,
og Blache, sem fengið hafði
taugaáfall.
Þeir sögðu að það væri
hreinasta undur, að Bonnie og
Clyde skyldu sleppa, en skýr-
ingin á þessu „kraftaverki“ et
sennilega sú, að lögreglumönn-
unum hefi ekki þótt og æski-
legt að fara inn í skóginn á
Framh, á bls. 5.