Ný vikutíðindi - 07.07.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Ruddaskapur
„Þú gleymdir meðalinu!"
• • HITT
Gamall kjóll
Listamaðurinn hafði lokið
lestri bókar, sem hann hafði
tekið J að sér - að myndskreyta.
„Heyrðu annars,“ sagði
hann við kon'una sína, þessi
saga á að hafa'gerzt fyrir átj-
án árum - síðan, eða árið 1954.
Hvernig voru kvenkjólarnir
þá?“
Sjö ára snáði kemur til
k PTT A pabba síns úti í skemmu:
^ P C I I §\ ® ® „Heyrðu, pabbi, lamdi afi þig
hér áður fyrr?“
„Já, sonur sæll.“
„En heldurðu að langafi hafi
------- lamið afa á sínum tíma?“
„Já, sonur sæl.“
„En heldurðu að langa-lang-
afi hafi lamið langafa?“
„Já, sonur sæll.“
„Heyrðu pabbi, gætum við
ekki hjálpast að við að upp-
ræta þennan arfgenga rudda-
skap?“
„Þá ætti allt að vera komið.“

„Eins og þessi, sem ég er í,“
svaraði hún og leit grimmdar-
lega til hans.
„Þa'ð var bara svo dimmt.“
glasbotninum
í stríði og ást er allt
leyfilegt!
Málaliðshersveitirnar
fóru með báli og brandi
um bið sigraða land; og
dag nokkurn ruddust sjö
þeirra að litlu húsi við
þjóðveginn. Ung slúlka
gekk fram í útidyrnar og
varnaði þeim inngöngu.
„Hlífið aldraðri móður
minni,” sagði hún bænar-
rómi.
Sú gamla ýtti henni til
hliðar og sagði:
„Enga vitleysu, telpa
min. Slrið er stríð!”
-k
Dáleiðsla
Kona fór til dávalds
og bað hann um að reyna
að lækna sig af þrálátum
höfuðverkjum. Hann ráð-
lagði henni að standa fyr-
ir framan spegilinn og end
urlaka i sifellu:
„Eg hef ekki'höfuðverk
— ég hef elcki höfuðverk."
Maðurinn gjörbreyttist til
batnaðar eftir spegilaðfcrð
ina, konunni til unaðar og
gleði.
Og þetla heppnaðist von
um betur; svo vel, að kon-
an vildi reyna aðferðina
líka á manninum sínum.
Hann var nefnilega ekki
neitt eldlega fjörugur í
rúminu lengur.
Og árangurinn varð ekki
síðri að þvi hann varðaði.
En kvöld nokkurt fyrir
háttatima laumaðist kon-
an til að athuga, hvaða
undirbúningsaðferðir mað-
urinn hennar Imfði fyrir
framan spegilinn f baðher-
berginu. Hún gægðist i
gegnum skráargatið.
Þar stóð maðurinn,
starði i spegilinn og endur
tók i sifellu:
„Þetta er ekki konan
mín ..."
Ljótt að segja þetta!
Hún Gunna Jóns hlær
að brandara þrisvar:
Þegar hún heyrir hann,
þegar hún segir hann öðr-
um, og þegar hún skilur
liann!
Maðurinn sagði . . .
— Skcmmtifcrð er að
koma tengdamóður sinni
heim aftur.
— Foreldrar eru fólk,
sem foreldrar þeirra hafa
eyðilagt hálfa ævina, cn
hinn helminginn hafa
börnin eyðilagt fyrir þeim.
Hií atutaé Ajál^
INDRIÐA G. ÞORSTEINSSON
Geng cg i gjörð og veru,
geng ég í gjörð og veru
gin og romm er í boði;
gin og romm —
og rjóðvönguð kona
i rúmi undir glugga
með gull i hári
og geislaskári
og mánaló
slær mildu Ijósi
á brjóstin.
En rónatetur
sitt hlandport hyllir
og hamar sig;
lcitar þess drykks
er glasið gyllir
og gleður mig.
Gin og romm —
skál —
og rjóðvönguð kona
í rúmi undir glugga
— skál —
með gull í hári
og geisla á brjóstum
skál —
til morguns
róninn reikar um portin
— skál.
í nótt mun ég lifa
og leita að konu
sál.
Læknisaðgerð
Unga frúin var hjá lækn
inuin og meðal annars
kvariaði hún yfir því, að
maðurinn sinn uppfyllíi
ekki hjúskaparskyldur sín
ar. Læknirinn sagði henni
að koma' aftur næsla dag
og taka manninn sinn
með.
Jú, hjónin mættu, og
frúnni var sagt að leggj-
ast á hekk. Að manninum
ásjáandi, lék læknirinn
lijónabandsleik við kon-
una. Þegar þvi var lokið
sagði liann við eiginmann
inn:
„Sko, svona á konan yð
ar að fá tvisvar í viku!”
„Og er nauðsynlegt að
ég I:omi lika hingað i
hvert skipti?” spurði sak-
leysinginn.
Lyst
Júlíus forstjóri er á ferli
eftir Hverfisgötunni ásamt
sinni ektakvinnu. Þau
mæta ungri og glæstri
dömu i alltof stuttu pilsi,
svo að þrýstin og girnileg
lærin beruðust að sjálf-
sögðu að verðskulduðu.
Júlíus álti erfitt með að
slita augun af þessari eft-
irsóknarverðu sýn, varpaði
loks öndinni mæðulega og
tautaði:
„Þetta vekur hjá manni
lyst."
Frúin svaraði á auga-
bragði:
„Lyst geturðu áreiðan-
lega skaffað þér úti. En
mundu, að þú átt að borða
heima!"
Greiðasamur kunningi
Tveir kunningjar sátu
og röhbuðu saman yfir
glasi, og Friðrik fékk þöi'f
fyrir að létta á hjarta
sínu og skýra frá þenu
heizka sannleika, að ekki
væri allt eins og það *th
að vera í heimahúsi hans.
,-,Það er leitt að þurfa
að viðurkenna það, en það
lítur út fyrir að ég viti
ekki hvernig ég eigi
gera konuna mína lukku-
iega.”
„O, þá er enginn vandú
kæri ven,” sagði Níefs'
„Nú skal ég gefa þér nokk
ur góð ráð. Þegar koniinn
er háttatími, skaltu setja
á plölu með Frank Sin-
atra, dempa Ijósin °5
sprauta svolitlu ihnvatm
um herbergið. Svo bið-
urðu konuna þína uin að
fara í gegnsæasta náttkjóÞ
inn sinn, og svo opnarðu
stærsta gluggann í svefn-
lierberginu.” f
„Og livað geri ég svo?
spurði Friðrik.
„Jú, sko, þá bara blístr-
arðu.”
„Blíslra ég?”
„Já, einmitt. Ég sten
fyrir ulan gluggann
þegar þú flautar, þ.á kein
ég inn og klára resiina —