Ný vikutíðindi - 14.07.1972, Blaðsíða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Endurbætur á húsakynnum Þórscafés
Að nndanförnu liafa stað-
ið ijfir nokkrar breylingar
á salarkynnum skemmli-
staðarins Þórscafé, en stað-
ur /)essi hefur verið einhver
sá fjölsóttasti hér í borg
s.l. 15—20 ár, þegar tekið
er með í reilminginn, að
þar hefur jafnan verið opið
hús öll kvöld vikunnar.
En fjölsótlir samkomu-
staðir krefja einnig mikla
umönnun og viðhald húss
og húsbúnaðar.
Þórscafé hefur frá fyrstu
tið, að það hóf starfsemi
sína i Brautarholti 20, leit-
ast við að hafa salarkynni
og aðbúnað með myndar-
brag, og breyttir timar og
tízka gera sínar lcröfur í
þessum efnum sem öðru í
almennri þjónustu, ef vel á
að takast hverju sinni.
Það þótti þvi timabært að
hefjast handa enn einu
sinni með umbætur og
skreytingar á salarkynnum
fyrirtækisins.
Veitingasalir Iiafa verið
málaðir, mynd- og ljós-
skreyttir. Fatageymsla end-
urbætt, afgreiðsla þjónaliðs
flutt úr danssal i rýmra
pláss i hluta vesturbygging-
ar hússins. Þá liafa stólar
og bprð í veilingasal verið
endurnýjuð. Uppsloppuðum
sælum komið fyrir í for-
stofu og að nokkru leyti i
veitingasal. Áklæði á stól-
um og skilrúmum er að
meslu í rauðum litum, og
er salurinn í heild mjög lil-
skrúðugur, en þó með
mildri, hlýlegri áferð. í
stuttu máli sagt, þá er sam-
kvæmissalur Þórscafés
mjög glæsilegur og hlutað-
eigandi aðilum til sóma
hvað allan frágang álirærir.
Rögnvaldur .Tohnsen, arki
tekt, liefur annast yfirum-
sjón með þeim framkvæmd-
um, sem gerðar hafa verið
á staðnum.
Til nýbreylni má leljast,
að veilingasalir (nema dans
gólf) og forstofa liafa verið
leppalögð með sjálflýsandi
efni. Þelta léltmynslraða
teppi Ijdlir mjög heildar-
svip staðarins og gerir sill
til að inngangur og aðal-
veitingasaiur fær viðkunn-
anlegan og lilýjan hlæ yfir
að líta.
Það er von eigenda Þórs-
cafés lif., að hinir fjölmörgu
gestir staðarins kunni vel
að mela þessar umbætur,
sem gerðar liafa verið í sam
ræmi við kröfur tímans,
hæði með tillili til gesta
staðarins og liagræðis fyrir
þjónustulið fyrirtækisins.
Þá er það einnig von
þeirra, að hér sannist hið
fornkveðna, að eins og föt-
in skapa manninn, eins lief
ur umhverfið álirif á fág-
aða framkomu fólks og hug
arfar til þess hetra.
Ragnar Jónsson veilinga-
maður, Þingvöllum, er
stofnandi Þórscafés í fyrstu.
En frá 1. marz 1971 eru eig-
endur Björgvin Árnason og
Jón Ragnarsson og hafa
þeir ekki hugsað sér að
breyla til með rekstrarfyr-
irkomulag frá því sem ver-
ið hefur undanfarið.
En þar eru nú fjögur
kvöld í viku dansskemmtan
ir fyrir yngri kynslóðina
Framh. á bls. 4.
Hinrir nýju eigendur Þórscafés, Jón Ragnarsson og Björgvin
Árnason,
glasbotninum
Borgarbarnið í
sveitinni
Óskar, sjö ára gamali
Kaupmannahafnardreng-
ur, var kominn út í sveit
til sumardvalar. Húsbóndi
hans — gæl'ur og gegn
bóndi — tók að sér að upp
lýsa hann um leyndar-
dóma náttúrunnar, og dag
nokkurn, þegar þeir gengu
um akur og engi, hrópaði
hann:
„Sjáðu, Óskar! Þarna
sérðu stork! Það er liann
sem kermir með lillu börn
in!”
Óskar stanzaði, ygldi
brúnir og tautaði:
„Vill það segja að eng-
inn fái almennilegan drátt
hérna í sveitinni?”
Einn gamall og góður
Hér er ein útsetning á
gömlum og góðum brand-
ara, því eins og þar stend
ur er aldrei góð vísa of oft
kveðin:
Stór og sterkur sjómað-
ur var kominn til Græn-
lands og fékk að vita að
hann gæti orðið félagi í
Hetjuklúbbnum, ef hann
gæti leyst þrjáir þrautir:
1. Skotið ísbjörn í einu
skoti mitt á milli augn-
anna.
2. Nauðgað grænlenzkri
stúlku í skinnbuxum.
3. Drukkið kassa af
áfengu öli sleilulaust.
Hann byrjaði á ölinu og
fór svo viðstöðulaust út til
að Ijúka liinum verkefn-
unum. Ilálftíma seinna
kom hann aftur, rifinn,
blóðugur og tættur, með
þessnm orðum:
„Þetta tókst — en hvar
er þessi kvenmaður, sem
ég á að skjóta á milli augn
anna?”
Auðskilið mál
Sú ljóshærða við slræt-
isbílstj órann: „Heimtið
þér virkilega að ég borgi
íull't gjald fyrir son minn,
af pví hann er í síðum
buxum? Jæja, gott og vel!
En þá ætla ég aflur á
móti að aka ókeypis — og
þér getið rétt ímyndað yð-
ur af hverj u ...”
Hættulegur megrunar-
kúr
Hún: „Gu-uð, ég hcf fitn
að svo hræðilega upp á
síðkastið! Hvað á ég að
gera?”
Læknirinn: „Ég vil ráð-
leggja yður að reyna lauk-
kúr, kæra fröken. 1 luílfan
mánuð skuluð þér bara
borða lauk, lauk og aftur
lauk, en ekkert annað.”
Hún: „Já, takk, þann
kúr hef ég reynt áður. Af-
leiðingin varð sú, að ég
missti bæði kærastann
minn og ríka vininn, sem
ég hélt við!”
Munurinn var sá . . .
Allan litli átti að fara í
sumarferð til frænda síns
í Paris. Nú var fjölskyldan
þar suðurfrá kaþólsk, og
Allan var vandlega frædd-
ur um kaþólska siði og
kreddur áður en lagt var
iréttir enn
ss kost a« siá 1
.iroiliciðnaðer, N
halda atte 1&stu
skartgnpi og n
er úr istenzkum

ALL
Hinir vins
lengari, I
sýningar,
samtökín
til Þes8
af stað, svo að ekki hlyt-
ust nein vandræði af í
þeim sökum.
Allt tókst líka með mikl-
um sæmdarhrag, þangað
til Allan átti að fara í
bað með frænku sinni á
sama reki. Hann athugaði
hana gaumgæfilega og
sagði:
„Svei mér þá að ég vissi
ekki að svona mikill mun-
ur væri á mótmælendum
og kaþólikkum.”
7*
Danskur smábrandari
Músin og fíllinn komu
inn til prestsins:
—■ Við viljum giflast.
— Nei, heyrið þið mig
nú! Það getur sko ekki lál-
ið sig gera ...
Þá lukti músin vand-
ræðalcga augum og sagði:
— Það er nauðsynlegt. .
-K
Slys
Kýrin Rósa horfði löng-
unarfullum augum á bol-
ann Hannibal, sem var i
afgirtum nauthaga, en liún .
slóð fyrir utan grindverk-
ið.
Allt í einu tók Hannibal
tilhlaup, stökk yfir girð-
inguna og lenti við hlið-
ina á Rósu.
Hún hrópaði upp yfir
sig:
„Ja, en Hannibal þó!”
„Æ, Rósa, kallaðu mig
bara Hanna. Þetta grind-
verk var hærra en ég
hélt...”
~~K
Erfitt kvöld
Fjölskyldan var komin i
slíkar fjárkröggur að loks
varð ekki nema ein ör-
væntingar-leið eftir. Frúin
fór á torg út í sínu bezta
stússi, og umtalað var að
maðurinn hennar sældi
hana klukkan tvö um nótt
ina.
Þar stóð liún, þreytt og
þjökuð, angistin uppmál-
uð, og sýndi honum árang-
ur erfiðis sins. Þau töldu
í sameiningu — og það
voru tvö þúsund og eitt
liundrað krónur.
— Ilver í fjandanum
borgaði þér eitt hundrað
krónur? spurði maðurinn.
— Þeir allir saman ...