Ný vikutíðindi - 21.07.1972, Page 6

6
NÝ VtKUTÍÐINDI
KOLSVART - sjóræningjaskip
ið var líkast svörtum gammi,
sem steypir sér yfir bráð sína,
er það nálgaðist kaupskipið
með ógnarhraða. Farþegar og
skipsmenn stóðu sem lamaðir
á brú skipsins og horfðu á
för þess.
Skyndilega kvað skelfingar-
óp við um gjörvallt skipið.
„Þetta er Svartskeggur! Herr
ann veri okkur náðugur!“
Skipstjórinn gerði krossmark
fyrir sér, tvær konur féllu í
yfirlið og karlmennirnir flýttu
sér margir út að borðstokkn-
um, er þeim varð skyndilega ó-
glatt. Skipshófnin á Elsie Jane,
á leið frá Plymouth til Boston,
var skipuð hugrökkum mönn-
um, en hugrekki þeirra gerði
þá ekki að kjánum. Þeir gætu
ef til vill bjargað lífinu með
því að gefast upp, en mót-
spyrna myndi kosta þá alla
lífið.
En þeir hefðu eins vel getað
gripið til vopna. Svartskeggur
lagði skipi sínu 'upp að kaup-
skipinu, og menn hans hent-
ust um borð. Sjálfur öskraði
hann grimmdarlega um leið
og hann stökk léttilega í farar-
broddi um borð í kaupskipið,
geysistór vexti, með kolsvart
skegg, sem óx upp undir augu,
og skaut hugrakkasta manni
skelk í bringu. Úr skeggi hans
stóð reykur, en logandi eld-
spýtur voru bundnar marglit-
um borðum í lokkana.
OP SKELFINGAR og sárs-
auka hljómuðu um allt skipið,
og svartskeggur hló grimmdar
lega, er hann sá fullorðna karl-
menn ligjandi á hnjánum og
grátbæna um miskunn. Hann
sveiflaði korðanum sínum ann-
arri hendi og stráði dauða allt
umhverfis sig, en með hinni
hendinni sleit hann fötin af
konunum og kastaði þeim nökt
Hún stóð nakin í
stafni skipsins, en
sæfararnir gleymdu
hættum og voða og
sigldu hugfangnir í
áttina til hennar...
um og æpandi í hendur manna
sinna.
Þannig gekk þangað til hann
kom að ungri glæsilegri stúlku,
sem stóð við aðalmastrið og
horfði djarflega framan í hann.
Um leið og hann seildist til
hennar til að svifta sundur
kjólnum hennar í hálsmálinu,
rétti nún honum löðrung í and
litið, sem bergmálaði um allt
skipið.
Svartskeggur hrökklaðist aft
ur á bak og lyfti korðanum
til þess að höggva þessa kjána-
Vín skal til
vinardrekka
Fjallar um vín, vínframleiðslu og vínnotkun,
ásamt upplýsingum um víntegundir hér á landi.
— I bókinni er fjöldi uppskrifta að kokkteilum
og vínblöndum.
Fæst hjá bóksölum um land allt.
legu stúlku niður í spað, en
einhverra hluta vegna fórst
það fyrir hjá honum. Hann
brosti í þess stað til stúlkunn-
ar, og öllum mönnum hans tii
mestu undrunar, tók hann of-
an hattinn og hneigði sig
fyrir henni.
Stúlkan brosti sömuleiðis
og hneigði sig fyrir honum,
og eitthvert ógurlegasta banda-
lag í sögu sjóræningja var
stofnað á þilfari kaupskipsins
þennan dag.
— ★ —
ANNY Bonny mun hafa ver-
ið fædd á írlandi, laundóttir
lögfræðings nokkurs, sem varð
að forða sér til Ameríku vegna
hneykslisins, sem ást hans á
þjónustustúlkunni, móður
Anny olli. Þar munu foreldrar
hennar hafa gengið í hjóna-
band og sezt að í Charleston
í Suður-Karólínufylki.
Faðir hennar efnaðist nokk
uð á því að vera milligöngu-
maður sjóræningja og kaup-
manna í Charleston, og mun
hafa alið í brjósti von um,
að Anny gengi að eiga ein-
hvern ungan mann í borginni,
og hann komizt þannig í heldri
manna tölu sjálfur, en allar
þessar vonir brugðust, þegar
James Bonny, myndarlegur ná-
ungi, kom á sjónarsviðið. Með
vonum sínum hvarf faðir henn
ar í gleymskuna, gerði dóttur
sína arflausa og sökkti sér nið-
ur í fræðagrúsk.........
En hjá dóttur hans var lífið
rétt að byrja, þótt hægt færi í
fyrstu. James Bonny var, að
því er virðist, gamaldags eigin-
maður, og minnugur þess, að
honum hafði á einni nóttu tek-
izt að heilla hug konu sinnar,
kostaði hann kapps um að
gæta pess, að sá atburður end-
urtæki sig ekki, — með öðrum
manni í aðalhlutverkinu.
ÞEGAR faðir Anny gerði
hana arflausa, átti James ekki
annars úrkosta, en hverfa aft-
ur að fyrri iðju sinni, sjórán-
um, og Önnu fannst tilveran
dýrðarljóma vafin, er hinir
hraustu menn færðu sínum
fögru konum silki og dýrindis
klæði, sem þeir höfðu hremmt.
En maður hennar sleppti aldrei
augunum af henni og leyfði
henni ekki einu sinni að fara
út úr húsi án þess að vera
hulin þykkum flíkum og slæð-
um frá hvirfli til ilja, þannig
að aðrir fengju ekki séð það,
sem hana langaði mest af öllu
til þess að sýna — lostfagran
líkama sinn. James var að
reyna að koma í veg fyrir, að
Anny yfirgæfi hann, en eins
og svo oft fer fyrir veikgeðja
mönnum, sem reyna að fang-
elsa kvenlega fegurð, þá flýtti
hann aðeins fyrir brottför
hennar. Enda fór svo.
Nótt eina laumaðist hún út
og leitaði athvarfs í kránni
Svarta akkerið, þar sem sjó-1
ræningjarnir í Nassau höfðu
aðsetur sitt. James var uppi
til handa og fóta á eftir henni,
og hann náði henni einmitt á
kránni, en hún ýtti honum
aðeins kuldalega frá sér, og
hann gat ekkert aðhafzt af
ótta við að vekja aðhlátur við-
staddra yfir því, að hann
þyrði ekki að sýna konuns
sína 1 fjölmenni.
Allt samtal hljóðnaði um leid
og hún kom inn úr dyrunum,
og menn sneru sér við til þess
að horfa á hana, um leið og
hún na mstaðar til þess að
hugsa málið. Á þeirri stundu
var hún ákveðin í að verða
drottning sjóræningjanna, og
fjandinn mátti hirða James
Bonny. Hún þurfti karlmenni,
því stærri, því betri, og henni
stóð á sama, hvernig hún fór
að því að ná í hann.
Það varð ekki séð á svip
hennar, hvort henni líkaði bet-
ur eða ver, er hún sá, að mað-
urinn, sem hún ætlaði að
leggja að fótum sér, var ekki
staddur í Svarta akkerinu
þetta kvöld, en það var Svart-
skeggur sjálfur. Hins vegar
voru þarna Vane og Rockham
og nokkrir aðrir auðugustu sjó
ræningjaforingjarnir, og hún
yrði að láta sér nægja þá!
Áform hennar var einfalt.
Velja manninn, móðga stelp-
una, sem var hjá honum, til
þess að henni gæfist tækifæri
til þess að núa andlitinu á
henni niður í flísótt borðið.
Þannig var gengið til verks í
Nassau í þá daga, og Anny
kunni til síns verks. " '
HÚN valdi einn úr hópnum
og missti vasaklútinn sinn vilj-
andi fyrir framan Jack Rock-
ham. Um leið og hann tók
hann upp, réðst ástmey hans
á Anny, og eftir stundarkorn
voru konurnar tvær í hörku-
áflogum, klórandi, bítandi, ríf-
andi og sparkandi hvor í aðra,
í miðri þröng fagnandi sjó-
ræningjanna — sem gættu þess
að lenda ekki á vegi þeirra —
borð og stólar féllu um koll,
þangað til þær lágu formæl-
andi á gólfinu.
Áður en yfir lauk, var and-
litið á ástmey Rockham alsett
flísum, og fatagarmarnir megn
uðu naumast að hylja fagran
líkamann, er hún staulaðist út
úr kránni, fyrrverandi drottn-
ing sjóræningjanna.
Fötin héngu utan á Anny,
þar sem hún stóð sigri hrós-
andi á gólfinu, og bauð öllum
öðrum viðstöddum kvenmönn-
um byrginn. Hún skeytti ekk-
ert um að laga þau, hvaða máli
skipti klæðaburður drottningu
sjóræningjanna? Síðan brosti
hún til Jack Rockham.
„Ég bíð eftir vasaklútnum
mínum, lávarður minn.“
James Bonny stóð hjálpar-
vana úti í horni, meðan þau
ræddust við, konan hans og
Jack Rockham, og framtíðar-
draumar hans hrundu til