Ný vikutíðindi - 21.07.1972, Page 7
MÝ VIKUTÍÐINDI
7
grunna í hugskoti hans. Svo
rá'ðþrota var hann, að hans er
ekki framar getið í sögunni.
Anny Bonny hafði sigrazt á
tveim karlmönnum — föður
sínum ' og eiginmanni — og
hún var rétt að byrja.
Rockham og Anny lögðu
skömmu síðar af stað í sigl-
ingu, sem Anny líkaði prýði-
lega. Hún réði öllu á miðþilj-
um eins og drottning og breytti
skipstjórakáetunni í silkiþakta
dýrindis-skemmu.
Hvað gerðist síðan, eða
hvernig það atvikaðist, að
Anny Bonny var á leiðinni frá
Plymouth til Boston á kaup-
skipi, er ekki vitað — en hitt
er staðreynd, að Svartskeggur
náði henni á vald sitt og
þyrmdi lífi hennar í miðri orra
hríðinni.
Það lítur ekki út fyrir að
Anny hafi nokkru sinni fyrr
hitt Svartskegg en þennan ör-
lagaríka dag, en hún virðist
hafa vitað, að fífldirfskan ein
myndi bjarga lífi hennar.
Kinnhesturinn, sem bjargaði
lífi hennar, var raunverulega
byrjun starfsferils hennar. Allt,
sem hún hafði aðhafzt fram að
því, hafði aðeins verið undir-
búningurinn að því.
Svartskeggur hafði hana
með sér um borð í skipið og
hélt henni hjá sér sem ástmey
og hrúgaði utan um hana silki
og perlum og gulli, eins og
hún hafði gert ráð fyrir, og
nokkrar vikur var Anny ánægð
með hlutskipti sitt.
Hún lék sér að því að vefja
Svartskeggi um fingur sér, og
lét sem þetta ljóta skrímsli
væri konungur, en hún hirð-
mey, nakin flesta daga.
.ói’uiOu ri
EN BRÁTT fór hana að
dreyma þáleitari drauma,
Vissulega var hún sjálf drottn-
ing, en hana vantaði konung-
inn, sem gæti staðið jafnfætis
henni — einhvern í stað þessa
ruddalega, leiðinlega sjóræn-
ingja.
Áform hennar var jafn ein-
falt eins og þegar hún losnaði
við James Bonny, og eins vel
heppnað. Hún hældi honum á
hvert reipi, skipstjórn hans,
sem var hræðileg, skylminga-
kunnáttu hans, sem hann sýndi
aldrei, nema hann væri viss
um sigur, og gáfur sínar not-
færði hún sér til að læra sjó-
rán og siglingafræði á ör-
skömmum tíma.
Brátt tók hún að gefa í
skyn, að Svartskeggur gæti orð
ið frægur, ef hann fengi henni
skip og þau legðust bæði i
víking — grimmasti maðurinn
og fegursta konan á úthöfun-
um.
Svartskeggur hlýtur að hafa
verið einn þeirra, sem hafði
frekar þörf fyrir barnfóstru en
ástmey, því að hann var furðu
fljótur að fallast á þessa uppa
stungu. Anny fékk skip og á-
höfn. í fyrstu hélt hún fast
við Svartskegg og varði borð-
stokka hans, en brátt tók hún
að eygja stærri verkefni úti
við sjóndeldarhringinn.
ANNY bældi niður óþolin-
mæði sina og beið eftir þeirri
stundu, er Svartskeggur kæm-
ist í fjárþröng, en lítið væri
að hafa. Þá ætlaði hún að
stinga upp á því, að hún fengi
KROSSGÁTAJV
LÁRÉTT: ',ýk .• ■ 42 spýjan 14 hótar
1 útihús 43 tímabil 16 samheldni
5 lögbók 45 sparsemi 18 tvíhljóði
10 borðhald 46 aðvarar 19 rokkhlutinn
11 skammstöfun 48 lím 21 sáðlandið
12 læknir 49 órólegt 22 töluröð
14 villtar 50 upphafsstafir 24 þrýsti
15 klók 51 kálfamál 26 geldings
17 hækkaði 52 ályktar 28 ending
20 þefdýr 53 hlutinn 29 lítil
21 korna 31 eykst
23 aðhafst 32 aldaraðir
25 titra 34 gortaði
26 dýki LÓÐRÉTT: 35 blíðuhótin
27 el 1 fallegast 37 fæddi
29 áburður 3 stórar 38 óhreinkir
30 mæður 4 ós 39 kvenmannsnafn
32 þróttleysi 6 neitaði 41 upphafsstafir
33 hvíldir 7 skemmti 43 rifa
36 hjarað 8 lítillátur 44 skyggja
38 flana 9 hraut 46 fæðan
40 snúningar 13 temji 47 gat
að reyna upp á eigin spýtur,
og gera þannig bandalagið
helmingi áhrifameira. Enn sam
þykkti Svartskeggur, og Indíu-
Anny varð tij.
Að því er bezt er vitað,
hafði hún ekki samflot við
Svartskegg eftir það. Hún borg
aði leigu fyrir skip hans og
skipti ágóðanum við hann, eins
og svo margir sjóræningjar
gerðu; að öðru leyti vann hún
sjálfstætt.
Anny gerðist nú talsvert
stórtæk, er henni var var eng-
inn fjötur um fót. Enda sýndi
hún brátt, að hún hafði lært
talsvert af Svartskeggi. Þar
sem hann náði skipum á sitt
vald með því að vekja ógn
skipverja með ógnþrungnum
svip sínum, ætlaði hún að not-
færa sér lostfegurð líkama síns
sem áhrifameira vopn.
Hún skálmaði um skip sitt í
alminnsta hugsanlegum klæðn-
aði, og meiri eftirtekt vakti
það, sem sást af brjóstum henn
ar en það, sem brjóstahöldin
huldu.
Það var ekki að undra, þótt
skipstjóri og skipshöfn á kaup-
skipi stæðu lamaðir, er hún
stóð nakin í stafni skip síns
og skipaði að leggja að. Það
var eins og sjónum þeirra
hefði birzt hafmey, og eftir
margra mánaða leiðindi á haf-
inu var ekki furða, þótt augu
þeirra hrifust af slíkri sjón, og
þeim féllust hendur.
Ein sagan hermir, að Anny
hafi framkvæmt enn djarfara
áform, og haft hóp nakinna
kvenna til þess að leiða enn
rækilegar hug sæfara burt frá
aðsteðjandi hættum. Segir sag-
an, að menn hennar hafi falið
sig bak við borðstokkinn á
skipinu, er það nálgaðist kaup-
skip, en kvennaflokkurinn hafi
stigið eggjandi dans á þiljum
og kallað yfir til kaupskipsins
frýjunaryrðum, svo að áhöfnin
gætti ekki að sér fyrr en um
seinan. Um leið og skipin
komu saman, stukku sjóræn-
ingjarnir úr felustað sínum um
borð ( kaupskipið og brytjuðu
niður hjálparvana áhöfnina,
sem vissi ekki hvaðan á sig
stóð veðrið.
— ★ —
HVERT svo sem sannleiks-
gildi þessara sagna kann að
vera, þá er það vitað, að Anny
var sífellt að svipast um eftir
myndarlegum manni, sem tal-
izt gæti jafningi hennar, og í
hvert sinn, sem hún fann lík-
legan mann, tók hún hann til
sín sem elskhuga og veitti
honum þær dásemdir, sem
Svartskeggur eitt sinn veitti
henni sem ástmey sinni.
Meðan fangi hennar þóknað-
ist henni, lifði hann í dýrleg-
um fögnuði, og hver einasta
ósk var honum veitt jafnskjótt;
og hlúði Anny sjálf að honum
á allan hugsanlegan hátt. En
þegar hann megnaði ekki leng-
ur að seðja þrá hennar, losaði
hún sig við hann, að öllum lík-
indum í hafið, og lifandi meira
að segja, til þess að hann gæti
í ró og næði rifjað upp fyrir
sér, nvers hann hafði notið
og hvað hann hafði misst.
Hver sá maður var, sem
megnaði að temja Anny Bonny,
Jog hvaða ráðum hann beitti
til þess, veit enginn' lengur, né
heldur hvenær hann var hand-
tekinn eða hvar -— svo að við
verðum að láta okkur nægja
að geta okkur til um, hverj-
um heppnaðist að leysa þetta
banvæna, yndislega starf af
hendi, sem svo margir höfðu
gert, er ekki voru lengur í
lifenda tölu.
ALLT, sm vitað er, er það,
að skyndilega hvarf Anny
Bonny af yfirborði jarðar, rétt
eins og hún hefði aldrei verið
til, nema í ímyndun manna.
Hún, ásamt eiginmanni henn-
ar, var sett á land á strönd
Norður-Karólína, og var bátur-
inn, sem flutti þau fullur geim-
steinum og skartgripum, sem
Anny hafði aflað á fjögurra
ára sjóránum. Skipshöfnin vissi
ekki betur en Anny ætlaði að
grafa fjársjóð sinn, og allir
óskuðu þeir þess, að þeir ættu
svo mikið, til að gera slíkt hið
sama.
Það var síðla dags, að bátur-
inn hélt til lands, og Anny
sagðist myndu koma aftur fyr-
ir kvöldið. En hún kom aldrei
fram aftur, og síðan hefur ekk-
ert til hennar spurzt. Enginn
hefur spurt til fjársjóðsins,
hvað þá fundið hann. Allir
þeir atburðir eru vandlega
huldir tímans tjöldum.
BRIDGE-
ÞÁTTUR
í apríl s.l. fór fram sveita-
keppni í undanúrslitum ís-
landsmótsins. Kepptu 24 sveit-
ir í 6 riðlum og sigruðu sveit-
ir Hjalta Elíassonar, Rvík;
Jakobs Möllers, Rvík; Arnar
Arnþórssonar, Rvík; Jóns Ara-
sonar, Rvík; Stefáns Guðjohn-
sens, Rvík, og Sævars Magn-
ússonar, Hafnarfirði.
I Bridgeblaðinu, sem Jón
Ásbjörnsson ritstýrir og gefur
út segir m.a. frá tveimur spil-
um í þessari keppni, sem við
ætlum að lcyfa okkur að birta
úr blaðinu, orðrétt:
A—V á hættu.
Vestur Austur
S: K 10 9 7 3 S: Á G 6 4 2
H: 6 H: Á D 10 7
T: 8 T: Á
L: Á K 9 8 6 2 L:D76
Akureyringarnir, Páll og
Frímann, enduðu í sex spöð-
um, en Keflvíkingarnir, Sigur-
hans og Hreinn, enduðu í sjö
spöðum og hvort tveggja spil-
að í austur. Útspilið var tígul
kóngur. Eina hættan í sjö spöð-
um er að gefa slag á hjarta
drottmnguna, og þá aðeins,
séu öll þrjú trompin á sömu
hendinni. Sigurhans tók út
spaða ásinn, en suður sýndi
eyðu og þar með varð hann
að gefa slag á tromp. Töpuðu
því Keflvíkingar 17 stigum
(1530.) á spilinu en hefðu unn-
ið 13 stig ef Sigurhans hefð:
látið smá spaða frá austur
hendinni. Alslemman er um 89
%.
Þá er hér lærdómsríkt dóms-
spil frá leik Hjalta og Aðal-
steins í A-riðli:
vww,ywwvtf%%ryvww\/uwuvw1
E%aupsýslutíðindf
Norður:
S: 2
H: G 8
T; K 10 9 7 5 3
L: K D G 8
Vcstur: Austur:
S: 10 7 S: K G 9 6 5 4 3
H: D 7 3 2 H: 6
T: Á 8 4 T: G 6
L: Á 6 4 2 L: 10 9 7
Suður:
S: Á D 8
H: Á K 10 9 5 4
T: D 2
L: 5 3
í
Einn spilarinn í sveit Aðal-
steins spilaði fjögur hjörtu í
suður og vestur spilaði út
spaða 10 og fékk sagnhafi
slaginn á drottningu, spilaði
spaða 8 og trompaði í blind-
um. Þá spilaði hann hjarta
gosa og yfirtók með kóng og
tók hjarta ás. Nú lagði hann
spilin sín á borðið og sagðist
gefa þrjá slagi, á tromp drottn-
ingu og ásana.
Er mótspilararnir í A—V
(Jón A.—Páll) fóru að athuga
spilið og ræða það, kom í ljós
að spilarinn hélt að aðeins eitt
tromp (hjarta drottning) væri
eftir, því hann hafði ekki at-
hugað að austur átti aðeins eitt
tromp í byrjun. Nú var keppn-
isstjóri til kvaddur og hann
dæmdi samkvæmt lagabók-
stafnum, að fyrst spilarinn tók
ekki fram að hans fyrsta verk
yrði að taka trompið sem eft-
ir var, yrði hann að spila öll-
um öðrum spilum sínum fyrst,
sem ekki væru tromp. Þetta
varð til þess að vestur gat
trompað spaða ásinn og spilið
þar með einn niður.
Þetta atvik er það sama er
kom fyrir á íslandsmótinu
1970, þegar einn spilarinn í
sveit Hjalta Elíassonar var að
I spila sjö spaða og lagði spilið
upp og sagðist eiga alla slag-
ina, en tók það ekki fram, að
hann tæki síðasta trompið af
mótherjunum, en hann átti
hæsta tromp og óneitanlega
alla slagina. Keppnisstjóri
dæmdi þá réttilega, að hann
skyldi spila öllum öðrum spil-
um sínum en trompi en þá gat
mótherjinn trompað með eina
trompsmáspilinu sem. hann
hafði, og spilið þar með tapað.