Ný vikutíðindi - 21.07.1972, Síða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Úr bréfabunkanum
Kringum Jökni. - Sandnr í benzíni?
Botn sd&ínr. - Kvartað er yfiir:
Kringum Jökul
Skotfæri er nú kringum
Snæfellsjökul. Ég átti leið um
þann útkjálka nýlega — hjá
Ólafsvík, Lóranstöðinni, Drit-
vík — og skoðaðar voru hraun-
drangar í leiðinni, hellarnir —
og ekki má gleyma Sandi.
Gaman er að koma á þessar
slóðir góðu veðri. Stutt er
líka í jökulinn þarna á sum-
um stöðum. Skjólsælasti stað-
urinn er við Fróðárheiði að
suðaustanverðu og þar eru góð
tjaldstæði — og eins út með
heiðinni að suðvestanverðu.
Þar er einnig sérkennilegt
landsiag
Kerlingaskarð er alltaf gam-
an að aka og þaðan sjást
Breiðafjarðareyjar sumar hverj
ar mjög vel, úr því halla tek-
ur undan fæti til Stykkishólms.
Hægt er líka að fara úr Ól-
afsvík með sjó fram til Stykk-
ishólms, og þaðan má svo aka
út á Skógarströnd; mjög
skemmtileg leið.
Annars leit ég inn í sælu-
húsið í Kerlingaskarði og var
þar fúkkalykt og óvistlegt. Það
þarf að kynda þessi hús upp
öðru hverju og þrífa, annars
grotna þau niður.
Ferðalangur.“
Þessar leiðir þekkjum við
og viljum taka undir með
bréfritara. Og við viljum líka
undirstrika það, að lítið er
gaman að gana þetta blind-
andi í bíl, heldur barf að skoða
Kvartað ér yfir : - Að sorphreinsunar-
— Þjónustu í Matstofu menn ryðjist svo þjösnalega
Austurbæjar, einkum konu nieð tunnur sínar til losun-
nokkurri, sem sé .„með ar> að þeir skeyti- lítt um
manndrápssvip á morgn- bíla, sem standa í vegi
ana“ - þeirra.
— Hvað sum fyrirtæki — Að lögreglumaður liafi
komast upp með að draga ekið á mótorhjóli á móti
lengi skattgreiðslur, „sem umferðinni á einstefnugöt-
teknai eru af hinum vinn- unni Grettisgötu, án sírenu
andi lýð Iengi“. eða iauðs ljóss.
— Að ekkert skuli gert — Að „yfirmenn yfir
til að stöðva olíulekann úr mannskap“ skuli sumir ekki
„E1 GrilIo“ — eða hvað kiinna mannasiði og að þeir
skipið • heitir-(segir .b*éf> skuli ekki vera sendir á
ritarinn). námskeið til að læra manna
— Að varahlutaskortur sé s*ði.
svo mikill hjá bílaumboðun- — Að flestum landsmönn-
um, að bílar þurfi að bíða um skuli gert ókleift, fjár-
dögum saman á verkstæð- hagslega, að renna einhvers-
um — nema helzt hjá staðar fyrir lax, þótt ekki
Skoda og Heklu. sé nema part úr degi.
merka staði í næði með ferða-
bók í hönd.
Sandur í bensíni?
„Furðulegt er það, hvað
bensíntankar úti á landi eru
koldrullugir, bæði af vatni,
mold og þó einkum fíngerðum
sandi, sem hætt er við að
blandist bensíninu.
Ég held það sé lágmarks-
krafa að hafa hreint bensín
á boðstólum, sér í lagi þegar
það er orðið okurhátt í verði.
Eða á maður að senda olíu-
félögunum reikning fyrir
hreinsun á bensínkerfi, ef slíkt
skyldi henda?
Það er mjög víða úti á lands-
byggðinni pottur brotinn í
þesum efnum.
N.N.“
Margt mætti víst betur fara
hjá einokunarhring olíufélag-
anna, enda hafa þau iðulega
virzt feta í fótspor ríkisstofn-
ana um þjónustuleysi, en frem-
ur hugsað um að mata krók-
inn, enda gengur ekki hnífur-
inn á milli þeirra.
Þó má þakka það, að loks
eru þau farin að veita svo-
litla næturþjónustu í Reykja-
vík.
Botnsdalurinn
„Að aka inn í Botnsdal,
ganga yfir Botnsána, labba
upp í gljúfur og sjá fossinn í
ánni, sem rennur úr Hvalvatni,
Framh. á bls. 5.
(Iglnspeglar og óratelglr
í BANDARÍSKRI kvik-
myndatónlist bar mesta birtu
á nöfn þeirra Max Steiner og
Victor Young.
Steiner hafði rétt lokið við
lag, sem hann áleit sitt al-
bezta verk, svo að hann bauð
Young heim til sín til þess að
blusta á verkið. Young iaum-
aðist heim til Steinar og hlust-
aði á hann, meðan hann var
að æfa sig á verkinu, og skrif-
aði niður hjá sér uppistöðu
1 annai'i’i viku CAMEL-
laxveiðikepjininnar veiddi
Símon Pálsson, Fornhaga
21, 25 punda hæng i Laxá
í Aðaldal. Laxinn veiddist
á spún í Núpabreiðu, og var
landað eftir þriggja stund-
þess. Síðan laumaðist hann
heim aftur, en hringdi til Stein
ers og sagðist því miður ekki
geta komið.
Daginn eftir var Young önn-
um kafinn ásamt hljómsveit
sinni við upptöku á plötum.
Þegar starfi dagsins lauk, lét
hann hljómsveitina leika veik
Steiners inn á plötu. Síðan
gekk hann heim og tók
grammófóninn sinn með sér
upp í útvarp.
Símon Pálsson fær því
tiú þúsund krónúrnar fyr-
ir CAMEL-láxinn, og.Cam-
EL-dýrið fær góðan bita.
(Fréttatilkynning).
Um kvöldið bauð hann Stein
er heim til sín. Eftir kvöld-
verðinn settust þeir inn í stofu,
og Young kveikti á útvarpinú
til að hlusta á fréttasendingu.
Það má nærri geta, hvort Stein
er hefur ekki brugðið við, þeg-
ar hann heyrði hljómsveit
leika verk hans undir frétta-
lestrinum, — nýja snilldar-
verkið hans! Það munaði
minnstu, að hann gengi af
göflunum.
„Ég get svarið það,“ sagði
hann við Young, „að ég get
ómögulega munað, að ég hafi
heyrt það áður — en það hlýt-
ur að hafa verið svo, þótt ég
geri mér ekki grein fyrir því.“
•
n tt rl--T. . ..
LÍKT var með ungverska
leikritahöfundinn Ferenc Moln-
ar, sem fyrir nokkrum árum
var á gangi í Búdapest, þegar
Framh. á bls. 5
CAMEL-laxveiðikeppnin
arfjórðunga baráttu.
Á frívaktinni
Sjomannablaðið Víking-
ur er oft fundvíst á golt
efni. Hér er brandari, sem
birtist á Frívaktinni þar:
Nielsen var orðinn
ekkjumaður og tók sér
ráðskonu.
„Hvernig gengur?”
spurði Hansen, nábúi hans,
þegar nokkur tími var lið-
inn.
„Agætlega,” svaraði Niel
sen gleiðbrosandi. „Það
var bara eitt kvöldið, þeg-
ar eg kom seint heim, að
hún lá í rúminu mínu.”
„Og hvað gerðir þú
þá?,” spurði Hansen for-
vitinn á svip.
„Ég fór inn i stofu og
svaf þar.”
Nú kom að því, að Han-
sen varð einnig ekkjumað-
ur, og fékk kann sér líka
ráðskonu.
„Jæja, kunningi, bvern-
ig gengur það lijá þér?”
spurði Nielsen.
„Alveg prýðilega,” svar-
aði Hansen, „en eitt kvöld-
ið, jiegar ég kom heim, lá
Iiún í rúminu mínu.”
„Hvað tókstu þá til
bragðs?” spurði Nielsen
spenntur.
„Auðvitað það sama og
þú, lygarinn þinn.”
-x
Minna var dauð
Ekkill Minnu og heimil-
isvinurinn ræddu sorgbitn-
ir um fráfall frúarinnar
inni á barnum á Borg.
Það lá við að þeir láruð-
ust. Minna hafði verið svo
dásamleg stúlka. Æ, já, æ,
jú.
Loks leit ekkjumaður-
inn til vinarins og sagði:
„Vertu nú ekki svona
sorgbitinn, Birgir. Kannske
gifti ég mig aftur ...”
Einn snöggur
TVeir kengfullir strákar
komu inn á sveitahótelið,
og annar Jæirra spurði
j)j ónustustúlkuna.
„Er nokkur hér um slóð-
ir, sem á ægilega stóran
kött, svartan með hvíta
rönd um hálsinn?”
„Nei,ekki svo ég vili.”
„Og ekki heldur hund?”
„Nei.”
„Heyrðu, Kalli — þá er
það sko presturinn, sem
þú hefur keyrt yfir!”
Úti á bekju
Stúlka stóð á götuhorni
og var að lesa Moggann.
Lögregluþjónn kom, slanz-
aði og sagði við hana:
„Vitið þér, að buxurnar
yðar liggja þarna á gang-
stéttinni?”
„Guð, er strákurinn far-
inn?!”
Nokkrir stuttir
— Ef það er ekki eitt,
þá er það annað, sagði
stúlkan — liún var með
blóðnasir.
★
— I gærkvöldi hætti ég
að drekka, reylcja og
elska; ])að voru verslu tíu
mínúturnar, sem ég hef lif-
að ...
★
Læknirinn: „Segið méi
— bjáist þér oft af ósið-
samlegum þönkum?”
Sjúklingurinn: „Ja — i
hreinskilni sagt — þá nýt
ég þeirra.”
Jómfrúin
Þetta var á brúðkaups-
nóttinni í fjórða hjóna-
bandinu, þegar brúðurin
sagði við eiginmanninn
sinn:
„Vertu ekki of ákafur
við mig fyrst, ástin, þvi ég
er ennþá jómfrú.”
„Jómfrú!” æpti maður-
inn undrandi. „Þú, sem
hefur verið gift þrisvar áð-
ur!”
„Já, ég veit að það er
erfitt að trúa því, en þetta
er saml satt,” aiulvarpaði
brúðurin. „Fyrsti maður-
inn nunn var sjarmerandi
alkohólisti, sem drakk sig
pissfullan á hverju kvöldi
og vissi ekki hvar í veröld-
inni hann var, þegar hann
fór í rúrnið. — Annar mað-
urinn minn var svo öfug-
ur, að strax á brúðkaups-
daginn sá ég, að hann var
hrifnari af bróður mínum
en mér. — Sá þriðji var i
auglýsingabransanum, en
hafði gereyðilagt sig á þvi
að yfirdrífa og gorta!”
„IJvað áttu við með
því?” spurði brúðguminn
furðu lostinn.
„Jú, sko,” sagði brúður-
in. „Hann sat á hverju
kvöldi á rúmstokknum
timunum saman, og hélt
fyrirlestur um það, hversu
stórbrotið þetta yrði!”