Ný vikutíðindi - 01.09.1972, Blaðsíða 4

4
NÝ VIKUTÍÐINDI
Hvernig fóru þeir aö?
Bændur heimta alltaf meiri
og meiri „stuðning“ og
„opinber framlög“
f tímaritinu Frey, maí-heft*
inu, er skýrt frá ársþingi
Búnaðarfélags íslands, scn>
haldið var í febrúar.
Þar segir m.a. orðrétt:
Helztu breytingar, sem
Búnaðarþing samþykkti til
frávika frá gildandi jalð-
ræktarlögum voru þessar:
1. Lagt er til að framlag til
nýræktar hækki verulega
og að ekki verði framveg-
is bundið við stærð túna
á bújörðunum.
2. Að aukið verði framlag
lil grænfóðursræktar, á-
burðarhúsa og votheys-
geymslna, frá því sem nú
er.
3. Að hreinsun framræslu-
skurða njóti opinbers
framlags.
4. Að veittur verði stuðn-
ingur við vatnsveitur á
sveitaheimilum.
5. Að stuðningur verði veitt
ur til kölkunar túna þar
sem þess þarf, til þess
að auka ræktunarhæfni
lendsins.
6. Lagt er til að inn í lög-
in verði tekin ákvæði um
stuðning við ræktun hag-
iendis.
7. .Ákveðin sjónarmið voru
uppi um aukastuðning
við félagsræktun einkum
með tilliti til aukins ör-
yggis um nægilega fóður-
öflun í erfiðu árferði.
SManni verður á að liugsa,
hvemig bændurnir fóru að
áður en þeir fengu þenn-
an „stuðning“, „aukastuðn-
ing“ og „opinber framlög“.
♦ Skírlífi
Framli. af bls. 3
„Þú ert að gera að gamni
þínu. Hvernig ætti ég að þora
það?“
„Mér er alvara. Myndir þú
verða hamingjusamur ef þú
gengir að eiga mig?“
„Ég ti'úi þér ekki. Það á
ekki fyrr mér að liggja. Manstu
eftir skírlífisboganum?“
„Hugsaðu ekki um hann.
Það ert þú, sem ég vil eiga.
Vínskaltil
vinardrekka
mmm
Fjallar um vín, vínframleiSslu og vínnotkun,
ásamt upplýsingum um víntegundir hér á landi.
— I bókinni er fjöldi uppskrifta að kokkteilum
og vínblöndum.
Fæst hjá bóksölum um land allt.
Við getum orðið hamingjusöm
saman. Mér er alveg sama,
hvað fólk segir. Ég hefi verið
ekkja í tuttugu ár, og það er
mér nóg.“
Og hún kyssti hann.
„Hvað á ég að gera?“ spurði
Chang, er hann hafði lokið
sögunni. „Hvernig ætti ég að
voga að standa í vegi fyrir
skipunum keisarans? En hús-
móðir mín bað mig að eiga
sig strax, því að annars myndi
hún aldrei giftast. Hvað í
ósköpunum á ég að gera?“
Li Sing ætlaði ekki að trúa
sínum eigin eyrum. En loksins
svaraði hann:
„Hvað þú átt að gera? Flón
getur þú verið! Auðvitað att
þú að kvænast henni!“
Hann þaut inn og sagði konu
sinni fréttirnar.
„Mér þykir vænt um það
vegna mömmu,“ sagði Meihua.
Svo bætti hún við í hálfum
hljóðum: „Mamma hlýtur að
hafa drepið svörtu hænuna
sjálf! Það ætti að reisa skír-
lífisboga mönnum eins og
Chang til heiðurs.“
Við kvöldverðarborðið sagði
höfuðsmaðurinn við tengda-
móður sína:
„Ég hefi verið að velta ýmsu
fyrir mér. Þú mátt ekki taka
það illa upp fyrir mér. Þú
hefir verið einmana, síðan
amma gamla dó. Chang er
heiðarlegur maður. Ef þú leyf-
ir mér að tala við hann, myndi
hann óðara ganga að eiga þig,
og ég held, að hann myndi
með ánægju taka sér nafn
Wen-f j ölsky ldunnar.“
Fró Wen sótroðnaði. „Já,
nafn Wen-fjölskyldunnar ....“
sagði hún, en spratt svo á
fætur og þaut inn í herbergið
sitt.
Þegar hún gekk að eiga
Chang, varð Wen-ættin fyrir
geysilegum vonbrigðum.
„Það er aldrei hægt að
treysta kvenfólki," sagði yfir-
maður ættarinnar.
♦ Skotvöllur
!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Framh. af bls. 1
ásamt gæzlumanni og selja að-
gang að því — með haglabyssu
turnum, leirdúfum og örugg-
um rifflabrautum.
Ég er á því, að þessi fífla-
háttur með skotvpn, eins og á
hefur borið undanfarið, sé af
aðstöðuleysi í þessum málum
og vöntun á landrými til æf-
inga.
Ég veit ekki nema ég fari
út í það að sækja um land hjá
Reykjavíkurborg undir skot-
völl og starta almennilegu skot
félagi. Það hlýtur að vera
hægt að fá land og lán tii
slíkra hluta eins og annarra
verkefna.
Örn Ásmundsson.
(■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
♦ Lögreglan
Framn. af bls. 1
hann stöðvaði og skipaði
ökumanni að aka upp á
gangstéttina. Tróð hann sér
síðan undir slýrið og káf-
aði á öllum tækjum bílsins.
Þetta horfði ég á meðan
á þvi stóð, þó í hæfdegri
fjarlægð. Datt mér einna
lielzt Gestapó-aðferðir þær,
sem maður liefur lesið um
frá dögum Hitlers.
Ég Iief víða komið, m.a.
lil Danmerkur, og á vini í
Bandarikjunum og viðar,
en af svona kúnstum hef
ég aldrei haft spurnir né
kynnst áður af eigin raun.
Það er lágmarkskraf a, að
lögreglan hagi vinnubrögð-
um sínum af kunnáttu, en
ekki ofstæki. Lögregluþjón-
ar eru borgurunum til að-
stoðar, en þeir eiga síður
en svo að ofsækja löghlýðna
útsvarsgreiðendur, sem
raunverulega borga þessum
einkennisbúnu mönnum
kaupið þeirra.
♦ Gleðihúsin
Framh. af bls. 1
á þessu i þá daga.
Nú lierma fréttir, að mik-
ið lauslæti sé hér í borg og
að konur gefi ekki blíðu
sina fremur en stallsystur
þeirra erlendis.
Heyrst liefur um pólska
maddömu við Grettisgötu,
en sú gata er nú að verða
fræg fyrir melluhald. Er
sagt að eiginmaður konunn-
ar láti sér iðju hennar vel
líka, enda hafi hún gifzt
lionum til að fá/ .íslenzkan
rikisborgararétt.
Þá hefur olckur verið
bent á liús eitt við Berg-
staðastræti, þar sem lög-
fræðiogar og opinberir
skrifstcfumenn temji kom-
ur sínar. Er okkur sagt að
þar sé „nóg af klámi“ og
að húsmóðirin muni „klár i
ýmsú“.
Þá er okkur tjáð, að sjó-
menn, sem þangað koma,
vakni slundum um borð í
togara.
Margir hafa látið þá ósk
uppi við blaðið, að hér risi
upp gleðihús, en hætt er við
að sú ósk rætist ekki í bráð.
En bent hefur verið á,
að ef við, eigum að gera
sjómenn, einkum erlenda,
ánægða hér i höfn og hafa
eitthvað upp úr þeim, þá
þurfi hér bæði pútnahús og
sterkt öl.
Sama gildir lika um
ferðamenn.
Margar erlendar hafnar-
og ferðamannabox-gir hafa
einmitt stórtekjur af gleði-
konum og áfengissölu og
gætum við þar tekið Þjóð-
vei'ja og Hollendinga til fyr
irmyndar!
♦ Veggjasprungur
**■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■»
Framh. af bls. 1
veQ fyrir þær. En nú er svo
komið, að fjöldi manns hef~
ur atvinnu af því, að fijlla
upp í sprungurnar með eins