Ný vikutíðindi - 08.09.1972, Blaðsíða 5

NÝ VIKUTÍÐINDI
5
tíeftatíkutejóMarptö
SUNNUDAGUR 10. sept.
11.00 Big Picture
11.30 Sacred Heart
11.45 Christophers
12.00 This Is The Life
12.25 Olympic Games — Open-
mg Ceremonies
13.45 CBS Golf Classic
14.45 Football Scoreboard
15.45 NFL: Jets vs. Dallas
1805 Sports Challenge
18.30 Evening News
19.00 Wonderful World Of
Disney
20.00 Time & The Cities
This is an in-depth film
study of why cities and civil-
izations rise and fall.
21.00 Mod Squad
22.00 Twelve O’Clock High
22.55 Final Edition
23.00 Northern Lights Play-
hcuse —
The Bad Seed
A seemingly model little girl,
adored by her parents and all
who know her, becomes the
central figure in a gruesome
nightmare. Patty McCormack
received an award for Best
preformance by a juvenile act-
ress. Drama, 1956.
MÁNUDAGUR 11. sept.
15.30 Open House
16.00 Sesame Street
17.00 Julia
17.20 Direction ’72
Secretary of Transportation,
John Volpe, is the guest.
17.40 Johnny Cash presents
Everly Bros.
18.30 Evening News
19.00 LLoyd Bridges
19.30 All In The Family
20.00 Monday Nite At The
Movies:
Gay Purree
An animated musical set in
France during the 1890s, about
the adventures of a group of
cats who leave their farmhouse
to go to Paris to revel in the
fast life and gay times. Musi-
cal Cartoon. 1962. (Features
voices of Judy Garland, Robert
Goulet.)
21.30 See, Touch, Feel
A report of the professional
artists in our schools who
bring informality, freedom of
expression and a new direction
to students.
22.00 Glen Campbell
23.00 Final Edition
23.05 Pepublican National
Convention
00.55 Tonight Show
ÞRIÐJUDAGUR 12. sept.
15.30 Open House
16.00 Doris Day
16.30 Buck Owens
17.00 Theater 8 —
Escape to Burma
A British lawman chases
fugitive through the jungle of
Burma and they become en-
tangled in a battle with native
bandits. Robert Ryan, Barbara
Stanwyk. 1955.
18.30 Evening News
19.00 Marshall Dillon
20.00 For Your InformatiOn
20.30 Johnny Mann
21.00 Naked City
22.00 Carol Burnett
23.00 Final Edition
23.05 Pepublican National
Convention
00.00 Pro Boxing
01.20 Playboy After Dark
MIÐVIKUDAGURl 3. sept.
15.30 Open House
16.00 Animal World
16.30 Partridge Family
17.00 Theater 8 —
Hiawatha
The story of Hiawatha based
upon the poem by Longfellow.
Adventure-Juvenile. Vince Ed-
wards. 1952.
19.00 Route 66
20.00 Information Special:
Acid
20.30 This is Your Life
21.00 Sonny & Cher
22.00 Fugitive
23.00 Final Edition
23.05 Pepublican National
Convention
00.45 Dick Cavett
FIMMTUDAGUR 14. sept.
15.30 Open House
16.00 My Three Sons
16.30 Theater 8 —
The Bad Seed
(See Sunday)
18.30 Evening News
19.00 Nanny and the Prof
19.30 Room 222
20.00 Northern Currents
20.30 Governor & JJ
21.00 Dean Martin
22.00 Wild Wild West
23.00 Final Edition
23.05 Republican National
Convention
00.45 Northern Lights Play-
house —
Stepchild
FÖSTUDAGUR 15. sept.
15.30 Open House
16.00 Dusty’s Treehouse
16.30 On Campus
17.00 Theater 8 —
Gay Purree
hringja aftur, og það sífellt tíð-
ar, um fulla ferð, sem aftur
ísaði skipið enn meir, og þann-
ig gekk það koll af kolli...
LORELLA var tekin að hall-
ast verulega. Allar hendur
höfðu verið á lofti við að
höggva klakann, hvenser sem
tækifæri gafst; notuðu þeir ax^
ir og klaufjárn og hvað eina,
sem hönd var nær. En á fullri
ferð var hvergi hægt að hald-
ast við á þilfarinu ...
Blackshaw skipstjóri skimaði
út yfir hafið og hlustaði á öskr-
ið í storminum. Skyldi hann
geta snúið því við? Myndi tak-
ast að hleypa undan heilu og
höldnu, enda þótt hægt væri
að venda?
Sökum þess, hve skutlágir
togarar eru og hallandi aftur,
eiga peir mjög á hættu að taka
sjó, ef þeir hleypa undan
stormi með himingnæfandi öld-
ur á eftir sér. Þeir þurrka sig
á stími móti stormi og stórsjó,
en þeir mega helzt ekki hleypa
því þá er mjög mikil hætta á,
að brjóti yfir þilfarið og skip-
ið verði fyrir stórskemmdum.
Ef hann héldi áfram að sigla
upp í vindinn og sjóana,
myndi skipið stöðugt síla utan
meir og meir, og ef svo héldist
lengi enn og veðrinu slotaði
hvprki né frostinu linnti, voru
ekki nema ein endalok fyrir-
sjáanleg. Það voru sáralitlar
líkur til að hlýnaði í veðri
meðan norðaustanátt héldist,
og Lorella nálgaðist stöðugt
hafþök helluíssins. Hann vissi
það. En gat hann snúið við?
Hvað um það, hann gat
reynt það. Það varð að venda.
Blackshaw skipstjóri skýrði
stýrimanni sínum frá því, sem
hann ætlaði að gera og aðvar-
aði yfirmanninn niðri. Síðan
beið hann stundarkorn eftir að
slægi í. Loks kom afleit ágjöf,
og eftir að hún var liðin hjá,
virtust ekki fleiri mundu koma
í augnablikinu.
Sjórinn hélst álíka úfinn, löð
urtypptir fjallgarðar, hvæsandi
og organdi. Þá það, ekki gat
hann að því gert. Annað hvort
snerist hún við eða snerist
ekki. Skipstjóri hringdi bjöllu
til merkis um að stöðva vél-
arnar. Hann ætlaðist til að
framstafninn slægi undan því
þá vonaði hann að skipið sner-
ist við, eins og venja var um
togara.
Stefnið sló undan, en Lorella
snerist ekki við. Hún lá flöt
fyrir sjónum og rugggaði þar
eins og hún ætlaði að velt al-
veg yfir sig, enda þrúgaði
klakastakkurinn hana yfir á
hliðina.
Velta! Það var hræðilegt.
Hún tók þær veltur, að það
var engu líkara en sjálfar vél-
arnar ætluðu að slitna upp af
festingum sínum, og reykháf-
urinn myndi steypast útbyrðis,
líkt og eldavélin hlyti að færa
sig um set með öllu tilheyr-
andi.
FULLA ferð áfram! Skip-
stjórinn gaf merkið. Það kom
ekki að neinu gagni. Fulla
ferð áfram! Hún verður að
snúast upp í vindinn aftur.
Það er ómögulegt að snúa ui)d-
an og hleypa núna. Einungis
ef unnt hefði verið að venda,
— þá hefði hún ef til vill get
að hlsypt undan.
Skipið nötraði og skalf, en
ískaldur sjórinn fossaði út úr
klökuðum austuropunum, og
loks þokaðist það aftur upp í
vindinn, hægt, örhægt, engu
líkara en það væri örmagna af
þreytu. Það færðist upp í með
tímanum, — hræðilega löngum
tíma. En nú hallaðist hún meir
en áður. ísbryjan hélt henni
niðri.
Stöðugt gólaði og grenjaði sí-
vaxandi stormuririn og hvein
nú með nýjum tónum í svell-
uðum reiðanum. Alltaf gengu
gusurnar yfir stjórnpall, yfir-
byggingu og siglur, yfir allt
og juku alls staðar á ofur-
þunga íss og klaka. En jafnvel
í þessum ofsa og við þessar
aðstæður, hættu menn sér út
á þiljur á Lorellu og hjuggu
og börðu svellið. Það var
árangurslaust. Hversu mikið,
sem beim tókst að losa, bættist
þó alltaf meira við. Það var
sáralítíll hluti af því sem þeir
náðu. Þetta var vonlaust.
Lorella hélt áfram að hall-
ast, örlítið meira, — mjög lít-
ið að vísu, en þó svo, að ekki
varð um villst.
Blackshaw skipstjóri greip
taltækið. Það var hljótt inni í
stýrishúsinu, þrátt fyrir org-
andi ofsann úti fyrir.
„Lorella kallar á Roderigo,“
byrjaði hann. „Höfum andæft
á fullu og hálfu í alla nótt, til
þess að halda henni réttri. Það
er orðið alvarlegt núna. Höf-
um reynt að snúa við, en ekki
tekizt. Við erum farnir að hall-
ast og getum ekki rétt okkur
við.“
Roderigo var einni eða
tveimur festarlengdum frá
þeim, og lítið sem ekkert bet-
ur staddur. Coverdale skipstjóri
hafði crðið fyrir nákvæmlega
sömu áföllum. Hann hafði and-
æft of lengi, þilfar og reiði
hafði safnað á sig sívaxandi
svelli, sem þeim hafði reynst
ókeift að losna við. Ekki
höfðu þeir heldur getað snúið
og hjaypt burt frá öllu saman.
Þilförin voru samfelldir sveil-
bunkar. Hans skip var einnig
farið að gerast þungt, — hættu
lega þurgt í hreyfingum. Hann
hafði líka orðið að gefa skipun
um að auka skriðinn í fulla
ferð áfram, til þess að ná valdi
yfir stiórn skipsins. Orðið að
gera það hvað eftir annað, og
því tíðar, sem á nóttina leið.
En því oftar, sem hann gerði
það, nrðu hinar örlagaríku á-
gjafir aðgangsharðari og frusu
um leið og þær skvettust yfir
skipið.
„Roderigo til Lorellu,“ svar-
aði nann. „Ástandið illt hér
líka. Bátaþilförin öll í einu
svelli. Piltar önnurn kafnir við
að höggva það upp, síðan fyrir
morgunverð. Hroðleg hella á
þaki stjórnpallsins, og þeir
ætla að fara þangað upp, ef
mögulegt er. Ég get ekki snúið
skipinu.“
Aðrir togarar heyrðu Black-
shaw skipstjóra. svara George
Coverdale vini sínum.
„Sama er að segja hér, Ge-
orge. Og hvalbákurinn orðinn
einn samfelldur klakaklumpur.
Alveg sama hér, George.“
Rödd hans var róleg. Síðan
varð þögn um stund. Þetta
gerðist um nónbil, hinn 26.
janúar.
SKÖMMU síðar heyrðist aft-
ur til Lorellu. Það var málróm-
ur Blackshaw skipstjóra. Hann
sagði með hægð: „Við erum að
sökkva núna. Erum að
sökkva,“ endurtók röddin, líkt
og sá er talaði, væri að ganga
inn í þægilega íbúð. Síðan var
sagt einu sinni enn: „Erum að
sökkva. Mayday! Mayday! May
day!“
Eftir það var allt hljótt.
Roderigo endurvarpaði neyð-
armerki Lorellu, og gaf upp
stað um það bil níutíu mílur
norður af Horni á íslandi.
Þess skal getið hér, að orðið
Mayday er upprunalega komið
af franska orðinu „M’aides“,
sem þýðir „hjálpið mér“. Þýð-
ir því hið sama í mæltu máli
útvarpsins og S.O.S. í símriti,
en er r.otað vegna þess, að á
því verður ekki villst.
En Roderigo var sjálft í
hörmulegri aðstöðu. Því hefði
verið allsendis ómögulegt að
komast nær Lorellu en það
var, og var sjálft algerlega
hjálparvana. Bátarnir voru
frosnir fastir, eins og verið
hafði á Lorellu, sömuleiðis var
það nætt að láta að stjórn,
ekki síður en hún. Hvað gat
Roderigo gert til þess að
bjarga veiðifélögum sínum, er
hinn sívaxandi, miskunnalausi
(See Monday)
18.30 Evening News
19.00 Sanford & Son
19.30 As It Happened
20.00 High Chapparal
21.00 Laugh-In
22.00 Perry Mason
23.00 Final Edition
23.05 Northern lights Play-
house —
Escape to Burma
(See Tuesday)
00.30 Major League Baseball:
Chicago vs. Boston
LAUGARDAGUR 16. sept.
9.00 Cartoon Carnival
9.50 Captain Kangaroo
10.30 Sesame Street
11.30 Golden West Theater
12.00 Voyage To The Bottom
Of The Sea
13.00 Pro-Bowlers Tour
14.00 American Sportsman
15.00 Baseball Game Of The
Week
17.00 Wide, Wide World
18.30 Evening News
19.00 Wide Wide World
19.30 The Law and Mr. Jones
20.00 Gunsmoke
21.00 Bob Hope Special
22.00 Defenders
23.00 Fmal Edition
23.05 Northern Lights Play- >
house —
The Long Grey Line
ís hafði þrúgað niður í hel-
kalt hafið?
Fjórum stundum eftir að síð-
asti boðskapurinn hafði bor-
izt frá Lorellu, var Roderigo
einnig að því kominn að fara
á hliðina. í annað sinn, þennan
sama dag, hlýddu hinir togara-
skipstjórarnir á starfsbróður
þeirra, er skýrði frá því með
rólegri röddu, að hann sjálfur,
áhöfn hans og skip, væri í
þann veginn að farast. Þeir
hlustuðu úrræðalausir, í tuga
mílna fjarlægð, þar sem þeir
sjálfir voru bundnir af ísum
og óveðrinu, sem átti svo auð-
velt með að fyrirfara þeim.
Klukkan 7 um kvöldið heyrð
ist til Roderigo í síðasta sinn.
„Við erum að sökkva,“ heyrð
ist Coverdale skipstjóri segja.
„Við erum að sökkva núna. Ég
get ekki yfirgefið skipið. May-
day! Mayday! Mayday!“
Eftir það heyrðist ekkert frá
Roderigo heldur.
YFIR afdrifum beggja þess-
ara skipa, Lorellu og Roderigo,
hefur þögnin ríkt, allt til þessa
dags. Af hvorugu þeirra hefur
nokkur snefill fundizt, — ekk-
ert annað en gúmbáturinn upp-
blásanlegi. Hann fannst á reki,
uppblásinn og tómur á hafinu,
hér am bil níutíu mílur frá
þeim stað, er þau hafa senni-
lega sokkið á.
Enda þótt allt of greinilega
væri hægt að gizka á hver ör-
lög þeirra urðu, voru þau á sín-
um tíma bæði skráð sem „Skip
á eftir áætlun“, og síðar sem
„Skip til eftirgrennslunar“. Og
að hinum tilsetta tíma liðnum
voru þau svo innfærð af
Lloyds sem „Talin týnd“.
Þó að áhafnir tuttugu skipa
heyrðu þessa menn ganga í
dauðann, hafði enginn séð skip-
in, og nöfnum þeirra var bætt
við hina löngu, löngu skrá yfir
góð skip og gömul skip og
smá skip, sem horfið hafa í
hylji hafsins.