Ný vikutíðindi - 20.10.1972, Blaðsíða 4
4
NÝ VIKUTÍÐINDI
ið neitt áfengi og hefði ætlað
að fara að hátta, þegar Clem-
ents hringdi. Brown var í
miklu. áliti sem læknir með-
al stéttarbræðra sinna, og var
það hreinlega fáránlegt að á-
saka hann um að hafa farið
drukkinn í sjúkravitjun.
Það var því augljóst, að
Clements hafði logið til um
þetta. Hvers vegna skyldi hann
segja ósatt um þetta atriði, ef
hann hefði ekkert að dylja-
Auk þess lá fyrir skýrsla
Grace læknis um, að blóð-
krabbi hefði ekki verið bana-
meinið.
Lögreglumenn höfðu komizt
að því, að á undanförnum sex
mánuðum hafði Clements lækn
ir keypt töluvert meira magn
af morfíni í lyfjaverzlunum, en
eðlilegt gat talizt. í samræmi
við brezk lög, var morfín þetta
afgreitt út á lyfseðla, sem
Clements hafði gefið út til
sjúklinga sinna.
„Við heimsóttum einn þess-
ara sjúklinga,“ sagði Íögréglu-
maðurinn, sem rannsakaði
þessa hlið málsins. „Það er frú
•Kent, en máfgif lyfseðlarnir
voru gefnir út á hennar nafn.
Hún er viss um, að læknirinn
hefur aldrei gefið henni mor-
fín.“
Lloyd kinkaði kolli. „Það
gæti bent til þess, að Clements
hefði útvegað sér morfín með
fölskum lyfseðlum og notað
það sjálfur.“
Skömmu seinna barst
skýrsla frá Scotland Yard, sem
Lloyd þótti meira en lítið
merkileg. Hann hafði sent fyr-
irspurn til Scotland Yard frem-
ur af vana, en að hann byggist
við einhverjum árangri. En
það var nú eitthvað annað. Það
kom í Ijós, að Scotland Yard
vissi mikið um manninn og
hafði oft komizt í kast við
hann. Lloyd las skýrsluna af
miklum áhuga.
— • —
CLEMENTS var fæddur á
írlandi og hafði stundað lækna
nám við háskólann í Belfast og
getið sér hinn bezta orðstír
sem námsmaður. Hann útskrif-
aðizt árið 1904.
Tveimur árum seinna giftist
hann Edyth Anna Mercier, sem
átti heima í Belfast og var tíu
árum eldri en hann. Þetta var
talið injög gott kvonfang fyrir
hann, því að Edyth var einka-
barn og erfingi að miklum auð-
æfum föður síns, sem var
heildsali. Það vildi svo til, að
faðirinn veiktist og Clements
stundaði hann, og þegar hann
dó, erfði frú Clements auð
hans. Clements var ekki seinn
á sér að notfæra sér þennan
auðfengna auð. Hann keypti
sér þegar í stað stórhýsi og
varð þegar þekktur tízkulækn-
ir, sem seldi þjónustu sína
mjög dýrt.
Hann varð mjög umtalaður
í Belfast vegna þess, hve hann
var mikill sundurgerðarmaður
í klæðaburði. Hann sást aldrei
öðru vísi en með nelliku í
hnappagatinu, og til þess að
setja punktinn yfir i-ið gekk
hann í samkvæmisfötum í
skurðst.ofunni. Það vakti og at-
hygli manna, að enda þótt
hann væri ekki sérfræðingur
í kvennasjúkdómum, kaus
hann fremur kvenmenn en
karlmenn sem sjúklinga sína.
Hann hafði mjög marga sjúkl-
inga meðal ríka fólksins, en
nokkrum árum seinna dró mjö
úr áliti fólks á honum. Því
var hvíslað, að Clements væri
til viðtals fyrir ungar mæður,
sem vildu láta eyða fóstri sínu.
Árið 1920 dó Edyth^kona,
hans eftir langa sjúkdómsíegu.
Maður hennar stundaði hana.
Dánarorsökin var_ sogð ^hjart-,
veiki. Það var einnig sagt, 'að'
Clements læknir hefði sóað öll-
um auði konu sinnar. Clements
læknir undirritaði dánarvott-
orðið sjálfur, og enda þótt það
sé ekki bannað með lögum,
þykir það ekki sæma virðingu
manns í læknastétt.
Skömmu eftir andlát kon-
unnar, flutti Clements frá Bel-
fast til Manchester á Englandi.
Það var ekki seinna vænna
fyrir hann að fara frá írlandi,
því að yfirvöldin höfðu byrjað
rannsókn á högum hans. Þau
ætluðu að fara spyrja.hann um
ýmsar ólöglegar skurðaðgerðir,
þegar hann hvarf.
Nokkrum mánuðum síðar
kom Clements með leynd til
Belfast, og hefur hann vafa-
laust viljað dyljast til þess að
forðast óþægilegar spurningar.
Erindi hans var að giftast 21
árs gamalli stúlku þar í borg.
Hún hét Mary McCleary og
var annáluð fyrir fegurð sína.
Hann hafði kynnzt henni, með-
an hann starfaði sem læknir í
Belfast. Hann hélt aftur til
Manchester með . hinni ungu
brúði sinni.
Fjórum árum seinna dó
Mary eftir langvarandi veik-
indi. Maður hennar hafði stund
að hana í veikindunum, og rétt
einu sinni undirritaði hann
sjálfur dánarvottorðið og
skráði dánarorsökina berkla-
veiki.
SKÖMMU eftir að önnur
kona læknisins dó, fór Clem-
ents frá Manchester og fékk
stöðu sem skipslæknir. Lítið er
vitað um þennan þátt í ævi
hans, en þegar bann kom aftur
til Manchester og tók að
stunda lækningar þar, hafði
hann japanskan þjón með sér.
Læknirinn var mjög vel gefinn
maður og hann hafði lært jap-
önsku í Austurlöndum og tal-
aði venjulega við þjón á jap-
önsku. Um þetta leyti byrjaði
hann einnig að skrifa lærðar
ritgerðir um eiturlyf og eitur-
tegundir, sem oft birtust í
læknatímaritum.
Skö.mmu eftir að hann kom
aftur til Manchester árið 1927,
fór nann aðra skyndiferð til
Belfast og í sömu erindagjörð-
um og áður, að ná sér í konu.
Þriðja kona hans hét Kathleen
Sarah Burke frá Belfast, og
var hún tólf árum yngri en
læknirinn, en þau hofðp
kynnzt, þegar hann stundaði
lækningar þar í borg.
En það var eins og hver
harmleikurinn ræki annan í
hjónabandi læknisins. Kathleen
veiktist og veslaðist upp,
skömmu eftir að þau hófu bú-
skap í Manchester. Hún gat
aldrei á heilli sér tekið eftir
það. Árið 1936 flutti hún með
honum til bæjarins Southport,
þar sem. hann gerðist sjúkra-
hússlæknir. Hann trúði ýms-
um starfsbræðrum sínum fyrir
því, að kona sín hefði maga-
krabba, og það eina, sem hann
gæti gert, væri að lina þján-
ingar hennar.
Það stóð líka heima, að árið
1939 dó Kathleen, og rétt einu
sinni undirritaði Clements dán-
arvottorðið sjálfur og skráði
dánarorsökina magakrabba. í
fyrsta skipti var úrskurður
hans ckki tekinn einrómá til
greina.
Það var kvenlæknir við
isjúkrahúsið, Irene Gayus, sem
hélt því fram, að konan hefði
ekki getað dáið úr maga-
krabba( því að hún hefði sjálf
séð hana taka hraustlega til
matar síns í sjúkrahúsinu
tveimur dögum áður en hún
dó. Vildi hún halda því fram,
að þetta hefði verið ómögulegt
fyrir sjúkling, sem væri svona
langt leiddur af magakrabba.
Þetta varð til þess að opin-
ber líkskoðun var fyrirskipuð,
en þá kom í ljós, að Clements
hafði sent líkið til bálstofu 1
Liverpool og bálförin hafði far-
ið fram. Gat því ekki orðið af
neinni skoðun og enga sönnun
vár hægt að fá. Clements var
spurður um þessa bálför og
sagði bann, að það hefði verið
hinzta ósk konu sinnar, að
verða brennd, og hann hefði
aðeins farið að ósk hennar.
Þannig fór sú rannsókn al-
gjörlega út um þúfur. Þegar
Gayus lækni var sagt frá
þessu, sagði hún blátt áfram:
„Jæja þá, við skulum sjá, hvað
kemur fyrir næstu frú Clem-
ents.“
YFIRVÖLDIN í Southport
höfðu sínar efasemdir og sendu
skýrslu til Scotland Yard, en
þar var ákveðið að ekki væri
hægt að gera meira í málinu,
en nauðsynlegt væri að fylgj-
ast vel með Clements. Um það
leyti fór Scotland Yard að afla
sér upplýsinga um lækninn.
Að þessu sinni var hann
ekkjumaður í tæplega ár. Hann
hafði kynnzt Amy Victoria
Barnett, sem var dóttir auð-
ugs skipamiðlara í Liverpool.
Barnett dó árið 1940 og lét
eftir sig 22 þúsund sterlings-
pund, sém var hreint ekki svo
lítið ié. Mánuði seinna héidu
þau kirkjubrúðkaup sitt í
London. Mynd af þeim kom í
blöðunum, læknirinn klæddur
í hátíðabúning og með nellik-
una í hnappagatinu eins og allt
af og brúðurin í hvítum kjói.
Eftir það hætti Clements í
sjúkrahúsinu og stundaði lækn
ingar og bjó sem auðugur mað-
ur. Um sjö ára skeið hafði
skýrslan um. æviferil hans leg
ið hjá Scotland Yard og ekki
komið að neinu gagni. Nú var
fjórða konan dáin, og þá reynd
ist skýrslan mjög nytsamleg.
— • —
LLOYD lauk lestrinum og
þaut upp úr stólnum og inn til
yfirmnnns síns, Harold Mighall
ofursta.
„Þetta er það furðulegasta
plagg, ?em ég hefi augum lit-
ið. Það er mín skoðun, að
þessi Clements hafi ekki að-
eins framið eitt morð, heldur
hafi hann framið kerfisbundin
morð árum saman. Það er ekki
nokkur leið að ganga úr
skugga um það, hvað hann hef
ur myrt margar manneskjur.
Mighall var hissa. „Er þetta
ekki nokkuð langsótt?
„Ég legg til að þú lesir þessa
skýrslu frá Scotland Yard
þá geturðu séð hvað þetta er
langsótt."
Mighall tók við skýrslunni
og las hana með athygli. Þegar
hann lauk lestrinum, kinkaði
hann koíli hugsi.
„Ég skil hvað þú átt við,“
sagði hann. „Dauðinn og dokt-
orinn hafa undarlega oft áttj
samleið."
„Já, það eru orð að sÖnnu.
Clements hefur að minnsta
kosti tvívegis auðgazt stórlega
í hjónabandi sínu. En að mínu
áliti hefur hann ekki aðeins
myrt til fjár.“
„Hvað áttu við?“
„Ég hefi talað við hann. Ég
hefi aldrei kynnzt manni með
eins mikla yfirborðskurteisi,
sem dylur slíka innri hörku.
Hann er einstaklega hreykinn
að rannsókn sinni á morfíni og
öðrum eiturtegundum. Að mín-
um dómi er þetta ástríða hjá
honum. Það kæmi mér ekkert
á óvart, þótt hann hefði notað
konur sínar sem tilraunadýr
við rannsóknir sínar. Clements
hefur baft ótrúlega mikinn hug
á konum allt frá unglingsárun-
um, en smám saman hefur
hann orðið leiður á sömu kon-
unni. Þegar hann fékk áhuga
fyrir annarri konu — og þá
einkum ríkri konu — losaði
hann sig einfaldlega við eigin-
konu sína. Þessi maður hefur
álíka kalt blóð og fiskur.“
„Ég er sammála þér,“ sagði
Mighall stillilega. „Það bendir
allt til þess; að maðurinn sé
ófreskja, sem dylur sig bak við
virðuleikann. En samt sem áð-
ur verðum við að fara að öllu
með gát.
Fyrstu tvær konurnar hans
eru dánar fyrir mörgum árum
— og það væri tilgangslaust að
reyna að komast fyrir rétta
dánarorsök þeirra. Þriðja kon-
an hans var brennd, og þá er
aðeins eftir fjórða konan, sem
dó fyrir þremur dögum. Allt
málið veltur á því, hvort við
finnum nokkuð morfín í lík-
amá hennar.“
— • —
GRACE læknir hafði átt í
erfiðleikum með krufninguna,
vegna þess að innýflin vantaði.
Þetta gerði rannsóknina mjög
erfiða, og var því annar læknir
fenginn honum til aðstoðar.
Var ekki hægt annað en bíða
eftir, að þeirri rannsókn lyki.
Á meðan voru tveir logreglu-
menn látnir halda vörð við
hús Clements læknis.
Það var ekki fyrr en á mið-
nætti að læknarnir tveir gátu
tilkynnt lögreglunni, að stórir
Símaskráin 1973
Símnotendur í Reykjavík, Seltjarnarnesi,
Kópavogi, Garða- og Bessastaðahreppi og
Hafnarfirði.
Vegna útgáfu nýrrar símaskrár eru símnotendur
góðfúslega beðnir að senda skriflega breytingar,
ef einhverjar eru, fyrir 1. nóv. n.k. til Bæjarsím-
ans, auðkcnnt Símaskráin.
Athygli skal vakin á því, að brcytingar, sem orðið
hafa á skráningu símanúmera frá útgáfu seinustu
símaskrár og til 1. októbcr 1972, eru þegar komn-
ar inn í liandrit símaskrárinnar fyrir 1973 og er
óþarfi að tilkynna um þær. Aðeins þarf að til-
kynna fyrirhugaða flutninga, breytingar á starfs-
heiti og á aukaskráningu.
Athugið að skrifa greinilega. Nauðsynlegt er, að
viðkomandi rétthafi símanúmers tilkynni um
breytingar, ef einhverjar eru, og noti til þess
eyðublað á blaðsíðu 577 í símaslcránni.
Nánari upplýsingar í símum 22356 og 26000 og
á skrifstofu Bæjarsímans við Ausiturvöll.
Bæjarsíminn