Ný vikutíðindi - 20.10.1972, Page 6

6
M? VIICUTT&IWíÐI
Óhreima kaffihollarmir
Allir íbúar hinnar strjál-
byggðu sveitar krinffum Crotch
Lake í Michiganfylki þekktu
frú Láru Jane Miller, og flest-
ir kölluðu hana Nínu frænku.
Þetta var geðfelld, gömul
ekkja, 76 ára að aldri og bam-
laus, sem áður fyrr hafði rek-
ið heimabakstur og selt mörg-
um ættliðum æskufólks kökur.
Maður hcnnar hafði látizt árið
áður, og nú bjó hún ein í litla
húsinu sínu. Hún varði mest-
öllum tíma sínum í að þvo og
fægja, svo að aldrei var fis að
sjá í þessu hreinlega húsi.
Að morgni þriðjudagsins 13.
október, 1949, voru tveir
fiskimenn á heimleið klukkan
hálf-átta, eftir að hafa tekið
upp net sín, og er þeir fóru
fram hjá húsi Nínu frænku,
'c '1
sem-var - að brenna.- Lítill
þrýstingur var á vatninu í hús-
inu, en þeir hringdu tafarlaust
á slökkvistöðina, og tveir
slökkviliðsmenn komú og
kæfðu eldinn von ' bráðar. í
bögglinum fannst lík frú Mill-
ers. Af ábreiðunum • og dag-
stofugólfinu lagði megnan
steinolíuþef, og höfuðkúpa
hinnar látnu var brotin.
Hér hafði sýnilega verið
slægur-morðingi að verki, sem
hafði ætlað að brenna húsið
til grunna, til þess að telja
mönnum trú um, að; um slys
væri að ræða. Tæknisérfræð-
ingar töldu, að eldurinn hefði
verið kveiktur um klukkan
sjö.
Við líkskoðun kom í ljós, að
frú Miller hafði verið á lífi, en
meðvitundarlaus, þegar morð-
Oft í<etiir örlítið smáatriði
orðið mordingja að falli
komu þeir auga á þunnar
reykjarslæður, er síuðust út
undan útidyrahurðinni. Þeir
gengu að húsinu til þess að
vita, hvort eitthvað væri að,
en dyrnar voru læstar.
Þeir klifruðu upp á eldivið-
arstafla og inn um eldhús-
gluggann, og komu að dálitlu
báli á miðju dagstofugóifiriú.
Þar lá stór böggull, vafinn inn
í ábreiður, og þaS var hann,
inginn vafði ábreiðunum utan
um hana, hellti yfir þáu stein-
olíunni og kveikti í. Auk þess
fundu læknarnir fleiri höfuð-
kúppubrot, eftir þung högg.
Hóf nú lögreglan rannsókn í
málinu undir stjórn James
Weiers, lögregluforingja.
Að undanteknum- bruna-
's'kémmáunúm '' á dágstofui'óíf-"'
inu var allt í röð og reglu í
húsinu. Engin merki sáust um
neinar stimpingar, né heldur
um neina leit í skápum eða
skúffum. Á eldhúsborðinu
stóðu tveir óhreinir kaffiboll-
ar, og þar lágu einnig nokkrir
kökumolar. Við nákvæma leit
fannst steinolíudunkur um það
bil 20 metra frá húsinu.
Lögreglan gerði sér miklar
vonir um að finna morðingj-
ann, því að gert var ráð fyrir,
að hann hefði drukkið úr öðr-
um kaffibollanum, enda fund-
ust á öðrum þeirra fingraför,
sem ekki tilheyrðu frú Miller.
Fingraför þessi reyndust vera
af Aron Clark, ungum, at-
vinnulausum landbúnaðar-
verkamanni. Höfðu foreldrar
hans á sínum tíma verið næstu
nágrannar frú Millers, og hann
hafði þekkt Nínu frænku alla
sína ævi. Hann kallaði hana
frænku eins og flestir aðrir, og
hún hafði einnig kallað hann
frænda sinn.
Hann skýrði lögreglunni svo
fr.á, að hann hefði litið inn til
hennar kvöldið áður, til þess
að höggva eldivið og hella
steinolíu á lampana, eins og
hann gerði oft og tíðum. Áður
en hann fór, höfðu þau drukk-
ið saman kaffi og borðað
nokkrar kökur í eldhúsinu.
Clark upplýsti ennfremur, að
steinolíudunkurinn hefði stað-
ið i eldhússkápnum.
Framburður þessi var stað-
festur af manni að nafni Henry
Reed, sem var éinn af næstu
nágrönnum ffú Millers. Hafði
hann séð Clark hjá henni, er
| TTfívf'/j ? - .. .
INNLENT LAN
RÍKISSJÓÐS ÍSLANDS
1972.2.FL
VERÐTRYGGÐ
SPARISKÍRTEINI
1
í maí s. I. var boðið út 300 milljón króna spari-
skírteinaián ríkissjóðs. Af þessari útgáfu
eru nú um 200 millj. kr seldar og hefur sala
farið vaxandi á ný að undanförnu.
Ekki verður gefið út meira af þessum flokki
og verður afgangur bréfanna til sölu á
næstunni hjá bönkum, bankaútibúum og
sparisjóðum um allt land, auk nokkurra
verðbréfasala. Þessi flokkur spariskírteina er
bundinn Vísitölu byggingarkostnaðar frá
1. júlíþessa árs.
2
Spariskírteinin eru tvímælalaust ein
bezta fjárfestingin, sem völ er á,
þau eru fyrirhafnar- og áhyggjulaus,
skatt- og framtalsfrjáls og eina
verðtryggða sparnaðarformið, sem
í boði er.
3
Sem dæmi um það hve spariskírteinin eru
arðbær fjárfesting skai upplýst, að tíu þúsund
króna skírteini áranna 1965, 1966 ;og 1967
eru nú innleyst á rúmlega 41 þúsund,
33 þúsund og 29 þúsund, hvert fyrir sig og
hafa því gefið árlegan arð liðlega
22-24 af hundraði.
ínnlausnarverð spariskírteina hefur rúmlega
fjórfaldazt frá 1965, en það mun vera talsvert
meira en almepn verðhækkun ibúða í
Reykjavík á sama tímabili.
Skírteini: 'Gefa nú. Árlegur arður..
Frá sept. 1965 kr. 10.000 kr. 41.586 22,6%
Frá sept. 1966 kr. 10.000 — 33.032 22,1%
Frá sept. 1967 kr. 10.000 — 29.428 24,1%
Október 1972.

SEÐLABANKI ISLANDS
hann fór hjá á leið til bæjar-
ins, en þegar hann kom aftur,
var Clark farinn. Hafði Reed
þá komið inn til hennar, og
hún beðið hann að kaupa af
sér 45 dollara ellilaunaávísun.
Ennfremur skýrði Reed svo
frá, að Clark og vinstúlka hans
ein hefðu búið hjá frú Miller
um sumarið og látið hana sjá
fyrir sér, þangað til hún rak
þau út.
Þessu neitaði Clark og sagð-
ist hafa flutt frá frú Miller,
þegar vinstúlka hans hefði
þurft að fara heim til Missouri
vegna andláts náins ættingja
Auk þess hélt hann því fram,
að umsamið hefði verið, að
hann dg vinstúlkan byggju hjá
frú Miller um veturinn og
hjálpuðu til í húsinu.
Þar eð Reed virtist hafa ver-
ið sá síðasti, sem sá frú Miller
á lífi, rannsakaði lögreglan
gaumgæfilega, hvað hann og
Clark hefðu aðhafzt frá kvöld-
inu áður og þangað til uppp-
víst varð um morðið. Báðir
höfðu öruggar sannanir fyrir
j fjarveru sinni. Reed hafi ver-
í ið heima hjá sér og ekki far-
| ið út úr húsinu, og var það
staðfest af fjölskyldu hans og
| vinnumönnum. Clark kvaðst.
hafa verið um nóttina hjá ætt-
| ingjum sínum í Factoryville og
I snætt morgunverð með þeim
klukkan sjö, og staðfestu þeir,
að það veeri rétt.
Lögreglan vann árangurs-
laust að rannsókn málsins og
; komst ekki til botns í því.
i.Loks komu aílir rannsóknar-
mennirnir saman hjá Weiers
lögregluforin'gjá til þess að yf-
irvega öll smáatriði enn á ný.
Þá hfópaði-Weiers allt í einu:
„Okkur hefur sézt yfir mikil
vægt atriði. Nú veit ég, hver
myrti frú Miller!“
Hinir litu undrandi á hann,
og hann hélt áfram:
„Óhreinu kaffibollarnir tveir
og kökumolarnir á eldhúsborð-
inu segja alla söguna. Okkur
er sagt, að Clark hafi heim-
sótt frú Miller síðdegis og
drukkið kaffi og borðað kökur
með hénni, og' fingráför hans
eru á öðrúm bollanum. Lík-
skoðun hefur -leitt í ljós að
frú Míllér var á' lífi mdrgun
inn eftir. En þar eð við vitum,
að frú Miller var næstum sjúk-
legá þrifin, er það alveg ó-
hugsandi, að hún hafi látið ó-
hreina kaffibollana standa á
eldhúsborðinu frá mánudags-
kvöldi til þriðjudagsmorguns.
Eina skýringin er sú, að Clark
hafi komið aftur til hennar
snemma á þriðjudagsmorgun,
drukkið kaffi með henni og
myrt hana.“
Þegar þessi rök höfðu verið
lögð fyrir Clárk, missti hann
kjarkinn og játaði á sig morð-
ið. Hafði hann laumazt út úr
húsi ættingja sinna í Factory-
ville klukkan hálf-sex, hjólað
heim til frú Miller og beðið
hana um 15 dollara _til að.
senda' vinstúlku sinni, svo að
hún kæmist þangað aftur frá
Missouri. Frú Miller hafði að
lokum látið hann fá peningana.
en um leið haldið yfir honum I
langa áminningarræðu og ekki
sparað háðsyrðin, er hún ávít-
aði nann fyrir að láta þessa
stelpu féfletta sig endalaust.
Þá hafði hann orðið svo bál-
reiður, að hann hafði þrifið
öxi og slegið hana í höfuðið
með nenni. Hafði hann haldið,
að hún væri dáin og þess
vegna vafið ábreiðunum utan
um hana, hellt yfir þau stenv
olíu og kveikt í, til þess að
húsið skyldi brenna til grunna.
Hann var kominn aftur til
Factoryville rétt fyrir klukkan
sjö. Hann vissi, að frú Miller
var mjög árrisul, og hafði því
farið til hennar áður en nokk-
ur nágrannanna var kominn á
fætur. En hann hafði ekki
hugsað út í það, að hún lét
aldrei mataráhöld liggja óhrein
næturlangt.
Þann 21. júlí var hann sekur
fundinn um morð og dæmdur
í æfilangt fangelsi.
☆
Lögreglumanna
(framhald af bls. 1)
enda haí't á orði — að ckki
sé til þess ætlast, að verðir
laganna séu viti bornir meira
en góðu hófi gegnir (þó mun
þetta orðum blandið).
Upp á síðkastið hcfur
keyrt svo um þverbak í
starf sháttum lögreglunnar,
að gera verður ki'öfu til þess,
að lögreglustjórinn fari að
athug'a sinn gang og gera
grundvallarbrcvtingar ó
starfsháttum sinna manna
og endurskoða, livaða krof-
ur eru gerðar til lögreglu-
manna varðandi starfshæfni,
geðlag og vitsmuni. Lög-
reglustjóri lilýtur að vcra
endanlega ábyrgur fyrir mis-
tökum sinna manna, og ætti
ef lil vill, með liliðsjón af
undangengnum aitburðum,
að gefa honum náðarsam-
lega fri frá störfum og setja
annan hæfari í starl'ið, þótt
liann sé síður en svo sam-
vizkuminni embættismaður
en liver annar.
Blaðinu berast að staðaldri
svo tíðar umkvartanir út af
hegðun lögreglunnar gagn-
vart horgurunum, að það
væri að æra óstöðugan að
sinna þeim öllum, en hreysti-
verk lögreglunnar upp á sið-
.kastið cru þess eðlis, að ekki
er hægt að þeg.ja yfir þejm,
enda hefur það raunar ekki
verið gert.
Er hér t. d. átt við aðfár-
ir lögrcglunnar við að ná
barni úr liöndum örvingl-
aðrar móður, þegar fjórar
liurðir voru brotnar í spað
;Og aflsmunar nevtt til að ýf-
irbuga kvenmanninn — og
nii síðást, þegar fjórir eða
scx fílefldir þursar gengu í
skrokk á trésmið, sem nokk-
uð er kominn til ára sinna
og aldrei hefur gert flugu