Ný vikutíðindi - 27.10.1972, Blaðsíða 7

NÝ VIKUTÍÐINDI
láttu fara vel um þig í hapg-
indastól og slappaðu af, þá
skaltu sanna til, að dásamlegur
tónaheimur söngsins mun opn-
ast þér."
Og aS svo mæltu tók hún
lagiS á nýjan Ieik!
Að lokum þoldi vesalings úr-
smiðurinn ekki við lengur.
Hann fékk skilnaðinn, fölur
þjakaður og skjálfandi.
Buxnalausir apar
Forstjórinn fyrir dýragarð-
inum í Köln hefur fengið svo-
hljóðandi bréf frá tveimur kon-
um:
„í dýragarði yðar hlaupa ap-
arnir ósiðlega um með gljáandi
rauðan bakhluta. Þetta finnst
okkur dónalegt. Ef þér vildjiö
senda okkur garn, skulum við
gjaman prjóna buxur á ap-
ana.“
Það þarf varla að bæta því
við, að aparnir era ennþá —
og munu verða — buxnalausir.
LÁRÉTT: 47 læri 14 búsáhald
1 hætta 48 fugla 15 karlfugl
5 hagnað 50 bit 16 keraldið
10 sælgæti 51 erfiði 19 venju
11 gestagangur 52 fuglar 25 ýtarlega
13 minni pokann 53 fálát 26 tónverkum
15 vafalaus 54 gælir 28 tónar
17 orka 57 líffæris 29 stauta
18 húsdýrið 60 æðibunu- 31 rödd
20 augnhár gangurinn 32 jurtarhluti
21 strákur 61 askana 35 mann
22 flaustrið 62 nef 36 læðast
23 renni 63 reiðmann 38 skapið
24 ásynja LÓÐRÉTT: 39 hryðju
27 svifdýr 41 duttlunga
28 fuglinn 1 magn 42 demba
30 ójafna 2 fiskur 43 ílát
32 hreinsað 4 sjáðu 44 hljómur
33 fljót 6 bugðulaus 46 tyggja
34 tryllta 7 gangur 48 bjó til band
36 dæld 8 fornafn 49 eldstæði
37 íþrótt 9 steintegund 55 titill (útl.)
40 hlíf 10 glæpafélag 56 vendi
42 fótabúnað 12 trjárengla 58 eyða
45 risa 13 neita 59 tjón
KROSSGÁTAN
■I m
ORÐSP
Stjórnmálamaður getur sagt
yður að fara til helvítis á svo
kurteisan og viðfelldinn hátt
að þér takið sjálfur varla eftir
því.
The Bull Horn.
o
Það er margt hægt að segja
gott um hana, en hitt er miklu
eftirsóknarverðara.
Mark Twain.
o
Tvö tár fljóta eftir straumi
tímans. „Ég,“ segir annað
þeirra,',7er"tár konu sem missti
manninn sinn vegna annarrar
konu.“ Hitt segir: „Vertu ekki
hrygg af því, ég er tár kon-
unnar sem fékk hann.“
Kínversk saga.
o
Góð auglýsing á að geta feng-
ið fólk til að trúa því, að það
hafi alla ævi sína vantað hlut,
sem það hefur aldrei heyrt
nefndan fyrr.
Coronet.
O
Varkárir verða menn ekki
fyrr en þeir eru orðnir svo
gamlir að þeir hafa engin not
af því framar.
Coronet.
o
Ástin er alvarlegur sálsjúk-
dómur.
Platon.
o
Hið raunverulegasta leikhús
konunnar er sjúkraherbergið.
Stendahl.
o
Sérhver mikill vísindamaður
verður að hafa trúarlega hvöt.
Albert Einstein.
o
Ef þér hræðist einveruna, þá
giftist ekki.
Chekov.
o
Einhverjar sorgir hafa menn
á öllum aldri, en afleitt er það
ekki orðið, fyrr en menn eru
orðnir algjörlega gleðisnauðir.
Thackeray.
o
Við höfum nú fólk, sem les
og skrifar, en hvenær ætli fólk
fari að hugsa?
Lady Blessington.
O
Afturhaldsmaður er sá, sem
ekkert vill gera strax.
Frank Vanderlip.
o
Hollywood skapar meiri ó-
hamingju í heiminum en
Hitler, Stalín og Mussolini
gerðu til samans.
Sir Thomas Beecham.
o
Allir þeir, sem eru hræddir,
eru reknir áfram af fortíðinni.
James Herring.
o
Sá maður eignast aldrei
sanna vini, Sem stöðugt er
hræddur um að eignast óvini
og heldur að vinir sínir séu sér
ótrúir.
William Herring.
o
Fólk hjálpar hverju öðru með
gleði sinni, en ekki með sorg
sinni.
John Ruskin.
o
Margir eiginmenn hafa slopp-
ið við að verða til aðhláturs,
vegna þess að konurnar vantar
kímnigáfu.
Paul Rigauld.
o
Því ofsalegar, sem maður
elskar, því auðveldar breytist
ástin í hatur.
Rochejoucauld.
o
Talaðu við mann um hann
sjálfan, og hann mun hlusta
tímunum saman.
Disraeli.
o
Herbergi án bóka er herbergi
án sálar.
Cicero.
o
Það er ekki eins hættulegt að
stíga ofan á rófuna á tígrisdýri
og að særa stolt konu.
Málsháttur frá Ceylon.
o
Það er hreinni hjátrú að
kenna, að mannkynið skuli
hafa ímyndað sér, að meydóm-
ur sé dyggð.
Voltaire.
o
Sá, sem sér sína eigin galla,
má ekki vera að því að sjá þá
hjá öðrum.
Ali Ibn-dbi-Táhib.
o
Hin rétta þjónusta ríkisstjórn-
ar er að auðvelda fólki að gera
gott, en torvelda því að gera
illt.
Gladstone.
o
Gleði annarra er mikill hluti
af sjálfi okkar. Hún skapar
glaðværð — sem góð laun fyrir
heiðarlegt líferni.
Ernest Renard.
o
Ástfanginn maður talar mál,
sem hann hefur aldrei lært.
Stendahl.
o
Óhefluð kona heldur, að með
því að ýkja blygðunarsemi sína
eða siðlæti, verði hún einnig
fín dama.
Stendahl.
o
Enginn her getur staðizt styrk
hugsjónar, sem brýst fram á
réttum tíma.
Victor Hugo.
o
Öll byrjun er auðveld, síð-
asta þrepið er erfiðast og er
sjaldan stigið.
Goethe.
o
Lífið er mannsaldur fyrir þá
aumkunarverðu — andartak fyr
ir þá lánsömu.
Bacon.
o
Hjónaskilnaður er rétti mað-
urinn á röngum stað.
Celt.
O
Ekkert veitir oss meira frelsi
en það að framkvæma hlutina,
þegar þeir eiga að gerast.
O. B.
O
Hversu djúpt, sem maður er
sokkinn, getur samt vonargeisli
lyft honum upp í sömu hæð og
fyrr.
Pascal.
o
Ef hinir frægu elskhugar og
ástmeyjar sögunnar hefðu lifað
meðal oss nú, hefðu þau eflaust
verið felld undir sama dóm og
hin svonefnda afvegaleidda
æska nútímans.
Bertrand Russel.
o
Sérhvert barn, sem fæðist,
ber heiminum þann boðskap
guðs, að hann hafi enn ekki
glatað trúnni á mennina.
Tagore.
o
Hin helga vináttutilfinning er
svo blíð og staðföst, svo fórn-
fús og ótímabundin, að húli' get-
ur enzt ævilangt, ef ekki er skír
skotað til hennar um peninga-
lán.
Mark Twain.
o
Enginn getur fundið til ein-
manakenndar, meðan hann
borðar spaghetti — það krefst
allrar einbeitingar hugans.
Cliristopher Morley.
o
Sögur af fræguin mönnum
Enski kvikmyndastjórinn An
thony Asquith átti mjög erfitt
með að muna nöfn. Kvöld eitt
borðaði hann á Savoy-hótelinu
í London, og er honum varð
litið snöggvast upp úr dagblaði
sínu, mætti hann tilliti manns,
sem hann var viss um, að
hann kannaðist vel við. En
nafn hans gat hann með engu
móti munað.
Asquith stóð á fætur, þrýsti
hönd mannsins hjartanlega og
sagði glaðlega: „Hvernig líður
yður, og hvar hafið þér haldið
yður undanfarið? Viljið þér
ekki gjöra svo vel og setjast
við borðið hjá mér?“
Á meðan hann lét dæluna
ganga, reyndi sem óður mað-
ur að koma nafninu fyrir sig,
en allt kom fyrir ekki.
Maðurinn starði sem berg-
numinn á hann og stamaði
vandræðalega: „Já, — en
herra — ég er bara þjónninn!“
Það var samkvæmi 1 Holly-
wood, að leikkona ein, sem hef
ir orð á sér fyrir að vera all-
tannhvöss, sem kallað er, sneri
sér að Rosalind Russel (sem
komin var af léttast skeiði)
og sagði með illkvittnu glotti:
„Það fer hryllingur um mig,
þegar mér verður hugsað til
fjörutíu og fimm ára aldurs-
ins.“
„Hvers vegna þá?“ sparði
Rosalind sakleysilega. ,Eigið
þér slæmar endurminnmgar
frá því aldursskeiði?“
Hinn þekkti, ameríski pró-
fessor, William Lyon Phelps,
var eitt sinn kynntur fyrir rit-
höfundi, sem ekki hafði orð
á sér fyrir mikla hæfileika.
Þessi rithöfundur hafði eink-
um gefið sig að samningu ævi-
sagna.
„Mig hefir alltaf langað til
þess að skrifa bók um yður,“
sagði rithöfundurinn við
Phelps. „Ég vona, að það komi
í minn hlut að skrifa ævisögu
yðar, þegar þér eruð látnir.“
„Já, já, þetta hefir mig lengi
grunað,“ sagði Phelps þurr-
lega, „það er einmitt það, sem
heldur lífinu í mér.“
Eitt sinn, er Alexander Dum
as kom heim úr samkvæmi,
var hann spurður, hvernig það
hefði tekizt.
„Það var hræðilegt,“ anzaði
Dumas. „Ef ÉG hefði ekki ver-
ið þar, þá hefði ÉG drepist úr
leiðindum!“
Mark Twain skrapp í heim-
sókn til nágranna síns. í einni
af bókahillunum sá hann bók,
sem hann langaði mikið til að
lesa. Hann spurði því nágrann-
ann, hvort hann vildi lána sér
bókina.
„Kæri Mark,“ svaraði ná-
granninn. „Þér eruð velkom-
inn að lesa bókina. En þú verð-
ur þá að lesa hana hérna á
staðnum. Það er nefnilega ófrá-
víkjanleg regla hjá mér að
lána aldrei bækur út úr safn-
inu mínu.“
Fáeinum dögum seinna kom
granninn yfir til Marks og
spurði hvort hann gæti ekki
lánað sér garðsláttuvélina sína,
sín væri í ólagi.
„Með mestu ánægju,“ svar-
aði Twain. „En þú verður að
nota hana hérna á blettinum
mínum. Það er nefnilega föst
regla hjá mér, að lána hana
aldrei út af lóðinni.“