Ný vikutíðindi - 03.11.1972, Page 1

DAGSKRÁ
Kefiavíkur-
sjónvarpsins
á bls. 5
Var nautakjötið smygiað?
Búið að brenna sönnunargögnin —
Hverjir voru hinir seku?
1 fréttum að undanförnu
hefur komið fram, að mörg-
um tonnum af vafasömu
nautakjöti hafi verið ekið á
haug. Er það látið í veðri
vaka — og er sjálfsagt og
raunin — að hér sé um ólög-
legt kjöt að ræða, vegna
Svíkin vara
Hvort cr kjöthakkið af
þarfasta þjóninum eða þarfa
nautinu?
Ovirk samtök
Eru Neytendasamtökin bú
in að geispa golunni?
Ódrckkaiifli
áfcngi
tslenzka ákavítið hrátt og
bragðvont.
Itósinkranz
Er hann að undirbúa kvik
myndun Njálu?
þess, að dýralæknir haí'i ekki
veitt gripunum blessun sína
á banabeðinum, og sé það
því ekki af heilbrigðisástæð-
um boðleg vara.
Ekkert er nenia golt eitt
uin það að scgja, að hið opin-
bera hafi auga mcð veitinga-
mönnum varðandi heilsu-
verncl hótelgestum til lianda,
cn þó er það grunur okkar,
að hér hafi ekki öll kurl
komið til grafár.
Og nú vaknar sú spurning,
hvort kjötið, sem flutt var
út á hauga og brennt, hafi
allt verið af íslenzkum naut-
pcningi.
Það hefur árum saman
verið opinbert leyndarmál,
að nautakjöt það, sem verið
hefur á boðstólum á sum-
um veitingaliúsum hér í
borg, liefur hreinlega verið
smyglvarningur.
Málið er mcira að segja
svo einfalt, að fróðir mcnn
telja, að framleiðsla íslenzka
landbúnaðarins fullnægi ekki
nema tíunda hluta eftir-
spurnar hótelanna, einkum
hvað varðar nautalundir, en
þær cr nær undantekningar-
laust hægt að fá á flestum
hótclum borgarinnar.
Þess ber að geta, að ef við
munum rétt, þá hefur hverl
naut ekki nema tvær lund-
ir, og það cr blátt áfram
hlægilegt að láta sér detta
Framh. á bls. 7
FATAFELLA
VIKUNAR
Geigvænlegar ffárhagskröggur IJtvarpsins
Sjónvarpið á góðum vegi með að setja Utvarpið á hausinn
Aívin ii ii levsi
Bumbuslagarar berja lóm-
inn í staðinn fyrir bunibuv
sínar.
Sjá KOMPUNA á bls. 3.
Almenningur í landinu
mun áreiðanlega hafa orðið
mjög fráhverfur Sjónvarp-
inu upp á síðkastið, enda er
það margra mál, að sú stofn-
un hafi gersamlega brugðist
skyldum sínum varðandi
efni, ekki hvað sízt hið ís-
lenzka.
Þá hefur sjónvarpsnotend-
um blöskrað kvikmyndaval
sjónvarpsins, en undantekn-
ingarlaust eru í sjónvarpinu
sýndar eldgamlar annars og
þriðja l'lokks myndir; og oft
væri meiri ástæða fyrir þul-
una að segja, í staðinn fyrir
„myndin er ekki við bama
Hvolpadauðinn í minkabúunum
Var minkunum gefið vítamín,
sem ætlað er stórgripum?
Minkabúin ættu að mega fara á hausinn
eins og venjuleg fyrirtæki
hæfi“: myndin er alls ekki
æ tluð sj ónvarpsáhorfendiun!
Vegna þessarar þróunar
liefur í'ólk i æ ríkara mæli
snúið sér að Útvarpinu, og
er það raunar mál. fjöl-
margra, að Útvarpið hafi til
skanuns tíma gert mun heið-
arlegri tilraun til að standa
í stykkinu en Sjónvarpið.
En svo bregðast krosstré
sem önnur tré. Dagskrá
Útvarpsins er að verða
býsna fátækleg og, að því er
blaðið hefur í regnað, ekki að
ástæðulausu.
Ríkisútvarpið mun um
þessar mundir eiga við gíf-
urlega fjárhagsörðugleika - að
stríða, og cr hafÞeftir framá-
mönnum í' stofnuninni, að
það geti stáðið í járnum, að
starfsemin skrimti fram yfir
áramót.
Það, scm einkum imm
valda þessari þróun, er
tvennt: 1 fyrsta. lagi það, að
Útvarpið hefur ekki fengið
að bækka afnolagjöld svo
nokkru nemur árum saman,
og svo sú staðreynd, að aug-
lýscndur sjá scm-er, að aug-
lýsingar í Sjónvarpi eru mun
áhrifaríkari en aivglýsingar í
Útvarpi.
Fra-mh. á bis. 7.
Það er víst ekki ofsögum
sagt, að mörgum hafi blöskr-
að, þegar það var borið upp
á þingi fyrir nokkrum árum
að leyfa minkarækt hérlend-
is.
Hér voru auðvitað á ferð-
inni „atliafnamenn“, sem
áltu vildarvini í löggjafar-
samkundunni, og eftir all-
mikið þjark var það barið
í gegn, að leyfa enn á ný
eldi á þcssum kvikindum
hérlendis, þótt minkurinn
væri þá þegar nærri búinn
að gcra út al' við bæði fogl
og fisk víða í blómlegum
sveitum landsins.
Þarna var von um skjót-
fenginn gróða, og nú reið á
að láta hendur standa l'ram
úr ermum.
Eins og vcnjulega var ekki
látið hjá líða að ganga í vas-
ann á hinu opinbcra, og
minkaræktin fór af stað eftir
kúnstarinnar reglum.
Fljótlega fór auðvitað að
bera á því, að óttinn við að
minkarnir slyppu úr búrun-
um hafði ekki verið ástæðu-
laus. Nú blasti það við, að
kvikindin færu að tímgast og
kynbæta villiminkinn, sem
fyrir var í landinu, og gera
hann þess vegna mun skæð-
ari cn hann liafði verið um
árabil. Og ekki virtist ætla
að verða jafn skjótfenginn
gróði af minkaeldi og búist
liafði verið við.
Framh. á bls. 7.
Nærri helmings hækkun
Um nokkurra ára skeið
hafa ökukennarar haft það
fyrirkomulag á bóklegri
kennslu, að hafa hana sam-
eiginlega sex klukkustundir
í viku. Hafa þeir ráðið sér-
stakan kennara í þessu
markmiði og hefur þetta
reynst vel.
Ennfremur hafa þeir út-
vegað nemendunum öll vott-
orð, sem hafa þarf til reiðu
við prófraunina, og er þetta
til fyrirmyndar, þvi það
sparar mikla fyrirhöfn.
bá hafa þeir sérstakan
augnlækni, sem kemur á til-
settum tíma í hverri viku
og gefur nemendum — sem
eru venjulega 50 talsins —
augnvottorð. En það vekur
athygli, að síðan verðstöðv-
unarlögin voru sett á, hefur
augnvottorð læknisins hækk
að úr 115 krónum í 215
krónur. bykir mörgum a'ð
minna mætti gagn gera.