Ný vikutíðindi - 10.11.1972, Blaðsíða 3

NÝ VJKUTÍÐINDI
3
Iwna sextán ára að aldri. Und-
anfarin fimm ár hafði hún ver-
ið virkur þátttakandi í Æsku-
lýðsfylkingu Nazistaflokksins,
renglulegur unglingur með
fléttur, sem átti bágt með að
aðgreina leiki frá stjórnmálum.
Faðir hennar var Þjóðverji
af gamla skólanum, sannfærð-
ur um að þjóð sín væri öðrum
fremri, en var tregur til að
trúa uppskafningnum Adolf
Hitler fyrir hugsjónum sínum.
HÚN FLYTUR TIL LESBU.
Irma, sem laumaðist kvöld
eftir kvöld heiman frá sér á
fund annarra Hitlers-æsku-
manna og horfði hugfangin á
blysfarir nazista um göturnar
á árunum fyrir seinni heims-
styrjöldina, bauð föður sínum
byrginn.
Hið óumflýjanlega gerðist,
þegar- hún kvöld nokkurt kom
heim i einkennisbúningi fanga-
búðavarða (Grese hafði, eins
og négrannar hennar, heyrt
misjafnt orð fara af þeim stöð-
um); og faðir hennar kastaði
lienni á dyr.
Irma leitaði þetta kvöld ekki
á náðir vina sinna í Æskulýðs-
fylkingunni, heldur fór hún
til stórrar og vel vaxinnar vin-
konu sinnar, sem bjó skammt
frá heimili hennar.
Þessi kvenmaður var alræmd
lesba, sem lengi hafði leitað á
þessa Ijóshærðu og laglegu
ungu stúlku. Konan fékk talið
Irmu á að flytja til sín — og
þær bjuggu saman í næstum
því ár ...
Ekki er vitað hvort þetta
var fyrsta reynsla Irmu í ó-
eðlilegu kynlífi — en þessi
vísir að því, á þroskaárum
hennar kann að hafa vaxið
smátt og smátt og orðið ör-
lágar-íkiir þáttur í lífi hennar
síðar meir.
Rannsóknir á fyrri ára bak-
sviði „Ófreskjunnar frá Bel-
sen“ sanna, að þessi kona, sem
Irma flýði til, þegar hún var
rekin að heiman, var bæði
haldin kvalalosta og sjálfspynd
ingalosta.
Gæti það hafa verið hjá
henni, sem Irma — ofhlaðin
kynfýsn, en áhugalaus um önd-
vert kyn — fyrst fann nautn
af að valda annarri konu kvöl
— og síðar að ganga berserks-
gang, þegar hún fékk vald yf-
ir J.ífi og dauða svo margra?
En hafi geðveiki ólgað ofar-
lega undir yfirborðinu, vitnaði
ískalt hátterni Irmu, meðan
málaferli yfir henni fóru fram.
gegn henni.
Dómurunum krossbrá, þegar
vitnaleiðslur Iciddu í ljós af
hvílíkri grimmd hún hafði
stjórnað 20.000 föngum, sem
voru undir umsjá hennar.
Þegar fyrrverandi kvenfang-
ar, margir eins og gangandi
beinagrindur, vitnuðu gegn
henni, glápti Irma Grese ó-
personlega upp í loftið í dóm-
salnum.
STRFIÐ í SS.
Fyrsta verkefni hennar i SS
var íangabúðavarzla í Ravens-
bruck: en 1943 fluttist hún til
Auschwitz og Belsen. Það var
í Belsen, sem Irma, þá aðeins
tvítug að aldri, var skipuð yf-
irkvenfangavörður.
Á hverjum morgni, klukkan
á mínútunni sjö, gekk hún út
úr húsi sínu, eftir góðan morg-
unverð, yfir á aðaltorg fanga-
búðanna og skipulagði skyldu-
störf fangaflokkanna þann dag-
inn.
Irma gekk um í hvítri
skyrtu, sem girt var niður í
víðar reiðbuxur, og uppháum
reiðstígvélum. Hún hélt á
svipu með blýbryddaðri ól, og i
vasa á fráhnepptum jakka
hennar var hlaðin skamm-
byssa. Á stígvélahælum hennar
voru sporar.
Ef hún brosti, þegar hún
gekk um aðalbraggahverfið.
vöruðu reyndir fangar þá ný-
komnu alvarlega við henni og
ráðlögðu þeim að hafa hægt
um sig, meðan hún gengi fram-
hjá.
Því ískalt brosið var oft for-
spil að æðiskasti, sem gat ena-
að með því, að fangi yrði fyr-
ir barðinu á henni, og yrði
barinn, sparkað væri í hann
unz hann væri að dauða kom
inn og loks yrðu úlfhundarnir
látnir gera út af við hann.
í Auschwitz veitti hún kvala
losta sínum útrás á kvenföng-
um sínum m.a. með því, að
þegar sólskin var og þeir —
eða réttara sagt þær — voru
að vir.na úti, lét hún kven-
fangana vinna naktar niður
að mitti. Konurnar kvöldust
af sólbruna — og daginn eftir
jafnve1 ennþá meira.
Stundum átti Irma það til.
að labba að fangabúðagirðing-
unni og skilja eftir einhver á-
höld rétt hinum megin við
hana. Svo gekk hún til vinnu-
flokksins, benti á einhverja
stúlkuna og skipaði henni að
sækja áhöldin.
Afleiðingin varð næstum
alltaf sú sama, að næsti vörður
skaut fangann.
En eftirlætisathöfn Irmu var
að velja fanga í gasklefana.
Vikulega gerði hún skrá yfir
hina dauðadæmdu og fór svo
til hvers einstaks og tilkynnti
honum, hversu marga daga
hún ætti eftir ■ ólifaða.
I hvert skipti, sem hún sá
einhverja af hinum dauða-
dæmdu konum, kallaði hún til
hennar og minnti hana á dag-
inn, sem hún yrði tekin af
lífi.
Hún sundraði fjölskyldum —
og naui þess að segja móður,
að dóttir hennar myndi deyja,
en sjálf myndi hún halda líli.
VALIÐ í GASKLEFANA.
Fyrir réttinum vitnaði gyð-
ingakona nokkur svo: „SS-kon-
an Grese bar ábyrgð á nafna-
kalli, sem fór fram tvisvar á
dag. Það stóð yfir í -tvo tíma
og oftar lengur, jafnvel þrjá
eða fjóra daga.
„Ef mistök urðu við talning-
una, voru fangarnir látnir
standa þar til leiðrétting hafði
fengizt, og það tók oft heilan
dag.
„Fangarnir fengú hvorki mat
né drykk, og fólk datt oft nið-
ur meðvitundarlaust.
„Ef Grese kom, meðan á
talningu stóð, lét hún fangana
iðulega krjúpa á kné og standa
þannig tímunum saman og
halda á steinum hátt yfir höfði
sér.“
„Stæði fangi ekki uppréttur,
vegna þess að hann var veik
burða, barði hún hann — eða
réttara sagt hana — með
gúmmíkylfu.“
Annað vitni sagði: „Ég hef
verið viðstödd þegar Grese hef-
ur fundið og rekið úr felu-
stað sínum fanga, sem átti að
fara í gasklefa.
Framh. á bls. 4

KOMPAN
Fratmynd. - Krakkaskríll.
Óyndislegar aðfarir.
Dýrt skip
Það verður að teljast furðulegt, allt
hólið, sem kvikmynd nokkur, sýnd í
einu af bíóum borgarinnar, hefur hlot-
ið.
Heitir myndin „The Godfatlier“ og
er gerð eftir samnefndri skáldsögu
Maríó Púzós nokkurs.
Skáldsabgan er óvenju skemmtileg
lesning, þykkur doðrant, en þannig
skrifaður, að maður leggur hann ekki
gjarnan frá sér jyrr en búið er að lesa
verkið til enda.
Kvikmyndin hefur verið auglýst
meira en almennt gerist um kvik-
myndir, og er það haft fyrir satt, að
Marlon Brando hafi fengið meiri pen-
inga fyrir leik sinn í henni en áður
hefur tíðkast um greiðslur fyrir kvik-
myndaleik.
Sannleikurinn um þessa mynd er
samt í sem styttztu máli sá, að liún
er nauðaómerkilegt og hrútleiðinlegt
pródúkt, þrem tímum of langt, og
leikur Marlon Brandos er svo fyrir
neðan allar hellur að hann hefði ekki
þótt gjaldgengur í Kálfshamarsvík, á
meðan hún var enn menningarmið-
stöð við austanverðan Húnaflóa.
Sem sagt. — Fyrir alla muni —
eyðið ekki tíma og peningum í þessa
auglýstu fratmynd.
Er ekki kominn tími til, að foreldr-
ar geri sér Ijóst — og þá raunar ekki
síður hinn almenni borgari — aö það
tjón, sem unglingar valda er skaða-
bótaskylt? Þannig er liœgt að ganga
að foreldrum, ef unglingur brýtur
rúðu, að ekki sé nú talaö um haus-
inn á gamalli kellingu.
Það hefur nefnilega farið talsvert í
vöxt, að unglingar hafi farið með
ófriði, brotið og bramlað eignir manna
— og hefur þá stundum viljað brenna
við aö þeir, sem fyrir skaöanum hafa
orðið, liafa haldiö að ekki vœri hœgt
að fá skaðann bœttann.
Sem sagt, góðir hálsar. Látið for-
eldrana blœða fyrir misgjörðir illa
uppalinna ungmenna, sem hafa til
skamms tíma haft samheitiö „skríll.“
Er það ekki, til dcemis, lýginni lík-
ast að lesa blaöafregnir af innbroti í
sumarbústað á Kjalarnesi, þar sem
Borgarstjorinn.
greinilega er farið inn í þeim einum
tilgangi aö valda sem mestu tjóninu?
Það hefur til skamms tíma ekki bein-
línis þótt goögá, þótt maöur og kona
lœddust inn í auðan sumarbústað eina
nœturstund til að njótast í friði fyrir
eiginmanninum cg eiginkonunni, en
lýsingin á aöförunum i nefndum
sumarbústað er slík að hverjum
manni lílýtur að blöskra.
Lögreglan verður að reyna að leggja
áherzlu á að hafa hendur í hán
þeirra skrílmenna, sem hér um rœðv
— og þyrfti helst að taka í gagnið
liegningu, sem Jónas frá Hriflu stakk
upp á hérna um árið.
„Sem sagt: rassskellið þá opinber-
lega á Lœkjartorgi.“
Ósköp er það nú trist að sjá „Gull-
foss“ liggja við hafnargarðinn ónot-
aðan, og áð því er virðist engum til
gagns. Þessi gamla skonnorta er sann-
erlega búin að bera margan farþegga
milli landa í góðum félagsskap og við
glaum og gleði.
Þótt undarlegt megi virðast hafa
menn nú meiri áhuga á því að fljúga
milli landa, en áður var, eins og það
er nú miklu notaiegra að sigla í róleg-
heitum í fjóra fimm daga í vellyst-
ingum praktuglega.
Nú er hins vegar svo komið að
Eimskipafélag íslands sparar sér 21
milljón með því að láta „Gullfoss“
liggja, þó að þaö kosti félagið fjórar
milljónir.
Já, það er ekki á allra fœri aö skilja
bísnissinn í dag.
Er það ekki kostulegt með borgar-
stjórann, hvað andstæðingar hans i
pólitík eru mikið á móti því, að hann
láti af störfum? Krítikkinni á störf
hans hefur ekki linnt undanfarin ár;
jafn þrœlómögulegan borgarstjóra gat
varla, og núna, þegar manngreyið er
aö láta af störfum, þá er eins og tals-
verð eftirsjá sé i honum, og er deilt
liart á liann fyrir að sinna ekki borg-
arstjórastörfum út kjörtímabilið.
Já, það er vandlifað í henni Reykja-
vík, ekki hvað sizt ef maður stjórnar
henni.
ASSA.
■■^aaajMaaMHJManiaimmHmHI