Ný vikutíðindi - 24.11.1972, Blaðsíða 1

DAGSKRA
Kefiavíkur-
sjónvarpsins
á bls. 5
Hass fremur en bjór?
Unglingarnir eru í hassvímu á skemmtistöðum
Það er nú svo komið, að
hin dæmalausa áfengislög-
gjöf á Islandi stuðlar bein-
Iínis að hassneyzlu ungling-
anna. Þetta er ekki sagt út í
bláinn, heldur er þetta altal-
að í bænum.
Það þarf ekki að fara í
grafgötur með þetta eða hafa
mörg orð um þessi sannindi.
Unglingarnir fá að sjálfsögðu
ekki að fara með vín inn
á skemmtistaði —og því síð-
ur er þar hægt að fá áfengt
öl — en hass er ekki tekið af
þeim við inngöngudyrnar —
enda erfitt að henda reiður á,
hvað eru marijúhana sígar-
ettur og venjulegir vindling-
ar.
Nú vitum við það fyrir
víst, að á þessum stöðum er
hassið reykt í stórum stíl, en
fullyrt er, að ef áfengt öl
væri á boðstólum, yrði þessi
vágestur ekki eins aðgangs-
Sjónvarpsólga
Er séra Emil að hætta sem
f réttast jóri ?
Deilurnar milli útvarps-
ráðs annars vegar og dag-
skrár- og fréttastjórnar
stofnunarinnar virðast nú
fara dagharðnandi. Sá kvitt-
ur hefur nú gosið upp, að
séra Emil Björnsson, frétta-
stjóri, sé í þann veginn að
hætta störfum.
Séra Emil er að margra
dómi mætur maður, en þó
eru víst ckki á hverju strái
menn, sem eru jafn umdeld-
ir og þessi guðsmaður, sem
hefur við allmargt fengist
um dagana.
Því neitar enginn, að séra
Emil er mesti eljumaður og
gekk til starfa í Sjónvarpinu,
frá stofnun þess af gífurleg-
um krafti, og telja jal'nvcl
sumir að oft hefði kappið
mátt vera cilítið með ineiri
forsjá.
Nú virðist liins végar mcsti
móðurinn vera að renna af
? ? ?
Er það satt, að allt sé að
fyllast af svertingjum á Vell-
inum?
lréttastjóranum og hefur það
vakið talsverða athygli, að
ekki virðist annað séð en
Magnús Bjarnfreðsson
stjórni fréttastofunni, en
fréttastjórinn er þar ekki
eins tíður gestur og áður.
Það er athyglisvert að
þrátt fyrir marga ágæta eig
inleika séra Emils, liefur
hann ekki ált þess kost að
eiga vinsældum að l'agna
meðal samstarfsmanna sinna.
Hann starfaði um árabil
á fréttastofu útvarpsins, og
þá var það opinbert leyndar-
mál meðal hlaðamanna, að
samkomuiagið milli hans og
starfsfélaga hans var alltaf á
mjög viðkvæmu hitastigi, en
stundum sauð upp úr svo
um munaði. Var það altalað
síðustu árin að honum væri
þar ekki lengur vært.
Um þessar mundir var það
svo, að Fríkirkjusöfnuðurinn
kíófnaði og var upp úr því
stolnað til Öháða safnaðar-
ins, og var séra Emil prest-
ur hans. enda hald og traust
þeirra, sem óánægðir voru í
Fríkirkj usöfnuðinum.
Þess vegna var það, að
Framh. á bls. 5
Gleðikvennafaraldur
Við höfum það fyrir satt,
að gífurlegt framboð sé nú
af gleðikonum hér. Og >
sambandi við hvarf ófull-
veðja stúlknanna, sem aug-
lýst var eftir, dettur manni
í hug, hvort ýmsir séu farn-
ir að stunda kennslu í kyn
mökum fyrir 15 til 16 ára
stúlkubörn.
Við höfum sem sé fulla
vitneskju um ,að á einum
stað í Austurbænum stend-
ur ung og mikil dama fyrir
slíkri iðju ásamt einhverju
öðru pakki!
frekur í sölum unga fólksins.
Það er því full ástæða til
að breyta áfengislög'gjöfinni
í þá átt, eins og við höí'um
hamrað á ár eftir ár, að leyfa
tiltölulega saklaust öl til sölu
í danshúsum að minnsta
kosti. Það fullyi'ða unglingar,
sem við þekkjum, að myndi
leiða til sórra bóta.
Miðaldahugsunarháttur í
þessum málurn er ekki tírna-
bær lengur.
Vitanlega er enginn, sem
mælir með því að unglingar
neyti sterkra drykkja, eix það
eru uppi háværar íaddir um
að þeir eigi að fá aðgang að
bjói', til þess að þeir fari síð-
ur í eitui’lyf til örfunar í dans
Framh. á bls. 5
Fatafella vikunnar
Gúmmítékkar og gripasjó
Er fegurðarsamkeppnira að fara á hausinn?
Það er engin smáræðis ólga
sem gripið hefur unx sig í
sambandi við fegurðarsam-
keppnina.
, Frá upphafi hafa þessar
sýningar vakið talsveiða at-
hygli. Fróðir rnenn tjá oss,
að hin fyrsta hafi farið fram
hérlendis árið 1936 og hafi
þetta síðan verið árlegur við-
burður í mörg ár.
Síðaxi várð hlé á þessu þjóð
þrifafyrirtæki í ein tuttugu
ái’, en þá var það, að Einar
Margar af þeim stúlkum, sem
kjörnar hafa verið fegurðar-
drottningar, eru glæsilegir futt-
trúar íslenzkra kvenna, m.a.
Sigríður Þorvaldsdóttir, sem
þessi mynd er a£.
Jónsson, gj aldkeri, reið' á vað
ið og hóifst haiula um að
skipuleggja liihá árvisssu feg
urðarsamkeþpni, sem hefur
átt sér stað nær ái’lega síðan.
Einar Jónssön er kunnur
atliafnamaður, sem ekki
má varnm sitt vita, og bar
fegui'ðarsamkeppnin jxess
raunar alltaf vott, rneðan
liann stóð jfyrir henni.,
Síðan gerðist það fyrir
nokkrum árum, áð Einar
seldi fyi’irtækið og hefur það
síðan verið í höndum að
minnsta kosti tveggja aðila
ef ekki fleiri.
Ekki verður annað sagt, en
að fegurðai’samkeppnin hafi
sett eitthvað ofan síðan Ein-
ar lét af stjórn hennar, og
hefur hún raunar borið
mjög á góma að undanförnu.
Byrjaði þetta fjaði’afok á
því, að núverandi eigendur
fegurðarsamkeppninnar tóku
að gefa út ávísair, sem ekki
var til innistæða fyrir, en
það varð svo aftur til þess
að blöðin fóru að kíkja ofan
í þetta mál.
Sagt er að talsverð upphæð
liefði verið greidd fyrir rétt-
inn, til að halda keppnina
og var í því sambandi nefnd
hundruð þúsunda.
Þá hafa rauðsokkur ekki
livað sízt vakið=athy/gli. á feg-
urðarsamkeppnunum en þær
líkja þéim ef .til vill ekki að
ástæðulausu við gripasýn-
ingu.
Aðalágreiningsefnið mi
virðist vcra það, hvort Einar
sé skuldbundinn til að senda
verðlaunagi’ipina til útlanda
eða ekki. Fegurðardisimar
eru hins vegar að mestu vald-
ar í dreifbýdinu, og mun Ein-
ari.ekki sýnasl ástæða til að
hafa mikil afskipti af þeim
búfénaði, scm valinn hefur
vei’ið upp á síðkastið.
Ný
gleraugnaverzlun
Opnuð hefur verið ný gler-
augnaverzlun að Laugavegi 5,
sem nefnist Gleraugnamiðstöð-
in. Mun hún afgreiða resept
frá öllum . augnlæknum, auk
þess sem gert verður við og
stilltar allar tegundir sjón-
auka.
Þá verður þar á boðstólum
fjölbreytt úrval af gleraugna-
umgjörðum, sjónglerjum, sjón-
aukum, raka- og hitamælum og
smásjám.
Verzlunina rekur Gunnar
Guðjónsson gleraugnafræðing-
ur, sem jafnframt er eigandi
hennar.