Ný vikutíðindi - 15.12.1972, Síða 1

DAGSKRÁ
Keflavíkur-
sjónvarpsins
á bls. 5
Utanríkisþjómistaii
1 ólestri
Fatafella
vikunnar
Oreyndir menn sendiherrar. —
Heimskuleg húsakaup. — Óþarf-
legur fjáraustur. — Gestamóttaka
aðalstarfið.
Einhver reyndasti og ötul-
asti rraður íslenzkrar utanrík-
isþjónustu, Pétur Eggerz, hef-
ur láti'ð frá sér fara á jóla-
markaðinn bók, sem hann kall-
ar „Létta leiðin ljúfa“ og fjall-
ar um starfsreynslu hans á
vegum sendiráðanna, allt frá
því á stríðsárunum — eða í 30
ár. Kennir þar margra grasa.
Ekki er höfundur hrifinn af
ráðstöfunum utanríkisráðu-
neytisins gagnvart sendiráðum
sínum erlendis. Er þetta raun-
ar vandasamt verk og við-
kvæmt, sem alltof lítill gaum-
ur hefur verið veiymr.
Mistök
Hann bendir réttilega á, „að
almenningur er orðinn lang-
þreyttui á mistökum íslenzkra
stjórnvalda í utanríkismálum
„Mál er til komið,“ segir
hann_ „að skipan og verkefni
sendiherra og öllu skipulagi
utanríkisþjónustunnar verði
beint inn á nýjar brautir og
hagkvæmari íslenzku þjóðinni
en hún hefur mátt við una of
lengi.*'
Þetta eru stór en rökfærð
orð hjá manni, sem veit hvað
Framhald á bls. 4
Nýr öryggisbiínaður
á línuspil fiskiskipa
Skuttrúarmenn og úrtölumenn
Tryggja verður fiskiflotanns fjármag og vinnuafl
ingar og svoleiðis lært fólk geri
Siglingamálastofnun ríkisins
hefur í umburðarbréfi nr. 76
gert nýjar kröfur um öryggis-
útbúnað á línuspil fiskiskipa.
Er þessi krafa gerð vegna tíðra
‘ slysa við línuspil og samkvæmt
tillögu Rannsóknarnefndar sjó-
slysa. Verður þess nú krafizt,
að á öllum nýjum fiskiskipum,
sem búin eru línuspili til línu
og/eða netaveiða, verði settur
sérstakur öryggisútbúnaður,
Óviðunandi
lögíeysa
Island mun vera eilt af
þeim íau löndum í heiminum
— ef ekki það eina í heim-
inum — þar sem foreldrar
bera ckki ábyrgð á skemmd-
arverkum barna sinna.
Þetta er margsannað mál,
m.a. hélt Öfegur Ófeigsson
læknir erindi i útarpið fyrir
fáeinum árum, þar sem hann
skýrði frá þvi, að börn liefðu
því nær cyðilagt sumarbústað
hans, en að þótt vitað væri,
hver börnin væru, var óger-
legt að ía foreldra þeirra til
að greiða skaðann.
Okkur er á liinn bóginn
kunnugt um, að t.d. í Dan-
mörku hafa foreldrar verið
dæmdir til að horga tjón það,
sem jafnvel kornung börn
þeirra hafa valdið, enda er
annað fráleitt samkvæmt
rétiamtuad iilpra maiUJa.
þannig að ef maður festist í
línuspili komizt hann ekki hjá
því að snerta arm, sem sam-
stundis stöðvar línuspilið.
Slíkur búnaður er nú fyrir
hendi, hannaður af. Sigmund
Jóhannssyni, hinum kunna
hugvitsmanni og teiknara að
Brekastíg 12 í Vestmannaeyj-
um. Hefur þessi búnaður nú
verið viðurkenndur af Siglinga-
málastofnun ríkisins.
Búnaður þessi hefur þegar
verið settur í tvö skip til
reynslu og virðist gefa góða
raun. Ef spilið hefur verið stöðv
að með þessum búnaði, er ekki
hægt að setja það af stað aft-
ur nema uppi í brú skipsins.
Siglingamálastofnun ríkisins
hefur nú óskað eftir því við
skipasmíðastöðvar, að þær geri
ráð fyrir þessum búnaði í öll
ný fiskiskip, sem búin eru línu-
spili, og geri þannig ráð fyrir
nauðsynlegum lögnum strax frá
upphafi við smíði hvers skips.'
Það eru ennfremur tilmæli
Siglingamálastofnunar ríkisins,
að búnaður þessi verði settur
í eldri skip, eftir því sem
frekast er fært, og ávallt ef
endurnýjuð eru línuspil eða
lagnir eldri skipa, eða kerfi er
breytt, þannig að tækifæri er
til að bæta við þessum öryggis-
búnaði.
Margir eru þeirrar skoðunar,
að of geyst sé farið í kaup á
skuttogurum, þar á meðal hefur
sú skoðun oft komið fram hér
í blaðinu og einnig að vafasamt
verði að útgerð þeirra muni
bera sig.
í niðurlagsorðum bókarinnar
„Um borð í Sigurði“ gerir Ás-
geir Jakobsson skuttogarana að
umtalsefni, en hann hefur að
undanförnu skrifað talsvert um
sjávarútvegsmál í Morgunblað-
ið. Leyfum við okkur að birta
þennan kafla úr bókinni, því
þar kemur margt frar.i, sem við
vildum sagt hafa:
„Allir þeir, sem um sjávar-
útveg hugsa, eru sammála um
að auka þurfi togveiðiflota
landsmanna til aukinna þorsk-
veiða, þegar síldin er horfin
og línuútgerð varð óhagstæð og
erfiðleikum bundin.
Ný gerð togveiðiskipa hafði
verið að ryðja sér til rúms
hjá fiskveiðiþjóðum undanfar-
inn áratug eða vel það. Þetta
voru svonefnd skutskip, og það
þótti orðið sannað að þessi gerð
togveiðiskipa hefði ýmsa kosti
fram yfir eldri gerðina, hin
svonefndu síðuskip. Það varð
svo til trúarsöfnuður í landinu,
skuttrúarmenn, sem trúðu því
að það væri allsherjarlausn á
vandamálum, ekki aðeins sjáv-
arútvegsins heldur og allrar
þjóðarinnar, að fiskiskip tækju
vörpur sínar inn yfir skutinn,
en ekki síðuna.
Þetta þótti alþýðu manna
stórsnjöll lausn og einföld, en
alþýðan vill æfinlega hafa
lausn þjóðfélagsmála sem ein-
og SQgþr. .að hagfræð-
ekki annað en flækja málin og
hatast við brjóstsvitsmenn, sem
hafi ævinlega dugað þjóðinni
bezt. Alþýðan fylkti sér því
um þessa nýju kenningu um
skutinn og sína brjóstsvits-
menn, og þegar svo éinn slík-
ur komst að pöntunarsímanum
Framh. á bls. 5.
? ? ?
• • •
Hvers vegna ekki að láta
fara fram þjóðaratkvæða-
greiðslu um hvort varnar-
liðið á Keflavíkurflugvelli
eigi að fara — og, þó öllu
fremur, hvort loka eigi
sjfíH.mRÍ þess?
Glæpafaraldurinn
Sjá bls. 2
J ' -v' "-W'1"