Ný vikutíðindi - 15.12.1972, Síða 4

4
NÝ VIKUTÍÐINDI
* Utanríkisþjónustan
Framh. al bls. 1
hann syngur.
Hann bendir á það „að í hóp
íslenzkra sendiherra hafi jafnt
og þétt bæzt úr ýmsum áttum
menn, sem hafa ekki átt þess
kost að fá þjálfun í utanríkis-
ráðuneyeinu til starfa að utan-
ríkismálum.
„Nú eru til,“ segir hann (í
ágúst 1972) „í utanríkisráðu-
neytinu í Reykjavík þrjár
stöður, sem hægt er að velja
þessa menn í án þess að þeir
setji niður. Þeir sendiherrar,
sem neita að starfa annars
staðar en erlendis, líta í raun
og veru niður á utanríkis-
ráðuneytið ,sem þó er móður-
skipið Neiti þeir því er eðli-
legast, að þeir, eins og við
þekkjum frá Bandaríkjunum,
hætti að starfa sem sendi-
herrar um leið og sú ríkis-
stjórn, sem kom þeim léttu
leiðina í þessar stöður, missir
völd.
„Allur landslýður veit,-‘
bætir hann við, „að án sér-
þekkingar verður enginn góð-
ur skraddari, skósmiður, húsa-
smiður né dómari. Hví ættu
sendiherrar að vera eina stétt-
in, sem leysir verk sitt meist-
aralega af hendi án nokkurrar
sérþekkingar?“
Húsakaupin í London
í formála að bók sinni segir
höfundur m.a.:
„Hin öra þróun samgöngu-
mála heimsins gerir íslenzk-
um ráðherrum og sérfræðing-
um þeirra kleift að komast
strax þangað, sem vandamái
skjóta upp kollinum, fjalla um
þau og snúa svo heim aftur,
og er þessi háttur hafður á í
æ ríkari mæli. Flest slík mál
voru áður leyst af sendiherr-
um og starfsfólki þeirra.
Nú hefði mátt ætla, að þessi
nýskipan hefði orðið til þess
að draga hefði mátt úr kostn-
aði við utanríkisþjónustuna á
ýmsum stöðum, en í þess stað
veita fé til að setja á stofn
ný sendiráð, þar sem brýna
nauðsyn ber til af viðskipta-
legum og öðrum ástæðum.
Ekki hefur verið horfið að
þessu ráði frekar verið lagt í
miklar og ef til vill bindandi
fjárfestingar, þar sem beinaat
hefði legið við að spara . . .
Reynsla var fengin fyrir því
í London, að nú á dögum eru
sendiherrabústaðir bezt stað-
settir sem næst hjarta stór-
borganna. Þar hafði verið
Keypt fallegt og virðulegt hús,
Redding House, Hampstead, i
14 km fjarlægð frá skrifstofum
sendiráðsins, sem voru stað-
settar í hjarta borgarinnar.
Árið 1961 var skipaður nýr
sendiherra í London. Hann
flutti inn í þetta fallega hús.
Nýi sendiherrann viðurkenndi
alla kosti hússins, sem voru
margir. Hann komst hins veg-
ar að þeirri niðurstöðu, eftir
að hafa búið í húsinum um
hríð, að þessi 14 km fjarlægð
frá miðbiki borgarinnar gerði
húsið óheppilegt sem sendi-
herrabústað. Að vísu tæki
ekki nema 20 mínútur að aka
þessa leið, þegar umferð væri
lítil, en í mikilli umferð gæti
ökutíminn þrefaldast.
Ýmis önnur óþægindi fylgdu
búsetu svo fjarri miðborginni.
Örðugt reyndist að fá starfs-
fólk og erfiðara var að fá gesti,
sem bjóða þyrfti vegna starfs-
in, til að þiggja boð og þá um
leið leggja á sig þetta ferða-
lag.... Fór svo að keypt var
annað hús (101 Park Street,
W. I.). sem legunnar vegna
var talið heppilegra sem
sendiherrabústaður.
Þetta var dýrmæt reynsla
fyrir utanríkisráðuneytið, en
dýrkeypt fyrir ríkissjóð. Hún
sýnir að umferðavandamál
stórborga nútímans hafa gert
stórhýsi eða slot í útjöðrum
borganna óheppileg sem sendi-
herrabústaði. Hér var fundin
mikilsverð mælisnúra fyrir ut-
anríkisráðuneytið að fara eftir,
en utanríkisþjónustan notfærði
sér ekki hina dýrkeyptu
reynslu frá London, heldur
endurtók sig sama sagan í
annarri borg.“
Um kaup á sendiherrabústað
í Kaupmannahöfn segir Pétur
Eggerz:
Gestamóttaka
„Aukist verkefnaskortur
sendiherranna áfram gæti
mörgum sýnzt ,að starf þeirra
hefði smám saman breytzt í
viðfangsefni veitingamanns.
Einhver áhugamaður í þeirri
stétt kynni þá að gera að til-
lögu sinni, að skipt verði á
stjörnuveitingamönnum fs-
lands og stjörnudiplómötum
um eins árs skeið í senn, til
að þjálfa forstöðumenn sendi-
ráðanna betur í starfi. Þannig
t.d., að Níels P. Sigurðsson
yrði forstöðumaður Hótel
Holts um tíma, en Þorvaldur
Guðmundsson, eigandi Hótels
Holts, sá sem gerði London
Lamb að markaðsvöru, væri
ambassador í London á meðan.
Agnar Kl. Jónsson tæki við
Hótel Borg um hríð, en Pétur
Daníelsson yrði sendur til
Osló. Árni Tryggvason yrði
hótelstjóri á Sögu, en Konráð
Guðmundsson ambassador í
Bonn. Síðan gætu spunnist út
af þessu hin skemmtilegustu
veðmál um, hvorum vegnaði
betur, hótelstjóranum við
ambassadorsstörfin eða sendi-
herrunum við hótelstörfin.
Lausblaðabækur frá Múlalundi úr lituðu plasti
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Margar gerðir, margar stærðir, margir litir.
☆
Ennfremur vinnubækur fyrir skóla, rennilása-
möppur, seðlaveski og plastkápur fyrir símaskrár.
☆
Mikið úrval af pokum og blöðum í allar algengari
stærðir lausblaðabóka, einnig A-4, A-5, kvartó og
fólíó möppur og hulstur fyrir skólabækur.
☆
MULALUNDUR
Ármúla 34 — Símar 38400 — 401 og 38450.
Áfengis- og tóbaks-
verzLun. nkisins
tilkynnir
Kaupum tómar ílöskur merktar ÁTVR í gleriS,
1/1 flöskur á kr. 10,00,
1/2 flöskur á kr. 8,00.
Móttaka í Reykjavik í birgSastöðinni, Draghálsi
2 og í öllum útsölustöSum vorum úti á landi.
ÁFENGIS- OG
TÖBAKSVERZLUN RlKISINS.
Ekki trúi ég, að Konráð á
Sögu gæti ekki setið eins
virðu-lega í bíl og tekið eins
vel á móti framámanni, sem
kæmi út úr flugvél, og Árni
tryggvason, sendiherra. Konráð
er alltaf að gera eitthvað
þessu líkt.
Athyglisvert er, að jöfnum
höndum og störf sendiherra
dragast saman, aukast kröfur
um glæsilegri húsakost og all-
an búnað sendiherrabústaða.
Störf sendiráðsins í Kaup-
mannahöfn hafa kannski dreg-
izt enn frekar saman en ann-
arra sendiráða, því þar hefur
verið í nokkur ár prestur, sem
léttir flestum mannúðarstörf-
um af sendiráðinu.“
Húsakaupin í Kaup-
mannahöfn
Enn látum við hinn reynda
fulltrúa okkar í utanríkismál-
um, Pétur Eggerz ,hafa orðið.
Hann segir svo orðrétt í bók
sinni.
„Margir landskunnir menn
hafa búið í íslenzka sendi-
herrabústaðnum við A. N.
Hausens Allé 5, svo sem dr.
Sigurður Nordal, Stefán Jó-
hann Stefánsson, og dr. jur.
Gunnar Thoroddsen, prófessor
og fyrrverandi ráðherra. Allir
hafa þeir kunnað mæta vel við
sig. Sjálfur hef ég setið boð
hjá dr. jur Gunnari Thorodd-
sen, meðan hann var þar
sendiherra, og leizt mér hús-
ið sérlega skemmtilegt og eins
garðurinn og umhverfið.
En dr. Gunnar Thoroddsen
lét af störfum sendiherra, og
maður kemur í manns stað.
Nú kom allt í einu í ljós, að
sendiherrabústaðurinn, rlrn6em
dr. Sigurður Nordal, Stefán
Jóhann og dr. Gunnar Thor-
oddsen höfðu talið sér.,boðleg-,
an, var í raun og veru léleg-
astur og óhentugastur af sendi-
herrabústöðum íslands erlend-
is.
Þá kom það upp úr dúrnum,
að sendiráðið í Kaupmanna-
höfn er talið erilsamast allra
sendiráðanna. Þetta voru rök-
in, sem færð voru fyrir, að
þörf væri á að kaupa nýjan
sendiherrabústað í Kaup-
mannahöfn. Var nú hafin leit,
og í talsverðri fjarlægð frá
borginni ,eða við Krathusvej
32, fannst stórt og glæsilegt
hús, og leit svo út um tíma,
að það yrði keypt. En þá kom
frá íslenzkum yfirvöldum
bann við að selja gamla, góða
sendiherrabústaðinn.
Svo liðu margir mánuðir, en
VEITINGAHÖSIÐ LÆKJARTEiG 2
óskar öllum viðskiplavinum sínum gleðilegra jóla og farsæls komandi árs þökk fyrir viðskiptin.
OPIÐ ANNAN í JÓLUM, GAMLÁRSKVÖLD CG NÝÁRSKVÖLD.
í
VEITINGAHÚSIÐ
LÆKJARTEIG 2.
SÍMI 35275 - 35355.