Ný vikutíðindi - 15.12.1972, Page 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
^Bæknr, sem bera§t
Tryggvi Gunnarsson
Ævisaga, rituö af Bergsteini
Jónssyni. — Bókaútgáfa
Menningarsjóðs.
Þriðja bindið af ævisögu
þessa merka manns. Stór bóK,
myndum skrýdd. Er rit þetta
samantekið að tilhlutan Lands-
banka íslands og Seðlabanka
íslands, og fjallar þetta bindi
fyrst og fremst um Tryggva
sem stjórnmálamann.
Það var ekki seinna vænna
að gera þessum gagnmerka
manni og ævistarfi hans góð
skil í rituðu máli. Gæti stutt
æviágrip hans einnig orðið
ungum mönnum hollt lesefni.
Austurlandahraðlestin
Skáldsaga eftir Agata Christie.
Útgefandi: Prentsmiðja Jóns
Helgasonar.
Það þarf ekki að fara mörg-
um orðum um bók eftir þessa
bráðsnjöllu skáldkonu. Hún
bregst aldrei lesanda sínum í
snilldarlegri frásagnargáfu.
Fást
Sorgarleikur eftir Johann
Wolfgang von Goete, í þýðingu
Yngva Jóhannessonar. —
Bókaútgáfa Menningarsjóðs.
í formála þýðanda segir:
„Allir, sem nokkuð þekkja til
heimsbókmennta, kannast við
Fást og vita, að það er nafn
á leikriti, sem ef til vill er
frægast leikrit allra tími (að
verkum Shakespeares ekki
undanskildum), eftir mesta
skáld Þjóðverja J. W. Goets
(1739—1832).“
Það er fengur í því að fá
þetta verk útgefið í heild, en
það er að miklu leyti í rím-
uðum ijóðum.
Af skáldum
Ritgerðir eftir Halldór
Laxness. — Bókaútgáfa
Menningarsjóðs.
Greinar þessar fjalla um 20
nafnkennd íslenzk skáld á
seinni tímum, dregnar út úr
ritgerða- og greinasöfnum
höfundarins. Þarna fá Tómas,
Steinn og Davíð sína einkun,
svo einhver nöfn séu nefnd
þeirra skálda, sem Laxness rit-
ar um í bók þessari.
Hannes Pétursson valdi efn-
ið, en teikningar eru eftir
Gerði Ragnarsdóttur.
Seint á ferð
Sögur ,1935—1942, eftir Ólaf
Jóhann Sigurðsson. — Bóka-
útgáfa Menningarsjóðs.
Þetta er nítjánda bók Ólafs
Jóhanns, sem vakti mikla at-
hygli á sér fyrir stríð, þá korn-
ungur maður, og hefur síðan
látið írá sér fara ýmsar veiga-
miklar skáldsögur, slitrótt þó.
Hér er á ferð safn smásagna
eftir hann ,og eru þær ellefu
að tölu, allar frá því höfundur
var um og innan við tvítugt,
smávægilega lagfærðar.
Landið týnda
Skáldsaga, eftir Jóhannes V.
Jensen, í þýðingu Sverris
Kristjánssonar. — Bókaútgáfa
Menningarsjóðs.
Bók úr hinu mikla verki
fræg.asta skálds Dana, „Den
lange Rejse“. Er hér á ferð-
inni sagan um Loga, sem
„skreið upp á fjallið helga og
stal frá því eldinum, upphaíi
allrar menningar“, eins og seg-
ir í sftirmáia þýðandans.
Það er fengur að þessari
bók.
Brosið
Skáldsaga eftir stórskáldið
Kristmann Guðmundsson. —
Útgefandi: Prentsmiöja
Jóns Helgasonar.
Á tímum svartsýni og böl-
hyggju lætur lífsreyndur rit-
höfundur frá sér fara bók,
þar sem hið góða í mannlíf-
inu verður öllum öflum yfir-
sterkara.
Sagan gerist í sjávarþorpi
um aldarmótin og er dregin
fíngerðum frásögustíl.
Hreysikötturinn
Höfundur: Philips Oppenheim.
Útg.: Prentsmiðja Jóns
Helgasonar.
Karlmannasaga úr undir-
heimunum. Gimsteinarán. Svik.
Oppenheim hefur löngum
verið talinn vandaðasti saka-
málahöfundur heimsins, enda
svíkur þessi saga engan.
Grænlandsfarið
Ferðabók eftir Jónas Guð-
mundsson. — Útgefandi:
Hildur.
Margslungin ferðasaga, sem
segir frá mannraunum og bar-
áttu sjómanna og hinu sér-
kennilega mannlífi, sem lifað
hefur verið í árþúsundir í
auðnum norðursins.
Bókin er fjörlega rituð, full
af kímni og furðusögum.
Baráttan við Indiána.
Frumbyggjasaga fyrir stráka,
eftir Elmer Horn, með teikn-
ingum eftir Gunnar Bratle, í
þýðingu Jónínu Steinþórsdótt-
ur. — Útg.: Æskan.
Þetta er 5. frumbyggjabókin,
sem Æskan gefur út. Segir frá
mikilli baráttu norskra frum-
bygg.ja við Indíánaflokk, sem
allt í einu birtist. Sendir það
eftir hjálp ,en áður en hún
berst, kveikja Indíánarnir í
húsi Knúts og sumir særast.
Vinsæll bókaflokkur.
Viðskiptaskráin 1972-73.
hefur horist blaðinu fyrir
nokkru, Er þetta 35. árgangur
og bókinni fylgir brunabóta-
og fasteignamat Reykjavíkur
1972.
Þetta er fyrst og fremst
adressubók viðskipta- og at-
hafnalífsins í landinu — þ.e. í
henni má' finna nöfn og heim-
ilisföng fyrirtækja og einstaki-
inga, sem reka viðskipti eða
atvinnu í einhverri mynd.
Útgefandi er Steindórsprent
hf.
Upp á Hf og dauða.
Barna og unglingabók eftir
Ragnar Þorsteinsson. Útgef.:
Æskan.
Hér segir frá tveimur stálp-
uðum börnum, tvíburunum
Silju og Sindra, sem fá lánaða
litla seglskektu, en lenda í
óveðri og stranda undir eyði-
býli. Þau komast klakklaust í
land cg leita skjóls í auða hús-
inu, en þar fá þau óvænta og
óheillavænlega heimsókn.
Þetta er 5. bók höfundarins
á giasbotninum
Vandamál
Ung kona kom til lœknis
til bess að leita ráða hia
honum. Hún var feimin og
gekk seinlega að bera fram
erindi sitt. Lœknirinn
komst pó að því, að hjóna-
band liennar var barnlaust
og að hún og maður hennar
höfðu bœöi áliuga á því að
eignast barn.
— Hve lengi hafiö þiö
verið gift? spuröi lœknir
inn.
— Sex ár.
— Þá ættuð þið að vera
búin aö eignast barn fyrir
löngu, sagði lœknirinn.
Gjörið svo vel að fara úr
fötunum; svo skulum við
sjá til hvað liœgt er að
gera.
Frúin roönaöi og sagöi
með hœgð:
— Mið langaöi nú til að
eignast fyrsta barnið með
manninum mínum.
*
Orðaskýringar
Kurteisi: Að geta geyspað
meS lekaöan munn.
Gullaldavvit: Bækur, sem
allir hrósa — en sem eng-
inn nennir að lesa.
Gjaldþrot: Aö stinga pen-
ingunum í buxnavasana og
afhenda lánardrottnunum
jakkann!
Menntun: Sími í borð-
stofunni, til þess að trufla
borðhaldiö, steriótæki í dag-
stofunni til þess aö trufla
nágrannana, sjónvarpstæki
í sömu stofu til þess að
trufla lesturinn ...
Ekkja: Kona, sem veit
allt um karlmenn — og
allir þeir karlmenn, sem
vita eitthvaö um hana, eru
dánir.
X-
Skot
Leikílokkur kom til bæj-
arins. Bæjarbúar sýndu
mikinn áhuga og aögöngu-
miöarnir runnu út.
En svo kom babb 1 bát-
inn. Hálftíma áöur en leik-
sýningin átti aö byrja, mis-
steig ein leikkonan sig og
snérist á fæti.
Nú voru góö ráð dýr.
Sem betur fór fannst
skjótlega feguröardís í
plássinu, sem var fús til aö
taka aö sér hlutverkiö.
Þetta var líka ósköp ómerki
legt aukahlutverk. Stúlkan
átti aö segja tvær setning-
ar ,og þar aö auki átti sá,
sem fór meö aöal-elskhuga-
hlutverkiö, aö skjóta hana
til bana í fyrsta þætti.
Mesti vandinn var sá, að
hníga dauö niður á eðlileg-
an hátt.
Allt fór vel á sviöinu, og
stúlkan lék hlutverk sitt vel.
Elskhuginn hleypti af byssu
sinni, stúlkan hneig styni-
andi niður og moröinginn
æpti angistarlega:
„Hvaö hef ég gert? Hvaö
hef ég gert?“
Þá heyröist rödd aftar-
lega úr salnum:
„Þú hefur skotiö einu
hóruna í bænum, bjáninn
þinn!“
X-
Maðurinn sagði. . .
— Vasaklútur er mikiö
þarfaþing, ekki sízt viö
jaröafarir, þar sem hann er
mikiö notaöur til þess að
fela táraskort.
— Þegar maður er ást-
íanginn, byrjar maöur á því
aö olekkja sjálfan sig og
endar meö því aö blekkja
aöra. Þaö er þetta, sem vin-
sælt er aö kalla rómantík.
— Börn eru smáfólk, sem
má ekki hegöa sér eins og
foreldrar þeirra höguöu sér
á þeirra aldri.
— Drasl er sitt af hverju,
sem maður hendir daginr.
áður en maöur þarf aö nota
þaö.
— Skilnaður er venjulega
tveim manneskjum að
kenna, sem fannst þær
komast allt of seint í hjóna-
bandið.
— Fyrir ekki nema 20—
30 árum liefðu stúlkur roðn
að af skömm heföu þœr les
ið bœkur á borð við pær,
sem þær skrifa núna.
— Nú þegar bæöi karl-
menn og kvenmenn ganga
í síöbuxum, er eina ráöið
til þess aö sjá mismuninn
aö gera sér grein fyrir hvort
þeirra hlustar — þaö er
karlmaöurinn.
— Krakkarnir í hverfinu,
sem ég bjó í, voru svo
baldnir, aö mæöurnar
þurftu aö spila beripóker
viö þau, til þess aö þau
háttuöu á kvöldin.
— Kannbke hefur Adam
ekki haft neitt vandræöa-
bein, en hann átti í mestu
vandræöum meö aukarif-
beiniö úrsér.
— Ein leiö til að láta
konuna þína hlusta á þig
og taka mark á því, sem
þú segir, er aö tala upp úr
svefni.
— Dóttir mín býr ekki
heima — hún er ekki gift
ennþá.
— Eí þú segist vera lista-
maöur, afsannar þaö eng-
inn.
— Læröu af títuprjónin-
um. Höfuöiö á honum
stöövar hann í því aö ganga
of langt.
— Reyndar er fjöldi
manna, sem maður liaföi
ekki hugmynd um að vœri
ennþá lifandi, fyrr en maö-
ur ies í blaðinu að peir
vœru dánir.
Nokkrir stuttir . . .
— Kobbi, sagði konan
hans ásakandi, er þér ljóst,
aö þaö er meira en vika síö-
an þú hefur svo mikiö sem
kysst mig?
— Meira en viká síð'an0
endurtók Kobbi undrandi
og fljótmæltur. Þaö þykir
mér skrítiö. Hver er þaö þá,
sem ég hef kysst?
•
Hann var aö fylgja þeirri
fallegustu og ljóshæröustu
heim af starfsmannaball-
inu.
— Segir þú móöur þinni
allt, sem þú gerir á svona
böllum?
— Nei, en aftur á móti er
maðurinn minn afskaplega
forvitinn.
•
— Ég fer aldrei aftur í
berjamó meö Pétri, sagði
Silla bálreiö viö vinkonu
sína.
— Nú, hvaö gerði hann?
— Hann tíndi ber allan
tímann.
•
— Mamma, hvenær varð
pabbi kennari hjá Rauöa-
krossinum?
— Hvaö meinarðu barn?
— Nú, hann er aö kenna
vinnukonunni blástursaö-
feröina frammi í eldhúsi.
•
— Hefur þig aldrei lang-
aö til aö kunna aö fljúga?
— Jú — einu sinni, þeg-
ar ég var meö stúlku á 32.
hæö og maöurinn hennar
kom heim.
•
— Astin mín! Ég gæti
dáiö fyrir þig.
— Já, þetta segiröu allt-
af. En viö skulum sjá, hvort
þú iætur nokkurn tíma
veröa af því.