Ný vikutíðindi - 22.12.1972, Blaðsíða 1

DAGSKRA
Kefiavíkur-
sjónvarpsins
á bls. 5
Jólakortið var upprifið
Dapurleg jól á Litla-Hrauni
„Ef ég á að segja þér eins
og er, þá saknaði ég móður
minnar mest. Hún var sú
eina, sem skildi mig og
mína galla. En meira aö
segja jólakortið frá henni
var upprifið.“
Þannig sagði fangi á
Litla-Hrauni frá sínum jól-
um. Það eru ekki allir, sem
halda jól með sinni fjöi-
skyldu eöa ættingjum. Sum-
ir eru lokaöir inni í fang-
elsum, sjúkrahúsum, eöa
þá skipsklefum svo dæmi
séu nefnd.
En þaö er fanginn á
Hrauninu sem hefur oröið.
Og meöfram læöist sú hugs-
un að, hvers vegna að láta
fanga gjalda ógæfu sinnar
einmitt ýfir jólin? „Við
höldum yfirleitt lítiö upp á
stórhátíöir. Hvort sem um
er aö ræöa jól, páska eða
annaö. En þaö er samt sem
áöur eitthvaö sem gerir
mann sentimental þegar
koma jól. En viö sem dvelj-
umst hér getum ekki gefiö
jólagjafir, nema þeir sem
eiga peninga eöa ríka og
skilningsríka ættingja. Eg
viöurkenni mín afbrot og
allt þaö, en til hvers eruð
þiö aö tala um að allir eigi
aö vera glaðir á jólunum?
Af hverju er ég þá lokaður
inni þegar þið haldið jólin
hátíðleg? Ég vona aö ég
geti seinna meir náö mér
niðri á slíku þjóöfélagi.“
Svo sagöi fanginn og
heldur áfram: „Á aöfanga-
dag var ég gripinn heim-
þrá. Við' hlustuðum á jóla-
sálma og kveöjur fengu
sumir 1 útvarpinu, ég fékk
ekkert nema eitt jólakort og
það var upprifið. Til þess aö
leyna tilfinningum mínum
þá kveikti ég í rúmteppinu
mínu og þóttist vera sama
um þetta allt. Fyrir tiltæk-
ið fékk ég vist í tvær vik.ur
í einangrunarklefa. Þar
fékk ég gott næöi til þess
að hugsa og þótt ég sé laus
núna, þá spyr ég eins og í
klefanum, af hverju er mér
refsaö svona? En ég skulda
þjóðfélaginu víst svo mikið,
og ég vona aö þeir sem rifu
upp eina jólakortið mitt,
hafi r.otið sinnar jólagleði.“
Þetta er brot úr frásögn
manns sem hefur lent und-
ir í þjóöfélaginu. Nú þegar
jólin fara í hönd er gott til
þess að hugsa, að frelsar-
inn sagöi einu sinni: „Sá
yöar sem syndlaus er, kasti
fyrsta steininum“. Það liti
margt ööruvísi út í okkar
þjóðfélagi ef handhafar
laga og réttar heföu þetta í
heiðri
Fatafella vikunnar kveikir
á jólaljósunum
Hassmenn kætast
Verzlunarprettír í
jólaösinni?
Það er hart aðgöngu að þurfa að segja þessa
sögu rétt fyrir jótín. En staðreyndin er sú, að
núna í jólaösinni er almenningur beittur sví-
virðilegum prettum í sumum verzlunum borg-
arinnar.
Á mánudag kom maður nokkur í eina verzl-
un hér í bæ og keypti þrjá hluti: Sápu, hand-
klæði og eina dós af skóáburði. Verðið stóð
skilmerkilega á hverjum hlut fyrir sig. Þegar
kom að kassanum stimplaði afgreiðslustúlka
þetta inn og var þá upphæðin 200 kr. hærri
en kaupandi hafði reiknað út. Hann krafðist
þess að fá nótuna úr kassa stúlkunnar og sá
þá, að handklæðið kostaði kr. 200 meira held-
ur en á því stóð, en hins vegar kostaði hitt
samkvæmt verðmiða.
Þegar hann kvartaði bað stúlkan afsökunar,
en sagði jafnframt, að henni þætti það ekki
gott að vera borin þjófnaðarsökum í viðurvist
fjölda fólks.
Eftir þvi sem blaðið hefur komist næst, er
talsvert um það í verzlunum þessa viku, að
fólk verzli án þess að taka eftir því hvað heild-
arupphæðin er mikil.
Skyldi það geta hent, að óprúttnir kaup-
menn notfæri sér þetta á þann fáranlega hátt
að segja afgreiðslufólkinu að stimpla inn hærri
upphæð til þess að drýgja tekjurnar?
Um Ilest er Óla Jó. mislagðar hendur
Neyzla á hassi og öðrum
fíkniefnum hefur vaxið
hróðum skrefum hér í
Reykjavík í haust. Er nú
svo komið að unglingurn
þykir ekki erfiðar að ná í
hass heldur en um áfengi
vœri að rœða. Bersýnilega
er barátta yfirvalda við
þennan ófögnuð aðeins
hálfkák, enda hafa þeir
menn, sem henni stjórna
fyrst og fremst ,varla lág-
marksþekkingu á algeng-
ustu tegundum eiturlyfja.
1 vor og sumar dró nokk-
uö úr innflutningi á hassi,
þegar lögreglan uppgötvaöi
seint og síöar meir, aö al-
gengast var aö fá hassiö
einfaldlega sent meö pósti.
Þá var mikiö magn gert
upptækt og innflutningur
minnkaði meðan hasssölu-
menn hugsuðu upp nýjar
leiöir til aö koma vörunni á
markaö án þess aö upp
kæmist. Margar færar leið-
ir fundust, og nú streymir
hass, LSD, og fleiri fíkni-
efni inn 1 landiö í stóruin
stíl og í meira magni en
nokkru sinni fyrr.
Á dögunum voru tveir er-
lendir menn teknir á Kefla-
víkurflugvelli með eitt kíló
af hassi og hafði annar
þeirra dvalist hér á landi í
sex vikur og stundaö hass-
sölu. A þessu tímabili haföi
hann fariö margar ferðir
utan til aö afla nýrra
birgöa, án afskipta toll-
varöa. Viö handtökuna
kvaðst hann ekki einu sinm
hafa vegabréf, þrátt • fyrir
tíöar utanfarir!
Staöreyndin er sú, aö
fátt er auöveldara en aö
smygla LSD. Þaö er vei-
þekkt aðferö aö leysa efnið
upp, t.d. skömmu áöur en
flugvél lendir. Ef haföar eru
nokkrar töflur meö feröis,
er flugfreyja beöin um glas
af vatni. Síöan er tekinn
upp pappír sem drekkur
auðveldlega í sig vökva, t.d.
þerripappír. Töflurnar eru
muldar út í vatni'ö og það
síöan látiö síast í pappír-
inn. LSD er svo geysisterkt
efni aö þaö tapar sáralitlu
? ? ?
• • •
Sýnir atkvæðagreiðsla
„vinaþjóða“ okkar á Norð-
urlöndum í landhelgismál-
inu hinn sanna hug í okk-
ar garð, þegar lífsafkoma
okkar er í húfi?
af áhrifamætti viö þessa
meðferö.
Erfiðara hefur verið meö
hassiö, vegna lyktarinnar.
Hassflutningur meö flugvél-
um hefur minnkaö nokku'ð
síðan hasshundurinn kom
til sögunnar, • en aö sama
skapi aukist meö skipum,
enda er hundurinn yfirleitt
ekki notaður til leitar þar.
Um miöjan dag á laugar-
dag voru nokkrir strákar
15—17 ára að fá sér sjúss í
anddyri verzlunar í mið-
bænum. Buöu þeir ungri
stúlku, sem þai'na kom aö-
vífandi, að þiggja dropa.
Hún sneri upp á sig en
spurði, hvort þeir ættu ekki
hass. Þeir kváðu svo ekki
vera en þó átti einn mola
heima, sem hann gæti látið.
Er ekki a'ö orðlengja þaö,
aö hann skreppur frá smá-
stund og kemur síöan aftur
me'ö dópið, sem stúlkan
greiddi umsvifalaust fyrir.
Vitni a'ö þessum viðskipt-
um var maöur, sem þarna
stóö og skoöaöi í búðar-
glugga. Kvaðst hann hafa
orð.iö svo hissa, a'ö hann
heföi ekki einu sinni sett á
sig útlit unglinganna.
Viö miöbæinn er
skemmtistaður, sem ungl-
Framli. á hls. ö